PALUBA

Japan je imao znatnu podmorničku snagu na početku drugog svjetskog rata. Uz dobro rukovanje tom flotom, moglo se očekivati da će postići značajne rezultate. Premda je početkom rata bilo postignuto nekoliko uspjeha, naročito protiv američkih nosača aviona, konačni rezultati su razočarali. Loša doktrina, pridavanjem velike pažnje napadu na ratne brodove, rezultirala je gotovo potpunim promašajem u razbijanju bilo koje od američkih invazionih flota koje su postepeno ugrožavale japanske pobjede na pacifiku. Tada su japanske podmornice bile rascjepkane, a sve to u uzaludnom pokušaju da se prebacivanjem ljudi i materijala održe japanski garnizoni. Upotrebljene za transport, podmornice su ostale bez izgleda da zaustave američko napredovanje. Premda japanske podmornice nisu ni u kojem slučaju bile najbolje na svijetu, ipak su bile dovoljno dobre da osiguraju Japanu uspješno kočenje američkog napredovanja, samo da su bile pravilnije korištene.



Tri japanske podmornice leže vezane uz američki podmornički matični brod “Proteus” poslije predaje 1945. S lijeve strane su blizankinje I-400 i I-401, najveće podmornice na svijetu u to vrijeme. Zdesna je    I-14, takođe velika podmornica, premda je bila samo 2/3 velićine I-400.

Gotovo  sve japanske podmornice između dva svjetska rata bile su iz dva glavna tipa. Prvo su bile podmornice tipa Kaidai, pretežno od oko 1.620t nadvodne istisnine, s akcionim radijusem od više od 16.000km i s nadvodnom brzinom više od 20čv. Trebalo je da očestvuju u akcijama flote, pa im otuda tako velika površinska  brzina. Podmornice drugog tipa trebale su djelovati kao izviđačke podmornice velikog dosega, pa sui male čak veći akcioni radius i površinsku istisninu od preko 2.000t. Podmornice kasnijeg izdanja nosile su i avion. Prvi od navedenih tipova razvio se iz britanskih, njemačkih i  francuskih projekata, dočim je drugi tip bio izravno sazdan prema velikim njemačkim podvodnim krstaricama iz prvog svjetskog rata. Prva podmornica opremljena avionom (ispočetka ne baš uspješno)  bila je podmornica I-5 porinuta 1931. godine
 
• Kaidai I (I-51 class)
• Kaidai II (I-152 class)
• Kaidai IIIa (I-153 class)
• Kaidai IIIb (I-156 class)
• Kaidai IV (I-61/I-162 class)
• Kaidai V (I-165 class)
• Kaidai VIa (I-168 class)
• Kaidai VIb (I-174 class)
• Kaidai VII (I-176 class)

Treča neobična klasa bila je I-121. Praktički slične njemačkim podmornicama U-125 iz prvog svjetskog rata, ove su podmornice bile manje i sporije nego večina ostalih japanskih podmornica sagrađenih potkraj dvadesetih godina. Godine 1940. Ove četri podmornice bile su opremljene vanjskim benzinskim rezervoarima radi snabdjevanja gorivom glavnih izviđačkih aviona flote. Izgrađene 4kom (121,122,123,124)

Druga osebujna klasa, RO-33, sastojala se od dvije podmornice (Ro-33 i RO-34) s površinskom istisninom od 710t, koje su bile porinute 1935. i 1935. Potkraj tridesetih godina Japan je izgradio jedan uspješni  tip džepne podmornice, pa je više velikih izviđačkih podmornica bila prilagođena zadatku da ih prenose. Jedini uspjeh tih minjaturnih podmornica bilo je torpediranje britanskog bojnog brodaRamillies u luci Diego Suarez.

