Odlikovanja vojski iz II svetskog rata sa prostora nekadasnje Jugoslavije

[Barkman]

Bravo Kojo majstore Sa nestrpljenjem miscekujem i oznake Kriegsmarine

[vitez koja]

Bravo Kojo majstore Sa nestrpljenjem miscekujem i oznake Kriegsmarine

Hvala, kolega Barkman ! Bice i Kreigsmarine, i Lufftwaffe... I ostali... samo da zavrsim ovaj KoV. Nesto sam u nekom poslu ovih dana pa nestizem...

[vitez koja]

Da nastavim dalje...

Medalja zapadnog bedema (Deutsches Schtzwall-Ehrenzeichen)

  [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]        

Medalja zapadnog bedema je bila nemačka medalja dodeljivana za zasluge kod gradnje odbrambenih položaja na zapadnoj granici Nemačke pre i za vreme Drugog svetskog rata.

Odlikovanje je bilo ustanovljeno 2. avgusta 1939. i bilo je namenjeno civilnim osobama koje su gradile i projektovale odbrambene položaje na nemačkoj zapadnoj granici, kao i vojnicima koji su tu stacionirani pred maj 1940. Dana, 31. januara 1941. je prestala da se dodeljuje, da bi ponovo počeli sa dodelom 10. oktobra 1944, kada su ponovo Nemci krenuli sa utvrđivanjem zapadnog bedema. Ukupno je dodeljeno 622.064 medalja.

Medalja je kovana iz bronzanih legura, i bila je ovalnog oblika. Prednja strana ruba bila je oivčena vencem hrastovog lišća. Na gornjem delu prednje strane nalazio se orao koji drži u kandžama svastiku. Ispod orla su bili ukršteni mač i lopata a ispod njih se nalazio bunker. Na zadnjoj strani medalje nalazio se tekst — Für arbeit zum schtze deutsch lands — za rad u odbrani Nemačke. Medalja je dimenzije: 40 milimetra u visini i 33 milimetra u širinu.
Medalja je visila na tracu zlatne boje sa dve bele crte na rubovima. Postojala je i lenta za zakačivanje sa godinom 1944. za nosioce medalje koji su je primili 1939, 1940. i 1941.

Medalja se dodeljivala vojnicima i radnicima koji su bili u službi na Zigfid liniji. Dodeljivanje nije bilo strožih kriterijuma, o čemu govori veliki broj dodeljenih medalja.

Medalja se dodeljivala zajedno sa pripadajućim dokumentom u papirnatoj kesi na kojoj se nalazili ispisano ime medalje. Ona se nosila na paradnoj uniformi na levoj strani, obično skroz levo, ili na civilnom odelu na istom mestu.

[vitez koja]

Medalja istočnog fronta (Winterschlacht im Osten)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]                

Medalja istočnog fronta, je poznatija kao Istočna medalja koja je uvedena 26. decembra 1942. godine da bi označila službu na Nemačkom istočnom frontu u Drugom svetskom ratu za period od 15. novembra 1941. do 15. aprila 1942. godine. Ona predstavlja priznanje na teške uslove koji su izdržali Nemci i njihovi saveznici - borbeno i neborbeno osoblje - tokom naročito oštre ruske zime 41./42. godine. Užasni uslovi koje su trpele nemačke trupe na ovom frontu je doveo do toga da se ova medalja nazove „Orden smrznutog mesa“.

Kvalifikacija za orden su sledeći:
-14 dana u aktivnoj službi od 15. novembra 1941. do 15. aprila 1942. godine.
-60 dana u određenoj oblasti od 15. novembra 1941. do 15. aprila 1942. godine.
-Ranjen u akciji
-Ubijen u akciji - posthumno
-Povreda od promrzlina, slična kao povreda od mraza, dovoljno ozbiljna da garantuje medalju.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Medalja se uvažavala u svim rodovima Vermahta. Prečnika 36 mm, od cinka, medalja se farbala u boju koju je imalo oružje. Na prednjoj strani je orao koji drži svastiku (kukasti krst), a sa druge strane je tekst zimske borbe na istoku 41./42. godine, sa ukrštenom grančicom i mačem. Šlem i spoljni prsten su bili urađeni u efektu poliranog srebra. Traka koja je pratila medalju bila je crvena, bela i crna (simboli krvi, snega i smrti). Medalja se pakovala u papirnatu vrećicu koja se kasnije bacala. Preko 3.000.000 ovih medalja je napravljeno u 26. ovlašćenih firmi, dok se sa tim nije prestalo po naređenju Vrhovne komande Vermahta 4. septembra 1944. godine.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Medalja se nije nosila na borbenoj tunici kao Gvozdeni krst ili Krst za ratne zasluge ali je nošena kao traka.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Holmski štit  (Cholmschild)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]              

