Mornarica Vojske Crne Gore

[ORIĆAREB]

Nije mi jasno samo jedno.
Zasto vise ne prodaju sva preostala plovila i jednom za svagda zavrse ovu agoniju koja evo traje vec nekolike godine?
Ovako cemo docekati da se brodovi raspadnu sami od sebe

Dobro pitanje. Mislim da više to niko neće ni da kupi. 

[kumbor]

Nije mi jasno samo jedno.
Zasto vise ne prodaju sva preostala plovila i jednom za svagda zavrse ovu agoniju koja evo traje vec nekolike godine?
Ovako cemo docekati da se brodovi raspadnu sami od sebe

Dobro pitanje. Mislim da više to niko neće ni da kupi. 

Nikome ne trebaju zarđale olupine. Sem ako ne misle da nekome uvale PR-41, ne bi me čudio ni takav nivo bedastoće.

[marinero]

Ima djelimicno veze sa Mornaricom....

http://www.vijesti.me/vijesti/odrzana-komemoracija-zrtvama-najvece-pomorske-tragedije-boki-clanak-104136

[suponik]

Opet manji budzet za odbranu(2013):

Ministarstvu odbrane 35 miliona

Ministarstvo odbrane, na čijem čelu je Milica Pejanović - Đurišić, prema predlogu Vlade, moći će da računa na oko 35 miliona, što je za oko 1,5 miliona manje nego ove godine i skoro 15 milliona manje u odnosu na 2008.
Uprskos značajnom smanjenju budžeta, Ministarstvo će za "transfere institucijama, pojedincima, javnom i nevladinom sektoru" imati skoro 200.000 eura. Od toga je oko 150.000 predviđeno za "ostale transfere pojedincima".
http://www.vijesti.me/vijesti/vlada-prasta-dugove-a-gradane-zaduzuje-clanak-104790

[lovac]

U sklopu diskusija vezanih za Mornaricu VCG bilo je reči i o Regionalnom Centru za obuku ronilaca i podvodno deminiranje iz Bijele, koja po okriljem državnih organa i pod rukovodstvom Veselina Mijailovića vrši čišćenje podmorja, reka i jezera od zaostalih raznoraznih eksplozivnih sredstava i municije.

NJihove aktivnosti i uspehe u podvodnom deminiranju mnogi osporavaju, tvrdeći da se radi o napumpanim brojkama.

Jučerašnje dnevne novine DAN, donose izveštaj o njihovim aktivnostima i o količini izvađenih ubojnih sredstava i municije.

Ne bih da komentarišem, prosudite sami!

RONIOCI REGIONALNOG CENTRA ZA DESET GODINA postigli značajne rezultate
Iz dubina izronilo 120 tona granate
Iz Morače i Zete uklonjeno je oko tri tone eksplozivnih sredstava iz Drugog svjetskog rata, a iz Skadarskog jezera preko pola tone granata raznih kalibara

Baveći se deminiranjem u moru, rijekama i jezerima preko dva miliona kvadrata i uklanjanjem preko 120 tona raznih ekplozivnih sredstava tokom 10 godina postojanja, Regionalni centar za podvodno razminiranje i obuku ronilaca iz Bijele, predstavlja jednu od najuspješnijih crnogorskih institucija. Direktor Centra Veselin Mijajlović priznaje da pored napora koje ulažu na uklanjanju i uništavanju, neeksplodiranih ubojnih sredstava zaostalih iz Prvog i Drugog svjetskog rata ima i na kopnu i u vodama Crne Gore.

Iz Bokokotorskog zaliva u Verigama, sa morskog dna površine od 2.500 m2, ronioci RCUD-a su zajedno sa kolegama iz BiH, Slovenije, Srbije i Hrvatske, uklonili 65 tona neeksplodiranih ubojnih sredstava i to 1.423 komada razne artiljerijske bojeve municije, od čega oko 1.000 komada kalibra 150 mm i ostale artiljerijske municije kalibra od 65 do 85 mm.
Iz podmorja Njivica i Prevlake sa površine od 500.000 m2 ukolonili smo oko 5 tona raznih eksplozivnih sredstava pronađenih na dubinama od 20 do 50 metara. U podmorju Tivatskog zaliva izvršeno je generalno podvodno protivminsko izviđanje površine od 612.000 m2, nakon kojeg je izvršeno uklanjanje oko 17 tona raznih eksplozivnih sredstava sa površine od 104.000 m2. Sa područja priobalja Ulcinja, Bara, Sutomora, Petrovca, Budve i Bigova, u poslednjih 10 godina uklonjeno je oko 30 tona raznih eksplozivnih sredstava – navodi Mijajlović i dodaje da eksplozivnih sredstava nijesu pošteđene ni naše rijeke i jezera, tako da su iz njih uklonjene 4 tone raznog ekspoziva. Iz Morače i Zete uklonjene su oko 3 tone eksplozivnih sredstava, zaostalih iz Drugog svjetskog rata, a iz Skadarskog jezera preko pola tone granata raznih kalibara.
– Naši ronioci bili su angažovani i na deminiranju u drugim državama pa je tako iz Trebišnjice u BiH sa prostora od oko 50.000 m2 izvađena tona ekplozivnih sredstava i odbačenog oružja. Uklanjanje eksplozivnih sredstava sa kolegama iz Srbije i Hrvatske obavljeno je i u Bugarskoj gdje je pregledana vodena površina od 220.000 m2. Za 30 dana iz pet manjih jezera i jedne rijeke u Bugarskoj na lokaciji Čelopečeno, ukolonjene su 3 tone raznih eksplozivnih sredstava, za šta su ronioci RCUD-a dobili priznanje Ministarstva odbrane ove države – ističe Mijajlović.
Ronioci RCUD-a, tokom minulih 10 godina su osim na podvodnom deminiranju vrijedno radili i na deminiranju kopna. Oni su zajedno sa kolegama iz BiH i Hrvatske izveli protivminsko izviđanje i uklanjanje protivpješadijskih mina duž granice Crne Gore sa Hrvatskom, Srbijom, Kosovom i Albanijom. Zahvaljujući njihovom radu Crna Gora je u cjelosti oslobođena protivpješadijskih mina. Demineri RCUD-a razminirali su 4.000 m2 prostora bivšeg vojnog poligona za potrebe proširenja Plantaža 13. jul u Podgorici.
Od 2002. do 2012. godine, ronioci Centra su učestvovali u 130 akcija podvodnog traganja za utopljenicima, pružanja prve pomoći i spasavanja ljudskih života i materijalnih dobara na vodama.