Kad je rat postao neizbježnim, užurbano se izgradio jedan tip obalne podmornice, klase RO-100 (RO-100-RO-117). Od 533t površinske istisnine. One su bile namijenjene obrani japanskih predstraža blizu obale i za obranu domaćih voda, pa sui male vrlo ograničen akcioni radijus od 5.800km na površini. Japanska mornarica izgradila je samo jednu klasu podmornica srednje veličine za napad. To su bile podmornice RO-35. Bilo ih je sagrađeno osamnaest (RO-35 – RO-56) između 1941. i 1944, a gradnja daljnjih dvadeset i osam bila je strorniran 1943. Te su podmornice bile od 975t površinske istisnine, a imale su akcioni radijus od 8.50km. Američki uspjesi u uništavanju japanskih podmornica prisilili su Japance da napuste aktivno podmorničko ratovanje. Jedine podmornice sagrađene poslije ovih bile su podmornice za obalni transport, te velike podvodne krstarice, od kojih su oba tipa bila namijenjena za sasvim specijalne svrhe.

RO-100:
-Deplasman: 533/795t
-Dužina: 60,90m
-Širina: 6m
-Gaz: 3,95m
-Pogon : dizel/elektro
-Brzina: 14,2/8čv
-Naoružanje: 4x533mm torpedne cijevi, 2x25mm topovi

Klasa I-361   (I-361 do  I-371)podmornica za snabdijevanje bila je namijenjena za najhitnije opskrbljivanje garnizona na opkoljenim otocima, u koju svrhu su mogli nositi 82t tereta, te dva desantno jurišna čamca na pražnici malog grotla iza komandnog mosta. Pri kraju rata one su bile preudešene da nose ljudska torpedo “kaiten” (budući da je bilo sačuvano mnogo japanskih podmornica).

Zadnja slika "Kaiten type 1"

Poslije ovih došle su nešto modificiranije podmornice klase I-373, koje su mogle nositi čak 260t tereta. Podmornice oba tipa I-361 I I-373, bile su naoružane, dok je posljednji tip transportnih podmornica, klasa Ha-101  (Ha-101 do Ha-112), bio namijenjen samo za prevoz tereta, pa su pri površinskoj vožnji mogle nositi 60t tereta  4.800km daleko. Građene cu zbog jednostavnosti proizvodnje , a neke su bile dovršene samo za pet mjeseci. Gradnja svih preostalih tipova podmornica, drugačijih nego što su bile ove, kao i gradnja samoubilačkih plovnih sredstava bila je prekinuta  u martu 1945, kako bi se ubrzala gardnja onih prvih.

Ha-109

Uprkos potrebi za velikim brojem podmornica tokom rata, Japanci su uporno nastavili graditi aspecijalizirane jedinice. Najpoznatije od tih bile su vrlo velike podmornice klase I-13 i  I-400. One iz klase I-13 bile su najveće podmornice koje je Japan  sagradio do tog vremena. S nadvodnom istisninom od 2.635t one su nosile naoružanje  od jednog 140mm i sedam 25mm topa, šest torpednih cijevi od 533mm, te dva aviona. Nadvodna brzina bila im je 16čv, a imale su ogroman acioni radijus od 21.000Nm (39.000km). Bile su naručene 1942. godine, a onda se namjeravalo prekinut gradnju zbog američkih
uspjeha protiv velikih japanskih podmornica. Međutim, admiral Yamamoto izdao je direktno naređenje da se njihova gradnja nastavi, pa su tako dvije bile dovršene 1945. godine.

I-400:
-Deplasman: 5.223/6.560t
-Duljina: 121,99m
-Širina: 11,98m
-Gaz: 7m
-Pogon: dizel/elektro
-Brzina: 18,75/6,5čv
-Topovi: 1x140mm, 10x25mm PA
-Torpedne cijevi: 8x533mm (BK 20 torepeda)
-Avioni: 3 kom (katapult)
Porinuta: 1944, Kure

I podmornice klase I-400 bile su sagrađene na izričit zahtjev admiral Yamamota. Za polovicu veće od podmornica klase I-13, u vrijeme kad su građene to su bile najveće podmornice na svijetu. Bilo je predviđeno da ispune sve projektirane zadatke  japanskih podmornica osim transporta. Njihovi avionic su trebali biti upotrebljeni za bombardiranje Panamskog kanala. Najčudnije obilježje njihova projekta bio je model njihova trupa. Da bi se dobio što manji gaz, njihov trup bio je konstruiran  poput dva usporedna cilindra. Bili su opremljeni šnorkelom, a ponekad i lažnim dimnjakom, kao maskom kad bi plovili na površini u domaćim vodama.

