PALUBA

Jedan od njegovi nadimaka je i "Borac za sjevernu granicu". Što je u stavri i bio. Zahvaljujuči njemu i borcima, kojima je komandovao, je kasnije određena sjeverna granica kraljevine Jugoslavije, a time i Slovenije.
Rođen 29.03.1874 u Kamniku
Umro 26.07.1934 u Uncu

[attachment=1]

1894 završi u Beču domobransku vojnu školu i dobija položaj komandira čete. Prekomandovan u Ljubljanu u domobranski bataljon. 01.10.1894 prekomandovanu Celovec (Klagenfurt) gdje dobija čin poručnika. Za vrijeme službe završava još nekoliko vojnih škola. 1907 dobija čin kapetana. 1910 postane komandant podoficirske škole.
07.12.1914 prekomandovan je u Maribor kao referent "crne "vojske. 1917 dobije čin majora i službuje u Mariboru do raspada monarhije. 01.11.1918 preuzme komandu nad 26.streljačkim pukom, te razglasi grad Maribor i Donju Štajersku satavnim djelom Jugoslavije. Objavi mobilizaciju. Pridruži se mu oko 4.000 vojnika. Civilnu vlast preuzme Narodni savjet, koji Maistru dodjeli čin generala.
20.11.1918. formira mariborski pješadijski puk, to je prva redovna slovenska vojaska sa slovenskim oficirima i slovenskim komandama.
Odlikovan je:
orden Signum Laudus
orden bjelog orla sa mačevima III stupnja
Vojni križ 1914-1918 (Čehoslovački)
orden Karađorđeve zvezde  IV stupnja
orden Sv. Save I stupnja

[attachment=2]
[attachment=3]
Pregled jedinica u Mariboru
[attachment=4]
Sa francuskom misijom u Mariboru 1919

Duje

[attachment=1]
Kasarna Melje  u kojoj je gen. Maister preuzeo vlast
[attachment=2]
V četa mariborskog pješ. puka 1919 (Špilje)
[attachment=3]
Jedinica mariborske eskadrile ispred jednog od svojih aviona
[attachment=4]
Borci za sjevernu granicu na maršu  1919 (Radenci)

Duje

Još nekoliko fotografija boraca, kojima je komandovao gen. R. Maister
[attachment=1]
P.puk. Avgust Škrabar K-dant mariborskog pješ. puka, major Jernej Ankerst, kap. Mirko Rajh i Vinko Hren (za volanom)
[attachment=2]
Slovenski vojnici na položaju iznad Labota (danas Austrija)
[attachment=3]
Jedan od najhrabrijih nadporučnik Franjo Malgaj (poginuo u borbama 1919)

Duje

[attachment=1]
Slovenski vojnici u rovovima u Koruškoj 1919
[attachment=2]
Borci celjske legije poslije oslobođenja Črne
[attachment=3]
Sahrana gen. Maistra. Pogrebna povorka u Mariboru

Duje

Odlična tema i slike, Duje!

LPB

Svaka čast Duje, osvetljavaš malo poznate istorijske činjenice!

Jos nekoliko reci o generalu  Majsteru i  borbi za severne  granice.

General Majster je bio i pesnik.Njegov pesnicki pseudonim je bio Vuk Slavic.
To je bio covek , jedan od retkih u to vreme, koji je smogao hrabrosti da povede borbu  za oslobodjenje slovenacke zemlje.
Maribor je tada bio grad sa vecinskim nemackim stanovnistvom tako da je nemacko Gradsko vece  Maribora 30 oktobra 1918 godine proglasava Maribor  i Donju Stajersku delom Austrije i formira nemacko austrijsku strazu.Majster ne prihvata odluku  i proglasava Maribor jugoslovenskom teritorijom i preuzima komandu  nad gradom i Donjom Stajerskom, a 7 novembra se osniva prva srpska dobrovoljacka ceta sastavljena od 150 srpskih vojnika povratnika iz logora koji pomazu Majsteru, Pocinju da patroliraju gradom.U Celju je formirana srpska ceta od 50 vojnika.Vojnici sa sajkacama su delovali kao sok na nemacko stanovnistvo , austrijske vojnike i policiju.Sa tim srpskim vojnicima i oficirima, Majster je resio velika pitanja jer je zadrzao Maribor u sastavu Slovenije, zaposeo granicu sa vonicima koji su pripadali Antanti, pobednicima.
Samovoljno je proglasio mobilizaciju  9 novembra 1918 kojoj se odazvalo oko 4000 Slovenaca.20 novembra formira Mariborski pesadijski puk, prvu alovenacki jedinicu u istoriji kojoj se prikljucuje i srpska dobrovoljacka ceta.Oslobadja ratne zatvorenike medju kojima ima najvise Srba koji se takodje  pridruzuju novoformiranim jedinicama slovenacke vojske.23.novembra  razoruzava nemacko austrijske gradske straze i preuzima vojnu vlast u Mariboru.U narednim mesecima oslobadja Donju Stajersku  kotu po kotu .
Majster se posebno zahvalio srpskim dobrovoljcima za njihov rad.

