Nuklearne podmornice klase Akula zvanično su označene kao Projekt 971 Štuka. Sovjetski brodograditelji projektovali su je kao naslednika klasa Viktor i Sijera, u cilju postavljanja novih standarda u konstrukciji nečujnih podmornica. Kobilica za prvu podmornicu iz klase, podmornicu K-480 Bars (panter), položena je 1982. godine u brodogradilištu Komsomolsk na reci Amur, pod rukovodstvom inžinjera iz konstrukcijskog biroa Malakhit. Porinuta je 1983. godine, a Sovjetska mornarica je u svoju operativnu upotrebu uvodi decembra 1984. godine. Većina od osam podmornica klase Akula izgrađeno je u istom brodogradilištu, Komsomolsku. Radovi na gradnji podmornica su prekinuti 1993. godine i celokupni kapaciteti za izgradnju podmornica sele se u brodogradilište Sevmaš u Severnodvinsku (blizu Arhangelska), koji je od tada primarno brodogradilište Sovjetske mornarice.

U konstrukciji podmornica klase Akula primenjen je sistem dvostrukog trupa, sa povećanim rastojanjem unutrašnjeg od spoljnog trupa. Prostorije za život i rad posade, torpedne cevi i većina podsistema pogonske grupe nalaze se u unutrašnjem trupu. Balastni tankovi i specijalno prilagodjena  oprema nalaze se u medjuprostoru izmedju unutrašnjeg i spoljnjeg trupa. Uprkos dodatnoj težini, dvostruki trup podmornice povećava rezervnu plovnost podmornice, čak tri puta više od podmornice sa jednim trupom.
Veća mogućnost preživljavanja svakako da doprinosi jačanju morala 80-očlane posade.
Akula ima karakterističan dizajn; glatkih linija, sa karakterističnim kokonom na krmi u kome je smeštena hidrofonska vučena antena.
Pre nego što je Akula „došla nared“ Sovjetski brodograditelji su napustili izgradnju podmornica od titanijuma, tako da joj je trup izradjen od čelika.  Dubina ronjenja iznosi 500 m, možda i 10% više, čime je ispred podmornice klase „Los Angeles“.

Jaka pogonska grupa, u kombinaciju sa lepo oblikovanim trupom, čini da podmornice klase Akula postižu velike brzine u podvodnoj vožnji. Obaveštajne strukture NATO-a su, proučavajući snimljene filmove o Akuli, otkrili još jedno „oružje“ u postizanju velikih brzina u podvodnoj vožnji. Naime, „primetili“ su cevčice malog promera duž trupa, za koje se smatralo da služe za izlivanje odredjenih polimernih supstanci kojima se smanjuje otpor vode.

Moćna u postizanju velikih brzina, Akula ima i veliku vatrenu moć. Sa po 4 torpednih cevi kalibra 533 i 650 mm, podmornice klase Akula su dva puta „naoružanije“ od podmornica klase Los Angeles. Borbeni komplet Akule iznosi 20 torpeda tipa SET 53, 4 SS-N-21, 4 SS-N-15 i 10 torpeda SET-65.

Radjene su modifikacije podmornica tokom izgradnje, od kojih je najznačajnija modifikacija Akula II kojoj je trup produžen za 4 m u cilju ugradnje vertikalnih lansera raketa.