Posve nezavisno od ranjivosti tih velikih podmornica, angažiranje znatnih brodograđenih kapaciteta za njihovu izgradnju nije se ničim moglo opravdati, jer su ti kapaciteti bili potrebni za brodove od mnogo veće važnosti za japanski opstanak. Donekle se moglo pravdati utrošak veremena i napora kod brodova klase Yamato, jer nitko nije znao kako će brzo rat biti objavljen, ili, hoće li ga uopće biti. No gradnja podmornica klase I-13 i I-400 nije imala čak ni to opravdanje.

Godine 1937. u Japanu je počela gradnja jedne male, eksperimentalne, posve hidrodinamičke podmornice  No-71, koja je na testu pod vodom postigla brzinu od 21,25čv. Kad su pokusi bili završeni, ta je podmornica 1940. prebačena rezakište. To je značilo prelom na projektiranju podmornica. Prema je njena povodna izdržljivost  bila ograničena, bila je vrlo blizu toga  da bude prva ronilica. Godine 1943. počela je gradnja prve podmornice iz klase I-201 ( I-201 do I-208), koje su se zasnivale na rezultatima podmornice No-71. Ove su podmornice bile preteče njemačkih podmornica XXI, a imale su podvodnu brzinu od 19čv, koju su mogle održavati 55 minuta.

Godine 1943. i 1944, i japanska kopnena vojska dala je sagraditi više transportnih podmornica klase YU-I, ta nešto većih klase YU-1001, koje su bile građene zato da bi se mogli snabdjevati japanski garnizoni, a da se pri tom ne traži pomoć RM.

Poslednja podvodna plovila građena u Japanu u završnoj fazi rata bio je veliki broj malih samoubilačkih podmornica, kojima je predstojao zadatak da barem uspore, ako već neće moći suzbiti očekivanu američku invaziju. Vrlo je malo tih podmornica bilo upotrebljeno u akciji.



Slika:"Kairyu", samoubilačko plovilo poslije predaje (zarobljeno)         

Detalji  I-400

Japan je imao znatnu podmorničku snagu na početku rata. Uz dobro rukovanje tom flotom, moglo se očekivati da će postići značajnije rezultate. Premda je početkom rata bilo postignuto  nekoliko uspjeha, naročito protiv USA nosača aviona, konačni rezultati su razočarali. Loša doktrina, pridavanje prevelike važnosti napadu na ratne brodove, rezultirala je gotovo potpunim promašajem u razbijanju bilo koje od američkih invazionih flota koje su postepeno ugrožavale japanske pobjede na Pacifiku. Tada su japanske podmornice bile rascjepkane, a  sve to u uzaludnom položaju da se prebacivanjem ljudi i materijala održe japanski garnizoni. Upotrebljene  za transport, podmornice su ostale bez izgleda da zaustave američko napredovanje. Premda japanske podmornice nisu ni u kom slučaju bile najbolje na svijetu, ipak su bile dovoljno dobre da osiguraju Japanu uspješno kočenje američkog napredovanja, samo da su bile pravilnije korištene.

Gotovo sve japanske podmornice između dva rata bile su iz dva glavna tipa. Prvo su bile podmornice tipa Kaidai, pretežno od oko 1.620t površinskog deplasmana, s akcionim radijusom više od 16.000km i s površinskom brzinom iznad 20čv. Trebale su učestvovati u akcijama flote, pa  im otud tako velika površinska brzina. Podmornice drugog tipa trebale su djelovati kao izviđačke podmornice velikog dosega, pa su imale čak veći akcioni radijus i površinski deplasman od preko 2.000t. Podmornice kasnijeg izdanja nosile su i avion. Prvi od navedenih tipova razvio se iz britanskih, njemačkih i francuskih projekata, dočim je drugi tip bio izravno sazdan prema velikim njemačkim podvodnim krstaricama iz prvog svjetskog rata. Prva podmornica opremljena avionom (ispočetka ne baš uspješno) bila je podmornica  I-5, porinuta 1931. godine. Izgrađene su bile: Junsen I, klasa  I-1, I-2, I-3, I-4;  Junsen I modificirana, klasa I-5;  Junsen II, klasa I-6;  Junsen III, klasa I-7, I-8