Slovenacka vlada je trazila od Srbije da posalje vojsku u Sloveniju kako bi ta vojska obezbedila severnu granicu U decembru stize srpska voja misija sa generalom Krstom Smiljanicem.
Kako u Koruskoj nije bio veliki odziv slovenaca na mobilizaciju ( samo oko 2500 ljudi) , a zeleci da je oslobode i prikljuce Sloveniji jer je bila naseljena pretezno slovencima, ljubljanska pokrajinska vlada je odlucila da izvede napad na Celovec.Slovenacke cete su pretrpele poraz  zbog razvucenog fronta, loseg snabdevanja i loseg komandovanja.Austrijske trupe u kontranapadu dolaze do Slovenj Gradeca.
U maju 1919 dolazi pomoc iz Srbije, tri puka redovne vojske, konjica, pesadija i artiljerija.General Krsta Smiljanic pokrece drugu ofanzivu na Korusku i Celovec
Jedinicama su komandovali srpski oficiri:
Jezerskim odredom je komandovao pukovnik Dobrosav Milenkovic
Ljubeljskim odredom je komandovao potpukovnik Sava Tripkovic
Koruskim odredom pukovnik Ljubomir Maric
Jedini slovenacki komandant je bio general Majster koji komanduje Labodskim odredom
Do 4 juna 1919 oslobodjeni su Celovec, Velikovec i Gosposvetsko polje.
Najvece iznenadjenje se desilo 10 oktobra 1920 godine kada su koruski Slovenci na referendumu odlucili da Koruska ostane u Austriji

Hvala na dopuni posta. Znao sam, da su srpske jedinice sudjelovale u onim vremenima u i oko Koruške. Imena srpskih oficira mi nisu bile poznate.
Zašto su žitelji 1920 na "plebiscitu"- referendumu glasovali za priključenje Austriji, još ni danas nije potpuno jasno. No, moramo znati, da je na tom prostoru živjelo i veliki broj ljudi, koji nisu bili Slovenci. Činjenica je, da je i dio Slovenaca glasao za priključenje Austriji.
Duje

General Krsta Smiljanic je tokom ofanzive komandovao sa 10000 vojnika od kojih je oko 1000 bilo Slovenaca

Jos samo nekoliko reci.
Interesantno je da u spisku odlikovanih vojnika i oficira koji su se borili tih dana za stvaranje Slovenije nema ni jednog srpskog oficira koji je komandovao dobrovoljcima.
Takodje je interesantno da medju Slovencima koji su odlikovani srpskim  odlikovanjima ima vrlo malo oficira sa visim cinovima, mahom su odlikovani vojnici, podoficiri i nizi oficiri, narocito rezervni.Visih oficira skoro da nije bilo.Majster i jos nekoliko njih samo
I na kraju kada je prosle godine odrzavana proslava 90godisnjice kraja Prvog svetskog rata na priredbi uz Krnsko jezero na jarbolima su bile podignute zastave Slovenije,Hrvatske, BiH, Amerile i Austrije.
Srpske nije bilo, Srbija nije ni pomenuta u govorima koji su odrzani tih dana kao da nije ni postojala, kao da njeni vojnici nisu ginuli  prilikom stvaranja Slovenije.Ni Maister ne prolazi bas najbolje , a ni Ivan Hribar koji je na pozetku Drugog svetskog rata skocio u Ljubljanicu zavijen u jugoslovensku zastavu nezeleci da prihvati italijanski ultimatum

Treciclan, na Krnskom jezeru se održava proslava prilikom završetka Soške fronte.

Prvo pitanje bi možda mogli objasniti time, što nije još postojala država Slovenija, nego se je tek stvarala i pitanje je, dali je postojao sistem odlikovanja. No, točan odgovor bi mogao dati netko ko bolje poznaje povjest.
Mislim, da je jasno, zašto nije bilo više odlikovanih (slovenskih) viših oficira. Nije jih ni bilo. Slovenci su služili u vojsci K und K monarhiji. Nije bio veliki interes za vojni poziv, što kod Srbije nije bilo tako. Tamo su Srbi služili u srpskoj vojsci.
Što se tiče proslave povodom završetka I.svj. rata, odgovorio je Mornar.
Duje

