Još pri ulasku aviona P-80 u lovačke skvadrone USAAF-a, je svima bilo janso da ove letelice svojim performansama nisu dorasle svojim takmacima kao što su bili Gloster Meteor, a pogotovo Me-262. S druge strane se pojavila potreba za školskim avionom, koji bi pilotima omogućio lakši prelaz sa klipnih aviona na mlazne. Zbog toga u kompaniji Lokid odlučuju da izvrše prepravke svog neuspelog lovca i od njega naprave trenažni avion. Ovo im je u potpunosti uspelo i prototip najzad poleće 22 marta 1948 godine.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Sam avion je bio niskokrilac potpuno metalne konstrukcije, sa stajnim trapom tipa tricikl. Motor aviona je bio spojen sa zmajem letelice, tako da je njegova popravka i održavanje bilo veoma olakšano, jer je trebalo samo skinuti repni deo. Istovremeno je trup aviona produžen za 1 m, kako bi bilo moguće smestiti sedište instrujktora i ugraditi sistem za upravljanje i potrebne instrumente. Pogonsku grupu letelice je pretstavljao motor Alison J-33, koji je nastao usavršavanjem motora RR Derwent.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Na početku razvoja letelica je dobila oznaku TP-80C/TF-80C, da bi uskoro dobio novu oznaku T-33A. Kako je mornarica koristila drugačiji sistem označavanja od vazduhoplovstva, u njenoj službi su avioni dobili oznaku TV-2. Jedina razlika između ovih verzija je bila u motoru koji je korišten, jer su letelice T-33 koristile motor Alison J33-A-35, dok je na avionima za mornaricu korištena verzija A-20 istog motora.
Odmah po poletanju prototipa svima je bilo jasno da je stvorena izuzetna letelica, što je potvrđeno proizvodnjom 5691 primerka u Lokidu, dok je u fabrikama Kanadair i Kavasaki proizvedeno još 656, odnosno 210 letelica. Osim toga ovi avioni su izvezeni u još 41 zemlju sveta, a u mnogima od njih su pretstavljali prvi dodir njihovog letačkog kadra sa mlaznom avijacijom. Za nas je ipak najintersantnije njihovo korišćenje u jedinicama JRV-a od 1953 do 1984 godine.
Donošenjem rezolucije Informbiroa 1948 godine, FNRJ se našla u teškom položaju što se tiče avijacije. Isporuka rezervnih delova za sovjetske tipove vazduhoplova u našem naoružanju je pretsala, a domaća industrija nije bila u stanj da ih isporuči. Borbena gotovost vazduhoplovstva je bila u konstantnom opadanju, tako da je FNRJ bila prinuđena da potraži pomoć od zapadnih saveznika. Prvi pregovori o vojnoj pomoći su vođeni krajem 1950 godine, da bi 14 novembra 1951 godine najzad bio potpisan
ugovor o pristupanju FNRJ programu o uzajamnoj pomoći. Prva pomoć jugoslaviji se sastojala od dopremanja klipnih aviona tipa Moskito i P-47D, da bi u septembru 1952 godine prva grupa naših pilota otišla na obuku za mlazne avione, u američkoj bazi Šamon u francuskoj.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Najzad, 10 marta 1953 godine, stižu prvi mlazni avioni JRV-a. Tog dana su na aerodrom u Batajnici sletela 4 aviona tipa T-33A, od kojih su dva predata našem vazduhoplovstvu, dok su se sa druga dva vratili američki piloti. Ova dva aviona dobijaju svodmah dobijaju nađe oznake i VE brojeve 10001 i 10002. Krajem aprila meseca stižu još tri aviiona i svih pet letelica je u početku bilo u sastavu 117 LAP-a, da bi 22 maja iste godine bili predati novoosnovanom Centru za preobuku na mlazne avione. Do jeseni 1954 godine JRV je primilo ukupno 25 letelica ovog tipa.
Početkom 1955 godine glavni izviđački avion JRV-a je bio britanski Moskito. Kako bi se osavremenio i ovaj deo našeg vazduhoplovstva, naručene su i 22 letelice tipa RT-33A. Novi izviđači su počeli da pristižu 14 aprila 1955 godine, da bi njihova isporuka bila gotova u januaru sledeće godine. U našoj službi ove letelice dobijaju VE brojeve od 10101 do 10122. Najveća razlika između izviđačkih i standardnih letelica je bila u povećanom doletu izviđačke verzije, kao i fotografskoj opremi koja se nalazila u nosu letelice. U njemu su bile ugrađene dve kamere K-17B i jedna kamera K-22 za dnevno snimanje ili po jedna kamera K-17B, K-22 i K-37, od kojih je kamera K-37 bila namenjena za snimanje noću. Osim toga ove letelice su nosile i fotografske ( FOTAB) i svetleće ( SAB) bombe. Ove letelice su bile raspoređene u 103 VIP-u ( Vazduhoplovni Izviđački Puk).
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Kako je od 1955 godine usledilo otopljavanje odnosa sa SSSR-om, jugoslavija je zapadnu pomoć primala do 1959 godine, kada je ugovor o pomoći isuviše olako raskinut sa naše strane. Pošto je intenzivno letenje i obuka naših polota počelo da uzima svoj danak, pojavila se potreba za nabavkom novih školskih mlaznih letelica. Krajem 1959 i početkom 1960 godine je donesena odluka da se počne sa komercijalnim nabavkama polovnih letelica. Tokom 1961 godine su nabavljene letelice TV-2 koje su izbacivane iz upotrebe u američkoj mornarici. Ukupno je nabavljeno, u zavisnosti od izvora, 54 ili 60 ovih letelica koje u našoj službi dobijaju VE brojeve od 10201 do 10254/260 ( opet u zavisnosti od izvora). Ove letelice ostaju u našem naoružanju do 1969 godine, kada su u potpunosti zamenjene domaćim školskim avionima tipa G-2.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Pošto je postojala potreba za avionima za vuču meta, 1976 godine je donesena odluka o nabavci 4 aviona iz SAD-a. Tokom te godine avioni pristižu i dobijaju VE brojeve od 10051 do 10054 i bivaju ofarbani u čudnu žuto-crnu šemu, a sve u cilju njihovog lakšeg uočavanja od strane posada sredstava PVO. Sledeća nabavka aviona T-33 je realizovana u oktobru 1980 godine, kada su od Rvbelgije kupljene još 4 letelice , koje dobijaju naše VE brojeve od 10055 do 10058. Sve ove letelice su korištene do 1984 godine kada se definitivno povlače iz upotrebe i ostaju u našim rukama do 1986, kada su prodate na međunarodnom tržištu privatnim kolekcionarima. Ono što može da nas raduje je da neke od ovih letelica još uvek lete, što je dokaz da se stvarno radi o jednom od najboljih mlaznih školskih aviona svih vremena.
dužina: 11,48 m
visina: 3,56 m
razmah: 11,85 m
površina krila: 21,81 m2
motor: Alison J-33-A-35 sa 2046 daN ili Alison J-33-A-20 sa 2086 daN na letelicama TV-2
masa: prazan 3794 kg ( 4013 kg RT-33A), maksimalna poletna 6849 kg ( 7284 kg RT-33A)
brzina: maksimalna 970 km/h
dolet: 2050 km ( 2600 km RT-33A)
plafon leta: 12350 m