Junsen I, klasa I-1, I-2, I-3, I-4
Jansen I, modificirana I-5

TT podaci I-1 i I-5

-Deplasman: 2002/2836t
-Dužina: 97.50m
-Šitina: 9,22m
-Gaz: 4,94m
-Pogon: dizel-6.000KS; električni-2.600KS, dvije elise
-Brzina: 18,8/8,1čv
-Akcioni radijus: površina  24.400 – 10čv;  zaronjena  60Nm – 3čv
-Dubina ronjena: 75m
-Posada: 75
-Naoružanje: I-1 = 6x533mm torpedo, top  2x140mm, mitraljez 1x7,7mm
                  I-5= 6x533mm torpedo, top 2x127mm, mitraljez 1x7,7mm, avion 1x Jokosuka E6Y1


 

-Jansen II, klasa 6
-Jansen III, klasa I-7, I-8


TT podaci I-6:

-Deplasman: 1930/3110t
-Dužina: 98,5m
-Šitina: 9,06m
-Gaz: 5,31m
-Pogon: dizel – 8.000KS; elektro – 2,600KS, dvije elise
-Brzina: 20/7,5čv
-Akcioni radijus: površina 20Nm – 10čv, zaronjena 65Nm – 3čv  
-Dubina ronjena:  80m
-Posada: 80
-Naoružanje:6x533mm torpedo,top  1x127mm, mitraljez 1x13mm PA, katapult, hangar, avion Yokosuka E6Y1

TT podaci I-7, I-8:

-Deplasman: 2267/3640t  
-Dužina: 109,30m
-Širina: 9,10m
-Gaz: 5,26m
-Pogon: dizel – 11.200KS; elektro – 2.800KS
-Brzina: 23/8čv
-Akcioni radijus: površina 14.000Nm - 16čv; zaronjena 80Nm – 3čv  
-Dubina ronjena: 100m
-Posada: 100
-Naoružanje: 6x533mm torpedo, top 2x 140mm, mitraljez 2x13mm, katapult, hangar, avion Watanabe E9W1
                        
  
 
                            
  

Treća  neobična klasa bila je I-121. Praktički slične njemačkim podmornicama  U-125 iz prvog svjetskog rata, ove su podmornice bile manje i sporije nego većina ostalih japanskih podmornica sagrađenih potkraj dvadesetih godina. Godine 1940. ove četri podmornice (I-121, I-122, I-123 i I-124), bile su opremljene vanjskim benzinskim rezervoarima radi snabdjevanja gorivom glavnih izviđačkih hidroaviona flote.

TT podaci I-121

-Deplasman: 1600/1796t
-Dužuina: 85,20m
-Širina: 7,52m
-Gaz: 4,42m
-Pogon: dizel -2.400KS; elektro – 1100KS, dvije elise
-Brzina: 14,9/6,5čv
-Akcioni radijus: 10.500Nm – 10čv;  40Nm – 4,5čv
-Dubina ronjenja: 75m
-Posada: 51
-Naoružanje: 2x533mm torpedo, top 1x140mm, 42 mine

Druga osebujna klasa, RO-33, sastojala se je od dvije podmornice (RO-33 i RO34) s površinskim deplasmanom od oko 710t, koje koje su bile porinute 1934. i  1935. Potkraj tridesetih godina Japan je izgradio jedan uspjeli tip džepne podmornice, pa je više velikih izviđačkih podmornica bilo prilagođeno zadatku da jih prenose. Jedini  uspjeh tih minijaturnih podmornica bio je torpediranje britanskog bojnog broda Ramillies u luci Diego Suarez.

