Lockheed U-2A u Nacionalnom muzeju američkog vazduhoplovstva, Dejton, Ohajo U potpunoj tajnosti, tim na čelu sa Klarensom L. „Keli“ Džonsonom u Lokidovom „Skunk Vorksu“ u Burbanku, Kalifornija, dizajnirao je i napravio U-2 za letenje u izviđačkim misijama. Sa krilima nalik jedrilicama prilagođenim za tanku atmosferu iznad 55.000 stopa (preko 70.000 stopa za kasnije modele), ovaj jednomotorni avion je izveo svoj prvi let u avgustu 1955. Ulaskom u operativnu upotrebu 1956. godine, njegova upotreba je ostala tajna do 1. maja 1960. godine, kada je raketa zemlja-vazduh oborila U-2 sa civilnim pilotom u izviđačkom letu iznad sovjetske teritorije.
Jedna od najvažnijih misija U-2 dogodila se 14. oktobra 1962. godine, kada je U-2 kojim je upravljao major Richard S. Heiser dobio prve fotografije sovjetskih ofanzivnih raketnih lokacija na Kubi. Osam dana kasnije, major Rudolf Anderson mlađi poginuo je u sličnoj misiji kada je njegov U-2 oboren projektilom zemlja-vazduh. U-2 su takođe korišćeni za različite programe poput studija mapiranja, uzorkovanja atmosfere i prikupljanja fotografskih podataka o usevima i upravljanju zemljištem za Ministarstvo energetike.
Avion izložen u Nacionalnom muzeju američkog vazduhoplovstva je poslednji napravljen U-2A. Tokom 1960-ih, izvršio je 285 letova kako bi prikupio podatke o turbulencijama u čistom vazduhu na velikim visinama, a 1970-ih je testirao izviđačke sisteme. Dostavljen muzeju u maju 1980. godine, obojen je kao tipična izviđačka U-2 letelica.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Izvor
