Upotreba droga u vojskama II svetskog rata

[vitez koja]

DROGA U VOJSCI WEHRMACHTA

 Nacisti su propagirali apstinenciju u ime ocuvanja nacionalnog zdravlja. Medjutim, kada je reč o borbi za svoj Blitzkrieg, nisu imali grižu savesti u ispumpavanju svojih vojnika punih droge i alkohola. Droga je bila izbor, ali mnogi drugi su postali zavisnici od morfijuma i alkohola.

Šta je vojnike nemačkog Wehrmachta držalo u euforiji? Ne samo Hitlerova zapaljiva retorika vec i droge! Nemci su bili na kristal metu, a Hitler na steroidima , tvrdi nemački novinar i pisac Norman Ohler u svojoj knjizi "Der totale Rausch" u slobodnom prevodu "Totalna opijenost".

Vojnici su koristili Pervitin, nemački proizvod patentiran 1937. godine od strane berinske firme Temler Verke (Temmler-Werke) i njenog glavnog hemičara Frica Haušilda (Fritz Haushild).

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    

Nakon što je po prvi put na tržištu predstavljena tableta-droga Pervitin u 1938., ona je u sebi krila drogu metamfetamin koja je razvijena od strane berlinske farmaceutske kompanije Temmler, ubrzo nakon predstavljanja, postala je jako popularna među njemačkom populacijom.

[vitez koja]

Pervitin je sadržavao metamfetamine, danas poznatije kao "kristalni met". Do 1939. godine to je bio lek koji je bio u slobodnoj ponudi i dostupan svima. U Berlinu je bio dosta popularan, postao je deo navike ljudi, baš kao kafa, za podizanje energije. Ljudi su uzimale velike količine Pervitina. Proizvođač tog medikamenta pokušao je njime čak konkurisati Coca-Coli. Ljudi su ga uzimali, od njega su bili su euforični, a euforija je bila raspoloženje kakvo je i vladalo uoči rata.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Prema izvještaju Klinische WochenschriftnI, navodno čudo od droge je privuklo pažnju vojnog doktora Ottoa Rankea na berlinskoj akademiji vojne medicine. Efekti metamfetamina su slični onima kada se adrenalin proizvodi u telu, signalizirajući više stanje u telu. Kod većine ljudi ova droga povećava samopouzdanje, koncentraciju i volju da se preduzimaju rizici, dok u isto vreme, smanjuje se osjećaj na bol, glad i žeđ, kao i skracivanje vremena potrebnog za odmor i spavanje. Nacistički lekari utvrdili su da od svih stimulativnih sredstava najveći vojni uspeh garantuje upravo Haušildov pervitin koji na većinu ljudi deluje kao svojevrsni adrenalin.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
U maju 1939. godine, Ranke je sproveo testiranje droge na 90 studenata. Po uzimanju ove droge, studenti su uspešno rešavali zadatke dva dana i jednu noć. Sledili su testovi na zatvorenicima u konc-lagerima  kojima se utvrđivalo koja doza najviše odgovara za ispunjavanje borbenih zadataka. Mnogi fizički i psihički oslabeli zatvorenici te testove nisu preživeli. Nakon sprovedenih testiranja, Ranke je zaključio da Pervitin može pomoći Wehrmachtu da pobedi u ratu.

[vitez koja]

Imajući u vidu činjenicu da Pervitin čoveka dugo drži budnim, čak po nekoliko dana Vojska je shvatila da bi ta droga mogla biti dobra za vojnike. Pervitin je prvi put testiran na vojnim vozačima koji su sudelovali uinvaziji Poljske. Nakon toga, Pervitin se “beskrupulozno distribuirao prema borbenim jedinicama na prvim linijama fronta”. Posle prvog korišcenja prilikom napada Nemačke na Poljsku, upotrebljen je pri napadu na Francusku 1940. godine. Nemačka vojska je pre napada na Francusku naručila 35 miliona tableta Pervitina za svoje vojnike. Pored Pervetina koriscen je i Izofan (isophan – lagano modifikovana verzija koju je proizvodila farmaceutska industrija Knoll). Neke od tih tableta, koje su sadržavale oko tri miligrama aktivne supstance, poslane su medicinskim odeljenjima Wehrmachta pod kodnim imenom OBM, odakle su direktno distribuirane nemačkim snagama. Dejstvo droge je trajalo 10 sati, delovala je i protiv stresa i gladi.