TT podaci RO 33 i RO34

-Deplasman: 711/1219t
-Dužina: 73m
-Širina: 6,70m
-Gaz:  3,25m
-Pogon: dizel – 3.000KS; elektro – 1.200KS
-Brzina. 19/8,2čv
-Max.  dubina ronjenja:  75m
-Posada: 75
-Naoružanje 4x533mm- 10 torpeda, 1x3″ PA, 2x13mm mitraljez
-Akcioni radijus: 8.000Nm – 12čv, 4.500Nm – 20čv, zaronjena  90Nm – 3,5čv

Potopljene:
RO33  29.08.1942. kod Port Moresby
RO34 05.04.1943. kod Russell Islands

Kad je rat postao neizbježan, užurbano se izgradio jedan novi tip obalne podmornice, klase RO-100, od 533t površinskog deplasmana. One su bile namijenjene obrani japanskih predstraža blizu obale i za obranu domaćih voda, pa su imale vrlo ograničen akcioni radijus od 5.800km na površini.  Japanska mornarica  izgradila je samo jednu klasu podmornica srednje veličine za napad.  To su bile podmornice      RO-35. Bilo ih je izgrađeno osamnaest između 1941.-1944, a gradnja daljnjih dvadeset  i  osam podmornica mornarica je bila stornirala 1943. Te su podmornice bile od 975t površinskog deplasmana, a imale su akcioni radijus od 8.050km. Američki uspjesi  u uništavanju japanskih podmornica prisilili su Japance da napuste aktivno podmorničko ratovanje. Jedine podmornice sagrađene poslije ovih bile su podmornice za obalni transport, te te velike podvodne krstarice, od kojih su oba tipa bila namijenjena za sasvim specijalne svrhe. Izgrađeno je 18 podmornica Kaichu VII RO-35 (RO-35 do RO-50  i  RO-55 i RO-56), sve su uništene tokom rata.


TT podaci RO 35

-Deplasman: 975/1447t
-Dužina: 85,50m
-Širina: 7,05m
-Gaz: 4,07m
-Pogon: dizel – 4.200KS, elektro – 1.200KS, dvije elise
-Brzina: 19,8/8čv
-Max. dubina: 80m
-Posada: 61
-Naoružanje: 4x533mm torpedo, 1x76,2mm top, 2x25mm PA
-Akcioni radijus: 5.000Nm – 16čv; zaronjena 45Nm – 9,3čv

 

Gradnja podmornica 1941. - 1944., 18 podmornica(RO-100 do RO-117), sve uništene tokom rata.

TT podaci RO-100

-Deplasman: 533/795t
-Dužina: 60,90m
-Širina: 6m
-Gaz: 3,51m
-Pogon: dizel – 1.000KS; elektro – 760KS, dvije elise
-Brzina: 14,2/8čv
-Dubina ronjenja: 75m
-Posada: 55  (RO-109 – 65; RO-110 – 47)
-Akcioni radijus: površina  3.500Nm – 12čv; zaronjena  60Nm – 3čv
-Naoružanje: 4x533mm torpedo, top 2x25mm PA

Klasa I-361 podmornica za snabdijevanje bila je namijenjena najhitnije opskrbljivanje garnizona na opkoljenim otocima, u koju svrhu su mogli nositi 82t tereta, te dva desantno-jurišna čamca na pražnici malog grotla iza komandnog mosta. Pri kraju rata one su bile preudešene za nošenje ljudskih  torpeda “kaiten” (buduće da je bilo sačuvano mnogo japanskih podmornica).

TT podaci za Typ D  I-361:

-Deplasman: 1463/2251t
-Dužina: 73,50m
-Širina: 8,90m
-Gaz: 4,76
-Pogon: dizel – 1.850KS; elektro – 1.200KS, dvije elise
-Brzina: 13/6,5čv
-Dubina ronjenja: 75m
-Posada:55
-Akcioni radijus: površina  15.000Nm -10čv; podvodom 120Nm – 3čv  
-Naoružanje: 2x533mm torpedo, top 1x140mm, top 2x25mm,

Poslije ovih došle su nešto modificiranje podmornice klase I-373, koje su mogle nositi čak 260t tereta. Podmornice oba tipa, I-361 i I-373, bile su naoružane, dok je posljednji tip transportnih podmornica , klasa Ha-101, bio namijenjen samo za prevažanje tereta, pa su pri površinskoj vožnji mogle nositi 60t tereta  4.800km daleko. Građene su zbog jednostavnosti proizvodnje , a neke su bile dovršene za samo pet mjeseci. Gradnja svih preostalih tipova podmornica , drugačijih nego što su bile ove, kao i gradnja samoubilačkih plovnih sredstava bila je prekinuta u martu 1945, kako bi se ubrzala gradnja onih prvih.


