Pioniri vazduhoplovstva

[Рашо]

Dana 19. jula 1918. godine, 04.32 sata ujutru, gradić Tondern u pokrajini Šlezving-Holštajn je iz sna trgnula uzbuna i paljba topova iz obližnje baze njemačkih cepelina, počeo je PRVI NAPAD SA NOSAČA AVIONA u istoriji.

Britanci su od izbijanja neprijateljstava bili svjesni prijetnje koju predstavljaju njemački vazdušni brodovi i tražili su način da se napadnu njihove baze na obali Sjevernog mora. Prvi napadi su pokušani hidroavionima tokom 1916. godine, ali bez ikakvog uspjeha, ali su barem iz tih neuspjeha Britanci izvukli pouke. Tek u prvoj polovini 1918. godine palubna avijacija je dosegla takav stepen razvoja da je napad na bazu u Tondernu bio izvodljiv.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Odlučeno je da se napad izvede nosačem aviona Fjurius koji bi za tu priliku ponio osam aviona Sopvit 2F1 Kemel. Prva dva pokušaja su propala zbog olujnog vremena i, konačno, 19. jula u zoru, Fjurius je stigao na 128 km od Tonderna. Za napad je pripremljeno sedam aviona koji su poletjeli u dva talasa. U prvom talasu su poletjeli kapetani Džekson i Dikson i poručnik Vilijems, a u drugom talasu kapetani Smart i Tini i poručnici Dauson i Julet. Avioni su naoružani sa 23 kg bombi svaki. Na putu do cilja je otpao Tini zbog kvara na motoru.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Napad je u potpunosti uspio. Slaba odbrana je relativno na vrijeme reagovala ali nije uspjela da bilo šta učini. Uništena su dva potpuno nova cepelina, L54 i L60, teško oštećeni hangari, a bilo je i ranjenih. A največi uspjeh napada je taj što je od tog trenutka Tondern bio samo pomoćni aerodrom, a ne više operativna baza.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Nakon napada, tri pilota su prinudno sletjela u Dansku i poslati su u internaciju, dva su sletjela na more u blizini Fjuriusa i pratnje i bila spašena, dok se jedan utopio jer je sletio podalje od nosača. U stvari, nije bilo ni planirano da avioni po povratku sa zadatka slete na nosač već na vodu, jer je sletanje na nosač bilo izuzetno rizično.

[Љуба]

-   PRVI BRAZILSKI VAZDUHOPLOVAC

Bio je Alberto Santos – Dumont. [port. Alberto Santos-Dumont; 20. jul 1873, Palmira (danas Santos Dumon) - 23. jul 1932, Gvaruja] brazilski pronalazač i pionir avijacije. Živeo je uglavnom u Francuskoj, odakle mu je potekao otac. Konstruisao je više vazdušnih balona pomoću kojih je leteo.
Godine 1906. izveo je prvi let motornim avionom (smatra se prvi avion sa kompletnom opremom-točkovima, koji poleće bez obzira na vremenske prilike, leti i sleće bez dodatnih pomagala na zemlji).
Tekst u Wikipediji mu daje čudne atribute „prvog“, kao na primer – „Bio je prvi pilot koji je leteo balonom, dirižablom i avionom“.

 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika - Santos-Dumont
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Santos-Dumont rounding the Eiffel Tower while in the process of winning the Deutsch prize on October 19, 1901
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prvi let Santosa Dumonta 12. Novembra 1906. U Parizi.

[Љуба]

-   PRVI MAĐARSKI PILOT, bio je Alfred de Pischoff (1882-1922). Mađar po rođenju, koji je dana 5.decembra 1907. Napravio svoj prvi let.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika - ALFRED de PISCHOFF


Napravio je hrabri korak na jednoj vojnoj paradi,  kada je uspeo da uđe na spisak pilota, koji su leteli “napravom  težom od vazduha”.
Njegova mašina imala je nekoliko novih detalja u konstrukciji.
Bio je to dvosed, koji je imao motor i elisu ispred krila. Ispod su bila postavljena tri točka (dva napred i jedan nazad).
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika - PISCHOFF'S biplane
Pozadi je bio karakterističan rep. Avion nije imao repne površine za upravljanje.
Motor koji je kosristio nikad do tada nije bio isproban. Motor je delo italijanskog inžinjera Alessandro Anzani, sa tri vodom hlađena cilindra i davao je 25 KS. Na motor je prikačen solidan drveni reopeler, koji je u  to vreme predstavljao efikasno rešenje pogona, u odnosu na svoje predhodnike.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika  - PISCHOFF'S AEROPLANE Anzani Motor, 25 HP - 3 Cylinders
Kasnije je prešao na izradu jednokrilaca.
  [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – 1908. Alfred de Pischof, sa prijateljem Paul Koechlin konstruisali su ovaj monoplan
  [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – monoplan A. de Pischoff-Kochlin