Holmski štit je bio kampanjsko vojno odlikovanje Trećeg rajha. Štit je ustanovljen 1. jula 1942. godine, i bio je namenjen pripadnicima Vermahta i Luftvafe, koji su se branili u okpoljenom džepu oko sovjetskog grada Holm, na reci Lovat u Kalininskoj oblasti. Grad su u zimu 1941./42. u velikoj sovjetskoj protivofanzivi opkolile jedinice Crvene armije, i u njemu se našlo okruženo nekoliko hiljada pripadnika Vermahta pod komandom general-majora Teodora Šerera. On je od Hitlera dobio naređenje da grad brani do poslednjeg čoveka. Nemačke jedinice su u obruču izdržale od 21. januara do 5. maja 1942. godine. Za zasluge Teodor Šerer je dobio hrastovo lišće za Viteški krst, a on je sam kasnije podelio Holmski štit preživelim pripadnicima Vermahta i Luftvafe, kojih je bilo oko 5.500.

Štit je imao oblik srednjovekovnog štita. Bio je visok 65 mm a širok 45 mm i prčvrćšen na podlogu og platna. Na sredini štita je bio reljef orla koji je gledao ulevo a u kandžama je držao gvozdeni krst. Ispod krsta je velikim slovima pisalo CHOLM, a ispod tog natpisa je pisalo 1942. Štit je pravljen od različitih materijala, zavisno od serije. Prve serije su izrađivane od aluminijuma i bile su pričvšćene na veće ovalno parče platna, dok su kasnije serije štita izrađene od nemagnetnog cinka i prčvršćene na platno istog oblika kao štit. Platno za prve serije štitova bilo je dimenzija 102×62 mm a za kasnije serije dimenzije 78×54 mm. Štit je prčvršćen za platno pomoću tri gvozdene igle, a na zadnjoj strani je bilo parče tvrdog papira veličine štita.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Postoji mnogo sačuvanih primeraka na podlozi od sivog platna, koji su dodeljivani pripadnicima Vermahta, a retki su štitovi na podlozi od plavog platna za pripadnike Luftvafe. Moguće je da su postojali štitovi i na podlozi plavog mornaričkog platna, koji su možda dobili neki pripadnici Kriegsmarine koji su povremeno ploveći po reci Lovat, snabdevali opkoljene trupe u Holmu.
 
Odlikovanje se nosilo na levom rukavu uniforme, pod oznakom pripadnosti roda vojske, a za nošenje na civilnom odelu su postojale minijaturne značke štita, koje je nosilac mogao da kupi na osnovu dokumenta o dodeljivanju štita. Godine, 1957. je bila urađena prerada odlikovanja za vojne veterane, na kojoj je promenjena glava orla i odstranjena je svastika iz gvozdenog krsta.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Pored odlikovanja, odlikovani je dobio i pismenu potvrdu veličine A5, sa imenom i prezimenom, jedinicom u kojoj je služio i potpisom generala Šerera.

[vitez koja]

Demjanski štit (Demjanskschild)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]          

Demjanski štit je bilo kampanjsko ratno odlikovanje Trećeg rajha. Štit je ustanovljen 25. aprila 1943. godine za 96.000 pripadnika 2. armijskog korpusa pod komandom Valtera fon Brokdorfa-Alefelta, koji su bili od 8. februara 1942. godine opkoljeni kod Demjanska, na oko 160 kilometara severoistočno od Holma. Korpus se 21. aprila 1942. godine ipak probio iz obruča, ali borbe su se nastavile do kraja oktobra iste godine.
Nemačke jedinice su se u borbi izuzetno pokazale, a posebno borbene grupe Eicke i Simon iz 3. SS oklopne divizije „Mrtvačka glava", koja je na sebe privukla čak 3 sovjetske armije.

Štitovi su počeli da se proizvode početkom 1944. godine i izrađivani su od posrebrenog cinka ili čelika, dok su primerci izrađeni od sredine 1944. godine imali maskirno olovno sivi premaz, radi kamuflaže.

