Konjičke jedinice "KONJICA"
vitez koja:
1.konjicka armija (Soviet Union)
1.konjicka armija (ruski: Первая конная армия) je najistaknutija vojna formacija Crvene armije.
Kada je 1918.g. izbio Ruski gradjanski rat, vojnik po imenu Budjoni organizovao je malu jedinicu konjanika u regionu Dona od lokalnih Kozaka. Ova jedinica je brzo brojcano narasla, stala na stranu boljsevika i na kraju postala 1.konjicka amrija. Od gerile transformisala se u pravu vojnu formaciju pod komandom Semjona Budjonija i politickim vodjstvom Klimenta Vorosilova.
1920, Buđonijeva konjička armija je učestvovala u invaziji na Poljsku tokom Poljsko-boljševičkog rata. Isprva je bila prilično uspešna, izbacivši poljske snage iz Ukrajine i kasnije se probivši kroz poljske južne linije fronta. Međutim, kasnije su boljševičke snage pretrpele težak poraz u bici za Varšavu, uglavnom zato što se Buđonijeva armija zaglavila kod Lavova. Nakon što je njegova armija poražena u Komarovskoj bici (jedna od najvećih konjičkih bitaka u istoriji), Buđoni je poslat na jug da se bori protiv belogardejaca u Ukrajini i na Krimu.
U zavrsnoj fazi Ruskog gradjanskog rata 1.konjicka armija je premestena u Sibir, Altaj kraj i Mongoliju, da bi svoje putovanje zavrsila u Mandzuriji i na Kamcatki. Poslednja borba 1.konjicke armije je bilo osvajanje poluostrva Cukci u septembru 1924.godine.
Semjon Buđoni
Semjon Mihajlovič Buđoni je bio sovjetski vojni komandant, i saveznik sovjetskog vođe, Staljina.
Građanski rat je izbio 1918, i Buđoni je organizovao snage Crvene konjice u donskom regionu. Ove snage će kasnije postati 1. konjička armija. Ova armija je bila značajna za pobedu Boljševika u ratu.
1920, Buđonijeva konjička armija je učestvovala u invaziji na Poljsku tokom Poljsko-boljševičkog rata. Nakon što je njegova armija poražena u Komarovskoj bici, Buđoni je poslat na jug da se bori protiv belogardejaca u Ukrajini i na Krimu. Uprkos porazu u Poljskoj, na kraju građanskog rata je postao jedan od vojnih heroja sovjetske Rusije.
Buđoni je smatran hrabrim konjičkim oficirom, ali je malo znao o modernom ratovanju, pogotovo o uticaju tenkova. Bio je na poziciji konjičkog inspektora Crvene armije, i na sličnim dužnostima.
1937, tokom Sovjetsko-finskog rata je komandovao armijom, sa katastrofalnim rezultatima. Pa ipak, 1940, Buđoni je postavljen za zamenika narodnog komesara za odbranu.
Od jula do septembra 1941. Buđoni je bio glavnokomandujući sovjetskih oružanih snaga na Jugozapadnom pravcu suočivši se sa nemačkom invazijom na Ukrajinu. Ove snage su na kraju opkoljene tokom Umanske i bitke za Kijev. Ove katastrofe su koštale Sovjetski Savez 1,5 miliona vojnika poginulih ili zarobljenih, što je jedan od najvećih debakala u vojnoj istoriji
Staljin je u septembru razrešio Buđonija dužnosti, a zamenio ga je Semjon Timošenko. Uprkos činjenici da je bio odgovoran za neke od najkatastrofalnijih sovjetskih poraza tokom Drugog svetskog rata, nije pretrpeo nikakvu kaznu. Nakon rata je penzionisan kao heroj Sovjetskog Saveza.
Semjon Mihajlovič Buđoni je takođe stvorio novu rasu konja, koja se i dalje gaji u Rusiji: Buđoni konj, koji je poznat po dobrim učincima u sportu i izdržljivosti.
vitez koja:
Konjicka divizija (Sovjetski savez)
Jedna od prvih kojnickih jedinica formirana u Crvenoj armiji bila je 1.konjicka divizija, nastala 1922.godine. 1938.godine, jedinica je preformirana u 32.konjicku diviziju.
Divizija je imala cetiri konjicka puka, art.divizion, bataljon tenkova BT serije, protivavionski divizion, cetu veze, cetu poljske inzinjerije i jedinice za podrsku. Brojno stanje je bilo: 8.968 ljudi, 7.625 konja.