Tokom vojnih akcija protiv Francuske 1940. godine, glavni nacistički vojni lekar Otto Ranke strogo je preporučio konzumiranje "pervitina" generalima, uključujući i “pustinjsku lisicu” Ervina Romela.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Tokom ofanzive u Ardenima, Romelovi tenkovi su četiri dana napredovali bez pauze, potpuno obeshrabrivši francuske vojnike. Bio je to prvi “amfetaminski blic krig” nemačkog Vermahta, nakon čega je usledila operacija “Prodor na istok”, protiv Sovjetskog Saveza.

[vitez koja]

Na etiketi leka pisalo je da sredstvo služi podizanju "pripravnosti" i da ga treba uzimati kako bi se "očuvala budnost". Ova supstanca je danas poznata kao metamfetamin ili kristalni met. Ova droga je sintetička, a stimulativna svojstva su joj slična adrenalinu.

Iako je droga delovala na nacističku vojsku tako da su duže mogli da budu budni i izdrže mnogo veće napore, sporedne pojave bile su katastrofalne. Kada su se doze počele povećavati utvrdilo se da to može dovesti vojnike do ludila.Tako su mnogi patili od užasne zavisnosti, nesvestice, prekomernog znojenja, depresije kao i halucinacija. Mnogi su imali srčane probleme, a neki su čak izvršavali samoubistva u toku psiho napada. Jedna od žrtava je bio čuveni pilot Ernst Udet koji je bio zavisan od pervitina i alkohola i izvršio je samoubistvo.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Nacistička propaganda je tvrdila da je poginuo „izvršavaju svoju dužnost“, a Hitler mu je priredio pompezni pogreb.

[vitez koja]

Nemačke vojne statistke od septembra 1939. do aprila 1944. registrovale su 705 smrti usled preterane upotrebe alkohola. Ta brojka je, međutim, veštački snižena jer ne obuhvata, na primer, smrti prilikom saobraćajnih udesa, rukovanja oružjem, kao ni samoubistava, iza kojih je stajala opijenost.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Efekti Pervitina su mnogo jači nego kod kokaina i često se može pojaviti akutna depresija, psihotične halucinacije ili oštećenja mozga. Nešto najsrodnije ovoj drogi su amfetamini, koji se ilegalno najčešće prodaju u obliku takozvanog spida. Međutim, metamfetamin je nekoliko desetina puta jači od spida, ali i mnogo opasniji jer izaziva brzu zavisnost.
 
Na početku vojska nije shvatala da je Pervitin droga, mislili su da je konzumiranje tog medikamenta poput konzumiranja kave. 1941. godine, Pervitin je stavljen izvan zakona i proglašen nedozvoljenom drogom. U vojsci je nastavljeno njegovo korišćenje, ali to koriscenje je bilo sve više uvijeno, tako da podaci o distribuiranim količinama Pervitina na ruskom frontu nisu jasni kao što su to bili podaci iz izvještaja o napadu na Francusku, gdje je bilo tačno navedeno koliko je tableta podeljeno.

Vojni vrh je liberalno izdavao takve stimulanse, ali i alkohol i opijate, dok se verovalo da drogiranje i intoksikacija vojnika može pomoći u ostvarivanju pobede nad Saveznicima. Nacisti su, medjutim, bili manje marljivi u praćenju popratnih efekata kao što je zavisnost o drogama i padu moralnog standard, što se može videti na osnovu porudžbina pred vojne operacije.

[vitez koja]

Pervitin su vojnici pominjali i u pismima svojima kući. „Služba je ovde veoma teška, izvinjavam se što pišem tek sada, potreban mi je Pervitin, pošaljite mi ga...Vaš Hajn“, piše jedan vojnik novembra 1939. iz okupirane Poljske u Keln svojim roditeljima. Molbu je ponovio pocetkom 1940.g.