Štit je imao oblik zašiljenog štita, koji je na gornjem delu bio blago raširen. Iznad su bila dva bunkera na kojima je sedeo orao, koji je u kandžama držao lovorov venac sa svastikom. Ispod bunkera je štamnpanim slovima pisalo DEMJANSK. U srednjem delu štita su bila dva prekrštena mača, koje preleće avion. Između rukohvata mačeva bio je broj 1942. Avion je predstavljao vazdušni most preko kojeg se snabdevao opkoljeni nemački 2. korpus oko Demjanska.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Štit je bio pričvršćen na ovalnoj podlozi od olovno sivog platna. Dobitnici SS-a su ga nosili prišivenog preko SS orla na levom rukavu. Svaki dobitnik je dobijao do 5 štitova, osim kod posthumnog dodeljevanja, kada se davao samo po jedan štit zajedno sa sertifikatom, porodici poginulog, a to je bila dužnost komandira čete kojoj je pripadao poginuli vojnik.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Kriterijumi za dodeljivanje: Kopnena vojska: 60 dana služenja u opkoljenoj jedinici,ranjavanje za vreme borbe u obruču,zasluženje odlikovanja za pogibiju u obruču. Luftvafe: 50 borbenih prelete nad obručem,50 transportnih sletanja u obruč.
Za kandidate koji su trebali da dobiju štit bili su zaduženi kamandiri četa do 31. decembra 1943. godine. Dodeljivanje štita je prestalo 1. aprila 1944. godine i do tada ih je dodeljen oko 100.000 vojnika.

[vitez koja]

Narvički štit (Ärmelschild Narvik)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    

Narvički štit bilo je kampanjsko vojno odlikovanje Trećeg rajha, koje je ustanovljeno 19. avgusta 1940. godine.
Štit je napravio profesor Rihard Klein iz Minhena. Proizvodio se u dve varijante, zlatni i srebrni. Srebrni štit je dodeljivan pripadnicima kopnene vojske i Luftvafe sa podlogom od materijala koji je odgovarao boji uniforme dobitnika, a zlatni je bio rezervisan za pripadnike ratne mornarice i imao je podlogu boje plave mornaričke uniforme. Dodeljen je svim učesnicima bitke za Norvešku, koji su direktno učestvovali u borbi za luku Narvik, koja se odvijala od 9. aprila do 9. juna 1940. godine.

Štit je izrađivan od različitih materijala i tehnika kovanja, te je zadnja strana bila šuplja. Raniji primerci su bili presvučeni aluminijumom ili čelikom, većina je bila izrađena od cinka. Štit je oblikovan po ugledu na srednjovekovne štitove i na dnu je bio zašiljen, a na vrhu je imao tri stepenika na kojima stoji orao sa vencem i svastikom u kanđama, i glavom okrenutom na levo. Ispod orla na štitu je ispisano tankim slovima NARVIK, a ispod natisa je bila crta. U srednjem delu štita, u levom uglu broj 19, u sredini runolist a u desnom uglu broj 40. Ispod runolista su ukršteni dvokraki propeler i sidro. Ta tri simbola predstavljaju sva tri roda u oružanim snagama Rajha, koji su učestvovali u zauzimanju Norveške.

Adolf Hitler je prvi štit dodelio General-pukovniku Ditlu 21. marta 1941. godine. Ukupno je bilo dodeljeno 8577 štitova: 2755 za pripadnike kopnene vojske, 2161 za pripadnike Luftvafe i 3661 za pripadnike ratne mornarice.

Svaki dobitnik ovog odlikovanja je dobio tri štita, a sa dokazom je mogao da dokupi dodatne štitove.
Mornarica je ukazom MV 40, Br.674 od 12. septembra 1940. godine, odredila način nošenja tog štita.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Po tom ukazu se štit nosio na gornjem delu levog rukava vetrovki i jakni, i na istom mestu na ratnim košuljama i uniformama. Do pred kraj rata je bilo zabranjeno nošenje tog štita na paradnim uniformama i belim košuljama. Sa ukazom MV 41, Br.60 od 30. januara 1941. godine je bilo odlučeno da vojnici i oficiri nose štit nad vojničkim činom. Kada se desilo da pripadnik dobije neki drugi štit, mogao je njega da nosi 5 milimetara pod prvim.

