Raketni sistemi PVO iz porodice "S-300V"

[Kubovac]

Ruski protivvazduhoplovni raketni sistemi S-300V ne ostavljaju neprijateljima ni najmanju šansu u zoni SVO, ali znaju i kako da se opuste

Jedinice PVO su na dežurstvu 24 sata u novim reonima pozicioniranja. Radarska stanica PVO S-300V kontroliše nebo u radijusu od nekoliko stotina kilometara, a lanseri kompleksa spremni su za lansiranje protivvazduhoplovnih vođenih raketa.

Jedinica u svojim redovima ima i pripadnika koji dobro svira gitaru, pa se u retkim trenucima odmora, mogu opustiti i tiho zapevati.

[Kubovac]

Ruska Federacija ima plan da proizvodi jedan brigadni komplet S-300V4 godišnje: koliko je realno?

S-300V4 za Rusku Federaciju je prilično moćan, ali količinski nedovoljan, sistem PVO za koji je deklarisana mogućnost presretanja balističkih ciljeva

Ministar odbrane Ruske Federacije Šojgu nastavlja putovanja po vojnim fabrikama i „inspekciju” OKB „Novator” (deo „Almaz-Anteja”) u Jekaterinburgu, koji se bavi proizvodnjom krstarećih rakete morskog baziranja „Kalibar“, krstarećih raketa R-500 za OTRK „Iskander“ i protivvazduhoplovne raketne komplekse S-300V.

Video prilog sa Šojguovim obilaskom preduzeća, sadrži deo razgovora sa predstavnikom rukovodstva OKB „Novator“ u vezi sa planovima za proizvodnju protivvazduhoplovnog raketnog kompleksa S-300V4. Naravno, ovo može biti inscenirano, ali najverovatnije su objavljeni pravi planovi.

Imajući to u vidu, kompaniji je dat plan da 2024. godine odmah pusti u upotrebu brigadu S-300V4, za šta je neophodno raditi 24/7. I odmah treba napomenuti da je, uprkos nazivu, ovaj sistem PVO paralelni razvoj sa "uobičajenim" sistemima S-300P, i iako se vizuelno razlikuje prvenstveno po postavljanju na guseničarsku šasiju sa sopstvenim radarom za iluminaciju ciljeva, zapravo ima i druge rakete (9M82M i 9M83M). Takođe je proglašen sposobnim da presreće balističke ciljeve, za šta je i konstruisan.

Istovremeno, broj diviziona S-300V4 uključenih u brigadni komplet u sadašnjim realnostima Ruske Federacije je nepoznat, jer među poznatim isporukama od 2015. godine, prilikom obaveštenja o prijemu „brigadnog kompleta” pojavio se različit broj diviziona u sastavu. Na primer, 77. samostalna protivvazduhoplovna raketna brigada (Južni vojni okrug) 2015. godine dobila je 3 baterije po ovoj formaciji (svaka sa šest lansera, jednom stanicom za navođenje projektila i vozilima za podršku).

A 2020. godine novoformirana 38. protivvazduhoplovna brigada (Istočni vojni okrug) dobila je „brigadni komplet“ S-300V4, ali se na snimku prebacivanja opreme videlo samo 12 lansera – za 2 baterije. Istovremeno, organski divizion S-300V čine četiri baterije, jedno komandno mesto i dva radara kružnog i programskog osmatranja. Tako se 1,5-2 diviziona u Ruskoj Federaciji mogu nazvati „brigadnim kompletom“.

Ali i sa takvom računicom, plan za 2024. godinu u vidu prenosa u trupu „brigadnog kompleta“ S-300V4 je i dalje ubrzanje tempa. Jer u planovima za 2011-2020. Moskva je trebalo da dobije devet „brigadnih kompleta“, ali prema dostupnim informacijama, ukupno je od 2013. godine u oružane snage Ruske Federacije isporučeno do 10 diviziona. I zato je OKB Novator pristao da radi 24/7, ali to, naravno, nije garancija da će zadatak biti u potpunosti izvršen.

