North American P-51 Mustang

[duje]

North American P-51D Mustang

Prikazani avion ima prirodnu metalnu površinu, a radi se o avionu R is zastava 374. lovačke eskadrile  (kodna oznaka B7), 361. lovačke grupe 8. zrakoplovne armije SAD u Velikoj britaniji u proljeće I početkom ljeta 1944. Normalne oznake nacionalne pripadnosti,  maslinastosiva ploha protiv blještanja na nosu aviona, žutu bolju za idenrifikaciju grupa na kapi elise na nosu, te crno-bijele invanzione  pruge na donjim površinama trupa i krila. Individualne oznake pilota su naziv Tika IV na nosu i niz od šest znakova zračnih pobjeda  ispod pilotske kabine.

Tip – lovac i lovac bombarder, jednosjed
Motor – jedan tekućinom hlađen redni Packard V-1650-7 Merlin s dvanaest cilindara, 1.400KS u polijetanju
Naoružanje – šest mitraljeza Browning MG 53-2 od 12,7mm sa 400 metaka po mitraljezu za unutarnji par i 270 metaka po mitraljezu za dva vanjska para, plis 907kg bombi ili deset raketa od 127mm
Max. brzine – 703km/h na 7.620m, 636km/h na 1.524m
Brzina krstarenja – 583km/h
Početna brzina penjanja – 1.059m/min
Penjanje – 6.096m za 7min 18sek
Operativni plafon – 12.771m
Dolet – 1.529km pri brzini od 636km/h na 7.620m, s gorivom u avionu; 3.384km pri brzini od 393km/h na 3.048m  s odbacivim rezervoarima
Težine – 3.232kg prazan, 4.581kg opterećen
Razmah krila – 11,28m
Dužina – 9,83m
Visina – 3,71m
Površina krila – 21,66m²

[duje]

Četri lovačka aviona NA P-51 Mustang iz sastava 8. zrakoplovne armije SAD. Vide se tri razna tipa : na čelu je model  “D” bez hrptenog grbena; njemu najbliži je model “D” sa takvim grebenom; najdalje je model “B” s originalnim tipom uokvirenog pokrova pilotske kabine.(Tekst tumači gornju sliku)

Ista skupina aviona, slikana iz različitih uglova

[duje]

.

[duje]

North American P-51 Mustang je jedan od najslavnijih aviona svih vremena. Iako su prvi modeli mustang s motorom Allison bili dobri avioni za male visine, tek s uvođenjem motora Rolls-Royce Merlin kod kasnijih modela dostigao je Mustang svoju pravu vrijednost. U jednostavnosti osnovne koncepcije kombiniranim lijepim linijama ležale su velike mogućnosti razvoja, pa će se Mustang istaći na dva područja djelovanja: kao lovac-bombarder velike udarne snage za operacije na malim visinama i kao prateći lovac za velike udaljenosti  i velike visine. U prvom svojstvu mogao je Mustang sručiti na cilj goleme količine  mitraljeske i topovske vatre, raketa i bombi, a u drugom je, uz pomoć odbacivih rezervoara, bio prvi saveznički lovački avion koji je prodro čak do Berlina i Tokia. Mustang je bio izvanredan lovački avion. Projektiran po britanskoj specifikaciji, bio je jedan od rijetkih aviona konstruiranih za vrijeme rata koji su ušli u upotrebu širokih razmjera.

Početkom 1940. godine Britanci su kupovali borbene avione u SAD. Kako nisu našli lovački avion koji bi odgovarao zahtjevima što su se kroz borbeno iskustvo pokazali  neophodnima, Britanci su se obratili firmi North American koja je imala malo iskustva na tom polju,  s pitanjem nebi li  mogla u vrlo kratkom roku od 120 dana konstruirati lovački avion po britanskoj specifikaciji. Avion je trebao imati dobre performanse, naoružanje od osam mitraljeza, zaštitni oklop za pilota, samobrtveče rezervoare za gorivo i redni motor;  ovo zadnje u skladu sa svim britanskim jednomotornim lovačkim avionima tog razdoblja.

Prototip NA73, kako je taj projekt nazvan, bio je dovršen tri dana prije britanskog roka i odmah se vidjelo da je izvanredno oblikovan – krila s laminarnim aeroprofilom, trupa malog aerodinamičnog otpora i općenito besprijekorno čiste linije. Poslije ugradnje rednog motora Allison V-1710-P3R od 1.100KS prototip je završio probni let u oktobru 1940. i odmah ušao u proizvodnju, a prve su isporuke počele u decembru . Prvi avioni, Mustang I imali su naoružanje od četri mitraljeza kalibra 7,62mm i dva od 12,7mm u krilima, te dva mitraljeza od 12,7mm u trupu.

