Raketni sistemi PVO "SA-75 Dvina"; "S-75 Desna; "S-75M Volhov"

[Kubovac]

Spomenik PVO sistemu S-75 u Balašihi

Na putu do Muzeja PVO, može se naići na lanser kompleksa S-75 na izlazu sa autoputa Entuzijast na Istočni autoput.

Ispostavilo se da je to spomenik braniocima moskovskog neba. Lanser protivvazduhoplovnog raketnog sistema S-75 postavljen je 22. jula 2021. godine u Balašihi kod Moskve, na ulazu u mikrookrug Zarja, u bivšem vojnom gradu sedišta Vrhovne komande PVO zemlje.

„Na ulazu u mikrookrug Zarja postavljen je novi spomenik, posvećen Danu branilaca Moskovskog neba. Pravi lanser za sistem PVO S-75, koji je bio čuvan u Balašihinskom muzeju PVO, postavljen je na postament. Ovo je simbol naših vojnih baza (gradova) i našeg gradskog okruga. Restauraciju su pomogli stručnjaci Vojnotehničkog muzeja Černoglavke", navela je pres-služba administracije Balašihe.

Dan branilaca Moskovskog neba obeležava se svake godine u znak sećanja na branioce artiljerijskih i mitraljeskih jedinica protivvazduhoplovne odbrane Crvene armije na početku Drugog svetskog rata. Oko Moskve stvorena su dva ešalona sistema lovačko-vazduhoplovne zaštite. Ovo je bila prva bitka borbe za Moskvu. Ukupno, sovjetski piloti su u noći 22. jula uništili 12 neprijateljskih aviona. U bliskoj saradnji sa lovačkom avijacijom bili su protivavionska artiljerija i protivavionski mitraljezi, kojima je komandovao pukovnik Leonid Lavrinovič. Protivavionci su uništili 10 nacističkih bombardera na nebu iznad Moskve.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Izvor

[Kubovac]

Osoblje Vijetnamskog narodnog vazduhoplovstva sklapa rakete zemlja-vazduh raketnog sistema PVO S-75M3 „Volga-M“ (modernizacija sistema PVO Volhov) u uslovima slabog osvetljenja. Sastavljanje projektila na dnevnom svetlu inače nije lako, a postaje još složenije noću. Ipak, posluge moraju da se uvežbavaju u pripremi za noćne borbe.



Nakon pripreme raketa i smeštanje istih u transportne kontejnere, vrši se transport i dovoženje raketa na vatreni položaj.



Na vatrenom položaju, rakete se pretovaruju na lansirne rampe.



I na kraju, "šlag na tortu" - PUSK!

[Kubovac]

Na današnji dan pre 60 godina, raketu zemlja-vazduh SA-75 Dvina ispalio je 2. kineski raketni divizion zemlja-vazduh u Pekingu i oborio je izviđački avion Martin RB-57D Canberra, br. 5643, iznad okruga Tong Zhangjiavan.
Bio je to prvi put da je raketa zemlja-vazduh oborila letelicu.

Poginuo je pilot RB-57D, poručnik Vang Jing Čin iz vazduhoplovnih snaga Republike Kine (Tajvana).

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Više na IZVOR

[Kubovac]

Dvina, ratna iskustva 90-tih na prostoru bivše SFRJ

Tokom noći 27/03/1999. godine NATO avijacija izvršila je napad na skladište raketa i raketnog goriva za raketne sisteme PVO Neva i Dvina u okolini Beograda. Sledeće jutro, novinske ekipe RTS su bile na licu mesta.

Tom prilikom na objavljenim snimcima, videle su se rakete raketnog sistema PVO SA-75Mk Dvina, prvog raketnog sistema PVO koji je početkom 60-tih godina prošlog veka ušao u naoružanje tadašnje JNA.
Raketni sistem PVO Dvina, rashodovan je sredinom 90-tih godinama zbog zastarelosti, a njegove pozicije zauzeli su raketni divizioni S-125M Neva, pristigli iz drugih republika bivše Jugoslavije.

Tokom burnih 90-tih godina prošlog veka, tokom sukoba na prostoru bivše Jugoslavije, Dvina je našla svoju upotrebu u jedinicama tadašnje Srpske vojske Krajine (SVK), kada je 1 raketni divizion ušao u sastav novoformirane 44. raketne brigade. Tokom svog ratnog puta u sastavu SVK, pretežno je korištena za dejstvo raketama na ciljeve na zemlji, što ovaj sistem može, uz određena ograničenja.

