Istorija automobila marke Abarth

[vitez koja]

ISTORIJA AUTOMOBILA MARKE ABARTH

Iako u poslednje vrema malo aktivna, ova automobilska kuća je pedesetih i šezdesetih godina prošloga veka, stvarala istoriju, sa mnogobrojnim modelima izrađenim na bazi automobila Fiata, koji su slavu stekli kako na pisti, tako i na ulici.


Osnivač firme, Carlo Abarth, rođen je 1908.g. u Beču, u vreme Austrougarske (kasnije promenio ime  u Carlo).
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Još od malih nogu pokazivao je veliko interesovanje za automobilizam i mehaniku. Još sa svojih 11 godina Carlo Abarth je bio legenda u razvoju; pokrivajući drvene točkove svog skutera kožnim pojasom kako bi mogao da se kreće brže i pobedi stariju decu iz svog komšiluku. Ubrzo je postao inžinjer u Castagni u Italiji (1925–27), dizajnirajući šasije za motocikle i bicikle. Vrativsi se u Austriju, radio je za Motor Thun i Josepha Opawskog (1927–34), i vozio motocikle. Tako je pobedio u svojoj prvoj trci na James Cycle u Salzburgu 29. jula 1928.g.
   
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Pet puta bi bio evropski prvak, ne napustajuci posao. Tokom trke koja se vozila u Rijeci, 1933 godine, (tada u okviru Kraljevine Jugoslavije), Carlo Abarth biva veoma ozbiljno povređen (povreda kolena) i provodi godinu dana u bolnici. Oporavljen, odlučuje da prestane sa trkama i da se posveti razvoju motora i njihovom usavršavanju i dizajniranju prikolica za motocikle (1933.). Naime, osnovni pravac razvoja je bilo usavršavanje izduvnih i usisnih sistema i Carlo je uvideo da se snaga motora može ozbiljno povećavati pod uslovom da se agregatu poboljša “disanje“. Njegov rad na ovom polju je privukao pažnju mnogih tada velikih imena iz sveta automobilizma. Tako dizajnirani motocikl omogucavao je i nagibe u krivinama. Takvom mašinom pobedio je u spektakularnoj trci kojom je uspeo da pobedi voz Orient Ekpress na deonici od 1.300 kilometara od Beča do Ostendea (1934.).

Njegovoj afirmaciji pomažu i poznanstva sa velikanima svetske automobilske industrije kao što su Ferdinand Porsche i Rudolf Hruska, koji su smatrali Abartha za genijalnog inženjera.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]    

Preselio se trajno u Italiju 1934. godine, gde je upoznao zeta Ferdinanda Porschea, Antona Piecha i oženio se njegovom sekretaricom. 1939. godine, zbog trkačke nesreće u Ljubljani, Slovenija, Abarth je bio dugo hospitaliziran, nakon cega okončava svoju trkačku karijeru. Ostao je u Sloveniji (sa nekim posetama Austriji i Italiji) do završetka rata, gde je radio u fabrici Ignaza Vok-a.

[vitez koja]

Nakon rata, u početku je živeo u Meranu, bližem domu svojih predaka, da bi se 1947.g. preselio u Torino.

Upoznao je Tazia Nuvolaria, prijatelja porodice Ferry Porschea, i zajedno sa inženjerima Rudolfom Hruskom i Pierom Dusiom osnovao je Compagnia Industriale Sportiva Italia (CIS Italia, kasnije poznatu kao “Cisitalia”), čiji je bio tehnički direktor do 1948. godine, pri čemu je osnovao italijansku agenciju Porsche Konstruktionen (1943 -48). Prvi automobilski rezultat ove saradnje bio je prilično neuspešni prototip Tipo 360 F1.
       

Projekt CIS Italia završio se kada se Dusio preselio u Argentinu 1949. godine.