[Љуба]

Нисам за ревизију историје, али колико више читам, ови чланци на интернету (не само википедија), када говоре о Alberto Santos-Dumont-у, све више ме воде у дилему, "ко је направио први лет правим авионом"

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/t6T6Ggdoduc?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>

<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/CBbI_Iz7x00?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>
<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/dBJR8Nvcuzo?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>
<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/PN7p1UCU5Vo?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>

[Љуба]

-   PRVI NEMAČKI VAZDUŠNI AS bio je Max Immelmann (21. septembar 1890.  Dresden;  18. Jun 1916 oboren iznad Annay-sous-Lens, Pas-de-Calais, Francuska).
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Imelman sa svojim psom Tyras (ovo je bilo uobičajeno slikanje nemačkih asova)

Za Imelmana su vezana tri događaja.
I – pilot koji je prvi izveo vazdušnu figuru, koja je po njemu i dobila ime „Imelman“
Max Immelmann je bio odličan taktičar i odličan pilot. On je bio prvi „izveo“ napad iz pravca sunca, kako bi ga neprijatelj uočio što kasnije. Bio je prvi pilot lovac, koji je koristio mogućnosti za manevar u tri dimenzije. On je utemeljno načelo taktike vazdušne borbe.
I danas se Immelmann - akrobatski manevri koji omogućavaju brzu promenu smjera leta u vazduhu, uvežbava i koristi prlikom bliske vazdušne borbe.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Illustration of the 1st World War "Immelmann turn" maneuver

Odmah sa početkom PSR, dobrovoljno se javio u vojnu službu. S formiranjem vazdušnih jedinica, odmah je zahtevao uključenje u vazduhoplovne snage. 12.novebra 1914. je veće otpočeo pilotsku obuku.Po završetku iste raspoređen je u Eisenbahnregiment Nr. 1 / 31.januara 1915. Stekao zvanje pilota III klase.

Prve borbene letove izveo je kao izviđač. U tom periodu izviđači su imali viši rejting od pilota lovca, ali su bili izuzetno ugroženi, te je i lovačka avijacija, prve zadatke imala upravo na zaštiti tih izviđača.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika - Max Immelmann in seinem L.V.G. Doppledecker

I sa takvim izviđačkim avionom „Luft-Verkehrs-Gesellschaft  LVG B.1“ Immelmann ostvaruje prvu vazdušnu pobedu 3.jula 1915. A ledećeg dana još jednu. Za ovaj posdvig posada je odlikovana „Gvozdenim krstom“.
Odmah je prebačen u lovačku avijaciju i leteo je na Fokker E.IV 127/15.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika - Fokker E.IV 127/15

U istoj jedinici leteo je i sa Osvaldom Belkeom [BÖLCKE Oswald (1891-1916)]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Immelman i BÖLCKE (1916)

Jedinica se bavila lovačkim i pratećim zadacima, razvijajući taktiku lovačke avijacije.
1.avgusta 1915. Immelmann je sa svojim Fokker oborio prvi neprijateljski avion, a 26.oktobra i svoju 5 pobedu, kada je stekao zvanje AS. Zapravo on je tada već imao svojih sedam priznatih pobeda. Naredne godine 12.janura 1916. ostvaruje svoju 8 vazdušnu pobedu.
II – Max Immelmann postaje prvi nosilac prestižnog pilotskog odlikovanja „Pour le Merite“ – popularno zvanog „Plavi Max“. Do svoje poslednje 15-te pobede stigao je 16.maja 1916.