Kao jedan od uvjeta za izvoznu dozvolu bilo je određeno da se dva aviona NA-73 isporuče armiji SAD radi procjene, pa su četvrti i deseti  izgrađeni avion bili predani  i ispitivani kao XP-51. USAAF su naručile 150 aviona tog tipa, s četri topa od 20mm, kao model P-51,  da bi ih po Zakonu o zajmu i najmu mogle ustupiti Velikoj Britaniji kao Mustang IA. Međutim, poslije japanskog napada na Pearl Harbor, nekoliko primjeraka zadržale su USAAF.

[duje]

Prvi model aviona Mustang naručen za same USAAF bio je A-36A, verzija jurišnog aviona koji je prvi put poletio u septembru  1942. Naoružanje se je sastojalo od šest mitraljeza od 12,7mm u krilima i dvije bombe po 227kg ispod krila. Isporuka 500 naručenih aviona tog modela završena je u martu 1943. Zbog motora tipa Allison koji je bio ugrađivan u ove početne modele, USAAF i RAF su avione Mustang koristile kao jurišne avione za male visine,  odnosno  avione za operativnu suradnju s armijom, ali je ubrzo zatraženo da dobije Mustang motor koji će maksimalnu snagu razvijati na većim visinama. Djelomično rješenje je nađeno s motorom Allison V-1710-81 os 1.200KS, koji je korišten za model P-51A. Godine 1942. bilo je naručeno 310 aviona tog tipa. Ugradnjom jačeg  motor tipa Allison, međutim, samo je djelomično bio rješen dio nezakovoljavajućih performansi aviona Mustang iznad srednjih visina, pa je trebalo naći novo rješenje. Odgovor je nađen u prijedlogu Britanaca da se  umjesto motora Allison uzme Rolls-Royce Merlin. I u SAD i u Velikoj Britaniji eksperimentalno su bili  ugrađeni ti motori, proizvedeni u jednoj i  drugoj zemlji. Za serijsku proizvodnju bila je izabrana američka verzija. Zadnja ispitivanja, koja su pokazala da se s motorom Merlin maksimalna brzina Mustanga povećala za po prilici 80km/h i općenito iz osnove promijenila performanse aviona na velikim visinama. U Kaliforniji i Texasu građena su dva istovjetna modela, P-51B i P-51C. U početku je avion ispručivan s motorom V-1650-3 od 1.300KS, ali je kasnije bio ugrađivan V-1650-7 od 1.695KS. Naoružanje modela P-51C  i D bila su u početku četri topa od 20mm, ali je to kasnije promijenjeno na šest mitraljeza od 12,7mm. Nošeni su i odbacivi rezervoari,  čime se dolet povećao na 3.348km. Proizvodnja  modela P-51B dosegla je brojku od 1.988, a modela P-51, 1.750 aviona.

Sljedeći model, P-51D, bio je izgrađen u većem broju nego svi ostali modeli aviona Mustang zajedno. Glavna značajka po kojoj se taj model razlikovao  od drugih bilo je potpuno izmijenjen oblik pilotske kabine kako bi se poboljšalo vidno polje pilota. Skraćen je bio stražnji dio trupa i ugrađen kapkasti pokrov kabine od “perspeksa” u jednom komadu umjesto ranijeg okvirima ispresijecanog pokrova. Naoružanje od šest mitraljeza postalo je standardno, kao moror  V-1650-7, a poslije nekoliko isporučenih aviona dodan je i vertikalnom stabilizatoru hrpteni greben radi boje stabilnosti po pravcu. Takav greben je naknadno dodan i mnogim avionima tipa P-51B i C. Proizvodnja modela P-51D iznosila je 7.956 aviona, od kojih je 28o bilo predano RAF-u kao Mustang IV.

Zadnji model serijske proizvodnje bio je P-51H, s motorom V-1560-9 od 2.218KS, kraćom pilotskom kabinom, dodatnim rezervoarima za gorivo i višim vertikalnim stabilizatorom i kormilom. Model P-51H bio je za 499kg lakši od P-51D i sa 784km/h najbži od sviju aviona modela Mustang. Samo ih je 555 bilo izgrađeno prije nego što je, poslije kapitulacije Japana, daljnja proizvodnja otkazana.