Komponente raketnog sistema PVO S-300V4 u proizvodnji:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Samohodni lanser sa iluminatorom 9A83M2 i radar 9S19 Imbir (AB radar):

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Samohodni lanser sa iluminatorom 9A83M2 i raketama 9M83M i samohodni lanser 9A84-2 sa raketama 9M82MD:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Izvor

[Kubovac]

Sekunde smrtonosnih hitaca koje je S-300V ispalio na bojnom polju

U oblasti modernog ratovanja, sistemi protivvazduhoplovne odbrane igraju ključnu ulogu u oblikovanju vojnih strategija i ishoda ratovanja. Među ovim sistemima, ruski raketni sistemi iz porodice S-300V su odavno prepoznati kao velika prednost, poznati po svojim naprednim sposobnostima u suzbijanju vazduhoplovnih pretnji. Međutim, nedavni razvoji su doveli ovaj sistem do novih visina efikasnosti i moći.

Na video snimku u prilogu, imamo prilike da pogledamo svojevrsnu "kompilaciju" borbenog rada i dejstava posada raketnih sistema PVO iz porodice S-300V Ruske vojske, tokom vršenja zadataka u okviru Specijalne vojne operacije, danju i noću. U tom smislu možemo videti rad na marševanju, posedanje vatrenog položaja, pripremu za rad komponenti sistema, isečke iz rada posada u kabinama komponenti sistema, dejstvo raketama na vazduhoplovne ciljeve, ali i kooperaciju i saradnju sa radarskim sistemima osmatranja i javljanja, kao i sa drugim raketnim sistemima PVO, prikazujući i fleksibilnost u radu ovog, inače, veoma mobilnog ali i robusnog raketnog sistema PVO.

[Kubovac]

S-300V protiv projektila iz VBR tipa Oljha

Na društvenim mrežama pojavio se snimak lansiranja rakete iz sistema S-300V na projektil iz višecevnog raketnog lansera ukrajinskih snaga tipa Oljha.
Opis koji prati snimak kaže da se "protivvazduhoplovna raketa vinula na desetine metara u vazduh, nakon čega se uključio glavni motor, koji ju je ubrzao sve do cilja".

Više puta sam pogledao snimak i čak se i konsultovao sa poznanicima koji prate raketnu tehniku, jer mi je ovo lansiranje bilo u najmanju ruku neobično.

Naime, kao što opis i kaže, raketa 9M83 Gladiator je lansirana sa lansera sa iluminatorom više desetina metara u vazduh, nakon čega se aktivirao startni (a ne "glavni") motor i ubrzao raketu, dao joj pogonski momenat. Startni motor kod projektila 9M83 Gladiator radi od 4,11 do 6,40 sekundi, a nakon toga se usled pada pritiska u startnom motoru (busteru) formira komanda za razdvajanje startnog od marševskog motora. Na snimku se čini da vidimo momenat pada pritiska u startnom motoru i detonaciju piropatrona koji treba da bukvalno "razreže" startni motor od ostatka rakete i odbaci ga.

Nakon toga bi trebalo da krene start marševskog motora, pogona drugog stepena. Ali to na snimku ne vidimo i to je bila i nedoumica i zabuna i kod onih koji su postavili snimak, a i kod mene u prvom trenutku, mislivši da je viđena detonacija u stvari pogodak cilja. U stvari detonacija predstavlja upravo aktiviranje kružno postavljanih piropatrona i odvajanje bustera od drugog stepena rakete.

Nedoumicu dalje stvara i to što se na snimku potom ne vidi start marševskog motora. Ipak, nakon dodatnih konsultacija koje sam i sam obavio sa kolegama "raketnim rekreativcima", došlo se do saznanja da raketa 9M83 Gladiator (a isto važi i za 9M82 Giant) ima opciju startovanja marševskog motora "sa zadrškom", koja može trajati i do 20 sekundi. Ovakva "tehnika" starta motora drugog stepena primenjuje se kada se gađaju daleki i visoki ciljevi, a potvrdu toga možemo videti i po visoko podignutoj anteni iluminatora na samohodnom lansirnom oruđu 9A83.

U prilogu - snimak:

[Kubovac]

Pogođen ukrajinski raketni sistem PVO S-300V1

Na društvenim mrežama pojavio se snimak pogađanja ukrajinskog raketnog sistema PVO S-300V1 u oblasti Krivog Roga.

Na snimku se vidi rad Oružanih snaga Rusije na položaj raketnog sistema PVO S-300V1 Oružanih snaga Ukrajine. Prema informacijama izvora, jedan razoran projektil je pogodio i oštetio 2 komponente ukrajinskog sistema PVO.