[vitez koja]

CIS Tipo 360 F1.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[vitez koja]

Legenda o brendu Abarth započinje 31. marta 1949. kada je osnovao kompaniju Abarth & C. sa vozačem Gvidom Skaljarinijem (Guido Scagliarini) sa sedistem u Bolonji.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Iste godine Abarth & Co su se preselili u Torino. Abarth je imao zamisao da proizvodi brze automobile, a put do početnog kapitala vodio je preko projektovanja i proizvodnje izduvnih sistema. Njegovoj afirmaciji pomaže i poznanstvo sa Poršeom, Hruskom, Nuvolarijem i Dusiom koji su smatrali Abartha za genijalnog inženjera. Finansirana od strane Skaljarinijevog oca Armanda, kompanija je postala glavni dobavljač visoko-performansnih izduvnih cevi, koje su se proizvodile pod imenom Abarth.

Karlo Abart (Carlo Abarth) je kupovao delove i razvijao svoj model 1000 za trke, istovremeno proizvodeci delove za tjuning automobila, izduvnih sistemima, usisnih grana, ventila i ogibljenjima kao i ostalim potrebštinama za trke. Među njegovim klijentima bili su Ferrari, Maserati i Alfa Romeo. Pored toga, fabrika je nudila i kitove za tjuning vozila Fiat, a na trkama je učestvovala sa svojim modifikacijama. Kao i sve druge male fabrike i Abarth je pravio dodatke za automobile ali sa jednom velikom razlikom. Njegovi izduvni sistemi kao i modifikovane glave motora su davale najbolje rezultate.

Početkom 50 tih, Abarth se osmelio i počeo da predstavlja sopstvene kreacije na bazi Fiatovih modela (najčešće 1100, 1400) koji su ipak bili ozbiljni sportski automobili. Sasija je bila serijska kao i motor ali je posle iscrpnog Abarthovog tjuninga imao 10 – 20 KS više ( za ono vreme velik broj ) a karoseriju je isporučivala neka od brojnih italijanskih karoserijskih kuća ( Pinifarina, Zagato, Ghina, Touring Superlegera…).  Ovo su bili skupi i malo prodavani automobili ali su predstavljali veoma ozbiljne mašine na bazi serijskih modela. Njihov prvi automobil bio je model 204 A, koji potiče od Fiata 1100.

[vitez koja]

Abarth 204A Spyder Corsa '1948-1949


Ferdinand Porsche i Carlo Abarth radili su pod režijom Piera Dusia, sve dok marka Cisitalia nije bankrotirala. Za to vreme Porsche je samostalno razvio jedan od najatraktivnijih automobilskih brendova, a Carlo Abarth je nakon bankrota dobio je proizvodnu opremu Cisitalia i 3 primerka 204A automobila. Šasija 04/08 je bila 204A Spider Corsa koju je Carlo Abarth preradio u odnosu na specifične zahteve Tazia Nuvolarija.

Automobil je ocenjen najvišom ocenom originalnosti od Abarth Co. kao prvi automobil koji je Carlo Abarth registrovao pod Abarth Co i potvrdio njegovu izuzetno važnu istorijsku vrednost i originalnost. Bio je to jedan od poslednjih automobila u kom je Ferdinand Porsche učestvovao za vreme svog rada u Cisitaliji, pre nego što je osnovao sopstvenu kompaniju i jedan od poslednjih automobila koje je Cisitalia proizvela pre nego što je Piero Dusio zatvorio legendarnu fabriku Cisitalia.
     
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Abarth je za konstrukciju vozila iskoristio saradnju inženjera Luciana Scholza. Okvir se sastojao od dve ovalne cevi ojačane centralnim krstom. Vešanja su u prednjem delu bila sastavljena od nezavisnih točkova sa dvostrukim uzdužnim krakovima i poprečnim torzijskim šipkama (rešenje je izvedeno od Porsche-a 356), dok je vesanje zadnjeg dela bilo preko čvrstog mosta obešenog na dve polu-eliptične lisnate opruge opremljene hidrauličnim teleskopskim amortizerima. Motor, zapremine 1089 cm3 sa 4 cilindra izveden je od automobila Fiata 1100, nazvan 204A, snaga se prenosila preko četvorostepenog ručnog menjača. Menjač je takođe stigao iz Fiata.Uparen je sa dva karburatora Weber 36 DR 4 SP koji su mu omogućavali 83 KS. Sa ovom konfiguracijom, maksimalna brzina je bila 190 km/h.
 