III – Immelmann postaje prvi AS, koji je poginuo u PSR. Dogodilo se to 18.juna 1916. A pobeda je priznata engleskom pilotu-kapetanu G. R. McCubbin i njegovom strelcu kaplaru J. H. Waller, koji su sa avionom FE.2b oborili Immelmannov Fokker (№ 246 / 16). Neki nemački istoričari, smrt Immelmanna vezuju za tehnički kvar na aparatu, no kako bilo, istorija je ovaj događaj zapisala, kako je i već rečeno.
Inače za immelmanna je vezan još jedan kuriozitet. Smatraju ga „najpreciznijim“ i „najštedljivijim“ pilotom-lovcem. Umeo je da ostvari vazdušnu pobedu i sa utroškom 15 metaka. Postoji legenda da je za vazdušne pobede upotrebljavao ne više od 25 metaka.
Odlikovanja i medalje:
Kingdom of Saxony
•   Military Order of St. Henry, Knight Commander, 30 March 1916, after his 12th and 13th victories
•   Military Order of St. Henry, Knight, 21 September 1915
•   Albert Order, Knight's Cross with Swords
•   (Silver) Friedrich August Medal, “For Gallantry in the Face of the Enemy”, 15 July 1915
Kingdom of Prussia / Imperial German
•   Pour le Mérite, 12 January 1916, after his eighth victory
•   Iron Cross, First Class, 1 August 1915, after his first victory
•   Iron Cross, Second Class, 3 June 1915,[  after flying a successful reconnaissance mission with Lt. von Teubern (observer)
•   Royal House Order of Hohenzollern, Knight's Cross with Swords, November 1915
Kingdom of Bavaria
•   Military Merit Order, Fourth Class, ca. 6–12 December 1915
Miscellaneous German
•   Hanseatic Cross (Hamburg), 15 March 1916, after flying aerial defense for the Mayor of Hamburg]
Ostalo:
•   The Turkish War Medal of 1915 (Ottoman Empire), April/May 1916 [N 2]
•   Imtiyaz Medal in Silver (Ottoman Empire), April/May 1916 [N 3]

[Љуба]

-   PRVA ŽENA PILOT U VELIKOJ BRITANIJI  bila je Hilda Beatrice Hewlett (17 Februar 1864 – 21 Avgust 1943).
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Hilda Hewlet

Hilda je prva britanka koja je stekala zvanje pilot, tj. dobila pilotsku dozvolu. Bilo je to 29.avgusta 1911.  Takođe, prva je osoba koja je otvorila i vodila pilotsku školu na prostoru Velike Bitanije, još od 1910. Iz ove škole je izašlo više vrsnih pilota, a pored školske delatnosti, bavila se i izradom aviona. Naziv ove firme je “Hewlett & Blondeau” i  proizilazi iz činjenice da je posao obavljala u ortaluku sa Gustav Jules Eugene Blondeau francuskim  pilotom  i inžinjerom.

Njihova firma je proizvela više od 800 aviona. Najpoznatiji je svakako:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
An Avro 504 near Cambridge. During World War I Hewlett & Blondeau produced Avro 504 planes under licence
Policenci su proizvođeni avioni firmi Farman , Caudron i Hanriot .

Doprinos vazduhoplovstvu predstavlja i činjenica, da je u ovoj školi pilotski, a i vazduhoplovni zanat stekao slavni britanac Sopwith Thomas .

http://thethunderchild.com/YouFlyGirl/Pilots/HildaHewlett.html
http://www.teara.govt.nz/en/biographies/4h30/1
http://en.wikipedia.org/wiki/Hewlett_%26_Blondeau
http://en.wikipedia.org/wiki/Gustav_Blondeau

[Љуба]

-   PRVI POKUŠAJ BOMBARDOVANJA IZ VAZDUHA učinili su Austrijanci 1849.godine
U ratu Austrije protiv republike San Marco (Republica de San Marco) 1848/1849, učinjen je prvi pokušaj bombardovanja iz vazduha. Naime, Austrijanci su napravili oko 200 balona, po nacrtima Montgolfiéres, naoružali ih eksplozivnim napravama i pustili prema gradu Veneciji. Bombe su opremljene “vremenskim osiguračem” ali je napad propao, jer je vetar okrenuo smer i balone vratio na Austrijsku stranu.
Ova ideja je tinjala sve do drugog svetskog rata, kada su je Japanci oživeli.
Извор

Sledeći pokušaj bombardovanja balonima odigrao se 1959. tokom francusko-austrijskog rata, i ovoga puta rezultata nije bilo

[MOTORISTA]

Eskadrila 77

Kada se pomenu PSR i Armée de l'Air, u to doba poznatije pod imenom Service Aéronautique, u istom kontekstu, svi se sete poznatih Roda. Međutim u to doba su i Rode imale svog rivala, eskadrilu 77 poznatu i pod imenom "Les Sportifs". Nadimak ove jedinice je došao od velikog broja sportista i plejboja predratne francuske, koji su služili u njoj. Neki od najpoznatijih su svakako Maurice Boyau, kapiten francuske ragbi reprezentacije i André Boillot, trkački as koji je vodio žestoku borbu i izgubio je protiv tri bela mercedesa na zadnjem gran priju pre rata.

