Raketni sistemi PVO iz porodice "S-300P"

[micha]

   Radi se o kompilaciji od najmanje tri različita snimka pogotka u S-300.  Na drugom od snimaka gde Lancet pogađa zaštitnu mrežu vidi se tela trojice članova posade koji nešto rade na krovu, a zatim odleću i padaju ispred kamiona nakon eksplozije. Treći snimak je kolona , možda čak istih vozila koja stoji na ivici šume.

[dzumba]

Највероватније га је оштетио. Вероватно се може поправити, али ће требати време. У сваком случају тај радар је тренутно изван употребе.

[Kubovac]

S-300P porodica ruskih raketnih sistema protivvazduhoplovne odbrane

S-300PT/PS (NATO naziv SA-10 Grumble) je serija raketnih sistema zemlja-vazduh velikog dometa koji pripadaju bivšem Sovjetskom Savezu, a sada ih koristi Rusija, kao i razne zemlje bivšeg istočnog bloka. Proizveo ga je NPO Almaz, na osnovu početne verzije S-300P.

Sistemi S-300P su razvijeni za sovjetske snage protivvazduhoplovne odbrane, za zaštitu od vazduhoplovnih napada  i napada krstarećim projektilima. Naredne varijacije su razvijene da bi mogle da presretnu i balističke rakete.

Osamdesetih godina prošlog veka predstavljen je sistem S-300PT, sistem protivvazduhoplovne odbrane srednjeg dometa, koji je zamenio starije S-25 i S-75. Ovi sistemi su bili istaknuti po svojim protivraketnim i protivvazduhoplovnim sposobnostima, mobilnosti i kapacitetu za brzo premeštanje. Sistem S-200 je bio odgovoran za protivvazduhoplovnu odbranu velikog dometa. Njegov impresivan domet od 300 km omogućio mu je da presreće različite ciljeve, uključujući balističke rakete pri niskim hipersoničnim brzinama.

Razmislite o igri šaha u kojoj svaka figura ima svoje sposobnosti i ograničenja. Sada razmislite o novom komadu sa superiornim pokretom i preciznošću. Ovo je bila situacija ruske protivvazdušne odbrane sredinom 80-ih, kojom je vladao efikasan, ali ograničen S-300PT/PT-1 sa dometom od 75 km. Godine 1985. stigao je S-300PS, koji je proširio domet na 90 km (za podzvučne ciljeve) i poboljšao preciznost. Međutim, prava promena igre tek je dolazila.

Do 1992. godine predstavljena je serija S-300PM, a prvi predstavnik je bio sistem pod oznakom S-300PM Volhov-6M (izvozna oznaka S-300 PMU-1), koji je u potpunosti promenio igru. Bio je toliko inovativan da je dobio novu zapadnu oznaku SA-20, koji je nasledio seriju S-300PT/PS, poznatu kao SA-10. Ovo je odražavalo nove mogućnosti koje je doneo na sto. Te mogućnosti su bile još pojačane pojavom naslednika S-300PM Favorit (izvozna oznaka S-300PMU-2).

Uzmite u obzir ovo: projektili sa dometom od 150 - 195 km, koji putuju brzinom od 5,8 maha. Ovo su bile impresivne karakteristike serije S-300PM. Dok su domet i brzina bili manji od S-200, rakete su bile mnogo manje i lako su se postavljale na mobilna lansirna vozila. Ova prenosivost dala je sistemu S-200 oštru konkurenciju, jer je ovaj bio ograničen uglavnom na fiksne lokacije. Rezultat? Značajno povećanje preživljavanja ruskih sistema protivvazduhoplovne odbrane dugog dometa. Prava revolucija!

PM serija nudi više nego dvostruko veći opseg angažovanja od prethodne serije S-300P. Mogućnost lansiranja više vrsta projektila koja omogućava višeslojnu odbranu unutar jedne jedinice, a koja je uvedena kod sistema S-300PT-1 i S-300PS, kod porodice PM je dodatno unapređena. Štaviše, njegovi senzori su redizajnirani za dugotrajne angažmane. Zajedno sa kompaktnošću i mobilnošću, PM serija predstavlja značajan napredak u protivvazduhoplovnoj odbrani.