TT podaci modificirani tip D  I-373

-Deplasman: 1687/2276t
-Dužina: 74m
-Širina: 8,9m
-Gaz: 5,05m
-Pogon: dizel – 1.720KS; elektro – 1.200KS, dvije elise
-Brzina: 13/6,5čv
-Dubina ronjenja: 100m
-Posada: 55
-Akcioni radijus: površina 5.000Nm – 13čv; pod vodom  100Nm – 3čv
-Naoružanje: top 2x 85mm, top 7x25mm

HA-101, planirano 12 kom, izgrađeno 10kom (HA-101 do HA-109 i HA-111), gradnja 1944.-1945.

Klasa HA-101

-Deplasman: 376/501t
-Dužina: 44.50m
-Širina: 6,10m
-Gaz: 4,04m
-Pogon: dizel – 400KS; elektro – 150KS, jedna elisa
-Brzina: 10/5čv
-Dubina ronjenja: 100m
-Posada: 21
-Akcioni radijus: površina  3.000Nm – 10čv, zaronjena 46Nm – 2,3čv
-Naoružanje: top 1x25mm

Uprkos nužnoj potrebi za velikim brojem  podmornica tokom rata, Japanci su uporno nastavili graditi specijalizirane jedinice. Najpoznatije su bile vrlo velike  podmornice klase I-13 i I-400. Ove iz klase I-13 bile su najveće podmornice koje je sagradio Japan do tog vremena. S površinskom istisninom od 2.635t one su nosile naoružanje od jednog 140mm i sedam 25mm topova, šest torpednih cijevi od 533mm, te dva aviona. Površinska brzina bila je 16čv, a imale su ogromni akcioni radijus od 21.000Nm (39.000km). Bile su naručene 1942. godine, a onda se namjeravalo prekinuti gradnju zbog velikih američkih uspjeha protiv velikih japanskih podmornica. Međutim, admiral Yamamoto izdao je direktno naređenje da se njihova gradnja nastavi, pa su tako dvije bile dovršene 1945. godine.

I podmornice klase I-400 bile su sagrađene na izričit zahtjev admiral Yamamota. Za polovicu veće od podmornica klase I-13, u vrijeme kad su građene to su bile najveće podmornica na svijetu. Bilo je predviđeno da ispune sve predviđene zadatke japanskih podmornica osim transporta. Njihovi avioni su trebali biti upotrebljeni za bombardiranje Panamskog kanala. Najčudnije obilježje njihova projekta bio je model njihova trupa. Da bi se dobio što manji gaz, njihov je trup bio konstruiran poput dva paralelna cilindra. Bili su opremljeni šnorkelom, a ponekad i lažnim dimnjakom, kao maskom, kad bi plovili na površini u domaćim vodama.

Posve nezavisno od ranjivosti tih velikih podmornica, angažiranje znatnijih brodograđevnih kapaciteta za njihovi izgradnju nije s moglo ničim opravdati, jer su ti kapaciteti bili potrebni za brodove od mnogo veće važnosti za japanski opstanak. Donekle se mogao opravdati utrošak vremena i napora kod brodova klase Yamato, jer nitko nije znao kao će brzo rat biti objavljen, ili, hoće li ga uopće biti. No gradnja podmornica   I-13 i I-400 nije imala čak ni to opravdanje.