Amblem eskadrile
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Ova eskadrila je bila eksluzivni klub, gde su privatni prihodi njenih članova bili ogromni u poređenju sa platama koje je delila republika ostalim pilotima. Oni su sa sobom vodili svoje sluge, vozili svoja kola, a njihove dame su bile smeštene u najboljim hotelima u području njihovog boravka. Njihov uticaj i veze koje su imali, pogotovo od njihovog komandira kapetana L`Hermittea, osiguravali su da njihova oprema i letelice budu vrhunske, kao i da uvek imaju dovoljno publiciteta. S druge strane, kada se pogleda njihov skor u oborenim letelicama, vidi se da su njeni članovi najviše vremena provodili u obaranju balona.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Ko je ko na slici: 1 Caporal Henri Guillaume,2 ?, 3 Ltt André Georges, 4 ?, 5 Cne Jean de l’Hermitte, 6 Cne Pierre de Mouronval, 7 Sgt Maurice Boyau, 8 ?, 9 Sgt Yves Barbaza, 10 Caporal Pierre Berthier, 11 Sgt Paul Delestre, 12 Sgt André Boillot, 13 caporal André Géhin, 14 Adj Luc Sardier i 15 Adj Henri Rebourg

Iako mnogi smatraju da oborene balone ne bi trebalo brojiti u vazdušne pobede, mora se shvatiti da su napadi na njih bili veoma rizičan posao. iako baloni nisu mogli da manevrišu, bili su veoma dobro branjeni topovima i mitraljezima sa zemlje, a neretko i lovačkim avionima. Sve u svemu eskadrila je imala ukupno 61 vazdušnu pobedu, od kojih 25 balona.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Eskadrila je osnovana 19. septembra 1916 godine u mestu Lyon-Bron. Na početku je bila opremljena avionima Nieuport XII, 16 i 17, i nosi prefiks N. U avgustu 1917 dobija lovce SPAD, kada dobija i prefiks SPA. Od maja 1918, ulazi u sastav lovačke grupe 17 ( Groupe de Chasse n° 17 - GC 17) zajedno sa eskadrilama SPA 89, SPA 91 i SPA 100. Danas tradiciju ove eskadrile nastavlja francuska jedinica EC 01.007 Provence, koja leti na avionima Rafale B/C

[Љуба]

-   PRVI KONSTRUKTOR ITALIJANSKIH CEPELINA bio je Umberto Nobile (21.januar 1885 – 30.jul 1978)
Nobile je pored bavljenja aeroinžinjerstvom bio poznat i kao polarni istraživač.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Vratimo se cepelinima.
Od rane maldosti ga je zanimala problematika letenja, a posebno baloni i cepelini. Vojska se zainteresovala za njegove radove, te je prešao da radi za potrebe vojske.
Zaslužan je, pre svega  za razvoj  Polukrutih vazdušnih brodovi po konstrukciji tzv. Nepotpunog okvira nazvani još i “Meki dirižabli”.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – u skladu sa letačkom tradicijom Nobile sa psom

Ovakav vid konstrukcije primenjivao se do kraja XIX veka, a Nobile je pokušao da ga osavremeni, što mu je i uspelo. Priznaje da su njegovi cepelini bili slabiji od nemačkih. Nisu mogli visoko da se penju, zapravo samo do 4.000 metara, ali su zato bili daleko brži. Kako nisu bili primenljivi za bombarderska dejstva korišćeni su za izviđačke zadatke.