S-300PMU-1 je pokrenuo značajan izvoz, posebno u Kinu, i označio novu fazu za Rusiju. Zamenio je zastarele jedinice S-200 i postavio temelje za snažnu mrežu dugog dometa. Postsovjetska ruska mreža protivvazduhoplovne odbrane brzo se smanjivala. Stradali su i Vazduhoplovstvo i drugi vojni resori. Međutim, S-300PMU-1, koji je nudio tri sloja protivvazduhoplovne odbrane, služio je kao kritična podrška u to vreme.

Rusija je 1997. godine predstavila naslednika S-300PMU-1, impresivnog S-300PMU-2. Ovaj napredni sistem protivvazduhoplovne odbrane mogao je da se nosi sa balističkim projektilima srednjeg dometa i imao je brojna poboljšanja svog komandnog mesta, skladišta raketa, paketa za održavanje, radara i sistema za elektronsko ratovanje.

Lansirne jedinice su unapređene, čime je povećana njihova autonomija i efikasnost. Bio je to značajan napredak u protivvazduhoplovnoj odbrani i važna prekretnica u ruskoj istoriji. S-300PMU-2 je otvorio put za evoluciju, radno nazvanog sistema S-300PMU-3, sada poznatog kao moćni S-400 Trijumf. Uprkos početnim kašnjenjima, S-400 je predstavljen 2007. godine, nadmašivši svoje prethodnike po broju proizvodnje i naprednim karakteristikama.

Vratimo se na 1990-te, kada se rusko vazduhoplovstvo smanjivalo, a modernizacija usporavala. Mnogi obećavajući programi lovaca pete generacije bili su otkazani. Zatim su došle promene u igri: S-300PMU-1, PM-2 i S-400. Ovi sistemi su prebacili više odgovornosti na mobilne zemaljske sisteme u postsovjetskoj Rusiji, nudeći isplativu strategiju za odbranu nacionalnog vazdušnog prostora, koja je široko prihvaćena kao pametan pristup.

[dzumba]

Уз све вредности које су систем С-300 показали у текућем рату, Русија је огромна земља и увек има "рупа" да се заобиђу ови системи. Потребни су у зони фронта да штите јединице у добрани и нападу. Потребни су да штите кључне инфраструктурне објекте, потребни су да штите велике градове. Осим наведеног у смислу похвала том систему, он има и слабости које је противник сагледао и сигурно ће их користити. Истина, доћи ће и нове, побољшане верзије, али то неће бити баш тако брзо, посебно у смислу производње потребне количине система.

[Kubovac]

Belorusi uvežbavaju sa raketnim sistemima PVO S-300PS

Na poligonu Brestski odvija se taktička vežba sa ljudstvom 115. raketnog puka PVO.

Tokom manevara u praksi se uvežbavaju pitanja zauzimanja položaja, maskiranja, promene položaja, organizovanja obezbeđenja, suprotstavljanja diverzantskim i izviđačkim grupama i bespilotnim letelicama.

Na priloženim fotografijama, vidimo veoma dobro maskirane i kamuflirane komponente sistema S-300PS, lansere 5P85S tokom marša i u borbenom položaju i radar za praćenje ciljeva i navođenje raketa 30N6 u borbenom položaju.

Za neposrednu odbranu položaja i sistema se, pored ličnog naoružanja, koriste i prenosni raketni sistemi Igla.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Prvačić]

Osamdesetih godina prošlog veka predstavljen je sistem S-300PT, sistem protivvazduhoplovne odbrane srednjeg dometa, koji je zamenio starije S-25 i S-75.

Nije li trebalo da pored gore navedenih S-25 i S-75, zamijeni i S-125?

[Kubovac]

Osamdesetih godina prošlog veka predstavljen je sistem S-300PT, sistem protivvazduhoplovne odbrane srednjeg dometa, koji je zamenio starije S-25 i S-75.

Nije li trebalo da pored gore navedenih S-25 i S-75, zamijeni i S-125?

