Srednji tenkovi Fiat-Ansaldo M13/40, M14/41 i M15/42 [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Od 1938. ispitivale su se mogućnosti montiranja snažnijeg topa na šasiju tenka M 11/39 i poslije neizbježnog odgađanja početkom 1940 pojavio se prvi prototip tenka M 13/40, poslije čega ih je armija naručila 1.900 komada. Top, 32-kalibarsko oruđe od 47 mm odgovarajućeg učinka (brzina zrna na ušću cijevi 630 m/sek) postavljen je u pokretnu kupolu, najvažnija konstrukcijska novost u odnosu na M 11/39. Tu je bio koaksijalni mitraljez Breda od 8 mm, a još je jedan mogao biti postavljen na krov kupole, radi protivavionske odbrane, i on je gađao kroz otvorena vratašca. Još dva mitraljeza bila su postavljena na desni dio čela tenka. Iako je maksimalna debljina oklopa tijela tenka ostala nepromijenjena u odnosu na M 11/39, poboljšana je opća zaštita. Broj članova posade je povećan na četiri: vozač, mitraljezac, punilac i komandir/artiljerca. Unutrašnji raspored i kombinacija funkcija komandira bili su nesretni baš kao i konstrukcija same kupole, jer su prorezi u fiksnom štitu oruđa bili izloženi udaru zrna.
Tenk je bio građen od oklopnih ploča pričvršćenih zakovicama na čelični okvir a zadržao je motor, transmisiju i vješanje svog prethodnika. S povećanjem težine to je značilo da je tenk, iako su brojke o učinku na papiru bile samo malo smanjene, trom, osobito kad bi se na terenu ojačao dodatnim oklopom i vrećama pijeska. Oklop je imao neugodnu sklonost da puca kad bi bio pogođen - posljedica nedovoljno razvijene talijanske metalurgije.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Pa ipak, M 13/40 bio je prilično dobar tenk po standardima iz 1940. i gotovo jed¬nako dobar kao i njemački PzKpfW III. Do kraja te godine izrađeno ih je otprilike 250. Kao i, tenk M 11/39, trebalo je da postane osnovni tenk oklopnih divizija koje bi imale pukove od po tri bataljona sa po tri čete od po tri voda jačine pet tenkova. Zajedno s komandnim vozilom i zamjenama to je iznosilo 50.
Trideset drugi puk divizije Ariete prvi je počeo mijenjati opremu, ali su događaji ubrzali razvoj. Zbog nužnosti da se pojačaju snage u sjevernoj Africi, 3. bataljon 32. puka bio je samostalno upućen u Libiju, gdje je bio od centralnom komandom iako pridodat specijalnoj tenkovskoj brigadi. Upotrijebljeni pojedinačno, tenkovi M 13/40 bili su brzo izbačeni iz stroja u velikoj britanskoj protivofanzivi u decembru 1940. Na front su upućena još tri bataljona, ali oni nisu mogli spasiti situaciju i, pošto su ih britanske oklopne jedinice zaokružile kod Beda Fonima, bilo ih je što uništeno što zarobljeno ništa manje nego 101.
U Britanske ih je ruke palo ukupno 112, svi u upotrebljivom stanju, i njima je opremljen 6. kraljevski tenkovski puk. Kad je Rommel započeo veliku ofenzivu 31. marta, Britanci su bili opkoljeni i morali su napustiti većinu tih talijanskih tenkova. Godine 1941 tenkovi M 13/40 bili su u akciji u Grčkoj (u bataljonu divizije Centauro) i Jugoslaviji. Divizija Ariete ih je prebacila još u sjevernu Afriku i kasnije, zajedno sa slično opremljenom divizijom Littorio, pratila je Rommela kroz njegove uspjehe i neuspjehe 1941/2. godine.
Kako se proizvodnja nastavljala, bili su podsječeni dugi blatobrani (poslije otprilike 150 proizvedenih tenkova), a na vozila su se počeli montirati radio uređaji. Poslije 800 proizvedenih M 13/40 pojavila se nova verzija, koja se obično označuje s M 14/41. Da bi se poboljšao učinak, na tenk je postavljen novi dizel motor od 125 KS SPA 15T čime je malo povećana brzina, a i akcioni radijus na 280 km. Na sisteme za dovođenje zraka i goriva postavljeni su bolji filtri za pustinjske uvjete, a većini su vraćeni dugi blatobrani. Uz M 14/41 nastavljena je proizvodnja M 13/40 sve do 1942, a neki ranije izrađeni bili su prerađeni dobivši novi motor i filtre. M 14/41 je dospio u zapadnu Saharu u ljeto 1942. i njime su opremljene tenkovske jedinice divizije Centaura koja se u to doba borila u Tunisu.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
U to je doba konstrukcija već počela zastarijevati. lako je Rommel povoljno ocijenio top tenka M 13/40 uspoređujući ga sa svojim PzKpfw III koji su još imali kratka oruđa od 50 mm (unatoč maloj brzini), oklop talijanskih tenkova je postao pretanak za tadašnje standarde Učinjen je pokušaj da se konstrukcija modernizira, pa je napravljen poboljšam M 15/42. Na njega je postavljen duži 40 kalibarski top od 47 mm i novi benzinski motor 15TB koji je imao snagu od 192 KS na kočnici (u praksi 170). Da bi se smjestio novi motor tijelo tenka je produženo i malo proširena M 11/42 je 1943. bio u naoružanju divizije Artete II. a bio je zadržan i u talijanskoj poslijeratnoj armiji. Tih je tenkova proizvedeno samo 82.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
| Carro armato M13/40 | |
| Težina: | 13,5 tona |
| Posada: | četiri člana |
| Naoružanja: | jedan top model 37 (L/32)od 47 mm sa 104 (kasnije 87) metaka i tri mitraljeza Breda model 38 od 8 mm sa 3.048 metaka |
| Oklop: | prednji dio tijela 30 mm, prednja kosa ploča 23 mm, vozačeva ploča 30 mm, bočne ploče 25 mm, pokrov 14 mm, pod 6 mm, zadnja ploča 25 mm; kupola naprijed 40 mm, bočne i zadnja ploča 25 mm, gornja ploča 14 mm |
| Motor: | jedan tekućinom hlađeni dizel IMAT SPA 8T V-8 od 105 KS |
| Brzina: | 30 km/sat |
| Radijus: | 200 km |
| Savlađivanje rova: | 2,1 m |
| Okomita prepreka: | 90 cm |
| Dubina gaza: | 1 m |
| Ukupna dužina: | 4,91 m |
| Širina: | 2,37 m |
| Visina : | 2,37 m |
Izvor: II Svetski rat, TENKOVI, Eric Grove