Prva njihova vojna upotreba bila je tokom italijansko-turskog rata 1912. A nastavila se u prvom svetskom ratu.
Nobile takođe, priznaje da se oduševiljavao  nemačkim cepelinima, a posebno kad je jedan od njih doleteo u Italiju, preletevši oko 5.000 milja.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slike – cеpelin “Norge”

Ipak je postao poznatiji posle PSR, kada je konstruisao capelin “NORGE” i krenuo 12.maja 1926. preko severnog pola iz Evrope u Ameriku. Otom ćemo pisati u nastavku teme.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – capelin “meke” konsdtrukcije “ITALIA”

Iako najpoznatiji po ovom tipu cepelina Norge se morao pomiriti sa činjenicom da su od 1930-ih oni  pali u nemilost zbog tehnološkog napretka u razvoju  “Zeppelin NT”.

http://en.wikipedia.org/wiki/Umberto_Nobile
http://en.wikipedia.org/wiki/Airship_Italia

[Љуба]

-   PRVI LETOVI BALONOM U CARSKOJ RUSIJI   -  prve letove balonom  na teritoriji carske Rusije napravio je André-Jacques Garnerin (31.januar, 1769 – 18.avgust, 1823) 20. juna i 18. jula 1803., u St. Petersburgu i na 20. septembra 1803, u Moskvi.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Garnerin se bavio i projektovanjem padobrana

Nakon prvog leta, koji je usmeren  prvenstveno za zabavu, aerostat-balon je počeo da se koristiti za naučne i  vojne svrhe (za proučavanje atmosfere, kartografiju, izviđanje i tako dalje). 30. juna 1804, u St. Petersburgu Ruski naučnik  D. Zakharov i belgijski fizičar E. Robertson su leteli u balonu po prvi put u istoriji, u svrhu promatranja različitih fizčkih fenomena. Let je trajao tri sata i 45 minuta, a balon se podigao se na visinu od 2.550 m. Zakharov je prvi koristitio konopac s težgom na kraju (povodac) za kočenje i meko sletanje. U februaru 1805. Organizovana je i izvedena naučna ekspedicija – balonom oko “sveta”. Članovi ekspedicije bili su naučnici pod zapovedništvom admirala I.F Kruzenshtern-om, koji su u gradu Nagasakiju (Japan), prvi  poslali jedan balon(napunjen toplim vazduhom) u atmosferu  u cilju promatranja vazdušnih strujanja na velikim visinama.

http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Aerostation

[Љуба]

-   PRVI ČOVEK VAZDUHOPLOVSTA SA PROSTORA BALKANA
Fausto Vrančić, šibenčanin, prvi sa ovog podneblja koji je ušao u istoriju vazduhoplovstva [Faust Vrančić ili Fausto Veranzio (lat. Faustus Verantius, rođen 1551. u Šibeniku, umro 1617. u Veneciji)] bio je hrvatski polihistor, leksikograf i konstruktor. Kao čovek renesanse, 1595. izdao je zbirku tehničkih pronalazaka "Nove Mašine" (Machinae novae) gde je prvi posle Leonarda da Vinčija i nezavisno od njega prikazao crtež padobrana pod nazivom "Leteći čovek" (Homo volans) uz opis konstrukcije i funkcionisanje svoje leteće sprave
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Fausto Vrančić
Sledi tekst preuzet sa VIKIPEDIJE

Život i obrazovanje
Početno humanističko obrazovanje stekao je u Bratislavi kod očeva brata Antuna Vrančića, uglednog diplomate, humanista, nadbiskupa ostrogonskog i primasa Ugarske, a zatim u Padovi studira filozofiju i pravo. Godine 1575. primljen je u članstvo hrvatske bratovštine sv. Jeronima u Rimu. Postavši tajnikom kralja Rudolfa II 1579. godine, Vrančić započinje temeljitije studirati prirodne nauke i tehniku. Na dvoru se svakodnevno susretao s nizom istaknutih znanstvenika onog vremena, između ostalih s astronomima Tychom Bracheom i Johannesom Keplerom, graditeljem Jacopom de Stradom, što je ostavilo jak uticaj na njegov rad.
Godine 1594. Vrančić je napustio dvor u Pragu te živeo malo u Šibeniku, a uglavnom u Mlecima. Od 1598. deluje u Mađarskoj kao biskup Čanada (danas gradić u Tamiškom okrugu u Rumuniji), te kao kraljevski tajnik za poslove Ugarske i Transilvanije. Već 1605. napušta dvor i ulazi u red sv. Pavla, tzv. barnabita u Rimu. Zbog bolesti 1615. napustio je Rim jer je želeo svoje poslednje dane proživeti u rodnom Šibeniku, no zaustavio se u Veneciji. U Veneciji je i umro 27. februara 1617. godine, a prema oporučnoj želji njegovo je telo sahranjeno u domovini u crkvi Sv. Marije (Prvić Luka na ostrvu Prvić kraj Šibenika).