Dana 20. maja, 1940. godine, 22-godišnji vojnik nacističke vojske je pisao svojoj porodici: “Možda mi možete možda poslati još Pervitina, tako da mogu napraviti malu zalihu, kad mi bude zaista potrebno?.”

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Heinrich Boell, poznati pisac koji  1972. godine bio prvi Nemac koji je osvojio Nobelovu nagradu za književnost u posleratnom periodu, u pismu koje je poslao iz Bromberga, 19. maja 1940. pise takodje porodici: “Ako je ikako moguće, molim vas da mi pošaljete nešto tableta Pervitina”.

Do masovne upotrebe Pervitina je dolazilo naročito kada su na Istočni front stizali regruti mlađih godišta, uplašeni i neiskusni mladići koji su bojali brze smrti. Droge su od njih činile odvažne i brutalne ludake, ratoborne i krvoločne...“, izjavio je vojni istoričar Maćej Šopa (Maciej Szopa).

Prema podacima iz arhive više od 100.000 vojnika koji su se borili na istočnom frontu bilo je na drogama. „Špigel" prenosi i sadržaj dnevnika jednog od vojnih lekara sa istočnog fronta. U januaru 1942, na istočnom frontu grupa od 500 nemačkih vojnika bila je u klopci, okružena Crvenom armijom. Temperatura je bila minus 30 stepeni Celzijusa. “Bili smo opkoljeni. Sneg je ljudima bio do pojasa. Vojnici su bili iscrpljeni i promrzli, nisu bili u stanju da hodaju, a kamoli da probiju neprijateljski obruč. Komanda je naredila da se vojnicima da „pervitin". Nakon pola sata svi su se osećali bolje, bili su puni snage i izuzetno raspoloženi. Probili smo obruč Crvene armije i spasli se - napisao je vojni lekar”.

[vitez koja]

U periodu od 1939. do 1945. godine Vermaht je kupio samo od firme Temler-Verke Fric Haušild (Temmler-Werke Fritz Hauschild) preko 200 miliona tableta Pervitina. Deo pervitina se ubacivao u slatkiše i kolače za vojnike, jedan od slatkiša imao je nadimak „tenkovska-pancir čokolada“ i njegova delotvornost upoređivana je sa nekoliko litara kafe. 

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Čudotvorne tablete trebalo je da učine od nacističkih trupa nepobedivu vojsku. Nemačka kopnena vojska Vermahta (Wermacht) i vojna avijacija Luftvafe (Luftwaffe) dopingovali su svoje pripadnike tokom II svetskog rata opojnim sredstvima, pervitinom i amfetaminom, da bi povećali njihovu izdržljivost i odvažnost u ubijanju i suočenju sa smrću. Piloti su po upotrebi pervitina bili sposobni da lete i po 16 sati neprestano, pešadija nije osećala strah od smrti u ratnom kotlu... Pojačani pervitinom, letele su posluge bombardera Luftvafe u noćne napade na V. Britaniju. Jedan od poslednjih živih letača izjavio je:
„Startovalo se većinom oko 10 sati uveče iz Nemačke ili Norveške. Dva sata do tamo, dva sata bacanja bombi, dva sata natrag. To čovek bez odgovarajuće stmulacije teško može da izdrži. Zamislite samo šta bi bilo da pilot zaspi...“

Pravila za upotrebu pervitina, doneta 18. juna 1942, kažu da „dve tablete potisnu pospanost za tri do osam sati a dva puta po dve za 24 sata“.Pervitin su obavezno uzimala deca-vojnici kako bi mogli danju da idu u školu i uče a noću da služe kao posluga protiavionskih topova. Tablete ove droge uzimali su čak i prilikom vežbi mornari koji su ispaljivali torpeda protiv neoprijateljskih brodova.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Dr Leonardo Konti, jedan od vodećih lekara Rajha, probao je čak da ograniči upotrebu ovog leka, ali bez uspeha.
 

[vitez koja]

Nacističko vodjstvo bilo je sve više popustljivo prema onima koji su postali zavisnici od droga nego od alkohola, kao rezultate ratnih djelovanja, moguce i zato jer je Wehrmacht bio zabrinut da bi mogao biti tužen za štetu koja je nanesena drogama.

U periodu 1944-45, kada je postalo jasno da je gotovo nemoguće pobediti saveznike, nemačka mornarica je razvila seriju podmornica za jednu osobu, sa ciljem da se probiju do sliva Temze. Budući da su mogle da se koriste samo pod uslovom da vozac podmornice bude danima budan, dr Gerhard Ožehovski, glavni farmakolog vrhovne komande mornarice na Baltiku, počeo je da radi na razvoju novog superleka - kokainske žvake, najteže droge koju su nemački vojnici ikada konzumirali. Testirana je u koncentracionom logoru Zaksenhauzen, na traci za ispitivanje novih đonova za radnike nemačkih fabrika. Logoraši su hodali i hodali - sve dok se ne sruše.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Zanimljivo je da je pervitin ostao u upotrebi i dugo po završetku od Drugog svetskog rata i to kao lek koji je bez većih problema mogao da se dobije u apoteci. Doktori nisu oklevali da napišu recept onima koji su patili od depresije i čestih promena raspoloženja. Posebno je bio popularan među studentima koji su ga koristili, kao što je već rečeno, da savladaju osećaj pospanosti i održe koncentraciju tokom učenja.
Pervitin je dugo posle rata bio u medicinskoj upotrebi, a tek je osamdesetih godina prošlog veka zabranjen.

[vitez koja]

Engleska štampa je izveštavala kako nemačke snage uzimaju "magične pilule" a špekulisalo se da je i Adolf Hitler dobijao intravenozno ovu supstancu.

U doba Vajmarske Republike, Hitlerovi najbliži saradnici gradili su Hitlerov imidž kao nepobedive ličnosti spremne da neumorno radi za dobrobit svoje zemlje, koja ne dozvoljava da mu toksini truju organizam. Islo se dotle da se tvrdilo kako čak ni kafu nepije.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Nacisti, došavši na vlast 1933, odmah su zabranili “otrove koji zavode”. U godinama koje su usledile korisnici droga nazivani su “poremećenim kriminalcima”; neki su ubijeni ubrizgavanjem smrtonosne injekcije, a neki poslati u koncentracione logore.

Određene vrste droge su, međutim, našle primenu, jer trebalo je odrzati korak sa Hitlerom koji je pucao od energije.

Iako je Pervitin intenzivno korišćen u nemačkoj vojsci, sam Hitler ga nije koristio, on je vise preferirao steroide - životinjske hormone koje je redovno ubrizgavao u venu. Hitler je postao preterano zaniteresovan za droge nakon što je Teodor Morel postao njegov lični lekar 1936. i prepisao mu lek “mutaflor” protiv grčeva u stomaku.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Posle je počeo uzimati Eucodal, bliskog rođaka heroinu, u farmakološkom smislu. Hitler je voleo Eucodal, posebno u jesen 1944. godine, kada se vojna situacija naglo pogoršala. Tada je odlučio koristiti taj jaki opijat, koji ga je činio euforičnim, čak i kada situacija ni blizu nije bila euforična. Generali su ga stalno upozoravali da se taktika mora menjati: "Moramo okončati ovo. Izgubićemo rat". Hitler to nije želio čuti, pa je od licnog lekara dr. Theodora Morella tražio medikamente koji će ga činiti neranjivim i omogućiti mu da konstantno vlada situacijom.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    
Niko nije znao šta je Morell davao Hitleru. Morell to nikome nije rekao, a sigurno nije ni Hitler. Ipak, mnogo je ljudi sumnjalo da se dešava nešto čudno. Neki su pokušavali nagovoriti Morella da kaze šta to daje Hitleru, ali nisu uspeli. Bila je to tajna između dve osobe. Kada se Hitler 1941. ozbiljno razboleo, Morelove vitaminske injekcije više nisu imale efekta. Hitler je patio od čestih emocionalnih slomova, imao je noćne more i duge periode vremena kada bi ga napustila energija, samopuzdanje i snaga volje.
      