Mislim da nije tako.Mislim da ih je bilo dovoljno, ali nisu shvatili trenutak kao sto je to shvatio Maister i neki drugi.Mislim da su mislili da ce ostati austrougarska i oni u njoj te se nisu prikljucili borbi za oslobodjenje  Slovenije , to se vidi i po tome kako su glasali Slovenci na referendumu u Koruskoj.
Sto se tice odlikovanja, mislio sam na srpsku drzavu koja nije odlikovala ni jednog  srpskog oficira povratnika iz zarobljenistva koji je ucestvovao kao dobrovoljac u borbama za odbranu Slovenije i od Italije ( ni pukovnika Svabica) i od Austrougarske.Od srpskih vojnika i oficira odlikovani su oni koji su pripadali regularnim jedinicama srpske vojske, koje su zaustavile austrijski prodor posle neuspele ofanzive na Korusku koji su vodili slovenacki oficiri  pukovnik Milana Bleiweis i majora Alfred Lavric
Sto se tice Krnskog jezera, te 2008 godine se odrzavala proslava 90 godina od zavrsetka I svetskog rata,znaci ne lokalna proslava i ne proslava vezana za taj front, ali slovenacka citajuci slovenacke tekstove o tom periodu ocigledno je da se tezi umanjiti uloga nekih i ako je moguce izbrisati ih,na primer pukovnika Svabica nema nigde u tim tekstovima, a da nije njega bilo italija bi zauzela Ljubljanu, kad se govori o Maisteru i njegovom delovanju nigde se ne spominju i dobrovoljci u uniformama zemlje pobednice koji su patrolirali Mariborom, Celjem i drugim gradovima , a austrijske trupe su imale nalog da mogu da se predaju samo, samo jedinicama u uniformama sila Antante.
General major Marijan F. Kranjc, je jedan od retkih otvoreno ukazao na pokusaj da se minimizira i umanji znacaj srpskih vojnika u stvaranju Slovenije, a ni Majsteru nije bilo tesko da pohvali one koje je trebalo pohvaliti

Od Majsterovih saboraca sledeci su postali generali u Vojsci Kraljevine Jugoslavije

- Linus Dekaneva ( 1884-1960) pesadijski brigadni general, glavni inspektor pesadije GS VKJ
- Fredinand Janez (1886-1962) artiljeriski brigadni general
- Adolf Kilar( 1887 -1939) pesadijski brigadni general
- Anton Lokar ( 1887-1961)pesadijski generalstabni brigadni general
- Mihael Lukanc pl Savenburg (1896-?)artiljeriski brigadni general
- Miroslav Martincic (1882 - 1943)pesadijski brigadni general
- Metod Rakusa ( 1889-1963) pesadijski brigadni general
i
- Vladimir Vauhnik (1896-1955)vojni atase Kraljevine Jugoslavije u Berlinu,kasnije brigadni general ,poverenik jugoslovenske vojske za Sloveniju(general Racic)

Srpski zarobljenici iz Nemačke i Austrije vračali su se preko Slovenije i Madžarske, vozom, kolima i peške. Miloš Vauhnik svedoći, da se je u tom vremenu nalazio u Šent Ilju u poseti kot svog rodjaka, gradonačelnika Thalera. Pojedinačno ili grupno su se već vračali iz Austrije srpski zarobljenici. Veću grupu na čelu sa poručnikom Mirkovićem, koje su gradonačelnik in sveštenik Evald Vračko primili sa dobrodošlicom, jer se tada već znalo za ujedinjenje Srba, Hrvata i Slovenaca. Sveštenik je čak na toranj svoje crkve istakao naopako okrenutu slovenačku zastavu, pa su srpski zarobljenici već izdaleka mogli videti »srpsku« zastavu. Kada su stigli do crkve znatiželjno su zapitkivali koji je to srpski grad. Onda jim je gradonačelnik objasnijo, da su stigli na granicu buduće države Srbije, Hrvatske i Slovenije, dakle u Sloveniju, i da će jim pomoći da se prebace železnicom do Srbije. Organizovao je njihovo prikupljanje, nakon čega su jih  kamijonom prebacili do Maribora. Učitelj Poljanec je pratio prvi kamijon i izvestio generala Maistra, sa predlogom, da srpske vojnike smeste u kasarnu, preobuku in upotrebe za stražarske i druge potrebe.Tako je u Mariboru brzo opremljena i naoružana četa srpskih dobrovoljaca, njih oko 150 vojnika, koji su uz pratnju češke vojne muzike prvih dana samo paradirali glavnim mariborskim ulicama! Pojava srpskih vojnika sa pravim šajkačama na glavi delovala je na nemačke gradjane Maribora kao pravi psihološki šok. Takodje i na austrougarske vojnike in policiju! Dok general Maister nije mobilisao dovoljan broj slovenačkih vojnika sa područja Štajerske (opštu moblizaciju je samovoljno proglasio 9. novembra 1918), on je sa tom četom srpskih dobrovoljaca, koji su doduše i dobro plačeni (vojnici su dobili 5 kruna, a oficiri 15 kruna), rešavao krupna pitanja, da je Maribor ostao slovenački in da je severna slovenačka granica bila i vojnički zaposednuta i od strane srpskih, to je antantnih snaga! »Srpska« četa je formirana 7. novembra 1918 i bila je uključena u sastav Mariborskog pešadijskog puka, gde je bilo i više solunaša (21), slovenačkih dobrovoljaca u srpskoj vojsci. 