Eksplozija bojeve glave projektila je bila bliža samohodnom lansirnom oruđu 9A83 sa 4 projektila 9M83, tako da je za pretpostaviti da su oštećenja na ovom oruđu veća, verovatno se radi o težem oštećenju.

Što se tiče drugog oruđa, u pitanju je radar za praćenje ciljeva i navođenje raketa 9S32, za koga se čini da je pretrpeo manje teška oštećenja, ali za pretpostaviti je da je radar (a samim tim i ova raketna baterija) stavljen barem na neko vreme van upotrebe.

Inače, oba sredstva su u trenutku pogađanja bila u marševskom položaju.

[Kubovac]

Borbeni rad posada protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-300V

Borbeni rad i pripreme za vatreno dejstvo protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-300V i lakog raketnog sistema PVO sistema Igla, u njegovoj neposrednoj zaštiti, u okviru velikih vojnih vežbi provere borbene sposobnosti vojske Ruske federacije.

Na snimku vidimo u prvom planu borbeni rad posade baterijskog radara za navođenje raketa 9S32 kao i rad posade samohodnog lansirnog oruđa sa iluminatorom 9A83.

U nastavku snimka vidimo i poslužioca lakog prenosnog raketnog sistema PVO Igla, u spremnosti za dejstvo u neposrednoj zaštiti položaja raketne baterije S-300V. Nebo se, kao što vidimo na snimku, pored radarima, neprekidno osmatra i vizuelnim osmatračkim pomoćnim sredstvima.

[Kubovac]

Na društvenim mrežama pojavio se zanimljiv snimak dejstava raketnim sistemom PVO S-300V

Ono što je zanimljivo jeste da smo videli, nesumnjivo, i lansiranje "Džina" odnosno rakete 9M82 Giant, a što je do sada bio veoma redak slučaj (da bude snimljeno).

Dvostepene rakete 9M83 „Raketa Tip I“ (SA-12A Gladiator) i 9M82 „Raketa tipa II“ (SA-12B Giant) su vođene rakete koje koristi sistem S-300V. Projektili su uglavnom uobičajeni u dizajnu, a glavne razlike su različiti busteri prve faze, različiti raspored upravljačkih površina i određene razlike u detaljima.

Konusni aerodinamički dizajn i opšta konfiguracija obe rakete S-300V je po uzoru na raniji američki Martin Marietta Sprint antibalistički projektil koji je po veličini bio sličan 9M83 Gladijatoru, ali je imao performanse bliže 9M82 Džinu. Obe sovjetske rakete, namenjene uništavanju i aerodinamičkih i balističkih ciljeva, prevazilaze po mogućnostima ipak "specijalizovaniji" AB projektil Sprint.

Manji projektil 9M83 Gladijator je namenjen gađanju vazduhoplovnih ciljeva na svim visinama, uključujući krstareće rakete i manje taktičke balističke projektile. Mnogo veći 9M82 Džin ima veće kinematičke performanse i namenjen je uništenju IRBM-a (projektila po dometu između balističkih projektila srednjeg dometa i interkontinentalnih projektila), supersoničnih projektila klase SRAM, ali i aviona za ometanje na velikim udaljenostima.

Oba projektila koriste dvostepeni motor na čvrsto gorivo, sa upravljanjem vektorom potiska prvog stepena (4.636 kg mase kod Džina i 2.275 kg kod Gladijatora) i aerodinamičkim upravljanjem drugog stepena od 1.200 kg , koristeći četiri servo pokretana krilca i četiri fiksna stabilizatora. Paketi za navođenje i upravljanje, kao i veći deo tela projektila su skoro identični, a glavna razlika je veći buster stepen kod Džina i njegovi veći stabilizatori.

Izbacni katalpult sa hladnim startom se koristi za vertikalno izbacivanje projektila iz lansirne cevi 9Ya238/9Ya240 (9M82/9M83), koristeći sferni gasni generator u osnovi cevi, prvi stepen 9D128 gori dok se ne iscrpi, nakon čega raketa izbacuje (razrezuje) prvi stepen rakete i prelazi na svoj 9D126 marševski pokretač na srednjem delu kursa.