Da bi se smanjila ukupna težina na 510 kg, karoserija automobila bila je izrađena od aluminijuma, dok je kočioni sistem napravljen od hidrauličkih bubanj kočnica.

Automobil je prvi put ucestvovao na auto trki GP di Vercelli 1948.g. Vozen od strane vozaca Adolfa Macchieralda 204A se pokazao vrlo konkurentnim, ali je bio prisiljen da se povuče sa trke zbog kvara.
 Nakon toga, na auto trki GP di Mantova, ucestvovala su dva automobila, jedan je vozio Macchieraldo, a drugi Felice Bonetto. Ovoga puta pobeda je pripala autu koji je pripremio Abarth. Sledile su brojne druge pobede, gde je vozac bio Guido Scagliarini.

[vitez koja]

Cisitalia je 1949.g. zapala u krizu i stavljena je pod kontrolisanu upravu. Odeljenje za trke kupio je Carlo Abarth, sa kojima je kompletirao dva automobila 204A. Zbog sudske odluke, automobili su morali da se voze godinu dana sa amblemom Cisitalia, pre nego što bi amblem bio zamenjen. Od 1950. godine, 204A su mogli biti prikazani sa novim fabričkim brendom, škorpionom na crvenoj i žutoj pozadini.
   
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Na jednom od ovih automobila Tazio Nuvolari (u 57.godini zivota) je postigao poslednju pobedu u trci Palermo-Monte Pellegrino, završavajući jednu od najvažnijih trkačkih karijera koju je auto svet ikada poznavao.

Sveukupno, Abarth 204A Spyder Corsa  je ostvario 19 pobeda, pod markama Cisitalia i Abarth.

[vitez koja]

Abarth 205A Vignale Berlinetta '1950–51

Nakon što se etablirao kao talentovani inženjer, trostruki šampion motociklista Karl Abarth počeo je s konstrukcijom vlastitih automobila. Abarth je u to vreme napustio Cisitalia, ali je nastavio da vozi Cisitalijine automobilime, istovremeno razvijajući svoj. Abarth 205 bio je njegov prvi proizvodni automobil koji je ipak sledio trkački automobil 204 A.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Abarth 205A Vignale Berlinetta napravljen je 1950.godine za trku “Mille Miglia” 1950. godine, u klasi 1100 na Međuevropskom kupu održanom na trkačkoj stazi u Monci, gde ga je vozio Guido Scagliarini.

Automobil je bio opremljen četvorocilindričnim motorom od 1188 kubika, sa četvorostepenim menjačem, ojačanim Abarthovim setom za podešavanje, koji se sastojao od revidiranog usisnog razvodnika, dva Weber karburatora (Weber 32DRSP) i sportskog izduvnog sistema. Tako pripremljen, motor je davao snagu od 83 KS. Pogonski sklop postavljen je u vrlo jednostavnoj čeličnoj šasiji platforme. Alfredo Vignale dobio je zadatak da napravi lagano aluminijumsko kućište, dok je dizajn poveren Giovanni Michelottiju. Uključena su i tri otvora na prednjim blatobranima koja su bila tipična za Vignaleova tela.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
       
Tezina automobile je 818 kg. Medjuosovinsko rastojanje 2210 mm, duzina 3495 mm, sirina 1420 mm, visina 1245 mm. Maksimalna brzina 170 km/h. Zapremina rezervoara 48 litara.

Nakon pobede u Monzi, vozilo je izloženo u Torinu, gde ga je Abarth predstavio na međunarodnom sajmu automobila. Nakon toga, do kraja 1951. godine, korišćena su i dva druga modela koja su takođe ucestvovali u trkama. Visoki tekući troškovi trkačkog tima naveli su Carla Abartha da koncentriše svoje napore na razvoj automobila a da se odrekne sportskih takmičenja.

