Logor u Lambinovicam

[treciclan]

Logor u Lambinovicam ( nem .Labsdorf)

Lambinovice  je selo u zapadnoj Poljskoj , vojvodstvo Opole, blizu grada Nysa.U njemu je bio  najveci zarobljenicki logor od sredine 19 do sredine 20 veka. To je bio logor sa najduzim stazom.
Prvi put  logor je nastao  tokom Francusko-Pruskog rata od 1870 do 1871 godine  kada je u Pruskoj  artiljerisjkoj skoli u Lambinovicama otvoren je logor za zarobljene francuske vojnike.Zvanicno je logor otvoren 1 decembra 1870 godine. Bio podeljen u dva tela tzv Lager 1 i Lager 2.Zarobljenici su radili na izgradnji logorske infrastrukture.U logoru je bilo oko 3000  vojnika..Tokom zatocenistva umrlo je  52 vojnika.
Pocetkom prvog svetskog rata, u avgustu 1914 godine, reaktiviran je kao logor.Sluzio je kao logor za obicne vojnike koji su bili smesteni u 6 podlogora.Zarobljenici su radili na poljima u okviru logora ili van njega kao i u industriji.Bilo im je dozvoljeno da obavljaju svoje religiozne aktivnosti i da se bave sportskim aktivnostima u slobodno vreme .U pocetku su uslovi zivota i ishrana bili podnosljivi,ali kako se rat odvijao postajalo je sve gore i teze za zivot.Tokom rata kroz njega je proslo oko 90.000 vojnika mahom iz Velike Britanije, Rusije Italije,Rumunije, Belgije i Srbije.Zbog teskih uslova zivota oko 7.000 ljudi je umrlo u logoru.Umrli zarobljenici su sahranjivani na starom zarobljenickom groblju.
Posle prvog svetskog rata logor je bio prihvatno mesto za Nemce koji su napustali deo Slezije koji je pripao Poljskoj kao i Veliku Poljsku i Pomeraniju.Taj logor je bio otvoren od 1921 do 1924 godine i u njemu je bilo izmedju 150 i 4000 Nemaca.
Na pocetku II svetskog rata kada su Nemci napali Poljsku 3. septembra 1939 godine logor je ponovo otvoren.Nazvan je Stalag VIII-B(kasnije 344)
Po zavrsetku poljsko nemackog rata u njemu je bilo smesteno oko 100.000 poljskih vojnika.Pored vojnika u logoru je bilo kratko vreme i nesto civila.Na primer otac Maksimilijan Kolbe.Pocetkom rata sa SSSRom odredjeni broj Poljaka je prebacen u druge logore kako bi se napravilo mesta za ruske zarobljenike.
Tokom II svetskog rata preko 300.000 saveznickih vojnika ( 50 razlicitih nacionalnosti medju kojima je bilo i Francuza, Belgijanaca, Grka, Amerikanaca i Jugoslovena) je proslo kroz ovaj logor.Izmedju 40.000 i 100.000 je umrlo u njemu.
U oktobru 1944 dosta zarobljenih vojnika i oficira kao i 1.000 zena koji su ucestvovali u Varsavskom ustanku je dovedeno u logor.Kasnije su mnogi od njih premesteni u druge logore.
Uslovi zivota su bili veoma teski kao i u drugim zarobljenickim logorima u Trecem Rajhu.Zarobljenici su radili u poljoprivredi i industriji.Kulturne , obrazovne , religiozna i sportske aktivnosti su pomogle zarobljenicima da lakse podnesu zivot u logoru.
U januaru 1945 godine pocela je evakuacija logora.Svi koji su mogli da idu su morali da napuste logor.
Kada je sovjetska armija 17 marta 1945 godine zauzela taj kraj, logor u Lambinovicama je postao logor za zarobljene  Nemce.Kasnije je u blizini formiran i traznzitni logor  koji je sluzio za interniranje Nemaca iz Slezije  kao i za pripadnike, veterane,  Andersovog II poljskog korpusa koje su komunisticke vlasti smatrale opasnim po rezim.Oko 1.000 – 1.500 Nemaca je umrlo od tifusa i mucenja .

Mapa logora

Srpski vojnici u logoru

Spomenik umrlim srpskim vojnicima

[treciclan]

Mapa logora