U pocetku rata, vecina tenkova Crvene armije bili su zastareli,pored toga nisu bili organizovani u tenkovske jedinice, kao u nemackoj vojsci, ali su bili u sastavu pesadijskih divizija kao podrska. Jedine mobilne trupe u Crvenoj armiji bile su konjicke jedinice. Mali stepski konj mogao je da se krece skoro 80 km u noci, po snegu, blatu, po brdsko-planinskim predelima, gde su tenkovi i kamioni bili beskorisni. Mobilne jedinice mogu da se krecu preko najgorih terena, dobro maskirane. Tokom hladne ruske zime, sibirski poniji mogli su da izdrze temperature daleko ispod nule. Iako je konjica u direktnim susretima sa oklopnim i tesko naoruzanom pesadijom trpela teske gubitke, ipak se pokazala kao koristan elemenat zbog brzog manevrisanja.
U konjicu Crvene Armije uglavnom su regrutovani Kozaci, narod koji je provodio ceo svoj zivot u sedlu. Vojnici konjice obucavani su da se bore kao pesadija, ali su mogli da prevale velike razdaljine i po losem terenu, pri tome vukuci artiljeriju sa sobom.
Nemacki generalfeldmarshal Erich von Manstein izuzetno je cenio sovjetske konjicke jedinice.
Ruske konjicke jedinice imale su veoma vaznu ulogu u obrucu oko nemacke 6.Armije u Staljingradskoj bici.
Za vreme nemacke invazije na Sovjetski savez u sastavu Crvene armije bilo je 4 konjicke divizije. Brzo unistenje sovjetskih mehanizovanih snaga u leto i jesen 1941.godine, dovelo je do uvecanog koriscenja konjickih jedinica kako bi se Crvenoj armiji povecala mobilnost. Ova ekspanzija je dovela do toga da je do pocetka 1942.godine, formirano oko 87 konjickih divizija, od kojih su mnoge kasnije rasformirane kada je Crvena armija obnovila svoje mehanizovane i tenkovske jedinice. Konjicke divizije brojale su oko 9000 ljudi.
Listu konjickih divizija Sovjetskog Saveza od 1917.-1945.godine mozete pogledati na http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Soviet_Union_divisions.
vitez koja:
Madjarske konjicke jedinice
Madjarska 1.konjicka divizija
U aprilu 1944.godine, pod pritiskom Nemaca, madjarska je mobilisala 1.konjicku diviziju.Admiral Horti, regent i sef drzave je zeleo da zadrzi ovu jedinicu za odbranu Madjarske. Ljudstvo je mobilisano, intenzivno proslo obuku tokom aprila i maja, i u period 10.-18.maja 1944.g. poselo granicu.
Jedinica je trebala biti na levom krilu madjarske Prve armije, medjutim Nemci ne postuju dogovor i diviziju odmah salju u Prijepetske mocvare.
Iako je dobila potvrdu da je jedinica u rezervi, ona je zapravo potcinjena 1.nemackom konjickom korpusu. U pocetku je divizija ucestvovala u anti-partizanskim operacijama, ali je 30.06. zbog uspeha sovjetske operacije “Bagration” prebacena na front. Madjarska konjica je marsirala 150 km na istok. Odmah su je bacili u borbu, uprkos obecanju Nemaca Hortiju da konjicu nece upotrebljavati protiv sovjetskih tenkova. Uprkos nerealnim uslovima, i praznini izmedju nemackih jedinica, madjarska 1.konjicka divizija je uspela da nekako stabilizuje front.
Nastupaju teske borbe sa sovjetskim tenkovskim jedinicama. Madjari trpe velike i posle dve nedelje teskih borbi veci deo konjanika, posto je izgubio svoje konje, nastavio je da se bori kao pesadija. Uprkos naredjenjima Nemaca da se bore do poslednjeg coveka, Madjari se pod borbom povlace. Dolazi do prekida i problema u snabdevanju, nestasici municije a i gubitaka u ljudstvu. Konacno Nemci vrse smenu jedinica i salju diviziju severozapadno od Varsave na odmor i popunu.
Nemci su pokusali da posalju Madjarsku konjicu u Varsavu da pomogne da ugusi ustanak. Medjutim novi komandant general Mihaly vitéz Ibranyi odbio je naredjenje zbog dugogodisnjeg prijateljstva madjarskog i poljskog naroda. Tokom oporavka, admiral Horti je 1.konjicku diviziju preimenovao u ‘Huszár’ diviziju. Polovinom avgusta 1944.g. divizija je ojacana protivoklopnim jedinicama kako bi branila Varsavu od Sovjeta. Ucestvuje u teskim borbama oko Varsave do druge polovine septembra, kada se vraca za Madjarsku i ucestvuje u borbama protiv sovjetskih trupa.