Napravljena su ukupno 3 primerka automobila.

205-101
Prvi primerak modela. Nakon uspeha na Međuevropskom kupu u Monzi, ucestvovao je u trci u Targa Florio, gde je završio na šestom mestu u ukupnom poretku, odnosno kao drugi u svojoj klasi. Tehnički problemi automobile uslovili su njegovo povlačenje. Godine 1951. prodat je američkom kupcu, koji se takmičio Torrey Pines, ali i ovde je bila primoran da se povuče. Automobil je nakon toga bio čuvan u garaži do 1981. godine, kada ga je uništio požar. Olupinu je kupio Scott Emsley, koji ga je restaurirao, uspevši da ga vrati u prvobitno stanje za učešće na takmičenju elegancije Pebble Beach u Kaliforniji.

205-102
Drugi primerak je dovršen da bi ucestvovao u “Mille Miglia” 1950. godine, u kom je osvojio 31. mesto. Kasnije ga je kupio švajcarski vozač Helmut Fischer, koji ga je održavao u radu do 1960. godine. Tokom ovog perioda, originalni motor je zamenjen modelom od 1300 kubika izvedenim iz Alfa Romeo Giulietta. 2003. godine automobil je vraćen u prvobitno stanje i prodat novom vlasniku iz Svajcarske.

205-103
Treci primerak  Abartha 205A Vignale Berlinetta je bio najluksuzniji od ova tri primerka. Carlo Abarth, ga je lično koristio, automobile je imao je dvobojnu crveno-crnu masku i nešto veći motor od ugradjenih na prethodnim primercima.

[vitez koja]

Simca Abarth SC Cabriolet  '1951


Model Simca Abarth SC Cabriolet  proizveden je 1951.godine u jednom primerku. Dizajn automobila radjen je u studiju Stabilimenti Farina.
       
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]


Model predstavlja prepravljenu verziju Simca Cabrioleta iz 1951.godine. Izlozbena verzija Abartha je kritikovana da je preskupa!

[vitez koja]

Abarth 1500 Coupe Biposto '1952


Abarth 1500 Biposto bio je eksperimentalni kupe koji je dizajnirao Franco Scaglione, a koji je u to vreme radio za Bertonea. Izložen je na Salonu automobila u Torinu 1952. godine. Nakon izložbe u Torinu, Packard ga je kupio i doveo u Detroit, gde je korišćen za inspiraciju za dizajn.

Odlikuje se futurističkim dizajnom koji se sastoji od centralnog fara, sličnog prethodnom Tucker Torpedo-u, i peraja straga. Veruje se da je dizajn otvorio put za Alfa Romeo BAT seriju konceptnih automobila.

Jedan od prvih Abarth projekata - Abarth 1500 Biposto Coupe - nije ličio na čistokrvni sportski automobil, jer u to vreme nisu imali opremu koja bi mogla da se uhvati u koštac sa liderima u segmentu sportskih automobila.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
 
Carl Abarth je već od prvih dana pokušavao da privuče pažnju italijanskog automobilskog giganta Fijata. Imao je jedini i vrlo jasan cilj - izgraditi sportske automobile uz podršku velikog proizvođača. Želeći da pokaže svoje sposobnosti, osnivač Abarth-a predstavio je jedan od najupečatljivijih automobila tog doba 1952. godine - Abarth 1500 Biposto Coupe. Bio je to kompaktan, aerodinamični kupe sa zaista jedinstvenim dizajnom.

Sa svojim neobičnim i futurističkim oblicima, Abarth 1500 Biposto Coupe stvoren je zajedničkim naporima Carla Abarth-a i Franca Scaglione-a. Carlo Abarth jeste bio talentovani sportski vozac i inženjer, ali u to vreme se nije mogao porediti sa Francom Scaglioneom, koji je radio u Bertoneu, pa je zatrazio njegovu pomoc.  Franco Scaglione je imao svoj jedinstveni stil i dobio je potpunu slobodu u dizajniranju novog Abarth-a. Pogotovu, posto su mu Carlo Abarth i rukovodioci Bertone-a rekli da pusti maštu na volju i pokaže šta može napraviti.
     
