Aleksinac kroz istoriju galerija starih fotografija

[barbakan]

Rajevski  je rodjen 5 (17) novembra 1839 godine . Studirao  fizičko –matematički fakultet  a veliko interesovanje pokazao je za književnost  i  proučavao je istoriju slovenskih zemalja . Do 1870 je službovao u gardijskom husarskom puku i dobio čin pukovnika . Iz Odese je u julu mesecu 1876 godine pošao u Srbiju da bi učestvovao kao dobrovoljac u srpsko –turskom ratu , u Aleksinac  je stigao 8 .(20) avgusta 1876 godine i poverena mu je komanda nad snagama sa leve strane Južne Morave . Poginuo je kod Gornjeg Adrovca 20 avgusta (1 .septembra ) 1876 godine.   

Fotografija deljena 2. Septembra  1903 godine pri osvećenju crkve Svete Trojice u Gornjem Adrovcu
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[barbakan]

Spomenik pukovniku Rajevskom od kamena peščara na kome piše " Ruski pukovnik Nikolaj Rajevski u borbi sa Turcima pogibe na ovom mestu 20 avgusta 1876 godine [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

evo i novije fotografije [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[barbakan]

Crkva Svete Trojice podignuta na mestu gde je poginuo pukovnik Rajevski [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
 i novija fotografija [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[barbakan]

Pri osvećenju crkve Svete Trojice u Gornjem Adrovcu 2 . septembra 1903 godine izdata je razglednica sa slikom crkve i slikom kape Rajevskog  i tekstom na francuskom jeziku .
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]   Prevedeni tekst ispod crkve glasi : Crkva Svete Trojice u Gornjem Adrovcu sagradjena je baš na mestu gde je pukovnik N.N.Rajevski slavno poginuo za Srbiju i Slovene . Ovu crkvu sagradila je gospodja Marija G. Rajevska , rodjena kao princeza Gagarin udovica generala Mihajla N. Rajevskog pokojnikovog brata .
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prevedeni tekst ispod slike kape glasi : Kapa probušena turskim metkom koji je usmrtio pukovnika N.N Rajevskog u bitci kod Gornjeg Adrovca
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    

[Deligrad]

Kontradmirale ne znam odakle Vam podatak da je u Svetom Romanu boravio Nikolaj sa bogomoljcima. Ja sam objavio monografiju Svetog Romana i dosta sam ga istraživao sa prvorazrednom građom i takav podatak nisam našao. Nikolaj Velimirović je boravio samo par puta u Svetom Romanu (u proputovanjima) ali uvek kratko.
Priča o bogomoljcima je vrlo složena. U načelu većina episkopa je imala prilično negativan stav o njima. Oni su imali podršku samo Nikolaja i većine braničevskih episkopa - ostalih manje. U niškoj episkopiji, pošto ih ni Jovan ni njegovi prethodnici nisu mnogo simpatisali (premda ih nisu ni proganjali) nisu imali većih uspeha. Njihovi glavni prostori delovanja su Braničevska eparhija delovi Šumadije i zapadne Srbije ali oko Svetog Romana ne.
Sveti Roman i obližnji Đunis jesu možda najznačajnija kultna mesta u Srbiji. Upravo je Đunis (4 km od Svetog Romana) jedino mesto koje priznaje srpska pravoslvana crkva da se nekom javila Bogorodica u poslednjih 200 godina pa je manastir Sv Bogorodice u Đunisu posle Ostroga najposećeniji manastir u Srbiji i Crnoj Gori.

[Deligrad]

Imam nove fotografije Svetog Romana ali u kompjuteru u drugom stanu pa ću ih objaviti sutra.

[barbakan]

Spomenik Ruskim dobrovovoljcima poginulim u Prvom srpsko –turskom ratu 1876-1877 godine podignut u parku Brdjanka 1880 godine u šancu broj 4 koji je nosio ime Aleksinački redut . Za vreme osvećenja spomenika  pešadijski bataljon i baterija topova u šancu 5 u blizini spomenika paljbom iz svog oružja  odavale su počasti poginulim ruskim dobrovoljcima . Organizator podizanja spomenika bio je vodja ruskih dobrovoljaca general Mihail Grigorovič Černjajev  .   [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[kontraAdmiral1]