[vitez koja]

Dr Morella su zarobili Amerikanci, a umro je od tuberkuloze u logoru 1949.godine.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Hitler je uzimao 82 različite vrste lekova, uključujući i primitivnu “vijagru”, heroin, morfijum.
Dr Morell mu je čak ubrizgavao testosteron i koktel napravljen od sperme i izlučevina prostate mladih bikova. Hitler je imao užasnu fobiju od raka, patio je od visokog krvnog pritiska, grčeva u stomaku, glavobolja, a nekoliko puta uklanjani su mu polipi sa glasnih žica. Takođe, patio je od nadimanja i uzimao ogromne količine lekova za regulisanje ovog problema, koji su imali male količine strihnina, sastojka otrova za pacove.

Pretpostavka je da je Hitler tokom celog Drugog svetskog rata bio zavistan od droge, što objašnjava njegovu logorejičnost na javnim događajima i mitinzima, iznenadne promene raspoloženja i druge bizarnosti u ponašanju, uključujući i donošenje neobjašnjivih odluka.

Hitler je u periodu 1941-1945. primio najmanje 800 injekcija metamfetamina, steroida i drugih supstanci i uz to popio oko 1.100 tableta. U dosijeu na 47 strana, koji je sačinila Američka vojna obaveštajna služba tokom Drugog svetskog rata, navodi se da je “firer” bio “naprasit” čovek, koji je konzumirao 47 različitih vrsta lekova.

Zloupotreba droga usled potrebe za osećajem svemoćnosti ostavila je traga na Hitleru. Kada su saveznici bombardovali fabrike u kojima su se proizvodili “pervitin” i “eukodal”, zalihe Hitlerovih omiljenih droga počele su da nestaju, a u februaru 1945. već je patio od apstinentske krize.
       
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
U proleće 1945. zubi su počeli da mu ispadaju a unosio je i preveliku količinu šećera da bi se izborio sa simptomima apstinencijalne krize. Naime, simptomi koje je prema pričama svedoka pokazivao pred kraj života – drhtavica, napadi besa, paranoja i tikovi – a koje neki pripisuju Parkinsonovoj bolesti ili poznom stadijumu sifilisa, u stvari se najbolje uklapaju u kliničku sliku amfetaminskog zavisnika.

 

[vitez koja]

DROGA U VOJSCI VELIKE BRITANIJE

Dok je nemačka vojska koristila droge, britanska vojska koristila je amfetamine. Dakle, Nemci su bili na kristalnom metu, a Britanci na spidu. Mnogi američki vojnici koji su poslati da pomognu Britancima, u Britaniji su primali amfetamine. Amerikanci su uzimalu tu drogu kako bi se mogli nositi sa zaluđenim nemačkim borcima.

Prema dostupnim podacima, britanska vojska je tokom Drugog svetskog rata podelila više od 70 miliona ‘energetskih tableta’ u obliku droge Metamin koji je danas poznatiji kao ‘crystal meth’.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Radi se o sintetičkoj drogi iz grupe spojeva feniletilamina, koja brzo izaziva zavisnost, dok su joj stimulativna svojstva slična adrenalinu nužna tiokom vojnih operacija. Efekti te droge teži su nego kod kokaina i drugih droga, a ponekad uključuju akutnu depresiju, psihotične epizode i trajna oštećenja mozga.

Jos pre 5000 godina, u staroj Kini koristila se ma huang, biljka koja sadrži prirodni stimulans efedrin, hemijski vrlo srodan amfetaminu. Kineski lekari u to doba su ga preporučavali za lečenje povišene telesne temperature i kao pomoć pri disanju, a sveštenici ma huang kao dobar stimulans za ratnike.

Sam amfetamin prvi je put sintetizovan u Njemačkoj 1887, a Zapad ga je upoznao kao legalni lek. Tokom 1930-tih započelo se s masovnom sintezom amfetamina, a 1932. počinje se prodavati pod imenom Benzedrine, kao inhalator za tretiranje začepljenosti nosa, kod astmatičara, ali i za običnu prehladu.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    
Promoviše se s ogromnim entuzijazmom i tvrdi da ima mnogo kliničkih primena, ali se najčešće se daje kao antidepresiv i stimulans, a često se koristi i za lečenje zavisnosti od skoro svim tada poznatih droga.