Pa i ne baš. S-125 Neva je bila zamišljena kao sistem za niskoleteće ciljeve, "dodatak" uz sisteme S-75 i S-200, tako da je ostala aktivna još neko vreme i nakon povlačenja ova dva sistema iz naoružanja u SSSR-u. Zato je u početku, organski, u sastav diviziona S-125 ulazio radar P-15 / P-19. Tek kasnije se sistem, pre svega na Bliskom istoku, a onda i u ostalim državama, počeo koristiti i kao sistem za veće visine (do 18 km), a kao osnovni OAR je u sastav diviziona ušao P-12, a kasnije i P-18.

[Prvačić]

To što je S-125 bio "dodatak" me je i zbunjivalo.

Nevezano za prethodni tekst, kakve su "nizinske" karakteristike S-300? I ima li potrebe da S-300 "dopunjava" S-125 na malim visinama?
Već si nekoliko puta opisivao radar S-300 za male visine "krokodil", pa zaključujem da je S-300 projektovan kao svevisinski sistem za letjelice sa posadom.

[Kubovac]

Borbena posada sistema PVO S-300PS odbila je „neprijateljski“ vazduhoplovni udar na Tadžikistan

Ruski vojnici su uništili sve simulirane ciljeve.

Borbene posade protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-300PS ruske vojne baze, koja se nalazi u Tadžikistanu, odbile su vazduhoplovni napad simuliranog neprijatelja tokom uvežbavanja.

U okviru vežbe, dežurne snage dobile su signal o detekciji nekoliko balističkih projektila simuliranog neprijatelja, koje su lansirane u rejon razmeštaja ruskih vojnih objekata. Posada diviziona PVO S-300PS otkrivala je ciljeve koji su se približavali iz raznih pravaca i visina i pratila ih. Izvršena su elektronska lansiranja protivvazduhoplovnih vođenih raketa na vazduhoplovne ciljeve imitirajući savremena sredstva vazdušnog napada simuliranog neprijatelja. Svi simulirani ciljevi su uništeni.

Tokom obuke, posada je razradila i standarde za punjenje sistema S-300PS raketama. Jedinice za neposrednu bezbednost i odbranu su razradile akcije za odbijanje napada uslovnih diverzantsko-izviđačkih grupa na borbene položaje.

Divizioni kompleks protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-300PS nalazi se na eksperimentalnom borbenom dežurstvu u 201. ruskoj vojnoj bazi. Kompleks obavlja zadatke odbrane ruskih kompleksnih objekata od napada strateškim krstarećim raketama, taktičkim i operativno-taktičkim balističkim raketama, od masovnih udara savremenih i naprednih aviona, kao i obavljanje zadataka protivvazduhoplovne odbrane centralno-azijskog regiona kolektivne bezbednosti (ODKB).




Izvor

[Kubovac]

Ruski vojnici uništili su raspoređenu jedinicu protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-300PS Oružanih snaga Ukrajine u oblasti Nikolajev

Prema svemu sudeći ovde je nastradala čitava raspoređena jedinica S-300PS. Dakle, stradao je pogođeni samohodni lanser 5P85, drugi je verovatno teško oštećen, a stradao je najverovatnije i radar za navođenje raketa 30N6, tako da je ova jedinica potpuno stavljena van upotrebe.

Iako na snimku ne vidimo jasno radar za navođenje raketa 30N6, po rasporedu lansera i lokaciji dejstva sasvim je razumno pretpostaviti da je radar pogođen u drugom udaru.

Naime, komunikacija između samohodnih lansera (master-pretpostavljenih)5P85S i radara za navođenje raketa 30N6 se odvija putem radio-datalinka i antene koja se podiže na visinu od oko 2,5 metra i koja mora biti usmerena ka radaru za navođenje raketa, što bi "grubo" značilo da SLO mora "gledati" kabinom vozila prema anteni radara za navođenje raketa, što opet uslovljava i kako se oba SLO i master i slave (ako je i on raspoređen) moraju rasporediti (pozicionirati), imajući u vidu da su lansirni kontejneri "nula".

Prema tome, mora postojati optička vidljivost između SLO "master" i radara za navođenje raketa, ne sme biti prepreka u vidu "visokih stabala" ili slično.