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Izdvajajući se od novih modela koji su bili izloženi na 34. salonu automobila u Torinu 1952. godine, Abarth 1500 Biposto Coupe bio je karakterističan kupe izgrađen na osnovu mehanike Fiat 1400 koju je Abarth preradio. Prototip se izdvaja impresivnim pogledom sa prednje strane, sa trećim centralnim farom koji napreduje napred i dinamikom lukova točkova koji podvlače sportski karakter automobila. Veliko zadnje vetrobransko staklo i zanimljiv profil repnih peraja, svedoče o delovima koja savršeno funkcionisu zajedno. Automobil je imao dvostruko vesanje, sa listovima koji su bili popularni u američkoj industriji. U međuvremenu, presudnu ulogu odigrao je poboljšani Fiatov motor - 1.5-litarski motor od 75 KS koji je novom Abarth-ov modelu omogucavao maksimalnu brzinu od oko 160 km/h.

Abarth 1500 Coupe Biposto imao je karoserije sa 2 vrata, pogon na zadnje točkove, manuelni 4-stepeni menjač, benzinski motor sa zapreminom od 1480 cm3, snage 75 KS. Međuosovinsko rastojanje je bilo 2650 mm. Težina 870 kg. Maksimalna brzina 158 km/h, ubrzanje 0-100 km/h za 13.3 sekundi. Prosečna potrosnja 11.6 l na 100 km.

Međutim, niko nije obracao paznju na relativno skromne tehničke karakteristike, jer je dizajn svima zapadao za oko. Izgled je zapao za oko i glavnom dizajneru iz Packarda. Kada su Amerikanci došli na Salon automobila u Torino i videli ovaj model, postavili su cilj da ga dopreme u Packard, gde bi Abarth 1500 Biposto imao samo jednu misiju - da sluzi kao inspiracija za dizajn.



Abarthov i Bertoneov timski rad bio je od koristi obojici. Abarth je uspeo da privuče pažnju Fiat Grupe i postane punopravan partner italijanskog industrijskog giganta. U međuvremenu, Bertone je postao svetski poznt studio za dizajn automobila, čije su kreacije do danas označene kao najlepši automobili na svetu.

[vitez koja]

Ferrari 166 MM/53 Abarth Smontabile '1953


Ferrari-Abarth 166 MM/53 je takmičarski automobil koji je 1953.g. dizajnirao Carlo Abarth za vozača Giulia Musitellia. Njegovu karoseriju je dizajnirao Franco Scaglione. To je bio jedini Ferrari automobil kog je Abarth preradio.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

1948. godine, novoosnovana italijanska automobilska kompanija po imenu Ferrari počela je prodavati obećavajući sportski automobil nazvan 166. Dvosed sportskog automobila imao je 12-cilindrični motor montiran napred, koji je davao preko 100 konjskih snaga na zadnje točkove. Motor je imao nešto manje od dva litra i imao je obimni zapreminu od 1660 cm3, sto je uneto i u ime modela. Proizvedeno je samo 38 primeraka. Iako je proizvodnja bila mala, rezultati su veliki, ucestvovao je u trkama LeMans, Mille Miglia i Targa Florio. 1948. godine zapremina motora modela 124 je povećana na 1995 cm3 i postao je 166.

Abarth-ov pristup prepravci Ferraria 166 MM bio je daleko od konvencionalnog. On ne samo da je smanjio veliku težinu, već je konstruisao i telo idealno za trke. Šasiju je opremio aluminijumskom karoserijamom pričvršćenom na noseći okvir. Metoda ugradnje omogućavala je brzu zamenu oštećenih ploča. Karoserija i okvir ukupno je težio samo 55 kg ! S centralnim farom, karoserija 166 MM Abarth bila je jedna od najkarakterističnijih Ferrarija tog vremena. S racionalizovanim telom i težinom od gotovo 275 kg manje od originalne 166 MM karoserije Vignale, Abarth je bio postigao veliki uspeh.