TT podaci I-400

-Deplasman: 6670t
-Dužina: 122m
-Širina: 12m
-Gaz: 7m
-Pogon: dizel – 4x2.250KS; elektro – 2x2.100KS  
-Brzina: 18,7/12čv
-Dubina ronjenja: 100m
-Posada: 144  
-Naoružanje: 8x533mm torpedo, top1x140mm, top 3x25mm, top 1x25mm, 3x hidroavion Aichi M6A1

Klasa I-13, izgrađene samo dvije podmornice (I-13 i I-14)

TT podaci I-13

-Deplasman: 2620/4762t
-Dužina: 113,70m
-Širina: 11,70m
-Gaz: 5,89m
-Pogon: dizel – 4.700KS; elektro – 600KS
-Brzina: 16/5,5čv
-Akcioni radijus: 21.000Nm – 16čv
-Dubina ronjenja: 100m
-Posada: 108  
-Naoružanje: 6x533m torpedo, top 1x140, top 10x25mm PA, avion 2x Aichi M6A1  

Godine 1937. u Japanu je počela gradnje jedne male, eksperimentalne, posve hidrodinamične podmornice  NO-71, koja je na testu u zaronjenom stanju postigla brzinu od 21,3čv. Kad su pokusi bili završeni, ta je  podmornica 1940. prebačena u rezalište. To je  značilo prelom u projektiranju podmornica. Premda je njezina podvodna  izdržljivost bila ograničena, bila je vrlo blizu da bude prva ronilica. Godine 1943. počela je gradnja prve podmornice iz klase I-201, koje su se zasnivale na rezultatima podmornice NO-71. Ove su podmornice bile preteče njemačkih podmornica tipa XXI, a imale podvodnu brzinu od 19čv, koju sum ogle držati 55 min.


TT podaci za NO-71

-Deplasman: 213/240t
-Dužina: 42,8m
-Širina: 3,3m
-Gaz: 3,1m
-Pogon: dizel – 300KS; elektro – 1.800KS, jedna elisa
-Brzina: 13,1/21,3čv
-Posada: 11  
-Naoružanje: tri torpedne cijevi  

Klasa I-201, građene 1945, planirano 23 kom., izgrađeno 3 kom podmornica (I-201, I-202, I-203)

TT podaci za I-201

-Deplasman: 1290/1503t
-Dužina: 79m
-Širina: 5,8m 
-Pogon: dizel – 2.750KS; elektro – 5.000KS,  
-Brzina: 15,75/19čv
-Max. dubina: 110m
-Akcioni radijus: površina  7,800Nm – 11čv; zaronjena  135Nm – 3čv
-Posada: 31 (50)  
-Naoružanje: 4x533mm torpedo,  top 2x25mm PA

Godine 1943 i 1944. i japanska kopnena vojska dala je sagraditi više transportnih podmornica klase Yu-I, te nešto većih klase Yu-1001, koje koje su bile građene zato da bi se mogli snabdijevati japanski garnizoni, a da se pri tome ne traži pomoć ratne mornarice.

Plan je bio da se izgradi preko 400kom svih Yu klasa (Yu-I, Yu-1, Yu-1001, Yu-2001, Yu-3001, Yu-II). Izgrađeno je 39kom, od kojih je 5 tokom rata uništeno.

TT podaci Yu-1 (Izgrađeno 24 + 1 podmornica)

-Deplasman: 278/352t
-Dužina: 41,40,
-Širina: 3,90m
-Gaz: 3m
-Pogon: dizel – 400KS; elektro – 75KS, jedna elisa
-Brzina: 10/4čv  
-Max. dubina: 100m
-Akcioni radijus: površina  1.500Nm – 8čv, zaronjena 32Nm – 4čv  
-Posada: 23
-Teret: 24t  
-Naoružanje:  Yu-1, Yu-2, Yu-3 = top 1x37mm, mitraljez  5x7,7mm
    
 

TT podaci Yu-1001 (izgrađeno 9 podmornica)

-Deplasman: 392/479t
-Dužina: 49,00m
-Širina: 5,00m
-Gaz: 2,67m
-Pogon: dizel – 700KS; elektro – 75KS, jedna elisa
-Brzina: 12/5čv 
-Max. dubina: 100m
-Akcioni radijus: površina  1.500Nm – 8čv, zaronjena 32Nm – 4čv 
-Posada: 25
-Teret: 40t   
-Naoružanje:  top 1x37mm, mitraljez  1x7,7mm
   