Pritom, udaljenje između SLO "master" i radara za navođenje raketa, ne može biti veće od cca 100-120 metara, mada je u praksi to još bliže. To uslovljava i "pažljivije" biranje terena, jer bi prepreka visine 20-tak metara (ili više) u dužini i širini od x metara (šuma sa gustim ili srednje gustim visokim stablima) na manje od 100 metara daljine, mogla ometati radar za navođenje raketa u praćenju ciljeva i navođenju raketa na niskoleteće i veoma niskoleteće ciljeve (poput krstarećih raketa) na srednjim daljinama.

Doduše radar za navođenje raketa se može podići na stub, ali to opet iziskuje vreme za njegovo podizanje i puštanje u rad i kasnije spuštanje i pripremu za marš.

Dakle, obzirom da su lanseri okrenuti ka drvoredu, a da je drugi udar bio upravo tu, sasvim je korektno pretpostaviti da je drugim udarom pogođen radar za navođenje raketa 30N6, koji se nalazi ispred šumarka, radio je sektorski (cca 180 stepeni), i koji je udaljen nekoliko desetina metara od 2 samohodna lansera 5P85 koja ovde na snimku jasnije vidimo....

Takođe, vidimo i eksplozije goriva raketa i samolansiranje (barem jedne) od raketa u kontejnerima.

[pvanja]

Slima izvucena iz malo bolje snimka.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

2x Lanesrim 1x Radar i pratece kabine i agregati i verovatno rezervi komplet raketa ili dodatni lanser
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Snimak malo boljeg kvaliteta

[Kubovac]

Grčki sistem S-300PMU-1 | Vežba protivvazduhoplovne odbrane sa bojevim gađanjem ciljeva u VaP-u "Beli orao 2013"

[Kubovac]

Bugarska će Ukrajini pokloniti neispravne projektile za sistem S-300PMU?

Poslanici bugarskog parlamenta razmatraju značajan predlog u vezi sa donacijom projektila za sistem protivvazduhoplovne odbrane S-300, ključni element koji štiti vazdušni prostor zemlje.

Kako prenosi Obektivno.bg, brojne ključne bugarske stranke kao što su GERB [Građani za evropski razvoj Bugarske], SDS [Unija demokratskih snaga], PP [Promena se nastavlja], DB [Da Bugarska] i DPS [Pokret za prava and Freedoms] predložio da se ponudi dodatna vojna pomoć Ukrajini. Predložena pomoć uključuje protivvazduhoplovne vođene rakete namenjene sistemu PVO S-300PMU.

Ovaj predlog predvode istaknuti bugarski političari kao što su Bojko Borisov [GERB], Hristo Ivanov [DB], Deljan Peevski [DPS], Kiril Petkov [PP], Ivajlo Mirčev [DB] i Hristo Gađev [GERB]. Pretpostavlja se da predlog ima velike šanse za prolazak zbog značajne zastupljenosti stranaka predlagača u parlamentu, od kojih neke [GERB, PP, DB, SDS] trenutno podržavaju Vladu.

Iako se takve vesti obično mogu tretirati kao standardne, izjava Ivajla Mirčeva, poslanika iz DB-a, izazvala je nekoliko upita. Mirčev je sugerisao da bi rakete S-300, koje bugarska vojska smatra neupotrebljivim, u suštini mogle da funkcionišu kao rezervni delovi za Ukrajince. Prema komentarima Mirčeva, rakete se ne mogu renovirati ili oživeti u Bugarskoj, dok Ukrajinci poseduju neophodan kapacitet da ih iskoriste.

Ovaj zahtev je pokrenut procesima koje je bugarsko Ministarstvo odbrane pratilo od 15. septembra 2020. do 21. jula 2022. godine, a koji se odnose na održavanje protivvazduhoplovnog raketnog kompleksa S-300PMU. Bugarska socijalistička partija (BSP) pozvala je na ostavku Todora Tagareva, ministra odbrane Bugarske.

Donacija će oslabiti bugarsku odbranu

Koncern za vazduhoplovnu odbranu „Almaz Antej“ bio je jedini kandidat. Oni su izjavili da nisu u stanju da poprave vođene protivvazduhoplovne rakete tipa 5V55R[K] i predložili su bugarskim vlastima da upute svoje zahteve ruskom Ministarstvu odbrane za novi model raketa — predlog koji je Bugarska odbacila.