Tokom NATO napada na aerodrom Udbina 21.11.1994. godine, jedan radar za navođenje raketa sistema Dvina iz sastava 44. raketne brigade PVO SVK je tada bio oštećen.

U Vojsci Jugoslavije je ipak jedan deo tehnike sačuvan, tako da je čak donešena odluka tokom NATO bombardovanja Savezne Republike Jugoslavije, da se 1 raketni divizion Dvina dekonzervira, opremi ljudstvom (posadu u kabini činio starešinski sastav), kako iz aktivnog sastava, tako i iz rezerve, i da se u upotrebu vrati jedan deo raketa. Težišno su angažovane starešine tadašnjeg 6. rd PVO iz sastava 250. raketne brigade PVO.
U tome se uspelo i raketni divizion je uključen (vraćen) u sastav tadašnje 250. raketne brigade PVO i zaposeo je vatreni položaj dana 06/05/1999. godine u reonu sela Šimanovci.

Ipak, usled određenog oklevanja i nedoumica, elementi sistema u otkriveni dana 13/05/1999 i avijacija NATO pakta je vođenim avio-projektilom pogodila i uništila radar za navođenje raketa.
Iako je bilo mogućnosti da se makar još 1 raketni divizion Dvina vrati u funkciju, do kraja rata se više ovo nije pokušavalo.

Glavni cilj vraćanja ovog sistema, pored popunjavanja prostora u narušenoj odbrani oko Beograda, bio je i pokušaj dejstva na avione Mirage (ali i druge visokoletače) koji su leteli na velikim visinama i pri velikim brzinama uz redovno probijanje zvučnog zida radi dodatnog uznemirenja građana Beograda i Novog Sada i okolnih naselja, a van dometa naših sistema PVO (osim donekle Neve, ali čiji broj diviziona je već tada bio rapidno smanjen).

Obzirom na sve okolnosti i u samoj 250. brigadi ostaje žal što ova jedinica nije ni došla u priliku da izvrši dodeljeni zadatak.

Ipak, Dvina je i ovim pokazala da je sistem na koga se moglo računati, čak i u trenucima kada je već bila "otpisana".

Prilog: Foto dokumentacija iz skladišta raketa u okolini Beograda, jutra 27/03/1999. godine.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Kubovac]

Snimak iz Vijetnamske vojske

Pretovar rakete iz sastava raketnog sistema PVO S-75M3 Volga i zatim i nekoliko atraktivnih lansiranja projektila:

[Kubovac]

65 godina od završetka razvoja raketnog sistema PVO SA-75 "Dvina"

Juče se navršilo 65 godina od kada je Sovjetska armija usvojila protivvazduhoplovni raketni sistem (SAM) SA-75 „Dvina“. Razvijen je u KB-1 (sada deo koncerna Almaz-Antej) pod vođstvom A. A. Raspletina. Protivvazduhoplovna raketa je razvijena u OKB-2 (sada Projektni biro Fakel) pod rukovodstvom P. D. Grušina. Prilikom razvoja SA-75 korišćeno je iskustvo stvaranja stacionarnog PVO sistema S-25.

SA-75 i sistemi PVO iz porodice S-75 koji su ga pratili postali su prvi masovno proizvedeni domaći "mobilni" sistemi PVO. Borbeni debi SA-75 bilo je uništenje tajvanskog izviđačkog aviona RB-57, dana 7. oktobra 1959. na nebu iznad Pekinga. Veliki uspeh Dvine bio je poraz visinskog, ranije neranjivog, američkog izviđačkog aviona U-2 pod upravljanjem pilota Gerija Pauersa u Sverdlovskoj oblasti, to se dogodilo 1. maja 1960. godine.

Kompleksi iz porodice S-75 aktivno su korišćeni 1960-ih protiv američkih aviona tokom Vijetnamskog rata. Američki piloti su im dali nadimak „telegrafski stubovi“. SA-75 Dvina i sistemi iz porodice S-75 su postali strašno oružje koje je uspešno pogađalo neprijateljske avione. Raketnim sistemm Dvina oboreno je, po američkim i vijetnamsko-sovjetskim podacima između 205-400 američkih borbenih aviona od čega najmanje 15 strategijskih bombardera B-52 i još 5 "teško", a još 4 "srednje teško" oštećenih, tokom Vijetnamskog rata.
Pored ovoga, Dvine su obarale i letelice vazduhoplovstva Južnog Vijetnama...

