Hawker Hunter

[MOTORISTA]

Završetkom drugog svetskog rata Britanski obaveštajci su se dokopali određenih dokumenata o Nemačkim eksperimentima koji su se ticali mlazne avijacije. Kako su mlazni avioni doživeli afirmaciju tokom ovog sukoba, Britansko ministarstvo Vazduhoplovstva je 1946 godine izvršilo rekapitulaciju postojećeg stanja u RAF-u i na osnovu toga ( kao i na osnovu želje da se iskoriste Nemačka iskustva u projektovanju mlaznih lovaca) izdalo dve specifikacije za nove letelice. Prva specifikacija F.43/46 je tražila jednosedi dvomotorni mlazni lovca za dejstvo po danu, dok je specifikacija F.44/46 tražila dvosedi dvomotorni mlazni lovac za dejstvo noću i u SMU. Za to vreme je, glavni projektant firme Hawker, Sidni Kam pokušavao da zainteresuje RAF za jedmomotorni mlazni lovački avion jednosed , dok je počeo da radi na projektima vezanim za izdate specifikacije. Istovremeno je u firmi Rolls-Royce započet razvoj novog mlaznog motora pod šifrom AJ.65 ( Axial Jet 65) koji je kasnije postao poznat pod imenom Avon.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Da bi skratio vreme projektovanja novog aviona, Kam je iskoristio trup već započete letelice rađene po specifikaciji F.38/46 i na nju dodao zakošena krila pod uglom od 35°. Time je nastao prototip poznat pod oznakom P.1052 koji je prvi put poleteo 19 novembra 1947 godine sa registracijom VX272. Kako je ovaj prototip nije zadovoljio konstruktora, odlučeno je da se modifikuje drugi prototip P.1052, kod kojeg su zakošena i krila i repne površine i koji je uveden u ispitivanje pod oznakom P.1081 i sa registracijom VX279.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Po završetku letnih ispitivanja ovih prototipova, bio je spreman i konačni prototip novog Hawkerovog lovca. U Boskomb Daunu je 20 jula 1951 godine poleteo prototip P.1067 sa registracijom WB188, i tokom leta koji je trajao 47 minuta pokazao odlične osobine. Uskoro su poletela još dva prototipa sa kojima su nastavljena uspešna ispitivanja, što je dovelo do odluke da se avion uvede u naoružanje RAF-a pod imenom Hunter.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Za pogon Huntera je od samoga početka bio predviđen motor RR Avon. Razvoj ovog motora je počeo 1945 godine pod oznakom AJ.65 ( Axial Jet 6500 lb), dok je u naoružanje RAF-a ušao 1947 na avionima tipa Canberra. Sam motor je razvijen kao zamena za poznati RR Nene i u početku je imao osmostepeni kompresor i osam komora za sagorevanje. Daljim razvojem motora dobija petnaestostepeni kompresor i jednu komoru za sagorevanje, kao i određene modifikacije koje su sprečavale zagušenje motora prilikom gađanja topovima. Zbog nekoliko vrsta označavanja ovih motora, u upotrebi na avionima Hunter, često dolazi do zabune, tako da ćemo ovde malo pojasniti označavanje verzija ovih motora.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Serija 100 motora RR Avon:
Osnovni motor za avione Hunter F.1 i F.4 je bio Avon Mk 104 potiska 7200 lb ( 3265 kg) pri 7950 o/t, verzije Mk 107 i Mk 113 su bili iste snage sa nekim čisto mehaničkim izmenama i turbinama izrađenim od poboljšanih materijala. Belgijsko RV je koristilo motore Mk 113-19 koji se u suštini nisu razlikovali od motora Mk 113. Svi ovi motori su nosili i oznaku RA.7

Motori Mk 115 su nosili i oznaku RA.21, a kod njih je povećan potisak na 7815 lb ( 3545 kg) pri 7950 o/t.
 
Verzija Mk 119 je takođe nosila oznaku RA.7, ali je imala modifikacije koje su sprečavale zagušivanje motora barutnim gasovima iz topova.

Verzija Mk 120 su bili motori RA.21 sa istim modifikacijama kao i prethodna verzija, dok je Mk 121 bio motor kod kojeg je smanjen potisak na 7425 lb ( 3367 kg).

Verzija Mk 122 je bila slična verziji Mk 121 sa sitnim mehaničkim izmenama.

Verzije Mk 23, Mk23S, Mk 24 i Mk 24S su bili motori RA.21 rađeni za letelice Švedskog RV. Mk 24 i Mk 24S su imali modifikacije protiv zagušenja.

Verzije Mk 25 i Mk 25S su takođe bili RA.21 sa manjim mehaničkim poboljšanjima.

Mk 110 je bio motor sa oznakom RA.7R koji je imao i komoru za dodatno sagorevanje, a koji je služio za obaranje rekorda.

Serija 200 motora RR Avon:
Na avionima Hunter su korišteni motori Mk 203 sa potiskom od 9950 lb ( 4510 kg) pri 8000 o/t i oznakom RA.28. Verzija Mk 207 je bila modifikacija standardnog Mk 203, dok je za Jordansko RV verzija ovih motora koristila oznaku Mk 207C. Ovo su bili standardni motori za avione Hunter F.6.

Osim motora RR Avon, na avionima Hunter verzija F.2 i F.5 su korišteni i motori Armstrong Siddley Saphire verzije ASSa.6. Na ovo se RAF odlučio zato što je se na početku korištenja motora RR Avon uvidelo da imaju veću potrošnju od deklarisane kao i već navedene mane oko zagušenja motora. Za razliku od njih Saphire je bio pouzdaniji i imao je potisak od 8300 lb ( 3780 kg). Razlog što je većina aviona Hunter, i pored očiglednih prednosti motora Saphire, i dalje koristila motore Avon leži u činjenici da se RAF odlučio da ih zadrži kako bi pojednostavio održavanje i smanjio troškove jer su se isti motori koristili na još nekoliko tipova letelica koje su se tada nalazile u njegovom naoružanju.