Mustang je bio izvanredan avion u svakom pogledu, njegovi piloti i posade bombardera,  mnogo su ga voljeli, a njemački i japanski piloti veoma su ga se bojali. S motorom Merlin imao je Mustang veliku horizontalnu brzinu, veliku brzinu penjanja i ubrzanje. Zajedno s veliko pokretljivošću, to je dalo lovački avion koji ulijeva poštovanje – a njegove linije čine ga tipom koje se pamti.

-naoružan raketnim lanserima
-bombardovanje Koreje             

[kosta1961]

Posleratni život Mustanga

Ovo je jedan od najboljih aviona 2 S.R.,a po meni svakako najlepši.U ovom ratu je dokazao svoj kvalitet,pa je posle rata dugo ostao u avijaciji raznih zemalja, u nekima čak do polovinom sedamdesetih.

Posle rata su generali u američkom vazduhoplovstvu razmišljali kakvi avioni im trebaju.Neki su zagovarali ideju po kojoj je nastao IL-2,dobro naoružan i oklopljen avion za borbu sa tenkovima(po Evropskim ravnicama),koji leti na malim visinama.(kažu da je na osnovu ove ideje nastao Thunderbolt II).Drugu ideju  su zagovarali nemački generali još pre 2S.R.  o malom i  lakom avionu ,dobrih manevarskih sposobnosti ,dobro naoružanom koji bi napadao ciljeve na zemlji(na osnovu ove ideje je razvijan Mustang posle rata)
Nakon 2 S.R. Mustang je dobio priliku da se bori u Korejskom ratu od 1950-53g.Iako je ovo trebao da bude rat mlaznih aviona,on je odigrao značajnu ulogu,i to kao avion koji je napadao  ciljeve na zemlju.Leteo je u preko 60000 misija,i oborio je 12 aviona.Poslednji Mustang je zvanično rashodovan iz Vazduhoplovstva SAD 1957g,ali sve do kraja sedamdesetih je bilo pokušaja da ga vrate.

Pored Vazduhoplovstva SAD(USAF) avion je bio i u  "Air National Guard" (ANG),a avioni Mustang 1947g   dobijaju oznaku  F-51.

Kada je Vazduhoplovstvo SAD ,rešilo da rashoduje ove avione,pojavile su se civilne firme koje su htele da otkupe na stotone ovih aviona.Razloga je bilo više,neki su hteli da naprave civilne avione,drugi avione za trke,a bilo je i zemalja koje su bile zainteresovane za ovaj odličan avion. Prava na avion  i  prodaju aviona u SAD i inostranstvu je dobila jedna od firmi "North American"   pod nazivom "Cavalier Aircraft Corporation".Imali su ideju da preprave avione na dvosede, i to kao sportske ,ali i naoružane verzije.Kod sportske,pored dva sedišta, imao je dopunske rezervoare na krajevima krila,a prodavao se pod imenom "Cavalier 2000".

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Pored ove prve kupovine  još dva puta je  firma  "Cavalier" kupovala avione od Vazduhoplovstva SAD,1967g i 1972g.Većina ovih aviona je bila namenjena za vazduhoplovstva zemalja u Južnoj Americi i Aziji po programu "Military Assistance Program - МАР".Ipak ,ovi avioni su bili nešto izmenjeni,uzet je zmaj od P-51D,ugradjen nov motor "Packard Merlin" V-1650-7 od 1600 K.S.,nova radionavigaciona oprema,i vertikalni stabilizator po modelu P-51H.Dobio je i drugačije,jače krilo sa tri mitraljeza 12,7mm,i četiri tačke za nošenje bombi ili raketa.Zadržali su poklopac kabine ,a  u kabini je bilo mesta za izvidjača iza pilota.Tako je nastao nov avion "Mustang Cavalier".Devet ovih aviona je isporučeno Boliviji.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Za antipartizansku borbu razvili su novu verziju" Cavalier Mustang II" ,koji je imao ojačano krilo i trup,kako  bi nosio više naoružanja.Dobio je i jači motor Merlin od 1760K.S.Napravljene su dve serije ovih aviona i isporučene Salvadoru i Indoneziji