[vitez koja]

Varsavski stit (Warschauschild)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]        

Varsavski stit je planirano vojno odlikovanje nemackog Wermachta iz vremena II svetskog rata ali koje nije dodeljivano.

Varsavski stit je 10.decembra 1944.g. ustanovio Adolf Hitler i trebao je biti dodeljivan ucesnicima u suzbijanju Varsavskog ustanka (01.08.-02.10.1944.g.). Predvidjeno je bilo da se dodeljuje i stranim drzavljanima koji su se kao dobrovoljci nalazili u jedinicama Wermachta i Waffen-SS. Odlikovanje je predstavljeno 09.januara 1945.g., predlozi su prvi put trebali biti dostavljeni do 15.februara 1945.g. a razmatranje predloga za dodelu je planirano za 31.mart 1945.g. Ceremonija dodele je bila predvidjena za 01.09.1945.g.Medjutim, zbog razvoja ratne situacije, sama odlikovanja i sertifikati su bili pripremljeni, ali nikada potpisani.

Uslovi za dodelu u vojsci su bili:
-Sedam dana borbe ili
-Iskazana hrabrost u borbama ili
-Ranjavanje ili
-Neprekinuti boravak od 28 dana u zoni borbenih dejstava

Uslovi za dodelu u vazduhoplovstva su:
-Iskazana hrabrost u borbama ili
-Ranjavanje ili
-Ucesce 10 dana u borbenim dejstvima ili
-Najmanje 20 avio poleta.

Veličina štita, koji se trebao nositi na levom rukavu je bila 50 x 62 mm.

Podelu ovog odlikovanja “u ime firera” trebao je izvrsi Obergruppenfuhrer i policijski general Erich von dem Bach Zelevski.

[vitez koja]

Kubanski stit (Kubanschild)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    

Kubanski stit je vojno odlikovanje nemackog Wermachta iz vremena II svetskog rata.

Ustanovljen je 20.septembra 1943.godine od strane Adolfa Hitlera, a dodeljivan je pripadnicima nemackih oruzanih snaga koji su ucestvovali u borbama za Kubanski mostobran u vremenu od februara do oktobra 1943.g.
Da bi ucesnik borbi dobio odlikovanje morao je ispuniti jedan od sledecih uslova: da je ucestvovao u svim bitkama za mostobra, bio ranjen ili u  kontinuitetu neprekidno ucestvovao 60 dana u odbrani mostobrana.

Velicina stita, koji se nosio na levom rukavu je bila 52x62 mm. Odlikovanje u ime Hitlera je dodeljivao feldmarsal Ewald von Kleist. Dodeljeno je oko 50.000 odlikovanja.

[vitez koja]

Кrimski stit (Krimschild)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]              

Кrimski stit je vojno odlikovanje nemackog Wermachta iz vremena II svetskog rata, koje se dodeljivalo pripadnicima nemackih oruzanih snaga koji su se borili protiv sovjetskih snaga i koji su zarobljeni u regionu Кrima između 21. septembra 1941. i 4. jul 1942.g. pod komandom feldmaršal Ericha von Mansteina. Odlikovanje je predvidjeno za dodelu svim pripadnicima nemacke 11.armije.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Ustanovljen je 25. jula 1942. godine od strane Adolfa Hitlera. Odlikovanje u ime Hitlera je dodeljivao feldmaršal Erich von Manstein.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Odlikovanje se nosilo na levom rukavu. Tačan broj dodeljenih odlikovanja nije poznat, jer su dokumenti o dodeljivanju izgubljena. pretpostavlja se da je dodeljeno 200000-300000 primeraka.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Medalja Plave divizije (Tapferkeits- und Erinnerungsmedaille der Spanischen "Blauen Division")

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Medalja Plave diviziji (nemački Tapferkeits- und Erinnerungsmedaille der Spanischen "Blauen Division") je bio vojni orden koji su dobijali španski dobrovoljci u Vermahtu a borili se uglavnom protiv Crvene armije na Istočnom frontu.
Madelja je ustanovljena 3. januara 1944. godine, i bila je dodeljevana pripadnicima 250. pešadijske divizije, koji su se na Istočnom frontu borili između juna 1941. i oktobra 1943. godine. Jedinica je bila sastavljena pretežno od španskih dobrovoljaca, među kojima je bilo mnogo veterana iz Španskog građanskog rata. Sa tim dobrovoljcima se general Fransisko Franko na neki način zahvalio Hitleru za pomoć Legije Kondor, sa kojom je Hitler pomogao španskim nacionalistima u građanskom ratu, i time je Franko zadržao Španiju neutralnu.
Divizija je dobila popularno ime "Plava divizija" po plavim majcama koje su nosili Frankovi falangisti, pa je po tom nazivu i medalja dobila ime.