Zagovornici predloga tvrde da bi ove specifične rakete mogle da predstavljaju pretnju po bezbednost bugarskog vojnog osoblja. Zanimljivo je da bi ove rakete potencijalno mogle da budu od koristi za Ukrajinu.

Poslanik Atanas Zafirov iz Bugarske socijalističke partije dao je komentar ukazujući na izdaju vladajuće većine. On je tvrdio da planiraju da pošalju u Ukrajinu protivvazdušne raketne komplekse S-300, značajnu odbranu iznad Sofije i nuklearne elektrane.

„Prvo daju municiju, a onda shvate da su i sami kompleksi neupotrebljivi“, spekuliše Zafirov.

Prema rečima Zafirova, kontroverzni predlog se nalazi u nacrtu odluke koji su potpisali lideri tri poslaničke grupe koje podržavaju vladu. Očekuje se da će to biti tema razgovora na ključnoj sednici odbora za odbranu koja je zakazana za danas. Zanimljivo je da nacrt odluke ne sadrži nikakva objašnjenja o potrebi preduzimanja ove drastične akcije, napomenuo je poslanik.

Tema je Ukrajina

U izuzetnom preokretu danas je komitet za odbranu sazvao neočekivani sastanak na temu isporuke municije u Ukrajinu. Konstatovano je da su specifičnosti u pogledu vrste odredbe i njenog opravdanja ostale u velikoj meri nejasne. Komitet je samo istakao da je municija neispravna, dok je Ukrajina uveravala u svoju spremnost da istu stavi u upotrebu. Ovo intrigantno otkriće podelio je jedan poslanik.

Zvaničnik je potom postavio nekoliko oštrih pitanja onima na vlasti, pitajući: „Zašto je Ukrajina opremljena za ovaj zadatak, a ne Bugarska? i „Da li će se proces na kraju proširiti na doniranje protivvazduhoplovnih raketnih kompleksa?“

Pojavili su se detalji nacrta odluke, koji sugerišu predlog da se višak municije, specifičan za automatsko malokalibarsko oružje kalibra 5,56x45 mm – standarda za NATO, prebaci Ukrajini.

Oko 5V55R (K) raketa

Sovjetska vođena protivvazduhoplovna raketa tipa 5V55R[K] je raketa za raketni sistem zemlja-vazduh dizajniran da gađa i uništava vazduhoplovne ciljeve, kao što su neprijateljski avioni ili bespilotne letelice [UAV-ovi]. Raketa je deo porodice protivvazduhoplovnih sistema S-300P, koje su Sovjetski Savez i njegovi saveznici široko koristili.

Raketa 5V55R deluje pomoću kombinovanog komandnog i poluaktivnog radarskog sistema za navođenje - praćenje kroz projektil. To znači da se projektil oslanja na radarske signale koje emituje zasebna radarska jedinica da bi je pratio i vodio ka cilju. Ugrađeni sistem za navođenje rakete prima ove radarske signale, prosleđuje u stanicu na zemlji koja formira komande upravljanja koje šalje nazad na raketu i u skladu s tim glava za samonavođenje prilagođava putanju leta rakete kako bi se presreo cilj. Raketa je dometa do 75 km, odnosno do 90 km za sporoleteće ciljeve.

Verzija rakete 5V55K je starija verzija rakete i njeno navođenje je "čisto" radio-komandno i kraćeg je dometa - do 47 km.

Bugarski sistemi S-300PMU

Bugarski protivvazduhoplovni raketni sistem S-300PMU je veoma sposoban sistem koji može da gađa više ciljeva istovremeno i ima domet do 75 kilometara. Sistem S-300PMU je poznat po svojim naprednim radarskim sposobnostima, koje mu omogućavaju da prati i pogađa ciljeve sa visokom preciznošću i efikasnošću.

Bugarska ima ukupno 12 (po drugim izvorima - 10)  raketnih lansera sistema PVO S-300PMU. 
Bugarski raketni sistem S-300 se, obzirom da je samohodan, može strateški pozicionirati da zaštiti ključnu vojnu i civilnu infrastrukturu, uključujući aerodrome, industrijske komplekse i naseljene centre.