Tehnička istraživanja
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prvi četvorougaoni padobran
Kao čovek do nauke, mnogostran i orginalan, Vrančić je u Rimu istraživao konstrukcije strojeva i arhitektonskih problema, a preko barnabita Giovannija Ambrogia Mazente upoznao je tehničke crteže Leonarda da Vincija. To je rezultiralo njegovim najvažnijim delom Nove sprave (Machinae novae, 1595), u kome je anticipirao niz novijih tehničkih pronalazaka. U delu je opisano 56 raznovrsnih uređaja i tehničkih konstrukcija uz 49 slika (bakroreza) velikog formata s komentarima na latinskom, italijanskom, španskom, francuskom i nemačkom jeziku. Želeći da djelo bude neka vrsta priručnika, Vrančić u njemu uz vlastite donosi i neke slabije poznate projekte drugih konstruktora, metodološki ih poredavši tako da pokazuju kako je od već poznatih projekata izmenama i usavršavanjima došlo do novih, koji su bili izvorno njegovi.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika  - Wells museum in Šibenik, Faust Vrančić
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prva skica visećeg mosta
Među značajnije opise iz ovog dela spadaju viseći most i Homo volans (lat. "leteći čovek"), prikaz padobranca. Nacrt visećeg mosta Fausta Vrančića je prvi nacrt ove vrste mosta na svetu. Nacrt padobrana je, u odnosu na Leonardove nacrte, revolucionaran utoliko što je Leonardov padobran bio piramidalnog oblika, dok je Vrančićev četvorougaonog oblika, kakav se koristi kod velike većine današnjih padobrana. Štaviše, postoje pisani tragovi o tome da je Vrančić, padobranom napravljenom po nacrtu, čak i izveo skok, što bi značilo da je to BIO PRVI SKOK PADOBRANOM U ISTORIJI.
Pored ovoga, u ovoj knjizi Vrančić iznosi mnoge ideje o dobijanju energije za pokretanje mlinova - od ljudske snage, preko konjske snage i brojnih nacrta različitih vetrenjača, do mlina koji bi se pokretao pomoću plime i oseke, što je, ponovo, do tada neviđen koncept (prva elektrana na plimu i oseku puštena je u rad tek krajem 20. veka). U knjizi se još nalaze nacrti za štamparsku presu, mašinu za čišćenje morskog dna itd. Sve izume odlikuje jasnoća i jednostavnost, kako nacrtâ, tako i eventualne praktične primene.

Rečnik i druga dela
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Faust Vrančić: Dictionarium, 1595: pretisak
Vrančić je 1595. izdao i petojezični rečnik (latinski, italijanski, nemački, hrvatskosrpski jezik i mađarski) pod naslovom Rečnik pet najplemenitijih jezika Evrope (Dictionarium qunique nobilissimarum Europae linguarum: Latinae, Italicae, Germanicae, Dalmaticae et Hungaricae). U rečniku je za svaki jezik dato 5,000 odrednica. U to se vreme termin "dalmatinski" upotrebljavao za slovenski jezik kojim se govorilo u oblastima između Jadranskog mora i reka Dunava i Save i ne treba ga mešati s izumrlim dalmatskim jezikom koji je bio romanskoga porekla. U Pragu je 1605-06. Peterus Lodereckerus priredio drugo izdanje ovog rečnika, prošireno sa češkim i poljskim jezikom, pod naslovom Rečnik sedam različitih jezika (Dictionarium septem diversarum linguarum), kojom prilikom je i "dalmatski" preimenovan u "hrvatski jezik".

[jadran2]

Ljubo, svaka cast na sistematizaciji; sramota me priznati ne da nisam bio u Wells muzeju u Sibeniku, nego nisam ni cuo. Nema druge nego posjetiti Brodarskog i u muzej.