Obučeno 400 ronilaca

Proteklih 10 godina Regionalni cenar za podvodno deminirinje obučio je 400 domaćih i stranih sportskih ronilaca i instruktora ronjenja. Od ovog broja, 25 za instruktore sportskog ronjenja, 17 voditelja ronjenja i 380 ronilaca sa jednom i dvije zvijezde.
Osnovnu i specijalističku obuku iz raznih oblasti ronjenja i podvodnih radova završilo je oko 30 ronilaca. Od njih, po 12 ronilaca i instruktora za podvodne radove i podvodno rezanje, 8 ronilaca i instruktora ronjenja za tehničko ronjenje i po pet ronilaca Specijalne antiterorističke jedinice MUP-a CG i vatrogasne jedinice civilne zaštite iz Kotora. Osim toga, specijalističku obuku iz oblasti podvodne arheologije završilo je 14 ronilaca i instruktora ronjenja, dok je specijalističku obuku iz oblasti zaštite od eksplozivnih sredstava, delaboracije eksplozivnih sredstava i rada sa kompresorima za punjenje ronilačkih boca završilo njih 48. Jedan broj ronilaca RCUD-a završio je obuku „Pomorskih taktičkih operacija” u klasi 0708 u vojnoj bazi na Floridi.

[kilezr]

     

 " E svaka im čast! " 120 tona minsko eksplozivnih sredstava. Pa Crna Gora je sada stvarno " Ekološka država" I što je najvažnije sigurna, pošto je očišćena od svega. Još da se G-din zna bar javiti kada dođe negde.    Kod nas kad Lala dođe u štalu javi se marvi.

[kumbor]

 Valjda čekaju da Portoriko postane nova država SAD, pa da "Republike Mali i Zi" postane Portoriko umesto Portorika.

[suponik]

Piše: Dušica Tomović
Objavljeno: 20.12.2012 u 18:43

POVJERLJIVI TENDER

Ministarstvo odbrane se oslobađa aviona, brodova i naoružanja

Planiraju da zarade 4,5 miliona od prodaje viškova naoružanja i opreme, vojnom vazduhoplovstvu ostaju samo helikopteri

Ministarstvo odbrane u narednoj godini moći će da računa na 4,5 miliona eura dodatnih prihoda od prodaje viškova naoružanja i municije. Taj novac moći će da iskoriste isljučivo za modernizaciju oružanih snaga.

Prema predlogu budžeta za narednu godinu, prihodi koje Ministarstvo odbrane ostvari od prodaje naoružanja i vojne opreme, prodaje i izdavanja bivše vojne imovine (nepokretnosti) i pružanja usluga, izvršavaće se do 4,5 miliona eura. Taj novac služiće isključivo za finansiranje realizacije partnerskih ciljeva i opremanje Vojske u skladu sa NATO standardima. Te izdatke Ministarstvo odbrane, koje vodi Milica Pejanović-Đurišić, biće u obavezi da evidentira u bužetu kao "izdaci za opremu".


Kako su "Vijesti" ranije pisale, Ministarstvo odbrane je tokom 2013. godine planiralo da proda i posljednja četiri borbena aviona koje je naslijedilo od jugoslovenske vojske. Uskoro se čeka i zvanična odluka Vlade kojom će četiri preostala aviona “supergaleb” (G4) biti proglašeni vojnim viškom. Nakon toga, avioni će biti prodati na povjerljivom tenderu koji će raspisati Ministarstvo odbrane. Osim toga, na prodaju će i tri aviona tipa “utva”, nakon čega crnogorsko vojno vazduhoplovstvo neće imati u svojoj floti nijedan avion.

Ministarstvo odbrane prije skoro dvije godine već je prodalo pet aviona “supergaleb” za nešto više od 250.000 dolara. Svih pet aviona prodato je državnoj kompaniji MDI na povjerljivom tenderu za 50.000 dolara po komadu.


Osim aviona, prema Trećem godišnjem akcionom programu za MAP, Ministarstvo odbrane je proglasilo viškom i 10 plovnih objekata koje će se pokušati prodati na tržištu. Od tog broja, četiri su ratni brodovi, a ostalo su pomoćni plovni objekti. Ministarstvo je planiralo da ukoliko u predviđenom roku ne uspije da proda brodove, oni budu izrezani i pretvoreni u sekundarne sirovine.

Na osnovu usvojene materijalne formacije VCG, sistem odbrane raspolaže sa oko 2.000 tone viškova municije. Dio će, prema planu Ministarstva odbrane, biti ponuđen za prodaju putem povjerljivog tendera, a dio dodat listi nekog od programa za uništavanje.

[ORIĆAREB]

Pa ništa drugo im i ne preostaje. Biće dobro ako izvuku bilo kakvu crkavicu prodajući
ovo preostalo "smeće". Ali sumnjam da će više bilo ko, bilo šta da uzme i plati.

Preostaje jedino topiona....

[duje]

Polako ponestaje materijala za prodaju (ne samo u CG). Lako je prodavati ono što si dobio-naslijedio (ma da je i narod CG sudjelovao u kupnji tih sredstava). Teško je stvarati novo....

[Kaćo]

     

 " E svaka im čast! " 120 tona minsko eksplozivnih sredstava. Pa Crna Gora je sada stvarno " Ekološka država" I što je najvažnije sigurna, pošto je očišćena od svega. Još da se G-din zna bar javiti kada dođe negde.    Kod nas kad Lala dođe u štalu javi se marvi.

Nije mi jasna alegorija,no dobro:)
Čestike na obljetnici Regionalnog centra za obuku ronilaca i podvodno razminiranje.;i desetogodišnjeg rada bez incidenta.
Sigurno je podmornoje čistije od zaostalih minskoeksplozivnih sredstava.Po meni su im najznačajnije akcije na Verigama,kao i na rijeci Zeti.
Čišćenje minskoeskplozivnih sredstava nažalost je posao koji zbog ratova za nama nikad i ne prestaje.
Veoma dobar članak:
http://www.radiodux.me/naslovnica/2813-jubilej-regionalnog-centra-za-obuku-ronilaca-i-podvodno-razminiranja
kao i njihov sajt
http://www.rcudme.info/mn/foto-album.html

[marinero]

E, vidis, a ja imam sasvim drugacija saznanja o RCUD-u i individui na njenom celu. Evo neka od njih:
Regionalni centar za obuku ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru ne radi ono za što ga poreski obveznici plaćaju