Iako su mnogi proizvodi zasnovani na amfetaminima zabranjeni do kraja 1950-tih, ostaje nekoliko rupa u zakonu: u SAD-u, metamfetamin nije zabranjen, a amfetamini se i dalje lako mogu nabaviti sve do 1970. i novog, restriktivnijeg, zakona.

Prisutnost amfetamina posebno se jako oseća tokom drugog svetskog rata, kada se deli među britanskim, nemačkim i japanskim snagama, a u Japanu se daje i radnicima za povećanje industrijske proizvodnje, što na kraju rata rezultira sa oko dvesta hiljada slučajeva amfetaminske psihoze. Čak su i vođe na speedu: Hitler sebi redovno od 1942. ubrizgava metamfetamin osam puta na dan, Čerčil koristi amfetamine i barbiturate, a i nakon drugog svetskog rata političke vođe u vremenima krize posežu za speedom, poput Džona F. Kenedija za vrijeme Kubanske krize 1962. godine.

Dejstvo počinje 15-30 minuta nakon uzimanja, a traje nekih 4-6 sati iako se delovanje može proširiti i do 24 sata. Osoba pod dejstvom speeda postaje dobro raspoložena, preduzimljiva, stalno je u pokretu i živo gestikulira, ima osećanje da sve može, čula su joj izoštrena, a sve radnje izvodi ubrzano zbog čega je I nastao naziv speed. Male doze smanjuju apetit, povećavaju znojenje i krvni pritisak, ubrzava se kucanje srca i šire zenice. Osoba pod delovanjem amfetamina oseća se nemirno, uznemireno i čudljivo, ponekad i zlovoljno.
Veće doze pojačavaju efekte, a osoba postaje sve više uzbuđena, govorljiva i proživljava lažan osećaj samopouzdanja ili nadmoćnosti; može se ponašati i na bizaran način; neki postaju agresivni i neprijateljski raspoloženi.

Dosta je problematičan lažan osećaj snage, samopouzdanja i neuništivosti, prisutan kod delovanja speeda. O ozbiljnosti toga dovoljno govori činjenica da su japanske kamikaze uveliko koristili amfetamine upravo u tu svrhu, što im je davalo značajan podstrek u izvršenju svog primarnog zadatka.

[vitez koja]

DROGA U VOJSCI SAD

I američki vojnici su za vreme Drugog svetskog rata redovno uzimali droge, ali su oni vise preferirali amfetamin danas poznatiji kao ‘speed’.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Tako je taj medikament počeo "puštati korenje" i u američkoj vojsci. Nije tajna da je Korejski rat 1950., bio pravi amfetaminski rat, u kojem su američki piloti redovno bili "dopingovani".

Nemci su započeli običaj upotrebe droga u vojsci, a ostali su taj primer sledili.

LSD je, na primer, izmislio švajcarski hemičar. Američka obavještajna služba je pokušala da ga koristi na osnovu eksperimenata koje je nemačka vojska izvodila na zatvorenicima u koncentracionom logoru Dahau, gdje je izvesni dr. Plötner koristio mescaline (trimethoxyphenethylamine - psihodelični alkaloid) kako bi razvio posebnu tehniku ispitivanja svedoka. Kada su američke trupe oslobodile Dachau, zatekle su i zaplenile bileške i studije o tim eksperimentima, koje su posle iskoristili u takozvanom "Projektu Artičoka". Prema istom receptu, koristili su te droge kako bi otkrili ko je sovjetski agent, a ko ne.

U američkoj vojsci “speed” se delio, uz druge droge, tokom Vijetnamskog i Korejskog rata, tako da se više vojnika vratilo kući zbog problema povezanih sa drogama, nego zbog ratnih ozleda.

[Brok]

Tema je odlična.

Pisao sam već negde na Palubi, imali smo i mi u VJ, nije to baš droga, ali neki psihofizički stimulans jeste, čuveni Ritalin, danas ga masovno koriste studenti pred ispite, naravno na crno.
https://sr.wikipedia.org/sr-el/Metilfenidat

I to su bile tabletice, sa manjim uticajem, tako je dozirano, u sklopu SNK19, verovatno je bilo još sanitetskih kompleta koji su imali u svom sastavu Ritalin.