[Љуба]

-   PRVI POKUŠAJ LETA SPRAVOM TEŽOM OD VAZDUHA ZABELEŽEN  U SRBIJI -  bio je  u Beogradu novembra 1841. godine. Tada je beogradski samouki konstruktor, kalfa Manojlo, skočio sa krova zgrade carinarnice, u ulici Karađorđeva br. 17 na obali Save, nameravajući da uz pomoć krila sagrađenih po ugledu na slepog miša, i jednog padobrana Vrančićevog tipa, preleti Savu. Pokušaj se završio nedaleko od mesta poletanja, u snežnom smetu, a nesretnog Manojla su Turci odveli u policiju.
Ovako je to opisano:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Manojlo srpski Ikar

„I pre hrabrog kovačkog kalfe Manojla, prvog upamćenog preteče letača sa ovih prostora, mnogi Srbi su se upuštali u vratolomije da posvedoče da su "nebeski narod". Crkveni pisac iz 14. stoleća zapisao je da su pojedinci, kao i u Vizantiji, pravili leteće mašine i skakali s visokih kula.

Pomenuti mladić, nepoznatog prezimena, s krilima na rukama, sličnim ptičjim, i nečim što je nalikovalo padobranu, otisnuo se put neba s krova Đumrukane (carinarnica) na obali Save, a završio u dubokom snegu. I tako je živu glavu sačuvao "srpski Ikar", kome, prethodno, sveštenici nisu dozvolili da skoči sa znatno više Saborne crkve u Beogradu. Događaj se zbio krajem novembra 1841”

[Љуба]

-   ZABORAVLJENI PIONIRI VAZDUHOPLOVSTA SA PROSTORA SRBIJE:
Zagonetni Ognjeslav

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
 
Ognjeslav Kostović, (rus. Костович Огнеслав (Игнатий) Степанович) 1851, Vizburg, Austrija - 1916 Petrograd, Rusija, srpski pronalazač i naučnik, kapetan ruske vojske. Po nacionalnosti Srbin, živeo prvo u Mađarskoj, a kasnije se seli u Rusiju. Bio je plemićkog porekla. Iako rođen u istoj deceniji kao i Nikola Tesla i Mihajlo Pupin nije imao sreće da mu ime ostane zapamćeno u istoriji srpske nauke i mada je načinio mnoge izume ostao je na marginama. Deda Jovan i otac Stevan su bili trgovci žitom iz Novog Bečeja. Ognjeslav je rođen u Austriji, ali je živeo i školu pohađao u Pešti. Po završetku školovanja je upravljao parobrodom za vuču šlepova na Dunavu. Tu mu se rodila ideja o čamcu-ribi, podmornici koja nosi 8 ljudi i ispod vode može da izdrži 20 časova. Sa ovim projektom se obraćao ruskom careviću Aleksandru Aleksandroviču, ali bez većeg uspeha.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Ogneslav Kostović Stepanović iz mlađih dana

