Jedan od najlepsih mostova po mom misljenju je onaj na Djurdjevica Tari u Crnoj Gori. Mesto na kome je sagradjen je i za danasnju tehnologiju veliki izazov.
Izuzetno graditeljsko djelo savremene arhitekture, simbol i neizostavna veduta kanjona rijeke Tare je grandiozni most na Đurđevića Tari, između sela Budečevica i Trešnjica. Veliki betonsko lučni most projektovao je jedan od najvećih građevinskih stručnjaka Kraljevine Jugoslavije, ing. Mijat S. Trojanović. Građen je 1938/40. godine. Kada je dovršen, bio je najveći drumski most od armiranog betona u Evropi i jedan od nekoliko najvećih i najljepših saobraćajnih objekata ove vrste u svijetu. Svojom snažnom petolučnom konstrukcijom, od koje je glavni luk s rasponom od 116 metara, uzdiže se nad kanjonom dubokim preko 150 metara.
U vrijeme Drugog svjetskog rata, da bi spriječili prelazak neprijateljskih jedinica u Crnu Goru 1942. godine, partizani su srušili jedan luk mosta. Zadatak je izveo građevinski inženjer Lazar Jauković, koji je učestvovao u izgradnji mosta. Tada je srušena konstrukcija poslednjeg malog lučnog otvora u dužini od 44 m, dok su ostali djelovi mosta ostali neoštećeni. Jaukovića su Italijani uhvatili i strijeljali na odsječini mosta. Narod durmitorskog kraja, u znak sjećanja na njegovo herojsko djelo, podigao mu je spomenik u blizini mosta gdje je i sahranjen. Poslije oslobođenja, Most je saniran i svečano pušten u saobraćaj septembra 1946.godine
Još jedan pokazatelj veštine njegovih neimara je i podatak da je prilikom gradnje podignuta najviša drvena skela u svetu
A treba pomenuti da se pokraj mosta nalazi još jedna bista. Ona podseća na Božidara Žugića, poručnika jugoslovenske vojske koji je aprila 1941. godine poginuo u Vojvodini, u blizini Bačkog Petrovca. Ne želeći da dozvoli predaju Mađarima, pucao je u jugoslovenskog i u mađarskog oficira, a potom je i sâm poginuo
Most na Đurđevića Tari na fotografiji snimljenoj 02.10.1954. godine.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