Ferrari 166 MM/53 Abarth Smontabile bila je takmičarska verzija Ferraria 166. Koristio je isti 12-cilindrični motor, ali modifikovan da bi proizveo 135 konjskih snaga. Vešanje i šasija bili su slični osnovnoj verziji Ferrari 166. Telo je bilo lagano, malo i napravljeno da podnose naporne zahteve koje trke zahtevaju.

Preradu automobila Ferrari 166 MM, šasija broj 0262M, za vozaca Giulia Musitellia, Cerlo Abarth je zavrsio 14. marta 1953.g.  Prva trka na kome je vozen odrzana je 14. maja 1953. Godine. Automobil se takmičio sa brojem 28 na Guastalla Scuderia XXXVII Targa Florio, na kojoj je vozac Giulio Musitelli osvojio 21. mesto od 45 automobila koji su poceli trku i 22 automobila koji su je zavrsili.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
      
Automobil je 26. jula iste godine učestvovao u desetčasovnoj noćnoj trci u Mesini, gde ga je vozio vozac Eugenio Castellotti, gde zauzeo prvo mesto, što je najbolji rezultat koji je automobile ostvario tokom karijere. Poslednja trka na kojoj je automobile ucestvovao bila je XXI izdanje Mille Miglia 2. maja 1954. godine, koju Ferrari 166 MM/53 Abarth Smontabile sa startnim brojem 608 nije zavrsio.

Posle ovog događaja, verovatno zbog nedostatka rezervnih delova, karoserija je zamenjena novom koju je proizvela Carrozzeria Scaglietti. Automobil je 1955.g. zavrsio u SAD 1955. godine gde je ucestvovao u trci Palm Springs Preliminaries 03. decembra 1955. godine i gde zauzeo je četvrto mesto.



2000-ih je karoserija Scaglietti ponovo zamenjena originalnom Abarthom, da bi automobil bio prodat 2007.g. tokom RM aukcije (RM Auctions), gde je  i danas je izložena.



N a s t a v i c e  s e !

[vitez koja]

Fiat Abarth 205A Sport '1953


1937.g. Fiat je predstavio ažuriranu verziju svog modela 508 Balilla, poznatijeg kao 508C, sa modelom 1100. Fiat 1100 je imao sličan dizajn kao Fiat 500 Topolino i 1500. Četvorocilindrični 1089 cm3 motor sa visecim ventilima davao je snagu i pogon zadnjih točkova preko četvorostepenog menjača.

Fiat 1100B je predstavljen kada je na 1100 uradjena restilizacija prednjeg dela. 1100B je dobio nadimak '1100 Musone', što znači veliki nos.

Kada se završio Drugi svetski rat, nova generacija modela 1100 brzo je uvedena. Dali su mu zakrivljeni gepek i naziv „1100E“.

Model 1100 prerađen je redizajnom 1953. godine, što je rezultiralo konfiguracijom limuzine sa četvoro vrata sa monokok karoserijom i integrisanim prednjim svetlima. Ovaj novi model nazvan je 1100/103 (103 projektni broj). Ova verzija je ponuđena u dve varijante, „ekonomica“ što znači jeftinije, i „normale“ što znači standard. Kasnije je predstavljena sportska verzija, 1100TV što znači Turismo Veloce u konfiguraciji kupea. Kasnije je dodata i verzija vagona sa petim vratima.