Dve decenije pre Cepelina koji je radio prema nacrtima Davida Švarca, Ognjeslav je konstruisao vazdušni brod odn. tzv. dirižabl Rusija i izradio za njega benzinski motor na vodeno hlađenje i električno paljenje. Dirižabl je 1888. godine bio praktično gotov, ali mu je za završnu montažu ponestalo novčanih sredstava. Letelica je ostala da leži u skladištima sve dok je nije nakon nevremena znatno oštetio požar.
Zadnja nada Kostovića da će njegov vazdušni brod biti testiran u vazduhu propala je nakon što je Ministarstvo vojske Rusije odbilo njegov zahtev da otkupe letelicu. U Admiralskom brodogradilištu u Petrogradu je pravio dirižabl dužine 60 i prečnika 12 metara sa čvrstom konstrukcijom, definitivno različito od svih poznatih letećih balona. Zamisli Kostovića ostvariće kasnije nemački grof Ferdinand Cepelin. Na više mesta je napisano da je Kostović pronalazač prvog vazdušnog broda. 1879. godine tražeći za izgradnju dirižabla nov materijal izmislio je „arborit” po mnogima prvi veštački, sintetički materijal, neku vrstu šper-ploče. U svojoj fabrici šper-ploča u Petrogradu, Kostović je izrađivao kofere, čamce, pontonske mostove i druge predmete za praktičnu upotrebu kao i delove za svoje izume.
Godine 1911. prvi na svetu stvorio je leteći čamac, hidroavion. Projektovao podmornicu za osam ljudi sa pogonom na motor od 100 KS sa unutrašnjim sagorevanjem na tečno gorivo (po nekima, prvi na svetu, pre nemačkog inženjera Otoa). Prijavu za patent motora podneta je tek 1888. godine, a rešena četiri godine kasnije. Njegov motor je osmocilindrični sa 80 konjskih snaga, dok je Dajmler napravio sa svega jednom i po. Kostović se dugo vremena odricao svog prava na motor, jer je nastojao da sačuva tajnu za Rusiju zbog čega nije pristajao da iznese detalje svog pronalaska.
Među mnogobrojnim pronalascima usavršio je i aeronautičku telegraf-emisionu stanicu. Zanimljiva je i njegova ideja o vazdušnom torpedu i uređaj za izvlačenje potonulih brodova. Kostović je ostvario pravo na oko stotinu izuma ali su mnogi ostali na papiru, što ga je pogađalo, ali je uprkos tome odbijao mnoge primamljive ponude sa Zapada. Njegovi značajniji radovi bili su vezani za vojne potrebe i kao takvi ostajali u tajnosti. Zato je sasvim malo njegovih radova objavljeno u „Sovjetskoj enciklopediji”.
Slavio je svake godine krsnu slavu - Svetog Nikolu. Pored mnogih prijatelja bio mu je redovan gost na Slavi i naučnik Mendeljejev.
Jedna njegova kćer se udala za srpskog oficira, a kad je izbio Prvi svetski rat postala je, zajedno sa Nadeždom Petrović dobrovoljna bolničarka. Dve kćeri Kostovića su živele u Beogradu. Kad je decembra 1916. u Petrogradu umro Ognjeslav Kostović novine su objavile da je „nestao blistav pronalazač i naučnik, čovek koji je iz mnogo razloga zaslužio da buduće generacije pamte njegovu neobičnu sudbinu i naučni podvig”.

Povezana Tema: Srbin izmislio Cepelin

[Љуба]

- PRVI PILOT BALONA U SRPSKOJ VOJSCI (S POČETKA XX VEKA)  - bio je Kosta Miletić (Aranđelovac, 21. septembra 1874. — Beograd 1953.)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – Kosta Miletić
 


Prvi školovani vazduhoplovni stručnjak u Srbiji je kapetan Kosta Miletić. On je od 14. februara 1901. do 12. novembra 1902. godine pohađao u Rusiji Tehničku aeronautičku školu. Osposobljen je za pilota vezanih i slobodnih balona i za rukovanje golubijom poštom.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prvi piloti Srpske vojske
 Kapetan Kosta Miletić i ruski oficir za vreme obuke


Kosta Miletić je rođen u Aranđelovcu 21. septembra 1874. godine. Posle sedmog razreda gimnazije upisao se u 25. klasu Vojne akademije i završio js 1895. godine, kao peti u rangu. Službovao je u pešadiji, zatim je preveden u inžinjeriju.
Završio je vojnotehničke vazduhoplovne studije u Rusiji sa odličnim uspehom, kao drugi u rangu. Tokom školovanja upravljao je balonom na manevrima Kijevske armije i postigao visinu 1.100 metara, dolet od 180 kilometara i pritom slao izveštaje po golubovima pismonošama.
Posle povratka u Srbiju, kapetan Miletić raspoređen je u Inžinjerijsko-tehničko odeljenje Ministarstva vojnog. Sastavio je predlog za formiranje jednog balonskog odeljenja, koji je zbog nedovoljne zainteresovanosti nadležnih odložen u arhivu, da sačeka bolje dane. Izradio je i projekat i pravila za golubiju poštu. Prvu stanicu golubije pošte formirao je 1908. godine. Organizovao je pripreme i kupovinu prvih balona za Srpsku vojsku 1909. godine. Formirao je balonsko odeljenje. Leteo je prvim balonom, koji je dobio naziv „Srbija", odmah posle nabavke 19. airila 1909. To je bio prvi let srpskog vazduhoplova sa srpskim obeležjima.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Slika – balon Srbija
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Balonom na nebo


Fabrički inženjer Šerle u društvu gospođe Ridinger, supruge vlasnika fabrike, i kapetana Miletića uzleteo je iz Gersthofena na probni let sa slobodnim balonom, na čijoj kupoli se nalazio veliki natpis „Srbija“, a na korpi srpska zastava. Posle tri sata i 45 minuta leta, balon se uspešno spustio kod Frajzinga. Oba balona su predata srpskim vlastima 26. maja 1909