MALO MINA, A GOMILA PROMOCIJE I LOVA U MUTNOM

Ministarstvo unutrašnjih poslovca Crne Gore ni nakon upornih nastojanja „Vijesti“ koja traju više od mjesec dana, nije odgovorilo na pitanje što će država Crna Gora učiniti na otklanjanju opšte opasnosti koju predstavljaju neeksplodirana ubojna sredstva (NUBS) na više lokacija u podmorju Bokokotorskog zaliva, na koja su ribari i ronilačka udruženja do sada u više navrata upozoravali MUP. Riješavanje tog problema je nadležnost JP „Regionalni centar za obuku ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru“ iz Bijele (RCUD), organizacije pod kontrolom MUP-a koju većinom čine bivši ili još uvijek aktuelni policajci. MUP je inače i prošle jeseni „mrtav-hladan“ odćutao pitanja iz iste ove oblasti koja su mu u oktobru poslale „Vijesti“. NUBS u podmorju Boke postoje u tjesnacu Verige, ispred Tivta, na plićini Ploča, kod ostrva Mamula, kod hridi Karatoč na ulazu u hercegnovsku gradsku luku...
Ni RCUD takodje nije odgovorio na pitanje „Vijesti“što su do sada preduzeli ili će preduzeti na otklanjanju opšte opasnosti koju predstavljaju poznate lokacije NUBS u podmorju Boke, a koje smo im uputili još 18.aprila.
Ta firma kojom rukovodi nekadašnji komandir Ronilačke jedinice MUP-a Veselin Mijailović godišnje poreske obveznike Crne Gore u prosjeku košta oko 330-340 hiljada eura koliko se iz budžeta države izdvaja za rad RCUD-a. Tako je u budžetu Crne Gore za 2011 za RCUD i to za program nazvan „Obuka ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru“opredijeljen iznos od 342.020,24 eura. Za te pare Crna Gora u svom podmorju, čak i na lokacijama koje su samo po par milja udaljene od sjedišta RCUD-a u Bijeloj, još uvijek ima gomile NUBS, mahom zaostalih iz perioda Prvog i Drugog svjetskog rata.
Lani su Mijailović i njegovi zaposlenici iz mora u Crnoj Gori izvadili ukupno samo oko 100 kilograma NUBS i to mahom sa lokacija gdje su prethodno ta ista NUBS nalazili ribari, ronioci ili kupači. Ipak, medju njima nije bila lokacija u Verigama gdje se u moru na samo 7 do 9  dubine blizu otvorenog šanka kod crkvice Gospe od Soriza, nalazi tridesetak topovskih granata kalibra oko 300 mm. Ta lokacija nadležnjima u držđavi poznata je još od marta 2009-te od kada o njoj postoje i službene zabilješke pripadnika MUP-a, ali RCUD je do sada nije očistio iako se nalazi neposredno u blizini lokacije sa koje je Mijailovićevo udruženje prije nekoliko godina izvadilo 65 tona neeksplodieranih granata jer je to tada sa 150 hiljada dolara finansirala ambasada SAD u Podgorici.
Amerikanci su glavni finasijeri  i posla vrijednog nekoliko stotina hiljada era koji je RCUD medjutim, vrlo efikasno i brzo lani završio u Bugarskoj. Tamo su ronioci JP iz Crne Gore za samo 33 dana izvadili čak 768 kilograma NUBS i pregledali ukupnu površinu dna rijeka i jezera od 165.936 kvadratnih metara. Ipak, prema pouzdanim saznanjima „Vijesti“ iz dobro upućenih krugova bliskih Stejt dipertmenetu, RCUD je uspio da naplati samo polovinu odradjenog posla, dok ostatak novca neće ni dobiti jer su Amerikanci veoma nezadovoljni načinom na koji je RCUD (zlo)upotrebio ukupno oko 1,65 miliona dolara novca američkih poreskih obevznika koje je ta ustanova od svog osnivanja 2002 godine, dobila od Vlade SAD za svoje opremanje, obuku i sprovodjenje raznih programa obuke.
   Ni kabinet ministra unutrašnjih poslova Ivana Brajovića, ni direktor RCUD-a Veselin Mijailović nisu odgovorili na pitanje „Vijesti“ da li je RCUD naplatio kompletan iznos novca za prošlogodišnje aktivnosti u Bugarskoj ili ne i koji su razlozi za to.
Isto tako, bez odgovora sa obje te adrese ostalo je naše pitanje da li je tačno da je RCUD kompaniji „Adriatic Marinas“, nakon što je prije par godina obavio protivminski pregled i uklanjaje oko 13 tona NUBS iz podmorja akvatorijuma marine „Porto Montenegro“ u Tivtu, garantovao da na dnu najprestižnije marine za mega jahte na ovom dijelu Meditetarna više nema NUBS, ali samo na površini morskog dna i u dubini od 30 centimetara u sedimentima na dnu mora. Resor ministar Brajovića oglušio se i na pitanje da li nakon ovakve garancije RCUD-a, MUP smatra definitivno bezbjednim i očišćenim od neeksplodiranih ubojsnih sredstava, akvatorijum marine Porto Montenegro.
“Proces remedijacije zemljišta i akvatorijuma marine Porto Montenegro je bio brižljivo planiran i izvođen u saradnji sa nadležnim državnim organima. Veoma smo zadovoljni realizovanim poslovima. Nastavićemo uspješnu saradnju sa RCUD iz Bijele i nadležnim organima. Država Crna Gora garantuje bezbjednost na svojoj cjelokupnoj teritoriji, uključujući i bezbjednost  plovidbe  u crnogorskim lukama, tako da nema prostora za sumnju o opasnostima bilo koje vrste. Za sve dodatne informacije na ovu temu možete se obratiti nadležnim državnim organima.”-odgovor je kompanije “Porto Montenegro” na isto pitanje koje su “nadležni državni organi” odćutali.            Dok RCUD u Crnoj Gori uprkos tome što ga poreski obveznici plaćaju, ne obavlja svoju osnovnu djelatnost- čišćenje podmorja od NUBS, JP kojim rukovodi Veselin Mijailović intenzivno se bavi hidroarheološkim istraživanjima podmorja, kontrolom ronilaca i ronilačkih centara, izvodjenjem podvodnih radova i drugim finasijski lukrativnim ili aktivnostima kojima pokušava privući medijsku pažnju. Tako se JP pod okriljem MUP-a pokušava nametnuti kao nezaobilazan faktor prilikom hidroarheoloških istraživanja za koje niko od 11 zaposlenih u tom preduzeću nema nikavu stručnu kvalifikaciju. Ipak, to Mijailovića ne spriječava da crnogorskoj i široj javnosti samouvjereno priča o potopljenim galijama, jedrenjacima, podmornicama i drugim brodovima, amforama i njihovom datiranju, ali i potrebi osnivanja “policije za umjetnički kriminal” koja bi po njemu, trebala da spriječi haranje podmorskih arheoloških lokaliteta –priča se dakle o svemu, samo ne o uklanjanju mina i granata sa dna mora za što ga plaćaju crnogorski poreski obveznici.
VLADA RCUD “KREŠE” NA PODNOŠLJIVU MJERU ?
Da se nešto čudno dešava na relaciji Valda – RCUD indirektno potvrdjuje činjenica da je kabinet premijera Igora Lukšića na sjednici 15.marta ove godine usvojio zaključke o Programu restrukturiranja državne aviokompanije “Montenegroairlines” po kojima će RCUD izgubiti najveći dio imovine kojom je do sada raspolagao u Bijeloj. Naime, Vlada je odredila da se dug “Montenegroairlinesa” prema Agenciji za kontrolu letjenja Srbije i Crne Gore SMATSA, prebije na način što će se SMATSA ustupiti hotel “Park” u Bijeloj koji je već 10 godina poslovao u sastavu i za potrebe RCUD-a. Vlada je odredila da se hotel sa objektima ukupne površine 2.557 kvadrata na placu površine 5.627 kvadrata ustupi SMATSA koja je u obavezi da odvoji vodovodnu i elektromrežu na toj parceli “kako bi objekat RCUD-a koji se nalazi u neposrednoj blizini, mogao zasebno funcionisati” kao i da u hotelu “obezbjedi 5 soba za ronioce koje će biti stalno na raspolaganju radi polsova ronjenja, spašavanja i kontrole na moru, posebno tokom ljeta”. Na ovaj način Vlada prebija neplaćene obaveze “Montenegroairlinesa” prema SMATSA u iznosu od 7.562.102 eura.                            Isti taj kompleks “Park” uvećan za staru kamenu vilu porodice Djurković na obali,a  u kojoj je direkcija RCUD-a i koja će nakon aranžmana sa SMATSA ostati Mijailovićevom JP, 2002 godine kada ga je Vlada na teret poreskih dugova preuzela od HTP “Boka” Herceg Novi i dala na korišćenje RCUD-u, vrijedio je 2.423.321 euro.      Pored ovoliko drastične razlike u cijeni, zanimljivo je i to što je stara vila porodice Djurković u kojoj stoluje Mijailović, predmet restitucije po zahtjevu nasljednika te poznate bokeljske familije, a o kojom će se na kraju izgleda morati izjašnjavati i medjunarodni sud u Strazburu jer crnogorska država nije uvažila zahtjeve legitimnih nasljednika.
                     

