VrhlabVrhlab je bio delimično utvrđeni dvorac (letnjikovac) srpskog kralja Stefana Milutina (1282—1321) koji se nalazio kod izvora reke Lab, na Kopaoniku kod sela Belasice, nedaleko od Kuršumlije.
Vrhlab se prvi put pominje 14.09.1302. godine kada je u njemu zaključen mir između Dubrovačke republike i Kraljevine Srbije.
Sačuvan je deo bedema i
dožon kula za koje se smatra da su bili zaštita letnjeg kraljevskog dvorca. Pored ostataka donžona, danas se na tom prostoru uočavaju i ostaci većeg broja građevina.
U neposrednoj okolini ovog utvrđenja uočavaju se mnogobrojni tragovi temelja kuća, pravougaone osnove sa ostacima pregradnih zidova odaja. Građevine u naselju su raspoređene duž puta koji je vodio uz reku, a neka od njih je verovatno bila crkva.
Takođe su uočeni i ostaci metalne zgure kao i ostaci zgrada gde se ruda prerađivala.
Izgled donžonaDonžon u Vrhlabu ima dva sprata i prizemlje, sa zasvedenim ulazom smeštenim na drugom spratu kome se prilazi drvenim stepenicama koje se lako mogu ukloniti u slučaju opasnosti. Visina svakog sprata je 2.2—2.4 m, dok se debljina zidova kreće od 1.55 m u prizemlju, preko 1.2 m na prvom spratu do 0.9 m na drugom spratu.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
U izgradnji kule je korišćen lako lomljivi serpentin koji je slagan tako da redovi kamenih cigala formiraju vodoravne redove, dok je kao vezivno sredstvo korišćen čvrst malter koji sa kamenim ciglama stvara postojan građevinski materijal. O tome da cilj graditelja nije bila samo defanzivna, nego i estetska strana kule dodatno govori i činjenica da su uglovi kule pažljivo i lepo izgrađeni, što je postignuto upotrebom nešto dužeg pločastog kamenja.
Prilikom gradnje unutrašnjeg dela nije toliko vođeno računa o pravilnom slaganju kamenih cigala, ali i on odaje utisak da se prilikom gradnje imala u vidu i estetska strana. Smanjivanje debljine zidova je rađeno sa unutrašnje strane, tako da se sa svakim novim spratom dobijao dodatni prostor u odnosu na prethodni.
Kula poseduje strelnice i prozore, dok je ulaz u nju smešten na drugom spratu, blizu zapadnog ugla kule. Njegova širina je oko 0.6 m, dok mu je visina od 1.2 do 1.3 m sa polukružnim svodom pri vrhu, kakav se često viđa na utvrdama iz tog doba koje su podizali srpski vladari.
Danas je od kule opstala samo južna strana do visine 7—8 m, dok su preostale tri četvrtine kule praktično zarušene.
Zdravković, Ivan (1975). Srednjovekovni gradovi i dvorci na Kosovu. Beograd.
Iz
Vikipedije, slobodne enciklopedije
SANU