Medalje je u najvećem obimu izrađivalo preduzeće Deschler & Sohn iz Minhena, a određeni broj je izrađen i u Španiji, ali slabijeg kvaliteta. Medalja je izrađena od pozlaćenog cinka, a boju za nju je proizodilo preduzeće Herbig - Haarhaus iz Keln-Bikendorfa. Boja se nakon nanošenja dosta habala, tako da je dosta primeraka u prirodnoj boji.

Na prednjoj strani okrugle medalje, koja je bila 32 mm u prečniku i imala 1 mm blago izdignut rub, na vrhu se nalazio nemački šlem a pod njim horizontalno postavljen mač, na kome su bili jedan do drugog dva štita. Jedan sa znakom Vermahta a drugi sa znakom Frankovih fašista. Pod štitovima se nalazila svastika okružena lovorovim lišćem. Na zadnjoj strani je bio natpis DIVISION ESPAÑOLA DE VOLONTARIOS EN RUSIA, a pod njim se nalazio na lovorovom lišću gvozdeni krst I stepena, sa trakom u obliku "V". Medalja je visila na 3 cm širokoj traci, koja je imala na sredini 3 mm zlatnu crtu na 18 mm širokoj crvenoj podlozi, a na rubovima, sa obe strane je bila 2 mm široka bela i 4 mm široka crna crta. Traka je bila za medalju pričvršćena sa znakom, na kome je bio - u nemačkoj proizvedeni primerci, utisnut broj 1, oznaka proizvođača Deschler & Sohn.

Medalja se obično dodeljivala u koverti bez boje, na kojoj je u gotici bilo napisamo u pet redova ERINNERUNGSMEDAILLE FÜR DIE SPANISHEN FREIWILLINGEN IM KAMPF GEGEN DEM BOLSCHEWISMUS. Ređe su je dodeljivali u braon kutijama, zavijenim u beo papir. U oba slučaja traka je odvojena od medalje.

[vitez koja]

Medalja za narode na istoku  (Tapferkeits- und Verdienstauszeichnung für Angehörige der Ostvölker)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]          

Medalja za narode na istoku  je bila nemačka vojna medalja za vreme Drugog svetskog rata. Medalja je dodeljivana pripadnicima slovenskih "pomoćnih naroda" koji su bili u smislu nacističke rasne ideologije nedostojni da dobiju ista odlikovanja kao nemački vojnici Vermahta. Pripadnik slovenskih "pomoćnih naroda" mogao je da dobije medalju kao " Erinnerungsabzeichen" (spomen značku) dok su bili u sastavu "istočnih nacionalnih jedinica".

Nakon nemačke invazije Sovjetskog Saveza 1941. godine, veliki broj stanovnistva i dezertera iz Crvene armije dobrovoljno prijavio "da se bori protiv boljševizma". Кako se rat na Istocnom frontu oduzio Vehrmacht, policija, divizije SS-a i Organizacija Tot pocele su da vrse popunu jedinica sa ovim pripadnicima. Mnogi od njih, prema nacističkoj rasnoj ideologiji klasifikovani kao "slovenski dobrovoljci" pa su angazovani kao "stručni saradnici". Istovremeno, formirane su posebne oružane jedinice ovih pripadnika jačine bataljona.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
U toku borbenih dejstava ovi pripadnici nemackih oruzanih snaga posebno su se isticali i zalagali, kako bi opravdali svoju pripadnost i ugled kao ravnopravni istocni nemački članovi. Međutim, Hitler im je zabranio dodeljivanje bilo kakvog nemackog zvanicnog odlikovanja, kao što su Gvozdenog krsta) ili rata Merit Cross. Umesto toga, propisom od 14. jula 1942, uvedena je medalja Tapferkeits- und Verdienstauszeichnung für Angehörige der Ostvölker, I to samo kao "spomen značka".

