Nisam do sada znao za ove bunkere.
U Semberiji, u selima uz reku Drinu, ostali su sačuvani bunkeri iz Drugog svetskog rata. O ovom fenomenu malo ko zna i još niko nije došao na ideju kao da ih promoviše i učini prepoznatljivim.
Vojna građevina iz Drugog svetskog rata u domaćinstvu porodice Blagojević u Semberiji
U nekoliko semberskih sela, u Amajlijama, Balatunu, Popovima i Janji, nalaze se stari betonski bunkeri, vojne karaule, koji su fašističkom okupatoru u Drugom svetskom ratu služili kao stražare i osmatračnice. Bile su to pogranične karaule, koje su korištene za kontrolu granice.
Stariji meštani Semberije pamte da su karaule građene i obnavljane početkom Drugog svjetskog rata, kad je ovaj deo Semberije, neposredno uz donji tok Drine, bio pod okupacijom nacista.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Ranko Blagojević, meštanin zaseoka Salaš u Balatunu, kaže da je bunker, izgrađen uoči Drugog svjetskog rata u dvorištu njegovog oca, najveći od svih nabrojanih bunkera i karaula.
Glomazna betonska građevina od 900 kvadratnih metara bila je najveća hrvatska pogranična karaula prema Srbiji, a u njoj je bila smeštena jedinica sa blizu 150 vojnika. Bunker je građen po tada najsavremenijim inženjerijskim standardima, a zadatak mu je bio da štiti novouspostavljenu granicu od upada Srba preko Drine i da spreči međusobnu saradnju i diverzantske akcije ustanika sa obe strane reke Drine, prenosi BN TV.
Osim ove velike karaule u Salašu u kojoj je uvek bila stacionirana četa neprijateljskih vojnika, bila je još jedna u Rači, ali je srušena da bi se na njenom mestu izgradilo spomen-obeležje partizanskim jedinicama i palim borcima u tom mjestu.
U Semberiji, pored granice sa Srbijom, NDH je izgradila još četiri manje karaule od armiranog betona u Panjiku, Popovima, Amajlijama i u blizini Janje. I one još postoje i podsećaju na opasna vremena vladavine Nezavisne Države Hrvatske.
Ranko Blagojević u Salašu ima veoma lepo uređeno dvorište, sa svim pomoćnim objektima, ali sve to narušava glomazna betonska grdosija, koju ovaj domaćin ponekad koristi za vlastite potrebe.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
- Neke velike koristi od bunkera skoro da i nema. U njemu držim svinje, skladištim stočnu hranu, slamu i kukuruzovinu, a jedino mi dobro dođe kada udare velike poplave, jer u njemu imam sigurnu zaštitu. Voda u njega nikad nije ulazila. I pre tri godine, u vreme katastrofalne poplave u Semberiji, temelj mu je bio oko 80 centimetara iznad vode - kaže domaćin Ranko Blagojević.
U bunkeru su im, kaže, bile spavaonice, kuhinje, magacini. Stariji kažu da su ih pred kraj rata partizani proterali iz ovog objekta. Meštani su ih morali trpeti da bi sačuvali žive glave.
– Bunker je nakon rata demoliran. Ljudi su poskidali metalne okove, stolariju. Sada već betonski krov prokišnjava pa nam ovaj objekt više smeta nego što bilo čemu koristi. Sličan bunker, manji od ovoga, nalazi se i u zaseoku Panjik u Balatunu – ističe Blagojević te dodaje da je danas ovo područje izloženo čestim poplavama i prodiranju podzemnih voda.
Žiko Manojlović, penzioner iz ovoga mesta, kaže da je omladina Salaša i Balatuna posle odlaska ustaške posade u bunkeru priređivala igranke i pozorišne predstrave.
izvorizvor