Ogromni troškovi trkačkih aktivnosti uveliko su opteretili kompaniju i Abarth je odlučio da je pametno prekinuti trke i fokusirati se na razvoj uspešnih izduvnih sistema u doglednoj budućnosti. Pored tri takmičarska automobile 204A, Abarth je takođe proizveo i četvrti gotovo po istim linijama, koji će se koristiti kao izložbeni automobil karoserije Ghia koji je debitovao u Torinu 1953.g.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
 
Platforma šasije koja je prvi put korišćena na modelu 205 poslužiće kao osnova za nekoliko dodatnih automobila i na kraju trkački automobil Abarth 207 predstavljen 1955.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
       
Abarth 205A Sport prikazan je na salonu u Torinu 1953. godine. Pojavio se na štandu Ghia pored sličnog Dodge Firearrov-a koji je Ghia ranije napravila za Chrysler. Smatra se da je dizajn karoserije delo Giovannija Michelottija s velikim uticajem Virgila Eknera i Giovannija Savonuzzija.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Abarth 205A Sport napravljen je na poslednjoj od četiri takmičarske šasije Abarth 205 i koristio je mehaničke komponente iz novog Fiata 1100 koji je takođe predstavljen na salonu u Torinu.

[vitez koja]

Abarth Alfa Romeo 2000 Berlinetta 1954


Dizajn karoserije Abarth-Alfa Romeo 2000 je gotovo identičan modelu Alfa Romeo 1900 CSS (Dizajnirao Gian Paolo Boano) Dvostruki ton Abarth-Alfa Romeo 2000, pripremio je Conrero i predstavio se na Salonu automobila u Torinu, a potom u Parizu 1954. godine.

Ovaj kupe dizajnirao je Savonuzzi na šasiji Alfa Romeo 1900 Super Sprint. Ghia je napravila vrlo elegantan i lep dizajn za automobil, gde je Ghia iskoristio dugu šasiju marke Alfa Romeo 1900 Berlina, kako bi kabina slobodno lebdela od napred do nazad.
   
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Boja sa 2 ogrlice, tadašnja moda, u potpunosti izražava liniju automobila.

Abarth Alfa Romeo 2000 Berlinetta je verzija karoserije s 3 vrata, pogonom na zadnjim točkovima, manuelnim 4-stepenim menjačem, benzinskim motorom sa zapreminom od 1974 cm3, 135 KS.
Međuosovinsko rastojanje je 2630 mm, masa vozila: 930 kg. Maksimalna brzina: 200 km/h; ubrzanja od 0- 100 km/h je 9,3 sekunde. Prosecna potrosnja 13 litara na 100 km.

[vitez koja]

Abarth 207A Boano Spyder Corsa '1955


Nakon iskustva sa modelom 205, Carlo Abarth je odlučio da napravi novi trkački automobil kako bi ponovio uspeh prvog. Automobil je počeo da se konstruiše 1954. godine.

Mario Boano dizajnirao je jedinstveno, nisko otvoreno aluminijumsko kućište za Abarth 207 A Spider. 207 bio je Abarth-ov prvi serijski trkački automobil. Izgrađena je oko čelične šasije u kutiji koja je od Fiata 1100 pozajmila neke elemente, uključujući vešanje i nadograđeni motor od modela 1100 koji je imao povećan stepen kompresije i usisni razvodnik da bi stvorio 66 KS - 30 KS vise od originala.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Automobil je kao osnovu koristio mehaniku Fiata 1100. Motor je razvijen dodavanjem dva nova Weber karburatora i novih izduvnih cevi. Ovako konfigurisan, motor je davao snagu od 66 KS. Vešanja nisu retuširana, dok je karoseriju automobila u potpunosti napravio Mario Boano, što je neobično za trkačke automobile. Izduvne cevi od nerđajućeg čelika su strcale s desne strane automobila. Snažno asimetričan, Abarth je upečatljiv primer dominantnog uticaja tema inspirisanih avionima u automobilskom dizajnu tog perioda. Istaknuće hromiranih izduvnih gasova s desne strane je jedan od mnogih zanimljivih detalja - Abarth očito nije želio da njegova zaliha u trgovini ostane neprimećena!
     