Medalja je dodeljivana u dve klase, prva klasa u dve faze (zlato, srebro), dok je druga klasa bila na traci u tri nivoa (zlato, srebro, bronza).Medalja druge klase mogla se dobiti i do tri puta.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Insignija(znacka) za unistavanje neprijateljskih aviona (Tieffliegervernichtungsabzeichen)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]      
                                      

Insignija (specijalna znacka) za unistavanje neprijateljskih aviona je ustanovljena dekretom Vrhovne komande Oružanih snaga od 12. januara 1945. godine, kao vojno priznanje nemackog Wermachta. U dekretu je navedeno da se insignija dodeljuje vojnicima u ratu koji licnim naoruzanjem (puškom, mitraljezom kalibra 12 mm i manje) obore neprijateljski avion. Za svaki oboreni avion dodeljuje se posebna insignija.

Insignija (specijalna znacka) za unistavanje neprijateljskih aviona nosila se na desnoj ruci na terenske bluze. Pojedinac koji bude imao pet obaranja, umesto nosenja pet insignija dobijao je pozlacenu insigniju (specijalnu znacku).

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Insignija (specijalna znacka) bila je pravougaonog oblika, dimenzija 30 x 80 mm, gde je po duzoj strani bila obeležena sa 3 mm debelom crnom trakom od tkanine. U sredini se nalazi limeni avion, koji je usmeren od vrha levo ka donjem desnom uglu.

Zbog razvoja vojne situacije na frontu u prolece 1945.g. nema podataka da li je priznanje i prakticno dodeljno.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Znacka za vozaca (Kraftfahrbewährungsabzeichen)

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]              

Znacka za vozace (prevashodno borbenih vozila) je vojno priznanje nemackog Wermachta iz vremena II svetskog rata, koje se dodeljivalo vozacima pripadnicima nemackih oruzanih snaga, koji su se istakli i dokazali u ratnim uslovima. Priznanje je usvojeno dekretom Adolfa Hitlera od 23.oktobra 1942.godine.
Interesantno da je značke, iako dizajnirana od strane pripadnika Vaffen-SS, ne sadrži svastiku.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Nagrada je dodeljivana u tri stepena: 1.stepen u bronzi, 2.stepen u srebru, i 3.stepen u zlatu. Znacka je bila kruznog oblika sa leve i desne strane okružena hrastovim listovima. U sredini je stilizovan kamionski volan (Opel Blitz), kao simbol motorista. Znacka je izradjivana utiskivanjem u lim, s tim da je na poledjini bilo četiri Cotter igle, kojima se znacka ucvrscivala za (cojanu) tkaninu kruznog oblika nesto veceg od znacke. Tekstilna podloga je sluzila da bi se znacka sivenjem pricvrscivala za levi rukav uniforme na sredini podlaktice.

Uslovi za dobijanje znacke su bili da je vozac-pripadnik Wermachta ucestvovao u borbenim dejstvima od 01.decembra 1940.g. na teritoriji Jugoslavije, Grcke, Bugarske, Rumunije, oblastima istocno od ruske zapadne granice, Finskoj, Norveškoj, iznad Arktičkog kruga ili na prostoru u Lappland zaposednutog od strane nemačkih trupa i u Africi, pod posebno teškim uslovima: kao motociklista do 90 radnih dana, kao vozač borbenih vozila do 120 radnih dana, kao vozača neborbenih vozila do 150 radnih dana, kao vozač motornih vozila trupa snabdevanja do 165 radnih dana i kao vozač vozila za prevoz drugih odeljenja do 185 dana.
Značka se dodeljivala vozacima Wermachta, vozacima koji su bili podcinjeni Wermachtu i drugim državljanima .

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
9. marta 1944., prostor ucestvovao u borbenim dejstvima vozaca-pripadnika Wermachta prosirio se na Siciliju (od 1 juna 1943), Sardiniju (od 1 juna 1943), Кorziku (od 1. juna 1943), Italijansko kopno (linija: Ankona-Piombino, (od 1. avgusta 1943), Albaniju (od 9. septembra, 1943), Estoniju, Letoniju, Litvaniju (od 1. februara 1944). Zbog razvoja situacije u drugoj polovini 1944.g., od 23. septembra 1944.g. prostor ucestvovanja u borbenim dejstvima prosirio se na sve vojne oblasti na svim frontovima.

