PALUBA

Giovani Della Bande Nere i ostali brodovi  te klase predstavljaju krajnji domet u projektiranju talijanskih krstarica tankog oklopa i super  - velike brzine. U publikaciji Jane's Fighting Ship, za 1939. godinu navodi se, da je Alberto di Giussano postigao 42,04čv na pokusnoj vožnji, te da je održavao 39,74čv čitavih osam sati, opterećen punim naoružanjem. Postavlja se pitanje: jeli naoružanje zaista bilo na brodu budući da je brzina plovidbe u eskadri  iznosila sam 30čv. Time možemo objasnit zašto su Bartolomeo Colleoni i Giovanni Delle Bande Nere bili ulovljeni u julu 1940. godine.

Uređaj za avion bio je sličan onomu na brodovima klase Zara; dva hiroaviona koje se lansiralo s katapulta na pramčanoj palubi. Ali na lakim krstaricama avionski hangar se nalazio u pramčanom nadgrađu, s cilindričnim zasunima  na lijevom i desnom boku.

Najneobičnija svojstva projekta  bio je mašinski kompleks. Sa samo dvije osovine strojevi su imali proračunsku snagu od 95.000KS, što je bilo premašeno za gorovo 30%. Strojarnica i kotlovne prostorije zauzele su gotovo polovinu dužine broda, jer su turbine i kotlovi bili porazmješteni u cik-caku. Stražnja kotlovna prostorija imala je dva Yarrow-Ansaldo kotla, dok je prednja imala četri kotla, a zbog razdaljine tih kotlovnih prostorija i dimjaci su bili jednako udaljeni  jedan od drugoga, što je postalo tipično za talijanske krstarice.

Brodovi te klase nisu imali sreće. Bartolomeo Colleoni bio je uhvćen blizu Krete od Sydneya u julu 1940, ali je tom zgodom Giovanni  Delle Bande Nere umakao. U decembru 1941. Alberico de Barbiano i Alberto Giussano bijahu nakrcani  jako zapaljivim gorivom, u očajničkom pokušaju da popune zalihe talijanske vojske u sjevernoj Africi, ali su bili uhvačeni i potopljeni  od jednog sastava britanskih i nizozemskih razarača. Giovanni Delle Bande Nere održao se na površini do aprila 1942. kad je bio torpediran od jedne britanske podmornice u bitki kod Sirte.

Giovanni Delle Bande Nere (TT podaci te klase brodova)

.

.

duje, nisu usaglašeni TT podaci za ove brodove, u tvom prvom i drugom postu (kalibar glavnog naoružanja i brzina).

Negde je vrevatno došlo do greške .....

E sad gospodo, Bartolomeo Colleoni i drustvo pripadaju tipu "Condottieri", dok su "Capitani Romani" sasvim nesto drugo, iako su slicno izgledali: imali su topove kalibra 135 mm (Colleoni & Co. 152 mm). Klasa "Capitani" je obuhvacala Attilio Regolo (dovrsen tijekom rata, poslije francuski Chateaurenault), Caio Mario, Claudio Druso, Claudio Tiberio, Cornelio Silla, Giulio Germanico (dovrsen poslije rata kao "leader" San Marco), Ottaviano Augusto, Paolo Emilio, Pompeo Magno (poludovrsen, poslije "leader" San Giorgio), Scipione Africano (predan Francuskoj, novo ime Guichen), Ulpio Traiano i Vipsanio Agrippa. Svi su osim Regola vise manje nedovrseni ili izrezani na navozima (ili u brodogradilistima poslije porinuca). Istisnina 3747 - 5420 tona, duljina 142,2 x 14,4 x 4,06 m, snaga strojeva 110.000- 125.000 KS, planirana brzina vise od 43 cv, 8x135 mm, 8x37 mm, 8x20 mm, 8x533 mm t.c., 70 mina, posada 20 plus 400. De facto "super-razaraci" ili torpedne krstarice.
Tip Condottieri (lake krstarice) je pak obuhvacao pet skupina: klase "da Barbiano" (Bartolomeo Colleoni, Alberico da Barbiano, Giovanni delle Bande Nere, Alberto da Giussano), "Cadorna" (Luigi Cadorna i Armando Diaz, nalik ovim prvima), "Montecuccoli" (Muzio Attendolo i Raimondo Montecuccoli), "Aosta" (Emanuele Filiberto Duca d´Aosta, Eugenio di Savoia) i "Garibaldi" (Luigi di Savoia Duca degli Abruzzi i Giuseppe Garibaldi).
Pozdrav!