[MOTORISTA]

KONSTRUKCIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Avion Hunter je bio srednjokrilac, klasične monokok konstrukcije, izrađen u potpunosti od metala. Motor se nalazio u zadnjem delu trupa, dok su se uvodnici za vazduh nalazili u korenu krila. Radi lakšeg održavanja i zamene motora, ceo zadnji deo aviona je mogao da se odvoji. Krila su bila postavljena pod uglom od 35° u odnosu na trup i u njih se smeštao stajni trap prilikom uvlačenja. Krila nisu imala pretkrilca i na prvim verzijama aviona je napadna ivica bila potpuno ravna, dok je sa verzijom F.6 uvedeno novo krilo, pod oznakom „Mod 228“, sa takozvanom „dogtooth“ napadnom ivicom i pretkrilcima, i nešto veće površine, što je poboljšalo manevarske sposobnosti aviona. U trupu su bili smešteni motor, rezervoari goriva, naoružanje, avionika i nisna noga stajnog trapa. Na donjem delu trupa se nalazila i vazdušna kočnica.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Naoružanje aviona se sastojalo od 4 topa ADEN kalibra 30 mm, na verzijama F.1 i F.2, dok su kasnije verzije imale i mogućnost nošenja raketno bombarderskog naoružanja na nosačima ispod krila. Interesantna stvar kod topova ADEN je bila ta što se revolverski mehanizam vadio zajedno sa municijskim kutijama, dok su cevi ostajale u trupu aviona. Od avionike su avioni imali različite UHF i VHF radio stanice, u zavisnosti od verzije, radarski daljinomer Ekco i različite uređaje za IFF, opet u zavisnosti od verzije. U lovačkim verzijama piloti su sedeli na katapultirajućim sedištima Martin-Baker 2H ( Mk 2) ili 3H ( Mk 3), dok su kod dvosedih verzija namenjenih za trenažu korištena sedišta 4H ( Mk 4) istog proizvođača.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

VERZIJE

F.1

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Najzad, posle šestogodišnjeg razvoja, prvi avioni Hunter F.1 stižu jula meseca 1954 godine u 54 skvadron. Ukupno je proizvedeno 139 letelica ove verzije koje su bile u naoružanju sledećih skvadrona RAF-a: 43, 54, 222, 247, DFLS ( Day Fighter Leader Squadron), AFDS ( Air Fighting Development Squadron), 229 OCU ( Operational Conversion Unit), 233 OCU i 5 MU ( Maintenance Unit). Ova verzija je raspolagala sa VHF radio stanicama TR.1985 i TR.1986, IFF uređajem Mk 3, uređajem za navigaciju CHF Green salad i radarskim daljinomerom EKCO Mk 1( ARI 5820). Na samom početku njegove službe u RAF-u, piloti su počeli da se žale na njegove ozbiljne nedostatke. Prilikom gađanja topovima dolazilo je do zagušenja motora, pa čak i nihovog gašenja. Prilikom naglih poniranja kabina se maglila i ledila, a pojavile su se i pukotine na nosačima topova zbog njihovog snažnog trzaja. Takođe je dolazilo i do oštećenja trupa i vazdušne kočnice od članaka kojima je municija spajana u redeniku. Ipak najveći problem je pretstavljala mala autonomija zbog „žednog“ motora Avon. Naime verzija F.1 je imala autonomiju leta od samo 60 minuta, što je bilo totalno neprihvatljivo, i što je dovelo do najveće mirnodopske nesreće u istoriji RAF-a.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

U  10:50 8 februara 1956 godine 8 aviona Hunter F.1, iz sastava DFLS,  poletelo je iz baze RAF West Raynham da bi izvršilo vežbu vazdušne borbe 4 na 4 na visini od oko 45000 ft. Zbog loše vremenske prognoze, avioni su trebali da se vrate do 11:15, ali se uskoro vreme toliko pogoršalo da su preusmereni da slete u bazu RAF Marham. Avioni su bili podeljeni na crvene i žute sa odgovarajućim brojevima. Po završetku vežbe avioni su odleteli do baze RAF Marham, da bi po dolasku utvrdili da ni tamo vremenski uslovi nisu ništa bolji, ipak su zbog nedostatka goriva bili primorani da slete. Crveni 2 ( instruktor) je izašao ispod oblaka koji su bili na visini od 150 m i uspeo da sleti u 11:32. Crveni 1 nije uspeo da vidi pistu u prvom pokušaju, tako da je napravio još tri kruga i najzad uspeo da sleti, ali mu se motor ugasio zbog nedostatka goriva ubrzo pošto je dotakao pistu. Žuti 3 ( WW633/Flt. Lt. J. McPherson) je jedva nazirao zemlju sa visine od 150 m, a zatim se penje u oblake i napušta letelicu kada mu se motor ugasio. Žuti 4 ( WW635/Sqn. Ldr. Richard Tumility) je kružio na maloj visini, a po gašenju motora zbog nedostatka goriva, pokušava da iskoči. Uspeo je da odbaci poklopac kabine ali gotovo istog trenutka letelica udara u zemlju i on gine. Žuti 2 ( WT639/Lt. Cdr. Newille Williams-instruktor) gubi iz vida svog vođu i, sa 55 l goriva u rezervoarima, se penje i napušta letelicu. Žuti 1 ( WW603/Fl. Lt. B. Watford) se spušta na malu visinu ali uspeva da vidi samo vrhove drveća, penje se i ponovo spušta na visinu od 45 m i uspeva da ugleda pistu. Istog trenutka mu se gasi motor i biva prinuđen da izvrši prinudno sletanje. Crveni 4 ( WW639/Flt. Lt. Mike Horman) se spušta na visinu od 180 m, ali ne uspeva da vidi zemlju, kreće u penjanje a na visini od 760 m mu se gasi motor i on napušta letelicu. Crveni 3 ( WT629/Sqn. Ldr. W. Ives) takođe ne uspeva da vidi pistu, pa se penje na visinu od 1200 m, kada mu se gasi motor a on napušta letelicu. U 11:40 je pao i poslednji Hunter, tačno 50 minuta posle poletanja. U vezi sa ovom nesrećom je sprovedena opsežna istraga, ali ništa nije učinjeno da se poveća dolet verzije F.1.

F.2

Jedina razlika u odnosu na verziju F.1 se odnosila na pogonsku grupu. Kod ove verzije je korišten motor Saphire, a u naoružanje ulazi gotovo istovremeno sa verzijom F.1. Ukupno je proizvedeno 45 letelica ove verzije, koje su bile raspoređene u 257 i 263 skvadronu.

F.3

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Ovo je bio, u crveno ofarban,  prototip WB188 kojem je prerađen nos i ugrađen motor RA.7R i koji je služio za obaranje brzinskih rekorda. Njime je 7 septembra 1953 godine postavljen novi svetski rekord u brzini od 1163,2 km/h.