Znacka (izuzetnog) mogla je biti i oduzeta. Razlozi za oduzimanje su:
a) nemarno i lose održavanje vozila, neadekvatan odnos prema vozilu, los stil vožnje, što je dovodilo do prevremenog habanja materijala,
b) nastanak ostecenja i nesreće zbog bezobzirnog i nepažljivog rukovanja motornim vozilom,
c) kazna za prekoračenje ograničenja propisane brzine,

I pored oduzimanja, znacka se mogla ponovo dodeliti vozacu, ako se popravi, ali ne pre 6 meseci od datuma oduzimanja, s tim da u tom period nije imao nikakvih nezgoda. U tom slucaju dodeljivala mu se znacka u najnizem stepenu, bez obzira koji je stepen pre toga imao.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

ODLIKOVANJA TRECEG RAJHA – KRIEGSMARINE

Krigsmarine (Ratna mornarica doslovno prevedeno sa nemačkog) bilo je ime za vid Vermahta (oružane snage nacističke Nemačke) od 1935. do 1945.g.

Nakon poraza u Prvom svetskom ratu, Versajski sporazum je nametnuo stroga ograničenja nemačkoj ratnoj mornarici. Njoj je bilo zabranjeno projektovanje i izgradnja podmornica, nosača aviona, mornaričke avijacije, teške obalske artiljerije i limitirana izgradnja novih brodova, čija ukupna tonaža nije smela premašiti 10.000 tona. Ali kad su nacisti došli na vlast 1933. odpočela je snažna kampanja za reviziju tih ograničenja, pa je na kraju Hitlerova upornost urodila plodom - 18. juna 1935. potpisan je novi anglo-nemački sporazum, koji je i nadalje limitirao veličinu nemačke mornarice, ali je ipak dozvoljavao Nemačkoj posedovanje i gradnju podmornica i drugih brodova koja joj je Versajski sporazum zabranjivao. Ali je Hitler tek 1939. par meseci pre početka rata odobrio Plan Z (ambiciozni ratni plan izgradnje moćne mornarice).

Kad je u septembru 1939. započeo Drugi svetski rat Krigsmarine nije bila spremna za sukob sa savezničkim pomorskim snagama. Za razliku od drugih vidova Vermahta, kopnene vojske i Luftvafea, koji su izrasli u moćne sile (i tehnički i veličinom), mornarica je ostala patuljak (ipak se veliki brodovi nisu mogli graditi u tajnosti). Plan Z otpočeo je svega nekoliko meseci pre početka rata. Zbog toga broj i snaga raspoloživih brodova Krigsmarine nisue bile adekvatne potrebama velikog rata.

Na samom početku rata Kriegsmarine je ostvarila nekoliko zavidnih operacija, poput invazije Norveške i uništenja nekoliko velikih britanskih brodova, ali taj niz je prekinut potapanjem njihovog novog bojnog broda Bizmark u maju 1941. Od tog događaja Krigsmarine se praktično usidrila i brižljivo čuvala svoje veće brodove, koji više nisu korišćeni tako smelo kao na početku, jer se smanjenim brojem operativnih brodova, svaki gubitak činio još većim.

Za razliku od drugih savremenih ratnih mornarica onog vremena, Krigsmarine nije imala vlastitu mornaričku avijaciju. Svi avioni, bez obzira na to da li su bili stacionirani na kopnu ili brodovima, bili su pod komandom Luftvafe, a njihovi piloti - oficiri Luftvafea. Zbog tog su izbijali česti sukobi na relaciji Krigsmarine - Luftvafe, pa nije čudo da zbog tih sukoba mornarički deo Luftvafe nikad nije bio toliko efikasan kao protivničke avijacije savezničkih snaga. Praktično je samo 30 aviona, stacioniranih na brodovima bilo pod operativnom komandom Krigsmarine.

Iako su nemačke podmornice na samom početku rata bile stvarna pretnja savezničkim konvojima na Atlantiku i ozbiljno ugrozile snabdevanje Ujedinjenog Kraljevstva i to je popustilo od maja 1943, ponajviše zbog tehnološkoškog napretka savezničkih snaga, ali i zbog problema u snabdevanju gorivom, pa i zbog pogrešne brodograditeljske politike ali i zbog operativnih ograničenja koje je Krigsmarini nametalo političko vođstvo, pa ona nije više bila u stanju nastaviti svoje uspehe iz perioda 1939-1941.g. a podmorničke operacije su odtad postale gotovo nemoguće.

Na kraju rata su samo dva veća broda Krigsmarine bila operativno sposobna, sve ostale potopili su Saveznici, što u direktnim pomorskim sukobima, a što tokom poslednjih meseci i nedalja rata u njihovim bazama.