Neposredno nakon lansiranja, kada projektil napusti lansirnu cev, uključuje se 9D124 „deklinaciona pogonska jedinica“. Ovo je sistem potisnika sa kratkim trajanjem sagorevanja, koji koristi nekoliko izduvnih otvora na donjem obodu mlaznice prvog stepena. Svrha ovog sistema je da izvrši manevar nagiba nakon lansiranja do predviđenog cilja i optimalnog ugla elevacije za pokretanje prvog stepena sagorevanja motora. Kada je projektil usmeren u željenom pravcu, motor prve faze se pokreće i gori 3,5 do 6,2 sekunde kod 9M82, ili 4,11 do 6,4 sekunde kod 9M83.

Kontrolu leta tokom prve faze sagorevanja vrše četiri interna otvora mlaznice za upravljanje vektorom potiska ubrizgavanja gasa, na način sličan Martin-Marietta Sprint ABM i ARPA HIBEX demonstratoru. Dok su američke konstrukcije ubrizgavale tečni freon u izduvni tok, konstrukcija Novatora uvlači izduvni gas pod visokim pritiskom uzvodno od mlaznice i ubrizgava ga u izduvni tok na mestu gde je protok opisan kao superkritičan.

Prvi stepen ima skraćeni konusni oblik, sa najvećim delom gornjeg dela koji zauzima prstenasti konusno oblikovan motor na čvrsto gorivo, koji izduvava u konvencionalnu zvonastu mlaznicu, sa TVC priključcima (kontrolama vektora potiska) koji se nalaze blizu komore za sagorevanje. Spoljni kablovski kanal se koristi za prenos električne energije i upravljačkih signala do dva TVC kontrolna sistema u prvoj fazi.

Nakon što je prvi stepen istrošen, izbacuje se pirotehničkim punjenjem, a nosač drugog stepena 9D126 vođen motorom na čvrsto gorivo se pali. Nosač zauzima deo trupa koji se može identifikovati po četiri simetrična spoljna kablovska kanala, koji povezuju sisteme za navođenje u nosnom delu sa zadnjim delom koji sadrži aktuatore upravljačkih površina i električni pogon. Mlaznica nosača u obliku zvona u repu se napaja centralnim cilindričnim izduvnim kanalom koji prolazi kroz zadnji deo trupa. Trajanje sagorevanja marševskog motora navodi se na 11,2 - 17,2 sekunde i za 9M82 i za 9M83.

Posmatranje snimaka lansiranja 9M82 Džin potvrđuje navedeno trajanje sagorevanja u fazama, a takođe ukazuje na upotrebu profila upravljanja energijom, gde se raketa leti do najveće visine, a posle toga leti manevrom poniranja/propinjanja pre nego što pređe u plitko obrušavanje dok se zbližava sa angažovanom metom.

Oba tipa projektila koriste četiri ukrštene repne upravljačke površine pokretane od strane aktuatora i četiri fiksna stabilizirajuća krilca, manja od upravljačkih površina kod 9M83, a jednake veličine kod 9M82.

Napajanje za aktuatore i avioniku za navođenje proizvodi gasna turbinska elektrana 9B153, koja pokreće dve magistrale naizmenične struje na 1000 Hz i dve magistrale jednosmerne struje. Gas visokog pritiska se proizvodi pomoću početne patrone generatora gasa i kertridža generatora gasa za održavanje.

Tokom leta na sredini kursa raketa koristi inercijalnu navigaciju. Ovo se izvodi pomoću ugrađenog digitalnog računara 9B619 i inercijalne jedinice 9B627.

Navođenje raketa:

1. Inercijalni sistem navođenja
2. Komandno-inercijalni sistem navođenja

Kod prvog sistema računar u raketi ima podatke o cilju, koordinate, i ekstrapolacijom računa tekuće vrednosti. Ako bude promena u kretanju cilja, stanica navođenja to vidi i šalje se radiokorekcija, a te korekcije se uključuju u algoritam ekstrapolacije u računaru rakete. Koordinate rakete se pak određuju putem inercijalnog sistema u raketi, a imajući to dvoje računa se uzajamna udaljenost cilj-raketa i brzina zbližavanja.
Kod ovog sistema tačno je da se na poluaktivno radarsko samonavođenje prelazi desetak sekundi pre kontakta rakete i cilja.