F.4

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Kako su u kompaniji Hawker bili svesni malog doleta novog aviona, izvršili su preradu standardnog F.1, ugradnjom novih redizajniranih krila u kojima je bilo smešteno ukupno 8 rezervoara za gorivo. Ovim je povećana količina goriva nošenog u unutrašnjim rezervoarima sa 1533 na 1833 l. Osim toga ispod krila su se nalazile dve tačke za nošenje na kojima je bilo moguće nositi dodatne rezervoare za gorivo zapremine 454 l. Istovremeno je izbačen jedan rezervoar za gorivo iz trupa i dodati su skupljači članaka ispod trupa, koje su posade nazivale „Sabrinas“ po poznatoj prsatoj Britanskoj glumici tog doba. Takođe je ugrađen i motor Avon Mk 115 ili 121. Prvi let ovako prepravljenim avionom je izveden 20 oktobra 1954 godine i odmah je uočeno da pretstavlja veliko poboljšanje u odnosu na verziju F.1. Ova verzija je pretstavljala i prvi izvozni uspeh Huntera, jer je uvedena u naoružanje RV Švedske, Perua, Danske, Belgije i Holandije. Ukupno je proizvedeno 573 primerka ove verzije i to 190 u fabrici u Kingstonu, 177 u fabrici u Blekpulu, dok je 111 primera sklopljeno u Holandiji i 95 u Belgiji. Ovim letelicama su bili opremljeni sledeći skvadroni RAF-a: 3, 4, 14, 20, 26, 43, 54, 66, 67, 71, 74, 92, 93, 98, 111, 112, 118, 130, 222, 234 i 247.

F.5

Ovo je bila verzija F.4 sa motorom Saphire. Ukupno je proizvedeno 105 primeraka u fabrici u Baringtonu, a nalazili su se u sledećim skvadronima RAF-a: 1, 41, 56, 208, 257 i 263.

F.6

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Zbog konstantnih problema sa zagušivanjem motora Avon i žalbama RAF-a na njih, u kompaniji RR su krenuli u radikalnu modifikaciju. Ugrađen je novi redizajnirani kompresor i novi automatski sistem za ubrizgavanje goriva. Ovi motori su bili poznati kao serija 200 ili RA.28. Pored novog motora verzija F.6 je dobila novo redizajnirano krilo veće površine, sa takozvanom „dogtooth“ napadnom ivicom i 4 tačke za podvesni teret.  Osim toga avioni ove verzije su dobili novu radio stanicu ARC-52 i sistem za navigaciju TACAN. Ovim modifikacijama je, najzad, dobijen avion zadovoljavajućih performansi koje su oduševile RAF. Uskoro se pojavila i verzija F.6A koja je imala novo ojačano krilo namenjeno za lovačko bombardersku verziju FGA.9. Ukupno je proizvedeno 620 primeraka, od toga 255 u Kingstonu, 128 u Bagintonu, a 144 su sklopljena u Holandiji i 93 u Belgiji. Ova verzija se nalazila u naoružanju sledećih skvadrona RAF-a: 1, 4, 14, 19, 20, 26, 43, 54, 56, 63, 66, 74, 92, 93, 111, 208, 247, 263 i 229 OCU.

[MOTORISTA]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

FGA.9

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Ulaskom u naoružanje supersoničnih lovaca Lightning, shvaćeno je da je vreme Huntera prošlo. Zbog toga je odlučeno da se razvije verzija za napad na zemaljske ciljeve. Ove letelice su pretstavljale konverziju letelica verzije F.6 sa izmenjenim krilom, kod kojeg su dodate šine za nošenje 24 NRZ SNEB kalibra 68 mm. Istovremeno je izbačen uređaj za navigaciju Green Salad i TACAN , dok su dodati radio kompas Marconi AD.722 i još jedna boca za kiseonik pilota. I ova nadogradnja je doživela lep izvozni uspeh. Ovako je prepravljeno ukupno 102 aviona, koji su služili u sledećim skvadronima RAF-a: 1, 8, 20, 28, 43, 54 i 208.

FR.10

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

I ovo je bila konverzija letelica F.6 u taktičke izviđače. Od opreme je izbačen radarski daljinomer EKCO, a na njegovo mesto su ugrađene tri kamere, dodat je uređaj Woreck za snimanje glasa i dodat oklop ispod pilotske kabine. Ukupno su prepravljene 43 letelice, koje su se nalazile u skvadronima 2,4, stacioniranim u Zapadnoj Nemačkoj i 79 u V. Britaniji.
 
GA.11/PR.11

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Početkom 60-ih godina Britanska Mornarica je tražila jeftini avion za taktički trening, koji bi omogućio lakši prelaz pilotima FAA ( Fleet Air Arm-Mornaričko Vazduhoplovstvo RN) sa aviona Gnat na avione Buccanier i Phantom i koji bi nosili odgovarajuću opremu kao TACAN. Izbor je pao na 40 ex-RAF F.4 letelice, od kojih je 24 bilo sa starim krilima, a 16 sa novim krilom „Mod 228“. Uklonjeni su topovi ADEN, radarski daljinomer, Green Salad, kao i oprema za bimbe. Zauzvrat su ugrađeni nosači za NRZ kalibra 50 mm koji su bili standardni u FAA-u. Umesto standardne radio stanice je ugrađena VHF stanica TR.1936B, TACAN i arester kuka za trening na aerodromima FAA. Najveći deo ovih letelica je opremljen i Harlijevim svetlom u nosu da bi se poboljšla vizuelna indentifikacija. Ove letelice su služile trenaži posada za napad na zemaljske ciljeve ili kalibraciju brodskih radara. Manji deo letelica je prerađen u izviđače izbacivanjem Harlijevog svetla i ugradnjom tri aerofotokamere u kompaniji Šorts. Ove letelice su nosile oznaku PR.11. Služile su u skvadronima FAA 738, 739 i 764.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