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Automobil je docekan aplauzom na auto-sajmu u Torinu 1955. godine. Abarth 207A Boano Spyder Corsa je bila zabavna i uzbudljiva za vožnju, sa iznenađujućim performansama trkačkog modela. Automobil je u početku bio uspešan i primio je 10 porudžbina. Iste godine 207A je svoj trkački debi imao na trci “12 Hours of Sebring” (12 sati Sebringa). Nakon punjanja goriva pri kraju trke, koje su komesari smatrali neregularnim, automobil je diskvalifikovan. Ovo je bilo nesmotreno, jer je automobil vodio u svojoj klasi. Nakon toga, automobil nije imao previše uspeha zbog prevelike težine.
 
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Smatra se da je Abarth proizveo samo 11 primeraka, i da su svi prodati u Americi.

[vitez koja]

Abarth 209A Boano Coupe '1955

Abarth 209A Boano Coupe je model automobila koji je proizvela italijanska kompanija Abarth. Dizajn ovog automobila, sa visokim lukovima na točkovima, podesivim farovima, sportskom izduvnom cevima od nehrđajućeg čelika sa desne strane i panoramskim prozorima, prilično je egzotičan.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

1954.g. Mario Felice Boano, koji je u to vreme radio u Ghia-u, želeo je da dizajnira sportski automobil za američko tržište. Da bi realizovao planove, Boano je otišao do Carla Abarth-a, sa kojim je ranije radio zajedno. Boano je automobil dizajnirao uz pomoć Giovannija Michelottija u tri stila karoserije, „Spider“, kabriolet i Coupe.
 

Abarth se pobrinuo za ostatak automobila, uključujući motor. Najveći deo tog pogonskog sistema pripao je Fijatu 1100, uključujući vešanje, menjač i motor zapremine 1,1 litara. Automobil je takođe dobio i delove iz kompleta koje je proizveo Abarth. To su bili rasplinjači i izduvne cevi. Automobil je imao snagu od 66 KS i maksimalna brzina od 186 km/h. Abarth je skoro udvostručio snagu motora; standardni motor u Fiatu 1100 je davao 36 KS.
       
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Abarth 209A Boano Coupe je predstavljen na Sajmu automobila u Torinu 1955.g., zajedno sa 208A. Automobil u Americi je izložen na sajmu automobila u Čikagu. Abarth-ov uvoznik u SAD, Toni Pompeo, naručio je dvanaest automobila iz ove serije, medjutim nikada nije doslo do realizacije narudzbe. Jedini Abarth Boano Coup od 209A prodat je na području Čikaga. Šezdesetih godina prošlog veka automobil se pojavio na nekoliko izložbi klasičnih automobila, a kasnije je Peter Kaus automobil kupio za svoj muzej Rosso Bianco.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] [ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

U 2010. godini svi automobili iz muzeja su predislocirani u novi muzej Louvman, uključujući i Buano Coupe 209A.

Po nekim podacima napravljen je samo jedan primerak automobila, broj šasije „006“, koji je trenutno izložen u muzeju Louvman. Ja sam u dostupnim materijala za ovaj automobile nasao podatak da je Abarth specijalno izgradio seriju od deset automobila namenjenih izvozu u Sjedinjene Države, za takmicenje u trci “12 sati Sebringa” (12 Hours of Sebring). Od deset primeraka, devet automobila bili su Roadsteri, a samo jedan Coupe,  što u tom slucaju ovaj kupe čini jedinstvenim.



Abarth 209A Boano Coupe, sa dvoja vrata, pokretao je Fiatov redni cetvorotaktni benzinski motor sa dva Weber 36 DCO4 karburatora, zapremine 1089 cm3, snage 66 KS. Menjac je manuelni sa 4 brzine. Dužina automobile je 3620 mm, sirina 1560 mm, visina 1350 mm. Međuosovinsko rastojanje je 2050 mm. Kapacitet rezervoara 35 litara. Tezina 650 kg.

[topalovicdj]

Kojo super prica o neponovljivim modelima....jedino na pocetku omaska -ono trka u Rijeci,Rijeka je bila tada u Italiji a ne kralj.Jugoslaviji na Susaku je bila granica
pozdrav Djordje