Iako su bili namenjeni državama Azije i Latinske Amerike,firma "Cavalier" je avione isporučila Vazduhoplovstvu SAD,gde su dobili nove brojeve od 67-14862 do 67-14866,    67-22579 do 67-22582  i od  72-1526 do 72-1541.Jedan je prepravljen u školsku verziju sa duplim komandama (seriski broj 67-14866) ,koji je imao uvećani poklopac kabine i u krilima dva mitraljeza.On je imao oznaku TF-51D.Jedan od njih F-51D(No. 44-72990) je 1968g koristila Avijacija SAD za pratnju helikoptera" Lockheed YAH-56",prilikom ispitivanja.U ovoj ulozi se pokazao jako dobro pa je Avijacija naručila još dva aviona.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Ta dva aviona ( reg.br. 68-15795 i 65-15796) nisu imali naoružanje,ali su imali dodatne razevare na krajevima krila.Po završetku programa izgradnje helikoptera korišeni su za razne druge uloge.Na jednom od njih (No. 68-15795) je postavljen bestrzajni top od 106mm,da bi se ocenio učinak napada ciljeva na zemlji.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Inženjeri u Cavalieru su ocenili da avion može i dalje da se poboljšava.Krajem šesdesetih godina ramatrali su ideju da klipne motore zamene  mlaznim.Prva varijanta je bila da ugrade motor "Lycoming T55",ali firma nije uspela da ga dobije.Ali uspeli su sa "Rolls-Royce Dart 510",kojeg su ugradili 1968g.Pored toga imao je oklopljenu kabinu,zaštitu za motor,specijalni protivpožarni sistem u rezervarima i katapult sedište 0-0.Tako je nastao "Turbo-Mustang III" ,koji je nosio civilnu oznaku N6167U.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prva testiranja aviona Turbo-Mustang III

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Završen avion Turbo-Mustang III snimljen maja 1968g

Medjutim,ceo  program modernizacije je predat "Piper Aircraft Corporation".Ova firma je ugradila motor "Lycoming T55-L-9" , i na avion postavila deset podvesnih mesta na krilima.Nov avion je 1971g dobio naziv "Piper PA-48 Enforcer".Avion je u toku testiranja leteo oko 200 sati. Mislili su da će ga kupiti USAF pa su napravili dva ,prepravljanjem starijih. Jedan je bio jednosed nazvan PA-1(imao je civilnu registraciju N201PE),a drugi sa duplom komandama PA-2(N202PE).U toku ispitivanja jedan je izgubljen na obalama Floride (N202PE).Ipak nisu dobili ugovor sa "United States Air Force".

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Nakon dugogodišnjeg lobiranja USAF je napravila ugovor 1979g sa "Piper" kompanijom o kupovini dva ovakva aviona za 12 mil.dolara.Oba su prvi put  poletela 8 i 9 aprila 1983g,a u maju sledeće godine su vršili testiranja u "Eglin Air Force Base -California".Iako su stručnjaci iz USAF procenili avion,na njemu je leteo samo test pilot iz kompanije .Oni nisu bili u vazduhoplovstvu pa su zato nosili civilne oznake N 481PE i N482PE.Iako su avioni ispunili očekivanje,kao i na prvom testiranju 1972g,ipak je odlučeno da avione ne kupe.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Prvi  "Piper" PA-48 radjen za USAF sa oznakom N481PE.Iko su u "Cavalier"-u radili avione po starim nacrtima ,ovaj "Piper" je usuštini bio  potpuno nov.Prvi let je imao 9 aprila 1983g   

Preostala tri su i dalje" živi",prvi PA-1 je rastavljen u skladištima avijacije, N482PE čeka sredjivanje u bazi "Edwards",a N481PE se nalazi u "National Museum of the United States Air Force at Wright-Patterson Air Force Base near Dayton, Ohio".
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Bozo13]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Bozo13]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Bozo13]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

Pilots of the 354th Fighter Group talk on the wing of a P51B Mustang before a mission, 1944.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

P-51D Mustang "Bad Angel", of the 4th Fighter Squadron assigned to Captain Louis Curdes, February 1945. Note the interesting scoreboard.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

P-51D Mustangs of the 531st Fighter Squadron lined up at South Field, Iwo Jima, March 25, 1945.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

WASP pilot Florene Watson, one of the original WAF pilots, warming up her P-51D aircraft in Long Beach, California, United States, spring 1944.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

Armorers of the 354th Fighter Group load ammunition into the wing of Captain K. Dahlberg s P-51 Mustang.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Dreadnought]

Four U.S. Army Air Forces North American P-51 Mustang fighters from the 332nd Fighter Group flying in formation over Ramitelli airfield, Campobasso, Italy, in March 1945.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]