T.7/T.7A

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Kao i do tada, kompanija Hawker se uvek trudila da prvo napravi dobar borbeni avion, a tek se potom okretala ka problemima obuke pilota za njega. Ni Hunter nije bio izuzetak. Tek dve godine po poletanju prototipa se pristupilo prvim pokušajima stvaranja dvoseda za obuku. U početku su se našli pred dilemom kako rasporediti sedišta, da bi se na kraju odlučili da instruktor i učenik sede jedan pored drugog.  Interesantno je napomenuti da su mere kabine uzete sa kola gospođe Vivian Stanburi , koja je bila zadužena za deo projekta. Prvi prototip pod oznakom P.1101 ( XJ615) je poleteo 8 jula 1955 godine. Odmah je uočeno da dolazi do velikih vibracija zbog kapljastog oblika kabine koja se isuviše naglo sužavala prema zadnjem delu trupa. Ovo je bio problem koji je rešen na drugom prototipu ( XJ627), kada dvosedi dobijaju svoj konačni izgled. Na prototipima su ugrađeni i novi motori Avon serije 200, ali su standardni primerci imali stare motore serije 100 zbog uštede novca. Takođe je na serijskim primercima ugrađeno i novo „Mod 228“ krilo, a od opreme, letelice su raspolagale sa UHF radio stanicom ARC-52 ili PTR.175, radio kompasom Marconi AD.722 i sistemom TACAN. Od naoružanja su ostavljena dva topa ADEN i mogućnost nošenja raketa V-Z. Ukupno je proizvedeno 45 letelica T-7, a još 28 Huntera F.4 je prerađeno u dvosede, tako da su u upotrebi bile ukupno 73 letelice. Veći deo ovih aviona se nalazio u 229 OCU, nekoliko se nalazilo u FAA, dok su ostali bili raspoređeni u jedinicama RAF-a koje su koristile Huntere. Za RV Holandije je napravljeno 20 primeraka. Kasnije se pojavila i verzija T.7A koja se od originala razlikovala samo po ugrađenom sistemu za servo upravljanje instrumentima OR.946, a koja je služila za obuku pilota RAF-a koji su leteli na avionima Buccaneer.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

T.8/T.8B/T.8C/T.8M

Ovo je bila verzija aviona T.7 koja je rađena za potrebe FAA. T.8 se od standardnog T.7 razlikovao u tome što nije imao radio kompas i radarski daljinomer, a dobio je arester kuku. Ukupno je napravljeno 10 primeraka. Kod T.8B je uklonjeno naoružanje i dodat sistem OR.946, a služili su za obuku pilota aviona Buccaneer FAA. Verzija T.8C je imala savremeniji TACAN sistem. T.8M pretstavlja modifikaciju tri standardna T.8, kod kojih je ugrađen radar Blue Fox sa aviona Sea Harrier, i koji su služili za obuku njihovih pilota. Osim 10 gore pomenutih primeraka, još 31 avion različitih verzija je prepravljen u dvosede T.8, T.8B i T.8C.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Mk 12

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

U kompaniji Hawker su sa velikim entuzijazmom razvijali i verziju poznatu pod nazivom Mk 12. Radilo se o standardnom T.7 sa novim motorom Avon serije 200. Ova verzija je trebala da posluži za obuku pilota novog aviona TSR.2 koji je tada razvijan, ali njegovim otkazivanjem nije stigla ni jedna narudžbina za ovu verziju. Jedini proizvedeni primerak je u stvari bio teća modifikacija Huntera FGA.9 ( pre toga je bio F.6). Ovaj jedan primerak je RAF koristio za razna ispitivanja, a među njima i prvog HUD-a.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

KORISNICI

Tokom 50-ih godina Sjedinjene Države su smatrale da je potrebno sva vazduhoplovstva evropskih NATO zemalja opremiti modernim mlaznim lovcima što je pre moguće.  Takođe, jedan od ciljeva je bio i oporavak evropske industrije od posledica rata, tako da je u julu 1952 godine Zajednička Bezbednosna Agencija-MSA ( Mutual Security Agency), izdvojila sumu od 245 miliona dolara za nabavku evropskog  lovca, čija je proizvodnja trebala da krene do juna 1955 godine. Posle ispitivanja ponuđenih prototipova, tokom 1953 godine, odlučeno je da novi avion za evropska RV bude Hunter F.4. Veruje se da je uz pomoć ovog programa, MSA finansirala ukupno 958 Huntera, od kojih su neki bili namenjeni RAF-u i svih 30 namenjenih Danskoj. Ipak je najvažniji efekat bio uspostavljanje proizvodnih linija za Huntere u Holandiji i Belgiji, sa čijih je traka sišlo ukupno 445 aviona ( od planiranih 460). Sem toga u samu prizvodnju u ovim zemljama su bile uključene i kompanije Fokker, Aviolanda, SABCA i Avions Fairey, što je dovelo i do oživljavanja industrije u tim zemljama. Interesantno je napomenuti da je Hawker sa svima zemljama koje su imale Huntere u naoružanju ( novoizgrađene letelice) potpisao ugovor po kojem on ima prvenstvo otkupa starih letelica, koje su bile izbacivane iz naoružanja, kao i da su te zemlje imale određeni procenat od dalje prodaje tih letelica trećoj strani. U većini slučajeva su cene za već korišćene letelice bile smešno niske, tako da je Belgija za 32 Huntera F.6 pravljenih u svojoj zemlji izdvojila 280.000 dolara po komadu, dok je za njih od Hawkera dobila po 32.000 dolara plus dodatnih 13.000 ukoliko ih Hawker dalje proda.

HOLANDIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Holandija je prema programu napravila 96 Huntera F.4 ( VE brojevi su počinjali od N-101) i 93 Huntera F.6 ( VE brojevi su počinjali od N-201), a od ovih letelica MSA je finansirala 48, dok je Holandija finansirala ostale. Takođe je od Hawkera kupljeno i 20 Huntera T.7 ( VE brojevi od N-301 do N-320) za obuku pilota. Hunteri su u službi njenog vazduhoplovstva bili od 1956 do 1968 godine u sledećim eskadrilama: 306, 322, 323, 324, 325, 326 i 327. Ove letelice se ni po čemu nisu razlikovale od standardnih letelica RAF-a.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

BELGIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Belgija je prema programu napravila 112 Huntera F.4 ( VE brojevi ID-1 do ID-112) i 144 Huntera F.6 ( VE brojevi IF-1 do IF-144), od kojih je MSA finansirala 64 a Belgija ostale. Belgijanci nisu bili oduševljeni Hunterima, jer su ih smatrali nepouzdanim, tako da su ih već 1963 godine izbacili iz naoružanja, iako su mnoge letelice imale i manje od 50 sati naleta. Služili su u 1, 7 i 9 puku Belgijskog RV. I ove letelice se nisu razlikovale od standardnih modela RAF-a.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