Znači ovoj klasi pripada i krstarica Gribaldi, koja je bila u službi u Italijanskoj RM do sedamdesetih godina prošlog veka?!

Ako se ne varam, bila je naoružana i balističkim raketama.

I ne samo ona, posle rata su u sastavu MM bile i krstarice Duca degli Abruzzi do 1961, Raimondo Montecuccoli do 1964 i Luigi Cadorna do 1951.

Krstarice condottieri, klase od I do V predstavljaju evolucioni razvoj italijanskih lakih krstarica, pri čemu prve dve klase predstavljaju tipične brze krstarice sa minimalnom zaštitom. Klase condottieri III i IV su pristojno zaštićene lake krstarice velike brzine, koje su bile i prototip za klase Kirov i Maksim Gorki za SSSR, dok su "Garibaldi" i "Duca degli Abruzzi" bile pored francuskih "La Galissoniere" veoma uspeli i dobro zaštićeni brodovi izbalansiranih karakteristika, tzv. tipa "B", standardnog deplasmana oko 8500 tona.

Na Garibaldiju su bili ugradjeni silosi za lansiranje Polaris raketa, ali mislim da ih Italija ipak nikad nije dobila. Mozda bi ih Ameri "posudili" za slucaj potrebe.

Amerikanci nikada nisu isporučili te rakete italijanima, ali su postojali planovi da ih oni dobiju u slučaju sukoba sa zemljama Varšavskog pakta. Sve u svemu italijani su kasnije krenuli sa razvojem sopstvenih raketa Alfa (http://en.wikipedia.org/wiki/Alfa_(rocket)).

[attachment=1]

[attachment=2]

Sledeća potklasa se sastojala od dva broda, krstarica Luigi Cadorna i Armando Diaz. Ovi brodovi su imali malo veći deplasman, a samim tim i manju brzinu. Krstarica Luigi Cadorna je preživela rat i ostala je u sastavu MM do 1951 godine, kao školski brod. Drugi brod, Armando Diaz, je potopljen torpedima ispaljenim sa britanske podmornice HMS Upright 25. februara 1941 godine.

[attachment=1]

   deplasman: 7.200 t
   dužina: 169,3 m
   širina: 15,5 m
   gaz: 5,5 m
   pogon: 6 kotlova, 2 turbine sa ukupno 95.000 KS
   brzina: 36,5 čv
   oklop: pojas 24 mm, paluba 20 mm, topovske kule 23 mm i komandni most 40 mm
   naoružanje: 8x152 mm, 6x100 mm, 2x40 mm, 4x2x13,2 mm, 4x533 mm TC
   avioni: 2 aviona
   posada: 507 članova

[attachment=2]

[attachment=3]

Inace su generali Cadorna i Diaz bili malo "mladji" Condottieri, vodili su talijansku vojsku u I. svj. ratu.

Sledeću potklasu su pretstavljali brodovi Raimondo Montecuccoli i Muzio Attendolo. Ovi brodovi su imali veći deplasman od svojih prethodnika, jer su italijani najzad počeli da postavljaju deblju oklopnu zaštitu. Kako nisu želeli da se odreknu i brzine, ugrađuju jače strojeve.

[attachment=1]

Krstarica Raimondo Montecuccoli je preživela rat i služila u sastavu MM do 1964 godine kada odlazi u rashod. Danas se njen jarbol i dva oruđa kalibra 152 mm čuvaju u parku u blizini Peruđe.

[attachment=2]

[attachment=3]

Muzio Attendolo je učestvovao u nekoliko bojeva tokom rata, a biva oštećen pogotkom torpeda ispaljenog sa podmornice HMS Unbroken, 13. avgusta 1942, kada mu je uništena cela pramčana sekcija.

[attachment=4]

4. decembra iste godine, brod se nalazio u Napulju, kada grad i luku napadaju američki bombarderi B-24. Tom prilikom je pogođen sa 2 bombe mase 450 kg i teško oštećen, tako da se još iste večeri prevrnuo i potonuo. Postojali su planovi za njegovo dizanje i popravku, ali nisu nikada realiziovaani. Posle rata je brod isečen.