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Kubovac]

Egipatski ratni film - "Batallion 418",  istinita priča o egipatskom divizionu protivvazduhoplovne odbrane naoružanim raketnim sistemom S-75 Desna i njegovoj borbi u Port Saidu protiv Izraelskih vazdušnih napada tokom Oktobarskog rata - Rat Jom Kipur 1973.
Ovaj film nastao samozalaganjem grupe od 73 istoričara.

Ovaj film sa veoma ograničenim budžetom (bez holivudskih specijalnih efekata) odražava stvarne događaje koristeći originalnu opremu. Mogu samo da zamislim šta ovaj film može da bude sa svom animacijom i specijalnim efektima... U svakom slučaju, nešto o čemu treba razmišljati za buduće projekte.

Razmišljao sam da li da ga stavim u topic "Napolitanke i pivo", ali smatram da mu je ovde mesto.

Kao "zaljubljenik" u raketne sisteme PVO, pogotovo sovjetsko-ruske proizvodnje, ja ću film svakako pogledati....

[Kubovac]

Pogledao sam egipatski ratni film "Battalion 418" (Divizion 418) i mogu vam reći da mi se film dopao. Ima malo "patetike" i "propagande", ali snimano je na originalnim komponentama sistema (verovatno iz Muzeja), ali to svima koji vole PVO tehniku daje posebno zadovoljstvo.

Titl je na engleskom i nije baš najbolji, ali dovoljno da se film može pratiti.

I nije u pitanju sistem SA-75 Dvina, nego mlađi brat S-75 Desna, što sam i ispravio u izvornom tekstu.

Antene nišanskog radara "izvorne" Dvine i Desne se ne razlikuju. Međutim, do 1973. godine, već su svi sistemi Dvina prešli na modifikaciju Dvina MK, što znači da na anteni azimuta treba da imaju i kabinu "00", a to je kabina optičkog praćenja ciljeva, što ovde nije slučaj. Takođe, u filmu, koji dočarava realna ratna dešavanja, opisuje se praćenje niskoletećih ciljeva radarom, koje Dvina ne može izvesti, osim sa optičkim sistemom ali tada se i cilj prati optikom, a ne radarom.

U jednom trenutku na početku filma i sam komandant puka kaže "lokalnom vođi sela" da jedinica "Desna" dolazi u njihovo područje da brani Port Said i okolinu.

Egipat je inače jedini kupac sistema PVO S-75 Desna, ali je početkom 70-tih kupio čak 32 diviziona!

[Kubovac]

Vijetnamski raketaši uvežbavaju borbeni rad na raketnom sistemu PVO S-75M3 Volga, modernizovanoj varijanti sistema S-75M Volhov.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[milan55]

U prilogu se vidi konstrukcija raketa:

[Kubovac]

Više o raketama V-760 raketnog sistema PVO S–75M „Volhov“ - protivvazduhoplovne rakete sa nuklearnim bojevim glavama RA-6 i RA-52

U skladu sa Odlukom CK KPSS i Saveta ministara SSSR br. 1234-528 od 30. decembra 1960. godine u SSSR-u su počeli radovi na protivvazduhoplovnoj raketi sa nuklearnom bojevom glavom RA-6 za raketni sistem PVO S-75M Volhov. To je bila raketa V-760 (15D) dizajnirana da uništi grupne vazduhoplovne ciljeve.

Raketa je imala dvostruke sisteme radio-navođenja i autopilota. Nije imala radio osigurač, nuklearno punjenje (15 kT) je aktivirano radio komandom poslatom iz Stanice za vođenje raketa. Težina rakete je iznosila 2443 kg, a dužina 11,8 m.

Dalja zona granice uništenja za raketu V-760, u njenom aktivnom letnom delu, pri gađanju cilja koji leti na visini:

- H => 20 km pri brzinama V = 640 m/s, iznosila je 39.5 km;
- H => 21 km pri brzinama V = 1030 m/s, iznosila je 35.3 km.