Kontradmirale ne znam odakle Vam podatak da je u Svetom Romanu boravio Nikolaj sa bogomoljcima. Ja sam objavio monografiju Svetog Romana i dosta sam ga istraživao sa prvorazrednom građom i takav podatak nisam našao. Nikolaj Velimirović je boravio samo par puta u Svetom Romanu (u proputovanjima) ali uvek kratko.
Priča o bogomoljcima je vrlo složena. U načelu većina episkopa je imala prilično negativan stav o njima. Oni su imali podršku samo Nikolaja i većine braničevskih episkopa - ostalih manje. U niškoj episkopiji, pošto ih ni Jovan ni njegovi prethodnici nisu mnogo simpatisali (premda ih nisu ni proganjali) nisu imali većih uspeha. Njihovi glavni prostori delovanja su Braničevska eparhija delovi Šumadije i zapadne Srbije ali oko Svetog Romana ne.
Sveti Roman i obližnji Đunis jesu možda najznačajnija kultna mesta u Srbiji. Upravo je Đunis (4 km od Svetog Romana) jedino mesto koje priznaje srpska pravoslvana crkva da se nekom javila Bogorodica u poslednjih 200 godina pa je manastir Sv Bogorodice u Đunisu posle Ostroga najposećeniji manastir u Srbiji i Crnoj Gori.

Poštovani Deligrade, valjda sam se loše izrazio: nisam mislio da je stalno boravio/prebivao u tome manastiru - koji je, uostalom, izvan povjerene mu eparhije, nego da je tamo dolazio

[Deligrad]

U svakom slučaju Sveti Roman je vrlo zanimljiv. Izgleda da je na njegovom mestu postojao još paganski hram, u svakom slučaju u vreme Justijana I tu je sagrađena trobrodna bazilika, koja je obnovljena negde u X veku i od tada postoji u manje više kontinuitetu. U osmanskim defterima se javlja kao manastir Konjice. Bio je pust samo jedno kraće vreme u XVIII veku. Obnovljen je 1791. ili 1793. godine i od tada je ne prekidno aktivan. Sadašnja crkva je sagrađena verovatno krajem XIV veka tj s obzirom na novo isihastičko bogosluženje trobrodna bazilika je prepravljena u trikonhalnu crkvu sa pripratom.

[kontraAdmiral1]

"Isihastičko bogosluženje"? Tihovatelji su imali posebni oblik bogoslužja?

[Deligrad]

Sa čisto teološke tačke gledišta njihovo bogosluženje je bilo vrlo problematično ali su u to vreme oni bila na vlasti u Vizantiji a zatim u Bugarskoj pa na kraju od patrijarha Jefrema i u Srbiji. Da ne duži sad ovde ali za njihovo bogosloženje je bila neophodna priprata koja je pre toga imala ulogu samo u katedralnim crkvama pri bogosluženju episkopa (i to ne uvek). Korišćena je ponekad i kao ženska crkva (premda to nije bilo po kanonu). Znači manastiri pre uvođenja isihastičkog bogosluženja po pravilu nisu imali priprate osim u nekim specijalnim vrlo specifičnim slučajevima.

[kontraAdmiral1]

Hvala ocu Deligradu

[Deligrad]

Pa valjda sam za dve decenije bavljenja istorijom crkve, desetak - petnaest monografija i stotinjak i kusur objavljenih radova na tu temu nešto morao i da naučim. U stvari ja sam jedan od retkih istoričara koji se time bave skoro svi ostali su istoričari umetnosti i par teologa (koliko znam slična situacija je i u Hrvatskoj).

[kontraAdmiral1]

A, primjerice, Radmila Radić?

[Deligrad]

Radmila Radić radi odnos crkve i politike od Prvog svetskog rata do danas. Samo nju u crkvenim (a i istoričarskim krugovima) ne smatraju baš ozbiljnim poznavaocem crkve jer ona teološke aspekt nema pojma a i ne interesuje je. Ona mrtva ladna napiše za braničevskog episkopa Ignatija kako on jeste reformator ali čak i on smatra da je samo njegova vera prava i ostane živa. Kad je ja pitam kakav bi on bio onda vernik (a da ne govorimo episkop) ako ne bi smatrao da je njegova vera jedina prava ona nema pojma ni šta je pitam. Zbog toga u crkvenim krugovima se prilično sprdače sa njom. Ona jednostavno smatra da se neko može baviti crkvenom istorijom a da ne mora da zna ni osnove bogoslovskih nauka. A da ne govorim o tome da ona nema ni osnovne predstave o istoriji srpske crkve u XIX veku.