Međutim u uslovima aktivnih smetnji, GSN treba biti bliže cilju. To znači da je potrebno vreme inercijalnog navođenja produžiti, ali što je ono duže to su greške veće i to isključivo iz razloga načina određivanja koordinata rakete. Dok se koordinate cilja ekstrapoliraju uz radiokorekcije, greške tekućih koordinata rakete se samo kaleme jedna na drugu i to od samog početaka aktiviranja metode.

Tada se odlučuje na korištenje drugog sistema, ovog koji se zove komandno-inercijalni sistem navođenja. Stanica navođenja odmerava i cilj i raketu što znači dvostruko zauzeće raspoloživih kanala, ali nema greški koordinata rakete. Radar u svom sistemu koordinata (zemaljski sistem) vidi oboje i raketi se radiokorekcijom predaju odnosne informacije u sistemu koordinata samog radara, da bi raketa to sebi preračunala u svoj sistem koordinata u grubo rečeno.

Kod ovog sistema tačno je da se na poluaktivno radarsko samonavođenje prelazi tri sekunde pre kontakta rakete i cilja.

Ruski izvori tvrde da dvokanalni monopulsni poluaktivni tragač X-opsega  može da zahvati RCS cilja od 0,05 m2 na daljinama od oko 30 km. Dvokanalni radio blizinski osigurač se koristi za aktiviranje "pametne" bojeve glave klase 9N127 težine 150 kg koja ima kontrolisani obrazac fragmentacije da bi se maksimizirao efekat. Raketa je takođe opremljena sistemom samouništenja.

Kako se projektil približava meti, on će izvesti manevar "kotrljanja" kako bi poravnao usmerenu bojevu glavu sa pravcem kretanja mete. Blizinska fuzionisana bojeva glava proizvodi mlaz fragmenata velike brzine u uskom konusu normalnom na osu projektila. Brzina rakete 9M82 koja ulazi u završnicu je ~3,5 M.

Domet osnovne verzije Gladijatora kreće se od oko 6 km do 74 km, a Džina od oko 13 km do 100 kilometara. Sistem može da lansira rakete u intervalima od 1,5 sekunde, a divizion sa četiri baterije može istovremeno da gađa 24 mete, sa 2 projektila po meti, i ima između 96 i 192 rakete dostupne za lansiranje na lanserima sa iluminatorima i/ili lanserima sa kranom. Samohodno lansirno oruđe sa iluminatorom može da pripremi projektile za lansiranje za 15 sekundi, sa 40 sekundi da pripremi lanser za rad, i treba mu 5 minuta za raspoređivanje i raspremu - što prikazuje prave mogućnosti „sakrivanja, gađanja i izmicanja“ (shoot and scoot).

Navedena verovatnoća uništenja jednim projektilom za Gladijator je 50% do 65% protiv taktičkih balističkih projektila i 70% do 90% protiv aviona, za Džina 40% do 60% protiv IRBM-a i 50% do 70% protiv AGM-69 SRAM - balistički mogu biti angažovane rakete sa povratnim brzinama do 3 km/s. Ruski izvori pripisuju da rakete imaju krajnju sposobnost protiv manevarskih ciljeva 7-8G. Kasnijim razvojem 9M82M i 9M83M se pripisuje 30G krajnja sposobnost.

Projektili Džin i Gladijator su modernizovani sa svakom unapređenom verzijom sistema S-300V. U najnovijem sistemu Antej-4000 mogućnosti raketa 9M83ME i 9M82MDE su implementirane u još većoj meri. Tako je domet uništavanja aerodinamičkih ciljeva raketama 9M83ME povećan na 150 km, a 9M82MDE na 380 km. Visina uništavanja aerodinamičkih ciljeva raketama 9M82MDE povećana je na 33 km. Značajno proširena mogućnost gađanja balističkih ciljeva. Maksimalna brzina pogođenih bojevih glava balističkih ciljeva povećana je na 4800 m/s. Domet delovanja na operativno-taktičke rakete povećan je na 45 km, a visina na 27 km. Sve navedene tehničke karakteristike najnovijeg sistema PVO Antej-4000 jedinstvene su za sisteme PVO ultra dugog dometa i obezbeđuju mu liderstvo među najbližim konkurentima.

Projektil 9M83 Gladijator:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Projektil 9M82 Džin:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Projektili Džin i Gladijator:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Lansiranje projektila Džin tokom SVO u Ukrajini:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Snimak dejstva projektilima Džin i nakon toga Gladijatorom tokom SVO u Ukrajini: