Prvi svetski rat u Sloveniji - fotografije.

[duje]

Solkanski most

Most u Solkanu bio je izgrađen kao dio željezničke pruge između Beča i Trsta. To je most, sa najvećim lukom –  85m, iz obrađenog kamena, na svijetu. Dužine  je 220m, visina u tjemenu 28m.  Građen je od prolječa 1904. do decembra 1905, po segmentima,  po metodi ugrađivanja kamenih blokova sa postupnim zaključivanjem pojedinih prstenova  luka. Kamena blokove su dovozili iz kamenoloma Romana u Nabrežini, veličine su od 0,2 do 0,7m³ (800-2.400kg). Glavni luk je izgrađen u samo 18 radnih dana. Nacrte ne napravio je R. Jaussner, postupak gradnje vodio inženjer Leopold Oerley. Svečano otvorenje mosta bilo je 16. jula 1906. Otvorenju je prisustvovao prijestolonasljednik  Franc Ferdinand.

U prvom svjetskom ratu je most srušen. Srušila ge je austrougarska vojska (minersko odjelenje 62. divizije) prilikom povlačenja (9. augusta 1916 u 02.40 sati) za vrijeme šetste bitke na Soči. Prilikom miniranja su upotrijebili 930kg ekrazita.

Poslije prvog svjetskog rata most su obnovili Italijani. Kamene blokove su dovozili iz kamenoloma Chiampo kod  Vicenze,  Nabrežine i  Aviana. Popravljeni most malo se razlikuje od originala.  Malo je tanji, i ima samo četri luka za rasterečenje (original je imao 5 rasteretnih lukova). Italijani su kod renoviranja ugradili 4.533 kamena bloka, zadnjeg  9. decembra 1926. Svečano otvaranje bilo je 8. augusta 1927.

[duje]

Kako je išla gradnja mosta

[jadran2]

Zanimljiv opis. Bez prometnica nema napretka, a ni ratova u to vrijeme.

Nize je detalj serpentinske ceste istocno od Gorice kod Ajšovice.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[duje]

Zanimljiv opis. Bez prometnica nema napretka, a ni ratova u to vrijeme.

Nize je detalj serpentinske ceste istocno od Gorice kod Ajšovice.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Da, da, danas je to i ispočno od Nove Gorice, a naselje se zove Ajševica, tu je za vrijeme bivše države bila graničarska jedinica JNA. Danas je tu neka jdinica SV (nisam siguran da je još centar stranih jezika).

[duje]

-Solkanski most u današnje vrijeme
-Solkan je dobio 1985. i novi cestovni most prema Goriškim Brdima (dio ceste prema Brdima je išao preko itlijanske teritorije (kridor).

[duje]

Bosanci banjalučkog 2. BiH puka, 15.oktobra 1917, u dolini rijeke Soče, na putu prema fronti. Puk je važio za elitnog, jer su njegovi pripadnici dobili 42 zlatne medalje za hrabrost, najviše od svih A-U pukova. Večina od ovih vojnika na slici, imala još sam nekoliko dana života pred sobom.  Poginuli  su za vrijeme juriša  na italijanske položaje kod planine Predolina.
 
Na suprotnoj strani Soče (prva slika) vidi se vojna teretna žičara, koja je vodila iz Kranjske Gore, Vršiča do Črče.

Isto mjesto prolaska A-U kolone slikano 1994, 77 godina kasnije – nije se mnogo promijenilo.
(podaci i slike iz knjige “Po sledeh soške fronte” M. Simića)

[duje]

A-U vojnici su na grbenu Sabotina iskopali brojne kaverne, u kojima su na južnoj strani bili otvori za pucanje po italijanskim položajima.  Niže, vidi se na prvoj slici, bile su brojne barake, velike kaverne za smještaj ljudstva, te kaverna za komandu odsjeka. U kaverni (desno dolje) sa krovom, završavala je teretna žičara za snabdjevanje, koja je vodila iz doline Soče sa željezničke pruge. Slikano je krajem 1915 ili početkom 1916.godine.

Druga slika, isto područje ali slikano 1995.godine.