Danas se prepisuje za hiperaktivnost deci
https://www.bnl.gov/bnlweb/pubaf/pr/1998/bnlpr092998.html

Dodao bih još da se Japan posle WWII izgradio tako brzo zato što je narodu masovno kroz hranu deljena neka vrsta droge koja je slična anfetaminu.
Pošto je kasnije Japan izgrađen, bio je veliki problem kako odvići narod od amfetamita, i Japanci su to radili tako što natrpaju ljude u brod, isti isplovi na pučinu, i za mesečak dana se vrati, pa ko živ ko mrtav. Ima o tome sasvim sigurno i na Internetu, mada sam ovo čitao ranije u nekoj studiji, ne sećam se naziva.

[vitez koja]

DROGA U VOJSCI JAPANA WW2

www.tofugu.com
www.rs-lat.sputniknews.com

Japan se u 19. veku relativno kasno profilisao kao moderna industrijska država, pa je bitno zaostajao u stvaranju kolonijalne imperije u odnosu na Ujedinjeno Kraljevstvo i Francusku. Prvi svetski rat i poraz Nemačke, Austrougarske, Rusije i Osmanskog carsta, su drastično izmenili političku mapu Evrope. Japan, iako na pobedničkoj strani, bio je razočaran ratnim plenom.

Velika ekonomska kriza, koja je počela u SAD u oktobru 1929. godine, bila je glavni katalizator za izbijanje II sv.rata. Ona se manifestovala kroz globalni rast nezaposlenosti i siromaštva, koje je mase stanovništva u mnogim zemljama okretalo ekstremnim ideologijama, a u mnogim državama dovodilo i do međuetničkih napetosti, sto je izazvalo porast antisemitizma. U mnogim državama kriza je dovela do uverenja kako novi poredak predstavlja kočnicu njihovog ekonomskog razvoja, te se on mora izmeniti, ako je potrebno i oružanom silom, odnosno osvajanjem novih teritorija.

Prva manifestacija tog procesa dogodila se u Japanu, koji je, kao zemlja bez sopstvenih izvora mnogih važnih resursa, bila snažno pogođena ekonomskom krizom. Kao posledica toga, u japanskim vladajućim krugovima je počeo bujati militarizam, odnosno uverenje da Japan može osigurati prosperitet jedino na račun susednih azijskih država, odnosno evropskih kolonijalnih poseda.
Godine 1931. Japanci su izveli invaziju kineske provincije Mandžurije i u njoj uspostavili marionetsku vlast na čelu s bivšim kineskim carem Pu Jijem. Mnogi japanski, a i drugi istoričari smatraju upravo taj događaj stvarnim početkom Drugog svetskog rata. Zapadne sile, iscrpljene i prezaokupljene ekonomskom krizom, na njega nisu reagovale te tako stvorile presedan koji će koristiti druge države.

Japanska imperija je dominirala istočnom Azijom i već je bila u ratu sa Kinom od 1937, ali se obično smatra da je Drugi svetski rat počeo 1. septembra 1939. nemačkom invazijom na Poljsku i britanskom i francuskom objavom rata Nemačkoj. Nakon nemačke okupacije Francuske i Holandije 1940. godine, Japan je iskoristio priliku i zauzeo njihove kolonije — Indoneziju i Indokinu. U decembru 1941. Japan se pridružio Silama osovine, napavši SAD i evropske posede u Tihom okeanu i brzo pokorivši zapadni deo Pacifika.

Porazivši britansku vojsku, japanska armija je zauzela mnoge teritorije i zemlje jugoistočne Azije i približila se granicama Indije. Ekspanzija je zaustavljena nakon poraza u bici kod Midveja 1942. godine. Sjedinjene Američke Države su 6. i 9. avgusta 1945. godine bacile atomske bombe na japanske gradove Hirošimu i Nagasaki da bi, kako je zvanično navedeno, primorale Japan da kapitulira. Japanski car Hirohito objavio je 15. avgusta kapitulaciju koja je formalno potpisana 2. septembra 1945. godine.