[marinero]

Ima jos.....

Privatno-javno partnerstvo: Komplikovane sportske i poslovne veze direktora Vladinog preduzeća koje ima monopol nad ronilaštvom

MIJAJLOVIĆ DIREKTORUJE RCUD-OM, A PRIVATNO SE SA SINOM BAVI TURIZMOM I HIDROGRADNJOM

Direktor JP „Regionalni centar za obuku ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru“ iz Bijele (RCUD) Veselin Mijajlović ima razgranate poslovno-partnerske veze sa najmanje jednim sportskim ronilačkim klubom i jednim privrednim društvom za izvodjenje podvodnih radova u kojima je na rukovodećim funkcijama njegov sin Danilo. Uz to, Klub za podvodna istraživanja „Aquanaut Montenegro“ čiji je Danilo Mijajlović direktor, reklamira svoje usluge za koje je u najvećem broju slučajeva, baza sjedište RCUD-a u Bijeloj, JP pod kontrolom MUP-a Crne Gore, a kojim već deset godina direktoruje njegov otac Veselin.
Na sajtu „Aquanaut Montenegra“ stoji da ta sportska organizacija „posjeduje posebne dozvole i  odobrenja za vršenje podvodnih aktivnosti kao i medjunarodne sertifikate, licence i osiguranja”, pa stoga pored ostaloga, “Aquanaut Montenegro” zainteresovanima nudi “najsavremeniju opremu za  ronjenje, podvodna izvidjanja i snimanja, podvodne radove kao i plovna sredstva koja na kvalitetan način mogu opslužiti i najzahtjevnije zadatke.” Ova sportska organizacija na svom sajtu nudi osnovnu obuku ronilaca, tečajeve za napredna tzv. tehnička ronjenja (djelatnosti kojom se inače bavi državni RCUD), organizaciju izleta i ronjenja, splavarenje Tarom, kao i izvodjenje hidrogradjevinskih radova.                           “Kod izgradnje i sanacije hidrogradjevinskih objekata našeg strateškog partnera čini preduzeće DOO BOŽOVIĆ – Nikšić koje raspolaže visokooperativnom mehanizacijom: rovokopačima, utovarivačima, valjcima, buldozerom, postojenjem za proizvodnju betonskih blokova i galanterije, mobilno drobilično postrojenje  kao i većim brojem teretnih vozila.”- stoji na sajtu sportske organizacije “Aquanaut Montenegro” a na spisku njenih instruktora pored ostalih, su imena i fotografije oca i sina Veselina i Danila Mijajlovića. Da ne bi bilo zabune ima li RCUD kojim direktoruje stariji Mijajlović veze sa sportskom organizacijom kojom direktoruje njegov sin, tu je i niz fotografija aktivnosti “Aquanaut Montenegra” koje su se odvijale u krugu sjedišta RCUD-a u kompleksu nekadašnjeg hotela “Park” u Bijeloj. Taj objekat zajedno sa starom kamenom vilom porodice Djurković na obali u Bijeloj, Vlada Crne Gore je 2002 preuzela od hercegnovskog HTP “Boka” na ime neplaćenih poreskih dugova, i dodijelila na korišćenje RCUD-u, javnoj instituciji ossnovanoj sa primarnim zadatkom da obučava ronioce i iz podmorja uklanja neekslodirana ubojna sredstva. RCUD inače, ima bukvalno monopolski položaj u kompletnom crnogorskom ronilaštvu jer je Vlada tom JP prenijela ogromna ovlašćenja da kontroliše i odobrava bukvalno svaku podvodnu aktivnost, sportsku ili privrednu u crnogorskom podmorju. Na sajtu www.hotdive.com , sjedište ronilačkog centra “Aquanaut” je u Bijeloj, a prikaz na Google Earth mapi jasno ga pozicionira usred hotela “Park” kojim gazduje RCUD. Jedan od 11 stalno zaposlenih u tom JP države Crne Gore je i direktor “Aquanauta”, Danilo Mijajlović.
Zanimljivo je i da Klub za podvodna istraživanja “Aquanaut Montenegro” za svoju zvaničnu adresu ima Partizanski put BB, Tološi 81000 Podgorica, a na istoj toj adresi registrovano je i društvo za izvodjenje podvodnih radova, trgovinu i usluge “Akvanaut” d.o.o. Podgorica. Osnovna djelatnost tog preduzeća je izgradnja hidroobjekata, a njegov osnivač i jedan od ovlašćenih zastupnika je isti onaj Danilo Mijajlović koji direktoruje “Aquanautom Montenegro” i radi kao jedan od instruktora u RCUD-u kod svog oca Veselina.
Preduzeće “Akvanaut” do sada je obavilo više veoma skupih hidrogradjevinskih radova, medju kojima i dobar dio poslova koji su pod vodom odradjivani prilikom izgradnje marine “Porto Montenegro” u Tivtu. Tu je prvo RCUD Veselina Mijajlovića vršio protivminsko izvidjanje podmorja i uklanjanje neeksplodiranih ubojnih sredstava sa morskog dna, da bi onda u posao ušao “Akvanaut” sina Danila koji je pored ostaloga, radio i većinu postavljanja na dnu mora sidara za fiksiranje priveznih plutača za jahte, odnosno fiksiranje plutajućih gatova tivatske marine. Prethodno je otac Veselin u funkciji direktora RCUD-a iz “Porto Montenegra” istjerao dvije “nepoznate grupe ronilaca” koji su u akvatorijumu tivatske marine obavljali podvodne radove u julu, odnosno drugoj polovini oktobra i prvoj polovini novembra 2009. RCUD se pri traženju od menadžmenta “Porto Montenegra” da obustavi već postojeće ugovore sa tim izvodjačima, pozvao na to da oni “nisu imali odobrenje za obavljanje podvodnih radova” koje, interesantno, izdaje isti taj RCUD. Ronioci iz Hrvatske, odnosno ronioci koji su radili za crnogorsku hidrogradjevinsku firmu “YU Briv” morali su otići, a visoko isplativ posao sa “Porto Montenegrom” nastavio je “Akvanaut” d.o.o. Podgorica Danila Mijajlovića koji je za to čak kupio i posebno prilagodjeni brod-katamaran koji je bio vlasništvo ronilačkog centra “Manta” iz Komiže, a koje je u početku bilo krenulo sa podvodnim radovima u “Porto Montenegru”. I brod i posao je vrlo brzo preuzeo “Akvanaut”, što tom preduzeću finansijski sigurno nije bilo veliki teret imajući u vidu da je i ranije dobijao vrijedne poslove za državu. Jedan od takvih poslova je i saniranje oštećenja na podvodnom kanalizaciopnom ispustu sistema Kotor-Trašte iz maja 2008, vrijedan 348.933, 31 euro sa uračunatim PDV-om a koji je “Akvanautu” dodijelilo JP “Vodovod i kanalizacija” Kotor “u pregovaračkom postupku bez prethodnog objavljivanja poziva za javno nadmetanje”. “Vijesti” posjeduju primjerak te odluke koju potpisuje direktor kotorskog “Vodovoda” Ilija Vujović i u kojoj je, doduše netačno, navedeno da je ponudjač bio d.o.o. “Aquanaut” Podgorica jer takvo preduzeće ne postoji u Registru Privrednog suda (postoji “Akvanaut” d.o.o. Podgorica). Zanimljivo je da se u odluci kojom je posao vrijedan skoro 350 hiljada eura privatnoj firmi Danila Mijajlovića dodjeljuje “u pregovaračkom postupku bez prethodnog objavljivanja poziva za javno nadmetanje”, kao kontakt osoba u ime ponudjača naveden njegov otac, direktor RCUD-a Veselin Mijajlović.
Sa druge strane, Klub za podvodna istraživanja “Aquanaut” (sada mu se kao sjedište navodi Bijela) bio je angažovan na vodoistražnim radovima na izvorištu Bolje sestre na Skadarskom jezeru koje je od 2005 do 2007 izvodilo JP “Regionalni vodovod Crnogorsko primorje” iz Budve o čemu “Vijesti” takodje posjeduju potvrdu.
Veselin Mijajlović ni više od mjesec dana nakon što smo mu ih poslali, nije odgovorio na pitanja “Vijesti” da pojasni svoju i vezu RCUD-a sa Klubom za podvodna istraživanja “Aquanaut Montenegro”, odnosno preduzećem “Akvanaut” d.o.o. Podgorica.
   On se oglušio o pitanje zbog čega je profesionalno i čak rukovodeće osoblje JP RCUD istovremeno angažovano i na rukovodećim pozicijama u KPI„Aquanaut“ Podgorica, odnosno privrednom društvo „Akvanaut“ d.o.o. Podgorica te da li smatrate da u tim radnjama postoji konflikt interesa. Mijajlović je odćutao i naše pitanje da li su u aktivnostima kluba „Aquanaut“ ili preduzeća „Akvanaut“ do sada upotrebljavana materijalno-tehnička sredstava JP RCUD i ako da, na osnovu kojeg pravnog akta je to radjeno i pod kojim komercijalnim uslovima.
   Na ista ta pitanja koja smo mu uputili 18.aprila nikakav odgovor nije dao ni MUP koji je osnivač RCUD-a. Kabinet ministra Ivana Brajovića nije odgovorio ni na pitanje da li je MUP Crne Gore upoznat sa načinom gazdovanja hotelom „Park“ u Bijeloj od strane RCUD-a i da li to JP ima saglasnost MUP-a kao osnivača da se bavi turističkim djelatnostima u tom objektu.

SA SINOM SNIMA I FILMOVE

   Veselin i Danilo Mijajlović, zaposlenici JP RCUD, povezani su i kroz Mediteranski festival filmova o podvodnom svijetu “Sub Aqua Fest” kolji se ljeti već nekoliko godina za redom, priredjuje u Kotoru. Organizatori tog festivala je KPI “Aquanaut Montenegro” iz Podgorice čiji je direktor Danilo i NVO “ Mediteranski festival filmova o podvodnom svijetu Sub Aqua Fest” iz Podgorice koju je, po evidenciji Vlade, registrovao Veselin Mijajlović. Stariji Mijajlović ujedno je i predsjednik festivala koji se održava u Kotoru, a Danilo koji se na sajtu “Aquanauta” predstavlja i kao podvodni snimatelj, je direktor te NVO.
   Imajući u vidu sve aktivnosti i uloge dva Mijajlovića u crnogorskom ronjenju, prosto je nemoguće razlučiti kada prestaje RCUD u kojem oni sebi pribavljaju državni legitimitet, a kada počinje “sportski klub” “Aquanaut Montenegro” ili firma “Akvanaut”, odnosno NVO “Sub Aqua Fest”, preko kojih se na ovaj ili onaj način efektuiraju finansijski lukrativni poslovi.

RASPISAN KONKURS ZA DIREKTORA RCUD

   UO JP RCUD je prije nekoliko dana u državnom dnevnom listu “Pobjeda” raspisao oglas za imenovanje direktora te ustanove na period od naredne četiri godine. Prijave kandidata koji pored ostaloga, moraju ispunjavati i uslove da imaju završenu visoku školsku spremu i višu školu za trenera-instruktora ronjenja, da su medjunarodni instruktori ronjenja sa važećim medjunarodnim licencama, da su završili padobransku obuku i obuku za rukovanje sa eksplozivima, primaju se u roku od 15 dana od dana objavljivanja oglasa. Zanimljivo je kako će se UO RCUD-a postaviti u situaciji ako pored već sigurne nove Mijajlovićeve kandidature, prijavu za mjesto novog direktora RCUD-a podnese neko od od njega mnogo kvalifikovanijih kadrova -bivših mornaričkih oficira, pripadnika elitne jedinice mornaričkih specijalaca i podvodnih diverzanata- 82. Pomorskog centra, od kojih neki, prema saznanjim “Vijesti” razmišljaju da se kandiduju.

[marinero]

Pa malo oko Veskove fasciniranosti hidroarheologijom...

Dok se u medijima predstavlja kao veliki istraživač podmorja, direktor RCUD-a Veselin Mijajlović ne zna ni osnovne istorijske fakte

KAKO JE VESKO OTKRIO NEPOSTOJEĆI BROD „FORVERC“
         
Direktor JP „Regionalni centar za onbuku ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru“ (RCUD) iz Bijele Veselin Mijajlović proteklih se godina u crnogorskim medijima nametao kao jedan od nezaobilaznih autoriteta kada je hidroarheologija i istraživanja podvodnih arheoloških lokaliteta u pitanju.
Umjesto da se bavi deminiranjem i čišćenjem crnogorskog podmorja od neeksplodiranih ubojnih sredstava (NUBS) što mu je osnovni zadatak, RCUD se pod Mijajlovićevim rukovodstvo već tri godine intenzivno bavi hidroarhološkim istraživanjima kao jedan od učesnika američko-crnogorskog projekta koji sprovode fondacija RPM Nautical sa Floride i Ministarstvo kulture Crne Gore. Stoga su potonuli antički i moderni brodovi, Mijajlovića zadnje tri godine zaokupilo mnogo više od gomila NUBS u podmorju Boke za čije ga čišćenja plaćaju poreski obveznici, pa se umjesto da iz mora vadi stare granate, avio-bombe i protivbrodske mine sa poznatih lokacija koje su MUP-u prijavili  gradjani, RCUD mnogo više bavio „istraživanjem“ podmorja u potrazi za „potopljenim kulturnim blagom“. Pri tome je direktor RCUD-a u više navrata u medijima trijumfalno saopštavao podatke o „novotkrivenim olupinama“ brodova i aviona u našem podmorju od kojih se za većinu od ranije sve već dobro znalo. Čak su i najmanje dvije lokacije potopljenih antičkih brodova sa tovarima amfora i tegola u Boki o kojima se tada govorilo kao o „epohalnim otkrićima“ bile praktično već poznate aheolozima bivšeg Regionalnog zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kotora koji su Amerikance i ekipu RCUD-a praktično doveli do mjesta gdje su onda ovi na dnu mora snimili ostatke antičkih plovila.
 Pri dosadašnjim hidroarheološkim istraživanjima Mijajlovićeva glavna opsesija nisu toliko bili antički ostaci, koliko eventualni pronalazak olupine njemačke podmornice U-72 iz Prvog svjetskog rata koju je njena posada po završetku rata i porazu Njemačke, namjerno potopila negdje u blizini Boke. Ova olupina jedna je od rijetkih u ovom dijelu Jadrana čija lokacija još nije precizno utvrdjena i verifikovana, jer je pozicija potapanja podmornice koja se navodi u istorijskim dokumentima dovoljno neprecizna da može na primjer, obuhvatiti čak i planinski dio Cuca iznad Boke Kotorske. U istraživanja koje su sonarom i spuštanjem u more mini-ronilice na daljinsko upravljanje (ROV) Amerikanci iz RPM Nauticala sproveli 2009 i 2010 u i ispred zaliva Boke, evidentirana je i jedna olupina za koju se pretpostavlja da je podmornica iz perioda Prvog svjetskog rata.
“Podmornica je locirana na dubini od oko 78,5 metara i djelimično je uronjena u muljevito dno. Dužina joj je 30,5, širina 7,1, a maksimalna visina četiri metra. Veliki dio sekcije spoljašnje oplate nedostaje, neke od njih izgleda da su pocijepane. Na njemu se nalaze najmanje dvije torpedne cijevi sjeveroistočno od plovila i velika topovska platforma sjeverozapadno sa zadnje strane plovila. Pregledom podmornica iz perioda Prvog svjetskog rata iz evidencije Pomorskog muzeja Kotora, došlo se do određenih poklapanja, da se vjerovatno radi o austrougarskoj podmornici U-72 ili pak o britanskoj podmornici H-2, koje su se takođe izgubile u ovom području“, piše u izvještaju koji lani novinarima crnogorskih medija dostavio direktor RCUD-a Veselin Mijailović. On medjutim, nije bio raspoložen da odgovori na pitanja koja su mu “Vijesti” tim povodom uputile 18.aprila i gdje smo od njega, pored ostaloga, zatražili potvrdu ostaje li i dalje pri stavu da se izbor za identifikaciju ove olupine može svesti samo na podmornice U-72 i H-2, odnosno na čemu temelji ovakvu svoju pretpostavku.
Ovakav navod iz Izvještaja RCUD-a pokazuje da se arheologijom koja je pomoćna istorijska nauka, teško mogu baviti oni koji malo ili ništa ne znaju o istoriji. Kada je hidroarheologija u pitanju, prvo se mora dosta “kopati” po arhivima i bibliotekama u potrazi za informacijama o predmetu onoga što želite istraživati pod morem, pa se tek onda zaranja u vodu i na dnu mora pronalaze ili ne potvrde za ono što kao zaključak nameće prethodno istraživanje istorijskih dokumenata i knjiga. Dakle, da je Mijajlović kada je istorija pomorstva i ratovanja na moru “na skliskom terenu”, potvrdjuje činjenica da britanska podmornica H-2 iz Prvog svjetskog rata koja je po njemu, kandidat za identifikaciju olupine koju su našli Amerikanci pred Bokom, nikada nije potonula! Naime, ta podmornica koja je za britansku RM napravljena početkom 1915 u Kanadi, je nakon službe u Prvom svjetskom ratu, rashodovana i prodana u staro gvoždje na Malti marta 1921 godine. Uz to, njene dimenzije ni približno nisu odgovarajuće sumnjivoj olupini koju u izvještaju pominje Mijajlović. Nekoliko milja južno od ulaza u Boku 15.jula 1916 u 13.27 sati stradala je medjutim, istovjetna takva britanska podmornica H-3 pod komandom poručnika bojnog broda Džordža E. Dženkinsona, koja je naišla na austro-ugarsku minu i potonula sa svih 22 člana posade. Dubina na kojoj je ona potonula medjutim, mnogo je veća od 78,5 metara na kojoj se nalazi olupina o kojoj govori Mijajlović. Ta olupina inače, po svojim dimenzijama uopšte ne odgovara ni njemačkoj (a ne kako Mijajlović tvrdi austrougarskoj) podmornici U-72 koja je značajno veća od broda čije su ostatke na dnu snimili Amerikanci.
Da Mijajlović ima problema sa osnovnim predznanjima o problematici kojom se pokušava baviti, potvrduju i njegove brojne izjave medijima u Crnoj Gori i Srbiji proteklih godina o olupini “austrougarskog broda “Forverc” koji je pronadjen na morskom dnu kod Ulcinja”, a koji su po njemu, poharali ronioci iz Srbije i dinamitaši iz Ulcinja i Bara. Mijajlović je o “Forvercu” u svojstvu člana Društva za podvodne aktivnosti iz Nikšića govorio “Večernjim novostima” sredinom devedesetih, nakon što su ronioci nikšićkog kluba u čijem je on bio rukovodstvu, snimili dokumentarni film o olupini tog broda , a TVCG ga trijumfalno prikazala nacionalnom auditorijumu. Tragedija u svemu tome je medjutim, to što brod sa imenom “Forverc” nikada nije potonuo na Crnogorskom primorju – riječ je naime, o putničko-teretnom brodu “Goritia” kompanije “Austrijski Lloyd” (Österreichischer Lloyd) iz Trsta, koji je nakon što je naišao na minu, 19.avgusta 1918 potonuo na dubinu od 15-tak metara, dvije milje od ušća Bojane prema Ulcinju. Kao i svi drugi brodovi kompanije “Austrijski Lojd” i “Goritia” od 3.104 BRT bila je opremljena inventarom koji je na sebi imao ugraviran zvaničan grb ali i moto austrijske državne brodarske kompanije - “Vorwärts” – “Forverc” što znači “Naprijed”. “Stručnjaci” iz DPA Nikšić i RK “Čelik” po tome su cijeli brod pogrešno identifikovali kao “Foverc” o čemu su godinama zamajavali domaću i stranu javnost. Tako srbijanski B-92 7.septembra 2003 prenosi “upozorenje  predstavnika Ronilačkog saveza Crne Gore da se crnogorsko kulturno blago pljačka i u morskim dubinama” i citira direktora RCUD-a:
“Mijajlović je naveo da su ronioci iz Srbije opljackali potonuli jedrenjak u blizini Rosa kod Herceg Novog, jednu parnjaču kod ostrva Mamula i brod "Forverc" koji je pronađen na morskom dnu kod Ulcinja.“

ITALIJANI GA OBUČAVALI ZA ARHEOLOGA

Mijajlović je prije nekoliko mjeseci “Vijestima” objašnjavao da on koji je po struci profesor fizičkog vaspitanja i sporta, te dio kadra RCUD-a obučeni za hidroarheologiju time što su završili kurseve za “instruktore i ronioce za rad na arheološkim lokalitetima” kod italijanskog ronioca, podvodnog snimatelja i istraživača olupina Fabija Rubertija. On je inače, vlasnik i direktor organizacije “IANTD Italia-Adria” koja medjutim, nije regularan član Medjunarodne asocijacije tehničkih i nitroks ronilaca (International Association Nitrox & Technical Divers - IANTD) sa sjedištem u Majamiju u SAD. Ruberti je svojevremeno otkupio licencu IANTD da drži obuke za tehničke i ronioce koji koriste gasne mješavine za Italiju i zemlje bivše Jugoslavije, ali ga već duže vrijeme nema u spisku ovlašćenih instruktora “originalnog” IANTD-a čije je sjedište u SAD.
Ruberti je “Vijestima” dostavio spisak od osam pripadnika RCUD koji su kod njega 2009 završili kurs za “podvodnog ronioca arheologije”, a sam Veselin Mijajlović je 2010 završio kurs za “podvodnog ronioca arheologije-instruktora”. Na pitanje da li ti kursevi osoblju RCUD koje su po struci turizmolozi, profesori i nastavnici fizičkog vaspitanja, mašinski tehničari i slično, daje ovlašćenja i potrebna znanja za obavljanje podvodnih istraživanja arheologije samostalno, bez supervizije obučenih i certifikovanih istoričara ili arheologa, Ruberti je odgovorio:
“Kursevi pokrivaju tehnički / naučni program za identifikaciju, zaštitu, istraživanje i na kraju kako da vode iskopavanja. Kursevi ne uključuju bilo koja politička ili birokratska pitanja koja se razlikuju od zemlje do zemlje, tako bolje uputiteVaša pitanja, zainteresovanim državnim organima u vašoj zemlji, ako ih imate.”
On je novinaru “Vijesti” preporučio da ako želi da se dodatno informiše, “slobodno postanite ronilac i prisustvujete na jedanom od naših kurseva”, nakon čega je kada smo mu saopštili da je RCUD državna firma koja je po Zakonu o javnim nabavkama morala da raspiše tender za izboru pružaoca usluga obuke svog osoblja u domenu ronjenja na hidroarheolškim lokalitetima, Ruberti naprasno prekinuo komunikaciju poručujući novinaru “Vijesti” da “Vaš nedostatak znanja po ovom pitanju ide u paru sa Vašom arogancijom” i zatražio da mu više ne smetamo. Inače, na sajtu Rubertijevog IANTD-a u spiskovima svih kurseva koje drži, nema navedenog kurseva za “podvodnog ronioca arheologije” i “podvodnog ronioca arheologije-instruktora” koje je ovaj pominjao u odgovorima “Vijestima” na pitanja o obuci personala RCUD-a.

STRUKA KAŽE DA NEMAMO ARHEOLOGA-RONILACA

“Zakonom o zaštiti spomenika kulture utvrđeno je da su svi predmeti koji se izvade iz zemlje i vode, a posjeduju spomeničke vrijednosti, vlasništvo države Crne Gore, kao i to da se arheološkim istraživanjima i iskopavanjima, pa samim tim i vađenjem iz vode mogu baviti samo institucije kulture. To znači da, osim ovlašćenih subjekata, niko nema pravo vađenja arheoloških nalaza, pa ni amfora. Ukoliko neko ipak učini takvu nedozvoljenu radnju, smatraće se počiniocem krivičnog djela za koje je propisana kazna zatvora do tri godine.”- objasnila je u ljeto 2009 u intervuju “Monitoru” direktorica tadašnjeg Regionalnog zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kotora mr Ružica Ivanović, kako bi na papiru, trebalo da funkcioniše sistem hidroarheologije kod nas. Baš u to vrijeme Mijajlović i sedam njegovih kolega iz RCUD-a koji su dva mjeseca ranije pratili prvo istraživanje RPM Nauticala pod nadzorom jednog od arheologa Reginalnog zavoda iz Kotora, su kod Fabija Rubertija ubrzano završavali kurs za “podvodnog ronioca arheologije”.
Ivanović je tada ocijenila da podmorje Boke Kotorske nije dovoljno istraženo, jer je u posljednjih decenija bilo samo nekoliko sporadičnih arheoloških istraživanja.   “Činjenice da nemamo arheologe ronioce, da ne posjedujemo neophodnu tehničku opremu, te da nemamo adekvatan institucionalni okvir za ovu vrstu istraživanja, dovoljno objašnjavaju takvo stanje.”- zaključila je direktorica Regiuonalnog zavoda za zaštitu spoemnika kulture u Kotoru. Ministarstvo kulture je u medjuvremenu usvajanjem novih zakona o organizaciji nacionalnih institucija kulture, ukinulo kotorski Zavod, ali medjutim, profesoru fizičkog vaspitanja i sporta Veselinu Mijajloviću nije zabranilo da se, iako nekompetentan, bavi  hidroarheologijom.

                        

[marinero]

Zaustavimo se (za sada) na strucnim kvalifikativima naseg crnogorskog mjesanca Zak Iv Kustoa i dr Roberta Balarda....

Direktor RCUD-a i glavni faktor u crnogorskom ronilaštvu na diskutabilan način došao do prvih ronilačkih sertifikata

VESKO ZA STARIJEG RONIOCA POLAGAO SAM KOD SEBE

Direktor JP „Regionalni centra za obuku ronilaca za podvodno deminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru“ (RCUD) iz Bijele i dugogodišnji bivši komandir Ronilačke jedinice MUP-a Crne Gore Veselin Mijajlović koji sebe u medijskim nastupima želi predstaviti „glavnim i nezaobilaznim faktorom“ u crnogorskom ronilaštvu, do prvih zvanja u toj djelatnosti došao je na manjkavim ili kursevima gdje je istovremeno bio i kandidat i instruktor i ocjenjivač sam sebi.
To proizilazi iz dokumenata iz arhive Saveza za podvodne aktivnosti i sportski ribolov na moru Crne Gore, Saveza ronilaca i ribolovaca Crne Gore, odnosno Radničkog sportskog društva „Čelik“ – kasnijeg Kluba za podvodne aktivnosti i sportove na vodi „Nikšić“ iz Nikšića iz, 1984, 1987, 1991 i 1992 godine koje „Vijesti“ posjeduju.
Suprotno važećem „Pravilniku ronjenja i obuke lakih autonomnih ronilaca“ (PROLAR) koji je tada bio na snazi i koji podrazumijeva da teorijska i praktična obuka na kursu za sticanje osnovnog ronilačkog zvanja „mladji ronilac“ traje 11+3 dana prije nego što kandidat pristupi polaganju ispita, Veselin Mijajlović je zvanje „mladji ronilac“ dobio za samo 7 dana na kursu koji je je od 25.avgusta do 2.septembra 1984 održan na Žanjicama.
U izvještaju RDSD „Čelik“ Nikšić, Savezu sportskih ronilaca i ribolovaca Crne Gore od 2.novembra 1984, navode se imena ukupno 6 ronilaca koji su na tom kursu uspješno položili za zvanje „mladji ronilac“ i 6 kandidata koji su položili za zvanje „stariji ronilac“. Medju šestoricom novopečenih „mladjih ronilaca“ na tom kursu koji nije održan po važećem PROLAR-u, je i tadašnji radnik- skladištar nikšićke željezare Veselin Mijajlović koji je položio sa ocjenom „vrlodobar 4“.
Sledeći veliki korak u karijeri čovjeka koji već petnaestak godina suvereno „drma“ ronilaštvom u Crnoj Gori, dešava se u maju 1987 kada Veselinu Mijajloviću polazi za rukom da stekne zvanje „stariji ronilac“ polažući ispit pred samim sobom !
Naime, Mijajlović je bio član tročlane ispitne komisije za ispitivanje kandidata za zvanja „mladji“ odnosno „stariji ronilac“ koju je 1987 formirao Kluba za podvodne aktivnosti i sportove na vodi „Čelik“ iz Nikšića. Po dokumentu koji je taj klub 5.juna 1987 dostavio nadležnoj Komisiji podvodne aktivnosti Crne Gore, Mijajlović je pred ispitnom komisijom čiji je član bio (navodno u svojstvu starijeg ronioca), uspješno sa ocjenom „vrlodobar 4“, položio ispit za sticanje zvanja „stariji ronilac“. Kurs je pritom održan u vremenu od 1. do 20.maja iste godine na nikšićkom jezeru Krupac, a zanimjljivo je što KPA „Čelik“ o ovome svemu obavještava Komisiju za podvodne aktivnosti CG čiji je u tom trenutku Veselin Mijajlović već predsjednik, iako tek završava obuku i pred samim sobom polaže ispit za zvanje „stariji ronilac“ ?!                     
Mijajlović je odbio da odgovori na pitanja koja su mu „Vijesti“ dostavile 31.maja da objasni da li je septembra 1984 legalno stekao zvanje “mladji ronilac” ako je kurs trajao samo 7 dana, a po važećem Pravilniku je morao trajati najmanje 15 dana, odnosno, kako je moguće da je 1987 godine polagao i položili sa ocjenom vrlodobar 4, ispit za sticanje zvanja “stariji ronilac”, a da je pritom istovremeno bio i član Ispitne komisije koja je ocjenjivala kandidate.
Mijajlović se danas, četvrt vijeka kasnije, diči mnogo većim zvanjima u ronilaštvu pa tako, prema navodima sa sajta RCUD-a, direktor tod državnog preduzeća koje je osnovao MUP Crne Gore ima zvanja “instruktor – trener profesionalnog ronjenja”, “IANTD - instruktor tehničkog ronjenja i obuke ronilaca za podvodnu arheologiju” i “CMAS - instruktor sa tri zvjezdice”.                        „To vam je otprilike kao da kažete da ste magistrirali na nekom fakultetu, a da prethodno uopšte niste išli, ili ste osnovnu i srednju školu nelegalno završili po protekciji. Vesko Mijajlović dakle, svako dalje, više ronilačko zvanje nije stekao na legalan i valjan način, shodno važećim propisima koja su regulisala ronjenje u vrijeme kada je ta zvanja dobijao.“- prokomentarisao je ovakav „ronilački razvojni put“ Veselina Mijajlovića jedan iskusan crnogorski ronilac koji nije želio da mu se ime spominje u novinama „zbog svega što Mijajlović već godinama radi kada je u pitanju uredjenje i navodna kontrola ronilaštva u Crnoj Gori“.                              
Zanimljivo, ni MUP Crne Gore nije želio da odgovori na pitanja „Vijesti“ da li je resor ministra Ivana Brajovića upoznat sa načinom na koji je direktor njihovog JP koje se bavi podvodnim aktivnostima i bivši dugogodišnji komandir Ronilačke jedinice MUP-a došao do osnovnih ronilačkih zvanja. MUP je ostao nijem i na poziv „Vijesti“ da to prokomentariše, čime je ova institucija samo nastavila kontinuitet ćutanja na sva pitanja koja joj „Vijesti“ već mjesecima postavljaju o kontroverznima aspektima rada i djelovanja RCUD-a i njegovog direktora Veselina Mijajlovića.                  
I ZVANJE „SAMOSTALNI RONILAC“ STEKAO NELEGALNO
   Prema raspoloživoj dokumentaciji Saveza ronilaca i ribolovaca Crne Gore iz 1992 godine, Veselin Mijajlović je nelegalno stekao i zvanje „samostalni ronilac“ na kursu koji je od 7. do 15. avgusta 1991 održan na Plavim horizontim u Tivtu. Protivno PROLAR-u, kurs je organizovao sam DPA „Nikšić“ iako na to nije imao pravo, jer je kurs za „samostalnog ronioca“ po propisima mogao organizovati samo republički Savez. Isto tako, kurs na „Plavim horizontima“ nije držao instruktor ovlašćen i verifikovan od strane Saveza niti ga je kao delegat ovjerio predstavnik Saveza.                  
Predsjednik Komisije za podvodne aktivnosti Saveza ronilaca i ribolovaca Crne Gore Slavko Knežević u službenoj zabilješci iz 1992, naglašava da „u slučaju obuke koju je organizovalo Društvo „Nikšić“, smatram da ovio ispiti ne bi smjeli biti registrovani od strane Saveza“.                                 I
ako pominje „propuste u obuci koji su učinjeni u Društvu „Nikšić“ u 1991 godini“, Knežević u istom dokumentu priznaje da je Savez prethodno verifikovao te ispite „koji su održani mimo znanja i saglasnosti Saveza, pa čak i za zvanje „samostalni ronilac“.                                    
„Izvodjači obuke su nastavili sa kršenjem odredbi PROLAR. Krivicu za to što je dobra volja Saveza počela da prerasta u legalno kršenje PROLAR-a, snosi ovaj Savez. Zato predlažem da se pod hitno prestane sa ovakvom praksom uz ozbiljno upozorenje društvima da se kršenje PROLAR-a neće tolerisati.“-stoji pored ostaloga u službenoj zabilješci Kneževića iz novembra 1992 godine.