Poslije prvog svjetskog rata su to područje Italijani proglasili svetim (Zona sacra), postavili su muzej, sredili puteve kroz kaverne u grebenu Sabotina  označili pojedine kaverne zašto su bile namijenjene. Do drugog svjetskog rata su bili na topovskim položajima zaplenjeni A-U topovi i mitraljezi. Poslije drugog svjetskog rata, veći dio Sabotina pripao je Jugoslaviji i kao granično područje, bilo je ograničeno kretanje. Zdraga muzeja (do izgradnje nove) služila je kao karaula, a muzejska građa polako je propadala. Danas koroz kaverne vodi markiran planinarski put iz Solkana na Sabotin.
(podaci i slike iz knjige “Po sledeh soške fronte” M. Simića)

[duje]

A-U  teretna žičara, gledano iz doline Trenete prema prijelazu Vršič, snimljena  sa međupostaje na Hudi Ravni (Schütthalde). Vidi se prijelaz sa Slovenskim planinarskim domom (Slovenska koča), u današnje vrijeme tu stoji  Tičarjav dom. Žičara prijeko  Vršiča povezivala je Kranjsku Goru sa neposrednom pozadinom fronte u blizini Kanala- Koritnice. Žičara je bila podijeljena u 2,5km duge odsjeke(etape) i radila je po principu  kao današnje skijaške žičare. Čelik-čelo (noseča sajla) bila je i nosiva i vućna, kretala se brzinom 1,5m/sek. Teret sa “nosiljkom” se je na svakoj postaji skidao i pričnrščivao na sljedeću etapu (odsjek). Pojedine odsjeke žičare pogonio je motor 20-30KS. Pokjedini teret (obično u vrečama) bio je težek oko 100kg. Dnevni kapacitet bio je 200 tona.
“slika i podaci iz knjige “Po sledeh soške fronte” M.Simića)     

[duje]

A-U kompresor sa benzinskim motorom . Jednocilindrični, vodom hlađeni motor od 7KS pogonio je vodom hlađeni kompresor radnog pritiska 4-7atm, kapaciteta 820 litara zraka u minuti. U kompletu koji se je zvao Gesteinbohranlage, bio je i pneumatski čekići(Bohrhammer), 800 udaraca na minutu. Njima se je moglo izbušiti 1-1,5m duboku rupu ,koju su kasnije napunili eksplozivom, aktivirali i uklonili smrvljeni kamen. Kod izradi kaverni i rovova, ponavljali su postupak do željene dubine.
(slika i podaci iz knjige “Po sledeh soške fronte” M.Simića) 

[duje]

Branioci Krasa su se na kraju italijanske ofanzive mogli odmorit. 25.08.1917.
(slika iz knjige “Po sledeh soške fronte” M.Simića)

[jadran2]

....neposredno pred kraj 12. bitke...
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Vec je ranije spomenuto (istina poslije II rata) kako se tesko ukopavalo na kraskom terenu; evo takve fotografije
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
(ima dosta fotografija o radu kompresorskih busilica  na najtezem terenu, treba naci....)

[duje]

A-U kompresor sa benzinskim motorom . Jednocilindrični, vodom hlađeni motor od 7KS pogonio je vodom hlađeni kompresor radnog pritiska 4-7atm, kapaciteta 820 litara zraka u minuti. U kompletu koji se je zvao Gesteinbohranlage, bio je i pneumatski čekići(Bohrhammer), 800 udaraca na minutu. Njima se je moglo izbušiti 1-1,5m duboku rupu ,koju su kasnije napunili eksplozivom, aktivirali i uklonili smrvljeni kamen. Kod izradi kaverni i rovova, ponavljali su postupak do željene dubine.
(slika i podaci iz knjige “Po sledeh soške fronte” M.Simića) 

Još dvije slike motora i kopresora, nisam siguran, da su sa soške fronte, ali bi moglo biti s obzirom na teren.

[duje]

A-U vojnici, 01.11.1917, piju uz Neptunovu fontanu na Piazza Grande u Gorici (Italija), poslije ponovnog zauzimanja grada. Poslije rata trg se zove Piazza Vittoria. (u današnje vrijeme je tu veliko parkiralište).
(slika iz knjige: Po sledeh soške fronte M.Simića)

[Dreadnought]

Fotografija jednog nepoznatog austrougarskog (čini se) Zugsführer-a brdskih lovaca. Na poleđini fotografije piše Basalhelle, 10.03.1918.  

Internet pretragom sam saznao da se lokacija nalazi u regionu Veneto a na 30-talk kilometara od Treviza.

[jadran2]

A-U kompresor sa benzinskim motorom . Jednocilindrični, vodom hlađeni motor od 7KS pogonio je vodom hlađeni kompresor radnog pritiska 4-7atm, kapaciteta 820 litara zraka u minuti. U kompletu koji se je zvao Gesteinbohranlage, bio je i pneumatski čekići(Bohrhammer), 800 udaraca na minutu. Njima se je moglo izbušiti 1-1,5m duboku rupu ,koju su kasnije napunili eksplozivom, aktivirali i uklonili smrvljeni kamen. Kod izradi kaverni i rovova, ponavljali su postupak do željene dubine.
(slika i podaci iz knjige “Po sledeh soške fronte” M.Simića) 

Još dvije slike motora i kopresora, nisam siguran, da su sa soške fronte, ali bi moglo biti s obzirom na teren.

Prva je iz pozadine soske fronte, donja s prijevoja Vrsic.