Jedno vreme je sintagma o antantnih snagama važila, pa iako je i general Maister morao povlačiti srpske vojnike, kada su nemački železničari u Mariboru zapretili štrajkom. No, bitno je istaći, da je general Maister nakon svih obavljenih zadataka posebno pohvalio hrabrost srpskih vojnika! Mnogi istoričari, osim Lojzeta Udeta, koji istiće ovu gestu generala Maistra, jednostavno su zanemarili ovu pohvalu, koja je i za Udeta bila signal, da o doprinosu srpskih dobrovoljaca treba napisati posebnu studiju. No, nije stigao.

Oko 50 srpskih dobrovoljaca je bilo u sastavu Celjskog pešadijskog puka odnosno čete, kojom je komandovao rezervni poručnik Franjo Malgaj, bliski saradnik generala Maistra.

Pouzetak: Rat posle rata, general majora Marijana F.Kranjca

Primorski dobrovoljci u borbi za slovensku sjevernu granicu pod komandom Rudolfa Maistra dali su značajan doprinos u borbama na štajersko-koroškom vojištu.
Najviše ih je bilo u Tržaškem bataljonu (500 boraca) i Planinskom puku (300 boraca)
[attachment=1][attachment=2][attachment=3][attachment=4]

Slike su iz knjige Primorski prostovoljci v boju za severno mejo, koju je napisao učesnik tih događaja Vladimir Gradnik, uključen je bio u prvi slovenski puk Nanos,  1931 završio visokku vojnu akademiju i do 1956 predavatelj na vojnoj akademiji u Beogradu.[attachment=1][attachment=2][attachment=3]

General Rudolf Maister govori na mariborski železniški postaji ob slovesni vrnitvi posmrtnih ostankov hrvaških upornikov Nikole Zrinjskega in Krsta Frankopana 27. aprila 1919.

[attachment=1]

Skupina častnikov pred vhodom v štajersko obmejno poveljstvo v Mariboru, 8. aprila 1919; od leve proti desni stojijo Jurij Nežmah, general Rudolf Maister, podpolkovnik Franjo Cvirn, britanski polkovnik Mclntosh, stotnik Jaroslav Koser, stotnik francoske vojske Comte de Champvans.

[attachment=2]

Prije 140 godina, 29.marta 1874, rodio se gen. R. Maister-Vojanov.


http://www.youtube.com/watch?v=Xh5cpw6c5_o

Na http://www.dlib.si/ naleteo na lepu zbirku fotografija Slovenske Vojske iz 1918-1919, u borbama za Severno Mejo. Zanimljivo videti uniformiranost, daleko od toga da je bila gruča seljaka, bande koja se skupila.

Opis slika je u imenu.


[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]
[attachment=5]

[attachment=1]
[attachment=2]
[attachment=3]
[attachment=4]

Božo bravo!!!   :klap :klap

[attachment=1][attachment=1][attachment=1]
Pivo dobro kao i general. Slabo se vidi jer je snimano nocu ispred kaficauz svijecu.

Hvala Duje.


@pzkfwIV
A lokacija da i ostali probamo to? ;)

Super je da su slovenci pocastili svog generala dobrom kraft pivom, vecina kafica oko tromostovlja ga ima.

Не знам, али ми се чини да није баш најпримереније назвати пиво, ма како добро било, по човеку који је најзаслужнији што је северна граница Словеније ту где је, а не јужније.

Po jednoj strani se slažem sa tobom, ali po drugom, velika imena (npr Che u svetu) su dobar brend za prodaju.

pivo
[attachment=1]

"jagermaister" Maršal
[attachment=2]

Vino Tito iz Kumrovca
[attachment=3]


Video čak Musolini rakiju, u kompletu sa Frankom i Hitlerom, kad bio u severnoj italiji. 3x 0.3 l.

Pa baš zato. Nije general Majster trogovački već nacionalni i moralni "brend" Slovenije. Ali, ako je već tako kako je, valjda je pivo dobro.

[attachment=1]

[attachment=2]

[attachment=3]