M-247 Sargeant York divizijski artiljerijski sistem PVO DIVAD

[Kubovac]

Protivvazduhoplovni artiljerijski divizijski sistem PVO 40/2 mm M247 Sargeant York DIVAD

M247 Sergeant York DIVAD (Division PVO top) nastao je iz potrebe američke vojske za zamenom zastarelog topa M163 20 mm Vulcan A/A i raketnog sistema M48 Chaparral.

S obzirom da je sovjetski jurišni helikopter Mi-24 Hind opremljen protivtenkovskim projektilima većeg dometa AT-6 SPIRAL i dvocevnim topom kalibra 23 mm, a Mi-28 Havoc se bližio razmeštanju, sistemi M163 i M48 bi bili van klase u budućem sukobu. Pored toga, sovjetsko protivvazduhoplovno oruđe ZSU-23/4 SHILKA 23/4 mm kombinovalo je radar sa dokazanim topovima postavljenim na guseničnu šasiju, što je rezultiralo veoma uspešnim i smrtonosnim dizajnom.

Novi samohodni sistem protivvazduhoplovnih topova trebalo je da bude zasnovan na šasiji tenkova M48A5, koristeći što je moguće više gotove opreme. Dostavljena su dva dizajna, jedan od General Dinamics-a koji koristi dvostruki top od 35 mm Oerlikon (kao kod zapadnonemačkog Leoparda), a drugi od Forda. U maju 1981. izabran je dizajn Ford Aerospace Aerospace and Communications Corporation koji je koristio dvostruke topove 40 mm L/70 Bofors i koji je označen kao M247 Sergeant York, sa dvostrukim topovima od 40 mm montiranim u novoj kutiji poput oklopne kupole sa ugrađenim radarima za praćenje i osmatranje, koji su se mogli preklopiti kako bi se smanjila ukupna visina. Tobdžija je imao nišan na krovu koji je uključivao laserski daljinomer. Komandir je imao panoramski krovni periskop i fiksne periskope. Radar je bio modifikovana verzija sistema Westinghaus APG-66 koji se koristio u F-16 Fighting Falcon.

Sa isporukom prvih serijskih vozila krajem 1983. mnogi problemi su ostali, a najozbiljniji je bila nemogućnost osmatračkog radara da prati niskoleteće ciljeve zbog prevelikih refleksija od zemlje. Radar nije mogao da napravi razliku između helikoptera koji lebdi i gomile drveća. A prilikom praćenja visokoletećih ciljeva, povratni signal nišanskog radara sa vrha cevi topova pravio je pometnju sistemu za upravljanje vatrom, odnosno nije postojala usklađenost u radu sa nišanskim radarom. Pokret kupole je takođe bio prespor da bi se pratio cilj u brzom preletu. ECM (elektronske protivmere) paket mogao bi biti poražen samo manjim ometanjem. A korišćenje 30 godina starog dizajna šasije M48 značilo je da je vozilo imalo problema da drži korak sa novijim M1 Abrams i M2/3 Bradley, upravo vozilima koje je dizajnirano da zaštiti.

Ovi problemi su se pokazali nepremostivi, a u decembru 1986. godine, nakon što je proizvedeno oko 50 vozila, ceo program je prekinut, a bilo ja planirano da se proizvede čak 618 borbenih vozila.




[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]