[attachment=5]


   deplasman: 8.994 t
   dužina: 182,2 m
   širina: 16,6 m
   gaz: 5,6 m
   pogon: 6 kotlova, 2 turbine sa ukupno 106.000 KS
   brzina: 37 čv
   oklop: pojas 60 mm, paluba 30 mm, topovske kule 70 mm i komandni most 100 mm
   naoružanje: 8x152 mm, 6x100 mm, 8x37 mm, 4x2x13,2 mm, 4x533 mm TC
   avioni: 2 aviona
   posada: 578 članova

Interesantno je kod ovih krstarica - postavljanje topova glavne artiljerije u kupolama. Topovske cevi su izuzetno blizu jedna drugoj.
Ne znam zašto su se inžinjeri projektanti odlučili na tako mali razmak između topova.

Ista stvar se ponavlja i na teškim krstaricama Zara, Pola, Fiume i Gorizia. I kod njih su topovi u kulama postavljei jako blizu - negde sam pročitao podatak da je razmak manji od 1m. Tako malen razmak je navodno, u toku brze paljbe topova glavne artiljerije imao negativan uticaj na tačnost (??!!)

Razlog je bilo smanjenje tezine, jer dvije cijevi na jednoj osovini manje teze od dvije u odvojenjim kolijevkama. Ujedno je moguce suziti kulu, tj. ponovno smanjiti dimenzije, a time i tezinu (oklopa), kako bi se povecala brzina. Poslije je uvedeno ispaljivanje granata sa "zadrskom", tj. jedna cijev je par milisekundi opaljivala iza druge (desetinke sekunde, sekunde?), cime je smanjen utjecaj tlaka na ustima jedne cijevi na drugu granatu. Cini mi se da su posljednje krstarice klase "Condottieri" imale vec drugacije rjesenje, ali cu provjeriti.

Tačno tako, razmak između cevi je bio tačno 1 metar, što je dovodilo do tačnosti paljbe.

https://www.paluba.info/smf/index.php?topic=11825.msg86545#msg86545

Dva sledeća broda su pripadala potklasi Duca d'Aosta i nosili su imena Emanuele Filiberto Duca d'Aosta i Eugenio di Savoia. Ovi brodovi su imali veću tonažu i bolju oklopnu zaštitu, kao i nešto jače mašine, kako bi i dalje mogli da postignu velike brzine. oba broda su preživela rat, ali su kasnije isporučeni mornarici SSSR-a ( Duca d'Aosta) i grčke ( Eugenio di Savoia) na ime reparacija, kada dobijaju nove imena Kerč i Elli. Brodovi ostaju u operativnoj upotrebi do 1959 ( Kerč), odnosno 1964 ( Elli).

[attachment=1]

[attachment=2]

   deplasman: 10.843 t
   dužina: 186,9 m
   širina: 17,5 m
   gaz: 6,5 m
   pogon: 6 kotlova, 2 turbine sa ukupno 110.000 KS
   brzina: 36,5 čv
   oklop: pojas 70 mm, paluba 35 mm, topovske kule 90 mm i komandni most 100 mm
   naoružanje: 8x152 mm, 6x100 mm, 8x37 mm, 6x2x13,2 mm, 6x533 mm TC
   avioni: 2 aviona
   posada: 578 članova

[attachment=3]

[attachment=4]

Krstarica Duca degli Abruzzi bila je prvi talijanski ratni brod koji je 1954. uplovio u Trst nakon što je Zona A predana Italiji. Tokom tršćanske krize bazirao je u Veneciji.

Poslednjoj potklasi su pripadali brodovi Luigi di Savoia Duca Degli Abruzzi i Giuseppe Garibaldi. Ovi brodovi su najzad imali dobro izbalansirane osobine ratnih brodova, brzinu, zaštitu i vatrenu moć. Oba broda su imala sreću da prežive DSR i služe u sastavu MM.

[attachment=1]

Luigi di Savoia Duca Degli Abruzzi je posle rata modifikovan ugradnjim radara i PAT kalibra 100 mm, dok je Garibaldi ipak pretrpeo mnogo veće izmene. Njemu su skinuta stara oruđa kalibra 152 mm i namesto njih su ugrađeni novi topovi kalibra 135 mm. Osim toga na krmi su, umesto glavne artiljerije, ugrađene protivavionske rakete RIM-2 Terrier i 4 lansera za balističke rakete Polaris.

[attachment=2]

Luigi di Savoia Duca Degli Abruzzi je služio do 1961 godine, kaa odlazi u rashod. Garibaldi ostaje u sastavu MM do 1971 kada i ona odlazi u rashod.

[attachment=3]

     deplasman: 11.735 t
     dužina: 187 m
     širina: 18,9 m
     gaz: 6,9 m
     pogon: 6 kotlova, 2 turbine sa ukupno 100.000 KS
     brzina: 34 čv
     oklop: pojas 140 mm, paluba 40 mm, kule i komandni most 90 mm.
     naoružanje: 10x152 mm, 8x100 mm ( Garibaldi), 8x90 mm (Abruzzi), 8x37 mm, 12x20 mm, 6x533 mm TC, 2 BDB
     avioni: 4 aviona
     posada: 640 članova

[attachment=4]

Verovatno jedan od najboljih projekata krstarica tipa B (lakih krstarica nešto većeg deplasmana). I naravno, veoma lepi brodovi, što ne čudi s obzirom da su italijanski.

Laka krstarica "Kerč" (ex Duca d'Aosta).


[attachment=1]


[attachment=2]

Montekukoli posle rata na vežbama.

[attachment=1]

Armando Diaz s krme.

[attachment=1]

Ukoliko su topovske cevi isuviše blizyu, kako je bio slučaj kod italijanskih krstarica, jer su topovi svake kule bili u zajedničkoj kolevci, kod ispaljivanja plotuna istovremeno iz obe cevi jedne kule, postoji interferenca između granata, međusobno utiču strujanja vazduha art. zrna u letu, što pogubno utiče na tačnost, povećavajući rasturanje po pravcu i daljini do neprihvatljive veličine. To se moglo delimično rešiti kašnjenjem u opaljenju cevi jedne kule za par stotinki, dok bi veće kašnjenje uticalo na balans cele topovske kule, izazivajući još veće rasturanje.

Znači, ne mogu pucati istovremeno, jer granate utiču jedna na drugu u letu, a ne mogu pucati ni u kratkim vremenskim  razmacima, jer opaljenje prve cevi utiče na položaj (balans) druge cevi u zajedničkoj kolevci...

Pa kako su onda pucali?

Jedva...a i to loše. ;)

Praktičan pokazatelj kako na papiru odlična artiljerija u praksi vredi malo. Sve lkr. regia marina imale su po četiri kule, pa je opaljenje samo po jedne cevi svake kule opet davalo dobar plotun od četiri zrna. Bez obzira na odlične poligonske pokazatelje sa opitnih jednostrukih lafeta, italijanska brodska artiljerija stvarno nije imala značajna dostignuća u realnoj borbi..

U Australiji 1937 ili 1938.

[attachment=1]

Brodovi ove klase na dve razglednice iz ranih 60-tih.


Raimondo Montecuccoli na sidru u Veneciji.

[attachment=2]


Luigi di Savoia Duca Degli Abruzzi prilikom uplovljavanja u Taranto.

[attachment=1]

Još jedna iz istog perioda, kolor verzija razglednice koju je Motorista postavio nekoliko postova iznad (https://www.paluba.info/smf/index.php/topic,18811.msg235372.html#msg235372). (garibaldi 01.jpg (https://www.paluba.info/smf/index.php?action=dlattach;topic=18811.0;attach=435500))

Giuseppe Garibaldi uplovljava u Taranto.

[attachment=1]

Sjajno!

Lepa fotografija krstarice Armando Diaz.

[attachment=1]

Krstarica Alberico da Barbiano u doku.


[attachment=1]

Luigi di Savoia Duca Degli Abruzzi (https://www.paluba.info/smf/index.php/topic,18811.msg235372.html#msg235372) u posleratnoj konfiguraciji.


[attachment=1]

Krstarica Raimondo Montecuccoli (https://www.paluba.info/smf/index.php/topic,18811.msg224656.html#msg224656).


[attachment=1]

Jedna avionska odozgo.

[attachment=1]

Na prvi pogled deluje kao da vozi krmom!  :marinero

U prvom planu tetka Klaudija, a iza nje Garibaldi, cenim u Veneciji.

[attachment=1]

Da li je ispred Garibaldija raketna krstarica Andrea Doria?

Jeste.

Porinuće krstarice Alberto di Giussano.

[attachment=1]

https://youtu.be/MvASDir8VAI

https://youtu.be/pn8USH9YXkE

Montekukoli u Sidneju 1956. godine.

[attachment=1]

Krstarica Garibaldi u Tarantu 1938.

[attachment=1]

na sidru pozadi još jedna iz iste klase

Garibaldi i Duca degli Abruzzi su inače dva broda tzv. pete serije Condottieri. Tokom desetak godina su ti brodovi od brzih lakih krstarica - izvidnica sa minimalnom zaštitom prerasli u dobro zaštićene i odlično naoružane krstarice srednjeg deplasmana od oko 8.000 tona.

Muzio s krme.

[attachment=1]