TT podaci Yu-2001 (izgrađene 2  podmornice)

-Deplasman: 392/485t
-Dužina: 49,00m
-Širina: 4,80m
-Gaz: 2,70m
-Pogon:2x dizel – 700KS; elektro – 75KS, jedna elisa
-Brzina: 12/5čv 
-Max. dubina: 100m
-Akcioni radijus: površina  1.500Nm – 8čv, zaronjena 32Nm – 4čv 
-Posada: 25
-Teret: 40t   
-Naoružanje:  top 1x37mm, mitraljez  1x7,7mm

Klasa Yu-3001, izgrađene su tri podmornice (3001, 3002 i 3003), Yu-2 se je radi nevremena potopila 1945., ostale dvije su preživjele rat.

Submarines of the Imperial Japanese Navy

Kaidai     Types Junsen & Type C               Types with Aircraft               Mediums & Midgets
     
Type KD1            Type J1                        Type A1                             KaichuType                       
Type KD2            Type J1                        Modified Type A2                 Kaisho Type                       
Type KD3            Type J2                        Type A Modified                   Sen Taka Type                     
Type KD4            Type J3                        Type B1                             Sen Taka Sho Type             
Type KD5             Type C1                       Type B2                             Midget Type A/B               
Type KD6             Type C2                       Type B3                             Midget Type C                   
Type KD7             Type C3                       Sen Toku Type                    Midget Type D
                   

Minelayera&Transport

Type KRS
Type D1
Type D2
Sen Yu Sho
Sen Ho Sho Type

Posljednja  podvodna plovila građena u Japanu u završnoj fazi rata bio je veliki broj malih samoubilačkih podmornica, kojima je predstojao zadatak da barem uspore, ako već neće moći suzbiti očekivanu američku invaziju. Vrlo je mali tih podmornica bilo upotrebljeno u akciji.

Kairyu klasa,samoubilačko plovilo, izgrađeno je bilo oko 213 komada, a planirano 760 komada.

TT podaci:

-Deplasman. 19,3/21,3t
-Dužina:17,2m
-Širina: 1.3m
-Visina: 1,3m
-Pogon: dizel – 86KS; elektro – 80KS
-Brzina: 7/10čv
-Akcioni radijus: površina  450Nm – 5čv, zaronjena 38Nm – 3čv
-Posada: 2
-Naoružanje: 2x450mm torpedo i 600kg eksploziva


 

Unutrašnjost Kairyu tip D

Unutrašnjost Kairyu tip D

Zarobljena Yu-3

Unutrašnjost Yu-3

Junsen 2 I-6

Junsen 3  I-7

tip KD 7 I-176

Sen Toku 1945

Komandni most Yu-1

I-14 (1944.)
I-16 (1938.)

Potapanje RO-26 (No 68)

http://www.criticalpast.com/video/65675022295_Japanese-submarine-RO-26_submarine-RO-51_HO3S-Helicopter_explosion

TT podaci RO 26
 
-Deplasman: 762/1097t
-Dužina: 74,22m
-Širina: 6,12m
-Gaz: 3,73m
-Pogon: dizel - 2.900KS; elektro – 1.200KS dvije elise,
-Brzina: 26/8,5čv
-Max. dubina ronjenja: 45,7m
-Posada: 46
-Naoružanje: 4x533mm torpedo , 1x76,2mm
-Akcioni radijus: 6.000Nm - 10čv, zaronjena 85Nm – 4čv

RO-31 (ex No70)

I-58

-RO63
-RO45

-I26
-I61

.

https://www.youtube.com/watch?v=S5bKPUaojLw

https://youtu.be/e3s8lwt_ZSc

IJN I-19


https://youtu.be/buRQY_qCrXU

https://youtu.be/1m7f4_t4iAU

https://youtu.be/38jBgliHqoA

https://youtu.be/rrRvYM8bEEE

https://youtu.be/ImzFHKWainU

https://youtu.be/6_4yaH6Y_hQ