Nakon pada Budimpeste, jedinica se povukla na zapad, gde je u Austriji zatice kraj rata. Pripadnici jedinice su se u martu 1945.g. predali americkoj vojsci.
Madjarska 2.konjicka divizija
Druga, rezervna, konjicka divizija formirana je na brzinu u avgustu 1944.godine, ali je brzo pretrpela velike gubitke i prakticno prestala da postoji.
vitez koja:
Rumunske konjicke jedinice
Rumunska konjica bila je naveca medju nemackim saveznicima. Rumunija je pocela II sv.rat sa sest brigade i u toku 1942.g. ih je preformirala u divizije. Svaka divizija je imala po dva konjicka puka i jedan motorizovani. Cetiri divizije je stradalo u bici za Staljingrad, a dve divizije su zarobljene na Krimu.
Karakteristicno za konjicke jedinice Rumunije je da su to bile elitne pesadijske jedinice, bilo da se radi o cistoj konjici ili mehanizovanim jedinicama, jer su bile dobro naoruzane i uvezbane i u kojima nije bilo zastupljeno tradicionalno naruzanje konjice sabljama.
Rumunska konjicke divizije u periodu 1942-43.g.
• 1st Cavalry Division
January to November 1942 with III Corps, 3rd Army, after 20 November 1942 with German XI Corps, German 6th Army
• 5th Cavalry Division
August to September 1942 with the Cavalry Corps, Up to January with the VII Corps and after January 1943 with the 4th Army.
• 6th Cavalry Division
February to December 1942 with Cavalry Corps, December 1942 VII Corps, January 1943 with 4th Army, February 1943 with the German
5th Corps and Romanian cavalry Corps and July 1943 with kampfgruppe "Kress" of the German 5th Corps, 17th Army.
• 7th Cavalry Division
1942 attached to 3rd Army reserve, in November is attached to the II Corps, then to the German XXXXVIII Panzer Corps, and back with the II
Corps.
• 8th Cavalry Division
October 1941 to May 1942 with the German 11th Army, as part of the Romanian Mountain Corps, before serving with the Germans under the
XXX Corps. In August 1942 it was under Group "Mattenklott", XXXXII Corps, 11th Army. In late 1942 to early 1943 it was once again under Romanian command with the VII Corps
• 9th Cavalry Division
August 1942 to September 1943 with the Cavalry Corps, 3rd Army. In September 1943 serving with the German V Corps.
vitez koja:
Poljske konjicke jedinice
Poljska vojska i njena taktika na pocetku II sv.rata bila je pod uticajem poljsko-sovjetskog rata, kada je konjica bila odlucujuca snaga. Na pocetku rata poljska vojska je raspolagala sa 38 konjickih pukova rasporedjenih u 11 konjickih i 2 mehanizovane brigade. Konjica je cinila 10% brojnog stanja cele Poljske armije, koja je uglavnom zapravo bila vojska Prvog svetskog rata.
U dogadjanjima septembra 1939.g. Poljaci navode das u imali 15 znacajnih akcija konjickih jedinica. Dve su bile cisto konjicke , gonjenje neprijatelja kopljima i sabljama, a druge su zapravo bile borbe pesadije koju su izvodile konjicke jedinice. Najupecatljivija je bitka u kojoj poljska konjicka brigade dva dana odbijali nemacke tenkovske i pesadijske napade nemacke 4.oklopnu diviziju sa 285 tenkova, da bi ih napala jurisom i navodno tesko porazila.
Posle sloma Poljske, ostaci njene konjice su emigrirali u Francusku, gde su ukljuceni u sastav 10.oklopne brigade, i u Veliku Britaniju gde su usli u sastav 1.oklopne divizije. Nove poljske konjicke brigade su formirane u Sovjetskom Savezu od ostataka poljskih oruzanih snaga koje su nakon sloma bile na istoku. Poslednja akcija poljske konjice bila je 1.marta 1945.g. kada je u blizini Schoenfelda, Nezavisna Varsavska konjicka brigade zauzela nemacke protiv-tenkovske polozaje.
Navigation
[0] Message Index
[#] Next page
[*] Previous page