PALUBA

Treba spomenuti i Emanuele Filiberto klasu do dva broda imenjaka klase i drugog nazvanog po tvorcu Admmiraglio st Bon.Ta je klasa predstavljala totalni promašaj i što se tiče oklopa i naoražanja, kao i brzine. Imala je između ostalog loše maritimne osobine. Brodovi su uvedeni u mornaricu do 1901 godine. Glavni kalibar su bili topovi 4x 254mm. Brodovi su imali probleme sa stabilitetom i većinu vremena su proveli vezani u luci. Isplovljavali su samo po mirnom vremenu.

[attachment=3]
 [attachment=2]
 [attachment=1]

Zbog negativnog raspoloženja javnosti, posle neuspjeha u Italo- Etiopskom ratu, prema vojsci uopšte, što se reflektovalo i na mornarički budžet usporilo je tempo izgradnje pomorskih snaga. Međutim težnja da se izgradi flota koja bi odgovarala osvajačkim apetitima Italije  nadvladali su te neprilike

Italia se ograničila na manju tonažu i 1901 sagrađena su dva broda (Benedetto Brin i Regina Margherita) od 13.400t ,naoružana sa 4x 305mm u dvije kule i 4x 200mm u staničnim kazamatama, ako se tome doda 12X150mm,  to je bilo previše pa je opet trpijela oklopna zaštita.

[attachment=4]

Kao što je ranije rečeno u tom razdoblju je polagana pretjerana pažnja srednjoj artilieriji na brodovima. To se odrazilo na narednu klasu još manjih brodva, gradnja 1904 do 1907 ,klase Vittorio Emanuele (Regina Elena, Vittorio Emanuele, Napoli i Roma) deplasmana 12.600t, zbog čega im je smanjena glavna artiljerija na 2x  305mm u jednocijevnim kulama na račun pojačane srednje artiljerije 10x 200mm. Oklop im je bio deblji nego prethodnoj klasi, a postizali su i veće brzine do 22čv.

[attachment=5]

Dali je problem bio jedan, ili je bilo više malih problema, koji su na kraju doprineli tako slabom konačnom produktu?

ML, odlično urađena tema!

LPB

To se dosta dešava? Malo mi je neobično, da

Taj je brod bio dosta upitne kvalitete, specifičnog oblika trupa, niskog nadvođe radi čega je glavna artiljerija dignuta dosta visoko, što se odrazilo na slaba maritimna svojstva.

Stabilizatorima se to nebi dalo rešiti ili je onda prevelik gaz?

ML, čak i drugo čitanje teme mi je bilo interesantno. Super! :super

Hvala Boro.
Božo, sa stabilizatorima se što se tiče stabilnosti ne postiže mnogo,oni služe uglavnom da se poveča rolling period, znači da se imaju sporije amplitude, a nestabilni brodovi to ionako imaju, prestabilni brodovi imaju brze i neugodne amplitude pa se stavljaju stabilizatori da to umanje.

Problem stabiliteta klase Emanuele Filiberto

Brodvi su građeni sa tumblehome trupom, koji je tih godina bio moderan posebno u francuskoj mornarici (Jaureguiberry).

Tumblehome truo je trup koji se prema gore sužuje. To se opravdavalo smanjenom težinom palube i povečanim nadvođem. Svoj največi debakl taj stil gradnje je doživio u Tsushimskoj bici kad  se pokazalo, da su brodovi opasno nestabilni kod najmanjeg prodora vode ( od četiri broda građena u tom stilu Borodino klase, tri su izgubljena), što je opet kasnije rezultiralo obustavu ovog dizajna u budučnosti kod svih mornarica.

To je i jednostavno objasniti da je površina vodne linije nagnutog broda ovog tipa manja od površine vodne linije normalno građenog broda, što uveliko utiče na visinu metacentra.

Italijanskoj klasi se može nadodati i visoko težište sustava KG, naime zbog niskog nadvođa glavna artiljerija je bila previše dignuta. I na kraju ako se pogleda nadvođe tih brodova, ono je više nego nedovoljno tako da je brod več kod nagiba od 10 stepeni praktično imao rub palube u vodi.

[attachment=1]

Brod je mogao postati stabilniji samo spuštanjem viših težina, spuštanjem topovskih kula, dodavanjem težina bliže kobilici (neostvarivo radi ionako malog nadvođa) ili povečanjem rezervnog uzgona ( št označi dizanje nadvođa). Ja sam duboko uvjeren da brod nije mogao podnjeti teško more, kao i da je svaki prodor vode za njega mogao biti koban, što svakako nisu značajke dobro građenih ratnih brodova.

I A-U klasa Tegethoff je imala probleme sa stabilitetom uglavnom zbog malog deplasmana  i previše dignutog težišta broda KG, ako se uzme dosta slaba podvodna zaštita to umnogome objašnjava potonuće Szent Istvan-a. Povečanjem veličine broda dobijo bi se umnogome kvalitetni brod.

A što se tiče stabilizacije odnosno povečanja rolling perioda koriste se na ratnim brodovima donje dvije solucije, to se radi kada je brod previše živahan, ali kako je se može vidjeti sve te mjere se svode na smanjenja stabiliteta ( dizanje težišta sustava, i smanjenje momenta uspravljanja)

[attachment=2]

Profili ovih brodova iz Iz The Naval Annual (1902).

[attachment=1]

[attachment=2]

[attachment=3]

Inače, Vittorio Emanuele je bio admiralski brod tokom skoro cele svoje službe u italijanskoj mornarici.

Učestvovao je italijansko-turskom ratu, u akcijama zauzimanja Tobruka i Bengazija, operacijama u Dardanelima i egejskom moru, sve do zauzimanja Rodosa i dodekaneskih ostrva.

Tokom Prvog svetskog rata na službi između Taranta, Brindizija, Valone i egejskog mora, gde je učestvovao u 8 ratnih misija. Otpisan je iz službe i isečen 1923. godine.

E Filiberto 1918 u Rijeci.

Još jedna slika iz Rijeke posle primirja[attachment=1]

Ljepa slika R.Nave Napoli, klase Vittorio Emanuele.[attachment=1]

Filiberto na sidru.

[attachment=1]

Primećujem malu visinu slobodnog boka, mora da je bio prilično "mokar".

Jedna malo poboljsana fotografija koju je postavio ML; na nizoj se vidi isti brod ("PETKA" Dubrovacke paroplovidbe u prvom planu).
[attachment=1]
[attachment=2]

Jedan od brodova klase Regina Elena, fotografisan sa krstarice Libia.

[attachment=1]

I, kao što je čest slučaj kod talijanskih brodova, bili su brzi, ali relativno slabo oklopljeni.

Dva crteža Benedeta.

[attachment=1]

[attachment=2]

[attachment=1]

Crteži iz The Naval Annual (1912).


[attachment=3]

[attachment=2]

[attachment=1]