Bugarski S-300PMU:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Izvor

[Kubovac]

U 56. protivvazduhoplovnom raketnom puku vojske Belorusije, došlo je do smene dežurne jedinice u sistemu PVO, pa je na borbenu dužnost stupila posada  jednog od raketnih diviziona PVO S-300PS sa posadama pratećih sistema za neposrednu zaštitu, poput LPRS Igla.

Nekoliko fotografija sa položaja dežurne jedinice PVO:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Izvor

[Kubovac]

Vijetnam izveo prvo bojevo lansiranje rakete sistema PVO S-300PMU-1 posle 20 godina

Prema odbrambenim studijama, vijetnamske snage protivvazduhoplovne odbrane uspešno su lansirale svoju prvu raketu S-300, skoro 20 godina nakon početnog uvoza dva diviziona S-300PMU-1 iz Ruske Federacije. Ovakav razvoj događaja dolazi u pozadini razvoja sposobnosti protivvazduhoplovne odbrane Vijetnama i regiona jugoistočne Azije.

Raketa korišćena za ovo lansiranje bila je 48N6E, sa dometom od 150 km i maksimalnom visinom uništavanja cilja od 27 km. Jedinična cena projektila procenjena je na milion dolara. Vijetnam je 2003. godine nabavio dva diviziona S-300PMU-1, uključujući 12 lansera, po ceni od oko 300 miliona dolara. Dodatna poboljšanja sistema su izvršena nabavkom radara RLS 96L6 nakon 2009. godine.

S-300PMU-1 je razvijen između 1985. i 1989. godine i prvi put je prikazan na moskovskom aeromitingu 1992. godine. Ova varijanta je pretrpela nekoliko modifikacija u odnosu na svog prethodnika, S-300PMU, uključujući u pogledu radarskog dometa i angažovanja, nivoa automatizacije i sposobnosti borbe protiv balističkih raketa. Sistem može da gađa više tipova vazduhoplovnih ciljeva, od borbenih aviona do krstarećih projektila i taktičkih balističkih raketa.

Raketni divizion S-300PMU-1 je sposoban da istovremeno gađa do 6 vazdušnih ciljeva sa 12 raketa. Razmena podataka između različitih komponenti sistema može se vršiti preko šifrovanih komunikacionih linija, u radio telekodnom ili žičanom režimu. Maksimalno rastojanje između sredstava komandovanja i upravljanja puka i borbenog rasporeda pojedinačnih diviziona PVO je do 35 km sa repetitorskim stanicama i do 100 km sa žičnim komunikacijama i radio relejnim stanicama.

S-300PMU-1 je sistem protivvazduhoplovne odbrane opremljen lanserima 5P85S i 5P85T, pri čemu su izvozne verzije označene kao 5P85SE/TE. Svaki samohodni lanser dolazi sa četiri rakete 48N6(E) koje imaju domet od 150 km i mogu da lete brzinama do 6 Maha. Rakete su takođe opremljene sa visokoeksplozivnom bojevom glavom od 70-100 kg. Ove sisteme podržavaju komandno vozilo 54K6E i vozilo za topografsku orijentaciju 1T12. Radari i lanseri su smešteni na šasiji MAZ-543M 8x8, ili ih mogu vući kamioni KrAZ-260B. S-300PMU-1 je prepoznatljiv po tome što je po prvi put uveo različite tipove projektila u jedinstven sistem.

Dok je S-300PMU (PS) prvenstveno u upotrebi u Rusiji, Ukrajini i oš nekoliko država bivšeg SSSR-a poput Kazahstana, Jermenije, Tadžikistana, ali i Bugarske, napredniji S-300PMU-1 je izvožen u nekoliko zemalja, uključujući Kinu, Grčku i Vijetnam. Ova linija je dalje razvijena u S-300PMU-2 Favorit. Predstavljen 1997. godine, Favorit je dizajniran specijalno za izvoz i prodavan je u zemlje kao što su Alžir, Azerbejdžan, Kina, Iran, Sirija.

Fotografija lansiranja rakete iz vijetnamskog sistema S-300PMU-1:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Fotografije sa redovne obuke posada sistema S-300PMU-1 u Vijetnamu:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Izvor