ŠVEDSKA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Švedska je bila u potrazi za novim lovcem koji bi zamenio avione J-28 (de Havilland Vampire) i J-29 Tunnan. Izbor je pao na Hunter F.4 i sa Hawkerom je 29 juna 1954 godine potpisan ugovor za nabavku 120 letelica. Avioni za Šveđane su dobili oznaku Mk 50, a od serijskih modela F.4 su se razlikovali samo po radio stanicama ( ugrađene su Švedske stanice).  U Švedskoj avioni dobijaju oznaku J-34 i VE brojeve od 34001 do 34120. Jedan avion ( VE 34085) je korišten za probe sa Volvoovom komorom za dodatno sagorevanje i postigao je dobar uspeh. Razlog što ovaj projekat nije zaživeo je bila velika potrošnja goriva, kao i skori ulazak aviona J-35 Draken u upotrebu. Ovi avioni su bili raspoređeni u jedinicama F 8, F 9, F 10 i F 18, do kraja svoje službe 1966 godine. Gotovo svi Švedski Hunteri su završili na otpadu, sem 4 koji su vraćeni Hawkeru, pregrađeni u dvosede i kasnije prodati Švajcarcima.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

DANSKA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Odmah posle Švedske i Danska, 3 jula 1954 godine, potpisuje ugovor za 30 aviona Hunter F.4. Ovi avioni dobijaju oznaku Mk 51 i Danske VE brojeve E-401 do E-430. Od standardnih Huntera F.4 su se razlikovali po motorima ( Avon 120) i opremi. Kod Danskih Huntera su korištene UHF stanice ARC-34, VHF stanice STR.9X, IFF Mk 10 i radio kompas ARA.25. Kasnije Danci nabavljaju i 4 Huntera T.7 za obuku ( VE brojevi ET-271 do ET-274). Ove letelice su se nalazile u eskadrili Esk 724 do marta meseca 1974 godine, kada 20 preostalih biva vraćeno Hawkeru.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

PERU

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Izlaskom iz upotrebe određenog broja Huntera F.4 u korist verzije F.6 tokom 1955 godine, pojavila se mogućnost njihove prodaje trećoj strani. Peru se tada prijavljuje i kupuje 16 ex-RAF Huntera F.4 koji dobijaju oznaku Mk 52 i Peruanske VE brojeve od 630 do 645. Razlika u odnosu na standardne modele verzije F.4 se ogledala u izbacivanju uređaja Green Salad i korišćenju radio kompasa Bendix ARN-6. Kasnije se nabavlja i jedan F.4 konvertovan u dvosed ( VE broj 681). Ovi avioni su bili raspoređeni u jedinici Grupo 12, zajedno sa avionima F-86F i T-80C. Nabavkom lovaca Mirage 5P 1968 godine, Peruanski Hunteri dobijaju  lovačko bombarderske zadatke na kojima ostaju do 1976 godine, kada ih zamenjuju avioni Su-22.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

INDIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Aprila meseca 1956 godine, Indija je poslala svoj tim u V.Britaniju kako bi ispitala verzije HunteraF.4 i F.6. Kako se F.6, naravno, bolje pokazao, u julu 1957 godine se potpisuje ugovor za 160 Huntera F.6. Od ovih 160 naručenih letelica, 145 su bili novoproizvedeni avioni, dok su ostalih 15 bile letelice RAF-a. Od standardnih modela F.6 su se jedino razlikovali po dodatom kočionom padobranu. Ove letelice su dobile oznaku Mk 56 i VE brojeve počev od BA-201. Nalazile su se raspoređene u sledećim skvadronima Indijskog RV: 3, 5, 7, 14, 17, 20, 27,31, 37, OCU "The Young 'Uns" i 2 skvadronu za vuču meta "The Banners".
Između 1966 i 1970 godine Indija nabavlja još 53 Huntera FGA.9, koji dobijaju oznaku FGS.56A .
Od dvoseda, Indija je 1957 godine naručila 12 aviona T.66 koji su se od standardnih RAF-ovih T.7 razlikovali po korištenju motora Avon serije 200. Kasnije ( 1966-1970) naručuje 12 dvoseda T.66D koji su se razlikovali od pređašnjih aviona po radio stanicama i 5 T.66E koji su imali ugrađene uređaje IFF Mk 10 i radio kompas Bendix DFA-73. Ove letelice su se uglavnom nalazile u skvadronu OCU "The Young 'Uns".

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

ŠVAJCARSKA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Sledeći kupac za Hunter F.6 je bila Švajcarska. Ovo je bia velika pobeda za Hawker i Huntera, jer su Švajcarci uvek važili za nepristrasne i nepotkupljive kupce koju su gledali odnos cene i kvaliteta prilikom ovakvih strateških nabavki. Zadovoljni performansama verzije F.6, Švajcarci u januaru 1958 godine potpisuju ugovor za 100 aviona koji dobijaju oznaku Mk 58 i VE brojeve od J-4001 do J-4100. Prvih 12 su bili ex-RAF Hunteri F.6 dok su ostali bili novoizgrađene letelice. Od osnovnih Huntera su se razlikovali po korištenju VHF radio stanice STR.9X, radio kompasa Wilcox 914X-1 i kočionog padobrana. Kasnije su u Švajcarskoj modifikovani  dodavanjem Sabovog kompijutera za bombardovanje BT-9 i mogućnošću korišćenja raketa AIM-9 Sidewinder. Kasnije je dodata i mogućnost korištenja IC vođenih raketa vazduh-zemlja AGM-65B Maverick, kao i podvesnika za elektronsko ometanje AN/ALQ-171(V). Letelice čiji je glavni zadatak bio elektronsko ometanje, su bili Hunteri T.68 iz 24 Staffela.
Tokom ranih 70-ih godina Švajcarci nabavljaju još 52 Huntera pod oznakom Mk 58A ( VE brojevi J-4101 do J-4152), koji su se od standardnih modela razlikovali po korištenju motora Avon 207.Takođe je nabavljeno i 8 dvoseda pod oznakom T.68 ( VE brojevi J-4201 do J-4208).

<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/jHwwAV12TIA?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

ABU DABI

Tokom 1976 godine Abu dabi naručuje 7 letelica pod izvoznom oznakom FGA 76, 3 letelice FR.76A i dva T.77. Jednosedi su bili bivši RAF-ovi F.4 i F.6, dok su dvosedi bili bivšu Holandski T.7. Jednosedi su imali motore Avon 207, kočioni padobran, UHF stanicu PTR.170, VHF stanicu PTR.175, radio kompas Marconi AD.370B i VOR/ILS firme Collins. Ove letelice su 1975 predate Jordanu kao zamena za njegove letelice istog tipa, koje su uništene za vreme Jom-Kipurskog rata.

ČILE

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Na osnovu ugovora potpisanih 1966 i 1969 godine, Čile je nabavio ukupno 28 aviona FGA.71, 6 FR.71 i 5 aviona T.72 ( VE brojevi od 701). Svi ovi avioni su bili bivše verzije F.4 i F.6, koje su su koristile motore Avon 207, VHF stanicu Bendix RTA-41B, radio kompas Bendix DFA.73 i VOR/ILS uređaj iste kompanije. Ove letelice su tokom 80-ih godina modernizovane ugradnjom detektora radarskog ozračenja ENAER Caiquen I/II, kao i ugradnjom dispanzera mamaca Eclipse iste firme, koji su mogli da nose 16 IC mamaca MJU-7/B ili 32 radarska mamca RR-170. Tokom 1982 godine, za vreme rata oko Foklandskih ostrva, Čile dobija od V.Britanije još 12 letelica, kao kompenzaciju za korištenje određenih Čileanskih baza za izviđanje iznad Argentine. Ove letelice su imale VE brojeve od 739 do 750.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

IRAK

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Posle Arapski-Izraelskog rata 1956 godine, Irak je tražio način da modernizuje svojeRV. Kao deo programa modernizacije Irak je nabavio 15 ex-RAF Huntera verzije F.6, a kak su bili zadovoljni letelicama, naručivali su ih u još nekoliko serija, sa izvoznom oznakom Mk .59. Ukupno su nabavljena 24 FGA.59, 18 FGA.59A, 4 FGA.59B i 5 T.69. Od osnovnog modela ( F.6) su se razlikovali po korištenju motora Avon 207 i radio kompasa Marconi AD.722. Istovremeno verzija FGA.59 nije imala IFF uređaj, dok su ostale letelice imale IFF Mk 10.

JORDAN

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Radi modernizacije svog RV, Jordan dobija od V.Britanije 12 ex-RAF Huntera F.6, 8 FGA.9 i 4 T.66. Tokom šestodnevnog rata Jordanu su ostala samo dva upotrebljiva aparata, tako da je kao pomoć dobio 3 jednoseda od S.Arabije i naručio 2 FGA.73, 7 FGA.73A i 12 FGA.73B. Od opreme su ovi avioni imali UHF stanice PTR.170, VHF stanice PTR.175 i radio kompase Marconi AD.722. Tokom 1975 godine je dobijeno nekoliko aviona od Abu Dabija, ali su svi Jordanski Hunteri krajem te godine predati Omanu.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

KENIJA

Tokom 1974 godine Kenija je nabavila 4 aviona FGA.80 i dva T.81. Od opreme su ovi avioni imali VHF stanicu Bendix RTA.42A, radio kompas Marconi AD.370B, daljinomer RCA i VOR/ILS Bendix. Dolaskom aviona F-5E, ove letelice su predate Zimbabveu.

KUVAJT

Kuvajt je nabavio mali broj Huntera ( 4 FGA.57 i 5 T.67) sredinom  60-ih godina. Ove letelice su od opreme imale UHF stanicu ARC-52 i radio kompas Marconi AD.722. Izbačene su iz naoružanja dolaskom aviona A-4KU, sredinom 70-ih. Svoje letelice Kuvajt je predao Omanu

LIBAN

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Sledeći primer Iraka i Jordana, Liban je krajem 50-ih nabavio 6 ex-RAF Huntera F.6, a kasnije još 4 FGA.71, 6 FGA.70a i 3 T.66C. Od opreme su imali VHF stanicu Collins 618M i radio kompas Marconi AD.370B. Neki od aviona su uništeni tokom ratova na tim prostorima, a Liban i danas koristi 4 aviona FGA.71A.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

OMAN

Oman nije naručivao letelice od Hawkera, ali je zato dobio 31 primerak od od Kuvajta, Jordana i V.Britanije.

KATAR

Tokom 1969 godine Katar je naručio 3 FGA.78 i 1 T.79. Katarski FGA.78 su bili bazirani na Abu Dabijevim FGA.76. Od opreme su imali UHF stanice PTR.170, VHF stanice PTR.175, radio kompas Marconi AD.370B i VOR/ILS Collins.

RODEZIJA/ZIMBABVE

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

U februaru 1962 godine Rodezija je naručila 12 ex-RAF F.6 pregrađenih u FGA.9. Po dobijanju nezavisnosti 1980 godine, ovim letelicama se pridružuju i avioni dobijeni of Kenije. Poslednji Hunter je povučen iz upotrebe u januaru 2002 godine.

SAUDIJSKA ARABIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Tokom 1966 godine S.Arabija nabavlja 4 Huntera F.6 pod izvoznom oznakom FGA.60, kao i 2 dvoseda T.7 pod oznakom T.70. Ovo je bila samo privremena mera do dolaska supersoničnih lovaca Lightning,  Uskoro po dolasku Lightninga, jednosedi su predati Jordanu, dok su dvosedi zadržani do 1974 godine, kada su vraćeni V.Britaniji.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

SINGAPUR

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Krajem 60-ih godina Singapur nabavlja 12 FGA.74, 4 FR.74A, 22 FGA.74B, 4 T.75 i 5 T.75A. Sve ove letelice su bili ex-RAF Hunteri F.6. Od opreme su imali UHF stanice PTR.175, radio kompas Marconi AD.722, a FGA.74A i snimač glasa Reifler D.6B. Hunteri FGA.74B su imali radio kompas Marconi AD.370B. Ove letelice su bile raspoređene u skvadronima 140 i 141. Kasnije su modernizovani i omogućeno im je nošenje raketa AIM-9 Sidewinder.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

SOMALIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Tokom 1983 godine Somalija je dobila 7 FGA.76, 1 FR.76A i 1 T.77 od Abu Dabija.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

BORBENA DEJSTVA

RAF

SUEC

Izbijanjem Suecke krize, i u skladu sa pripremama za, Anglo-Francusku operaciju „Musketar“, iz V.Britanije su na Kipar prebačeni 1 i 34 skvadron RAF-a, koji su u svom sastavu imali avione Hunter F.5. Ove letelice su izvodile svoje letove zaštite LBA sa Kipra, tako da je vreme koje su mogle da provedu iznad zone Sueckog kanala bilo veoma malo. Kako Egipćani nisu koristili svoje vazduhoplovstvo u toj akciji, uskoro su ovi skvadroni dobili zadatak zaštite ostrva Kipar. Iako su raspolagali avionima MiG-17 Egipćani nisu pokušali da napadnu baze RAF-a na tom ostrvu.

KUVAJT

Avioni Hunter RAF-a su ponovo prebazirani iz svojih mirnodopskih baza u julu 1961 godine na poziv vladara Kuvajta. Oni su zatražili vojnu pomoć od V.Britanije kako bi se zaštitili od mogućeg Iračkog napada posle izjave premijera te države da je Kuvajt sastavni deo Iračke teritorije. Posle ove izjave koja se desila 25 juna, primećeni su pokreti i nagomilavanje Iračkih trupa duž zajedničke granice. Kao odgovor na molbu Kuvajćana, V.Britanija šalje 8 i 208 skvadron RAF-a sa letelicama Hunter FGA.9. Kako su ovi skvadroni bili bazirani u Kormaksaru ( Aden-8 skvadron) i Embakasi ( Najrobi-208 skvadron), a Saudijska Arabija je zabranila prelet preko svoje teritorije, odmah su započeli svoj put dug 2400, odnosno 4250 km. Pošto je prelet uspešno završen za jedan dan, ove letelice su se nalazile u Bahreinu koji je od Kuvajta bio udaljen 415 km. 1 jula te godine, ispred obale Kuvajta pristiže i nosač helikoptera Bulwark, koji iskrcava marince, a uskoro stižu i oba skvadrona. Najveći problem za efikasnu zaštitu Kuvajta je pretstavljao nedostatak radara. Ovo je donekle ublaženo korišćenjem radara sa nosača Bulwark koji je imao domet od oko 150 km. Situacija se znatno popravlja pristizanjem mobilnog radara SC787 i dolaskom nosača aviona Victorious. Pošto je procenjeno da je opasnost od Iračke invazije prošla, 208 skvadron se 20 jula povukao u Bahrein, dok je 8 skvadron ostao u Kuvajtu do kraja meseca. Iako nije ispaljen ni jedan metak, došlo se do zaključka da je samo prisustvo ova dva skvadrona naoružana Hunterima FGA.9 bila dovoljna da Iračani odustanu od zauzimanja Kuvajta.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

OPERACIJA RADFAN

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Kako je Kenija polako ali sigurno grabila prema svojoj nezavisnosti, bilo je jasno da se na Najrobi, kao bazu RAF-a više ne može računati. Zbog toga je 208 skvadron, početkom 1962 godine, prebaziran u bazu Kormaksar, gde se pridružio 8 skvadronu i formirao sa njim ving Kormaksar. U septembru iste godine, počinje revolucija u Jemenu, i njene vođe pozivaju stanovništvo na borbu protiv Britanaca. Zbog sve učestalijih napada na vojno osoblje, kao i zbog sve učestalijih letova RV Jemena ( Južni Jemen), Hunteri iz ova dva skvadrona su vršili svakodnevne patrole. Uskoro im se pridružuje i 43 skvadron ( takođe opremljen Hunterima FGA.9) i 1417 flajt  sa 4 aviona verzije FR.10. Uskoro su se upadi sa teritorije južnog Jemena ( iz dela zemlje poznatog kao Radfan), pojačali, tako daje 28 marta 1964 odlučeno da se napadne stara tvrđava Harib koja je korištena kao uporište za izvođenje tih upada. Tog dana je 8 Huntera sravnilo sa zemljom staru tvrđavu, a tokom noći su helikopterima prebačeni i pripadnici SAS-a na tu lokaciju. Uskoro su SAS-ovci bili prikovani za zemlju vatrom pobunjenika, tako da su u pomoć pozvali Huntere iz 43 i 208 skvadrona. U operaciji podrške koja je trajala 30 sati, Hunteri su potrošili 127 raketa i 7131 zrno kalibra 30 mm i uspeli da pomognu da se to područje očisti od pobunjenika. Iako su se ovakvi uspesi nizali, postalo je očigledno da je nemoguće zadržati Aden. Tokom 1967 godinesvi skvadroni napuštaju Aden i vraćaju se u V.Britaniju.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

INDONEZIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Po formiranju Malezije 16 septembra 1963 godine, Indonezija se nije pomirila sa ovom činjenicom i počela je da organizuje pobunu u Brunejuma i Saravaku. Kao odgovor na ove provokacije V.Britanija je poslala svoje trupe u krizna područja, a njima su podršku davali avioni FGA.9 iz sastava 20 i 28 skvadrona, a osim njih tu su se nalazili i avioni tipa Javelin. Od tog trenutka su se V.Britanija i Indonezija nalazili u stanju neobjavljenog rata. Kako bi se onemogućila vazduhoplovna podrška pobunjenicima, uvedena je zabrana letenja iznad ovih delova ostrva, poznata pod imenom ADIZ ( Air Defence Indetification Zone), a koliko je situacija bila ozbiljna govori i odobrenje pilotima da obore svaki Indonezijski avion koji uđe u ovu zonu, bez prethodnog obaveštavanja i traženja dozvole od zemaljske kontrole. Uskoro su počeli i napadi na sela koja su pobunjenici držali u svojim rukama. Od sredine 1964 godine sukob je eskalirao jer su pobunjenike počele da pdržavaju i regularne Indonezijske trupe. Indonezijski vojnici su se iskrcali na tri mesta u Jahoreu ( Zapadna Malezija), a uskoro su im se pridružili i padobranci izbačeni iz aviona C-130. Nekoliko dana kasnije Hunteri su počeli da bombarduju ove jedinice, ali nisu uspeli da ih unište, čak šta više, njihova iskrcavanja su se pojačala. Tokom 1964-65 godine Indonezijski avioni su uglavnom korišteni u napadima udari i beži, tako da nije bilo vremena za njihovo presretanje. U septembru 1965 godine se desio puč u Indoneziji, a već sledeće godine Indonezija i Malezija potpisuju mirovni ugovor, tako da se Hunteri i ostali avioni RAF-a povlače u Singapur.

ČILE

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Tokom puča 1973 godine, Hunteri FGA.71 Čileanskog RV su raketirali predsedničku palatu u Santjagu i zapali li je.

<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/SvpFz5i3gwQ?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>

INDIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Indijski Hunteri su korišteni tokom invazije na staru Portugalsku koloniju Goa 1961 godine, u pograničnim sukobima sa Kinom 1962 i u ratovima sa Pakistanom 1965 i 1971 godine. Tokom rata sa Pakistanom 1965 godine, Indija je izgubila 9 letelica, kojih je 5 oborio Pakistanski brigadir M.M. Alam ( 6 septembra 1 Hunter, 7 septembra 3 Huntera i 16 septembra 1 Hunter). U sledećem ratu 1971 godine, Indijski Hunteri su uglavnom korišteni za napade na zemaljske ciljeve, a prema Pakistanskim izvorima u vazdušnim borbama je oboreno 13 Huntera ( 6 oborili avioni F-86, 4 avioni Mirage i 3 avioni MiG-19), dok je 4 aviona oborila PVO. Istovremeno Pakistanci tvrde da su Indijski Hunteri oborili 2 F-86 i jedan MiG-19.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[MOTORISTA]

IRAK

Irački Hunteri su uzeli učešća u gotovo svim operacijama koje je izvodilo Iračko RV. Tokom Šestodnevnog rata Izraelci su, prilikom napada na aerodrom Habanija, uništili 5 aviona Hunter, a samo Iračko vazduhoplovstvo je igralo malu ulogu tokom rata izvodeću patrolne letove duž Iračke granice. Tokom Jom-Kipur rata 1973 godine, Irački hunteri su davali lovačku zaštitu avionima Su-7 i imali dosta vazdušnih duela sa Izraelskim avionima A-4 i Super Mystere. Takođe se veruje da su korišteni i tokom prvih dana rata sa Iranom i u akcijama protiv Kurda na severu zemlje.

JORDAN

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Iako se smatra za najprofesionalnije Arapsko RV na Bliskom istoku, Jordansko RV se nije proslavilo tokom sukoba sa Izraelom. Tokom rata 1967 godine, izgubilo je gotovo sve svoje Huntere prilikom Izraelskih napada na aerodrome.

LIBAN

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Postoje nepotvrđeni podatci da je od strane Izraelaca tokom ratova. Izraelska invazija 1982 godij+ne je dovela do haosa u zemlji i građanskog rata. Tokom septembra 1983 godine 3 Huntera su iz Biblosa dejstvovala po položajima milicije Druza.
 
HOLANDIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Holandija je prebacila u Indoneziju 24 Huntera F.4 tokom avgusta 1960 godine. Oni su samo vršili patrole do sticanja nezavisnosti Indonezije 1962 godine.

OMAN

Početkom 70-ih godina se pojavljuje PFLO ( Popular front for the Liberation of Oman) koji je podržavao Južni Jemen. Ovi gerilci su imali naoružanje koje se sastojalo od Sovjetskih topova kalibra 130 mm, PAT kalibra 23 mm ( ZSU-23/4) i rakete PVO Strela. Da bi neutralisali ovu opasnost, vladari Omana su nabavili Huntere od Jordana i „iznajmili“ pilote RAF-a da lete za njih. Prva akcija protiv gerilaca PFLO je izvršena 17 oktobra 1975 godine, u saradnji sa Iranskom mornaricom. Hunteri su u toj akciji koristili avio bombe mase 500 kg, NRZ kalibra 68 mm i topove. Akcije su potrajale do 1976 godine, kada je objavljeno da je pobuna skršena. U ovim akcijama su izgubljena 4 Huntera.

RODEZIJA

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Hunteri RV Rodezije su imali „najbogatiji“ ratni put od sve svoje braće. Od 1972 do 1979 godine su učestvovali u svim akcijama protiv gerilaca PF-a ( Popular Front, koji se sastojao od ZANILE i ZIPRE). Ono što je interesantno je da su Hunteri korišćeni uglavnom za napade na baze gerilaca koje su se nalazile na teritorijama okolnih zemalja. U jednoj akciji su čak i napadnute baze koje su se nalazile u Angoli. Ipak se kao najveći uspesi uzimaju akcije izvedene u Mozambiku u avgustu 1974 godine ( u napadu na logor ubijeno 300 gerilaca), novembru 1977 ( 1200 ubijenih gerilaca) i u Zambiji u septembru 1978 ( 1500 ubijenih gerilaca). Tokom celog rata su oborena 2 Huntera, jedan sa PAT-om kalibra 30 mm i jedan vatrom iz streljačkog naoružanja.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

SAUDIJSKA ARABIJA

Prvi sporadični okršaji između S.Arabije i Jemena su počeli 1962 godine. Da bi sprečili upade Jemenskih Il-28, S.Arabija 1966 godine nabavlja 4 Huntera F.6 kao privremeno rešenje do dolaska Lightninga. Hunteri nisu učestvovali u borbama, već su samo vršili patrole duž granice.


TOWER BRIDGE INCIDENT

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Tokom 60-ih godina, Britansko Ministarstvo Odbrane je većinu sredstava koristilo za razvoj raketnih sistema PVO, tako da je uskoro moral u RAF-u pao na niske grane. Zbog uštede je čak otkazana i proslava 50-e godišnjice RAF-a. Ovo je pogodilo mnoge pripadnika vazduhoplovstva, a poručnik Alan Polok, komandir flajta u 1 skvadronu RAF-a, je odlučio da obeleži ovaj jubilej letom na maloj visini iznad Londona. Na dan 5 aprila 1968 godine je uzleteo u Hunteru XF442, preleteo London na maloj visini i proleteo ispod gornjeg raspona Tauer Bridža. Pošto je bio siguran da će biti drastično kažnjen, u povratku u svoju bazu je preleteo i nekoliko aerodroma RAF-a i iznad njih izvo pobednički valjak. Po sletanju je odmah skinut sa letenja i po kratkom postupku udaljen iz RAF-a bez mogućnosti žalbe. Tokom 1982 godine je ipak saslušan i dobio je delimičan oprost.

<iframe width="720" height="420" src="//www.youtube.com/embed/YlulAPsM26E?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen="true"></iframe>

[topalovicdj]

bravo Motorista,cista 5-ica.Radio 4 verzije istog jos pre 30 godina ali ovoliko podataka o njemu nisam znao
pozdrav Djordje