Raketa je usvojena u naoružanje 15. maja 1964. U samostalnim raketnim pukovima, tri rakete su bile smeštene na transportno-utovarnim vozilima PR-11DA (predviđene za rakete V-760) u skladištima br. 7A, svaka u posebnoj, izolovanoj kutiji. U skladištu broj 7A održavani su propisani parametri temperature i vlažnosti. Prilikom transportovanja transportnim i utovarnim vozilima PR-11DA, odgovarajući parametri bojeve glave obezbeđivani su sistemom grejanja na baterije vozila.

Lansiranje rakete V-760 sa nuklearnom bojevom glavom, januar 1965. godine:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Aktiviranje nuklearne bojeve glave rakete V-760, januar 1965. godine:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Godine 1975. SSSR je usvojio S-75M3 Volhov sa modifikovanom verzijom rakete V-759 pod oznakom V-760V sa nuklearnom bojevom glavom RA-52. Istovremeno sa uvođenjem raketa V-760V u upotrebu, radarska stanica za merenje daljine RD-75 „Amazonka“ je puštena u rad u pukovima naoružanim ovim projektilima za precizno merenje udaljenosti grupnih ciljeva.

Nuklearne bojeve glave raketa V-760 bile su smeštene u specijalnim kabinama (PRTBA) na šasiji automobila. Dve bojeve glave RA-6 bile su smeštene u jednoj kabini.

Tokom procesa ponovnog punjenja raketa, bojeve glave su pretovarane iz kabine u montažna kolica pomoću ručnog vitla:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Prilikom naoružavanja rakete na transportno-montažna kolica sa raketom je postavljen okvir na koji je montirano ručno vitlo za nuklearnu bojevu glavu. Naoružavanje same rakete podrazumevalo je odvrtanje prvog odeljka rakete (konusa na vrhu rakete) i njegovo naginjanje za 90 stepeni u odnosu na osu rakete i demontažu transportnog konektora. Nuklearna bojeva glava se podizala pomoću ručnog vitla do visine ose rakete i povezivala sa odeljkom broj 3 rakete, (koji je napravljen od legure aluminijuma i predstavlja noseći element trupa rakete i takođe je odeljak za rezervoare. Podeljen je na dva rezervoara: prednji za oksidator, zadnji za gorivo. U odeljku broj 3, kod rakete sa konvencionalnim punjenjem nalaze se i četiri prijemne antene za radio upaljač) kao i odeljkom broj 2 (koji je takođe napravljen od legure aluminijuma i sadrži, kod rakete sa konvencionalnim punjenjem, bojevu glavu, električnu instalaciju radio upaljača i antenske kablove VF visokofrekventnog radio upaljača).

Naoružavanje rakete V-760 nuklearnom bojevom glavom RA-6:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Zbog različitog dizajna nuklearne bojeve glave RA-52, proces naoružavanja rakete V-760V i kontrola opreme na projektilu bila je drugačija.

Nuklearne bojeve glave RA-52 su takođe bile smeštene u specijalnim kabinama PTRBA na šasiji automobila, ali smeštene u kontejnere RT92 na kolicima 5T41.

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Naoružavanje rakete V-760V počinje podizanjem nuklearne bojeve glave RA-52 iz kontejnera RT92 pomoću podizača i odgovarajuće ručke 5P88.

RA-52, podizanje sa kolica:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Nakon toga se vrši ubacivanje nuklearne bojeve glave RA-52 u odeljak br. 1 rakete V-760V. U odeljku br. 1 rakete, napravljenom od legure aluminijuma i magnezijuma i materijala koji prenosi elektromagnetnu energiju, kod raketa sa konvencionalnim punjenjem nalaze se cev prijemnika vazdušnog pritiska, antena za radio upaljač; blok primo-predajnika radio-osigurača i sigurnosni i aktuacioni mehanizam, kao i dinamički prenosnici pritiska.

RA-52, ubacivanje nuklearne bojeve glave u odeljak br. 1 rakete V-760V:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[B051LjKo]

Svaka cast, fantasticno stivo, samo nastavi!

[Kubovac]

K8-60: „Magično oko“ vijetnamske PVO u ratu protiv B-52

Prvobitno, K8-60 (SON-9/9A) je bio radar koji se koristio za protivavionske topove kalibra 57 mm. Razlog zašto je ovaj radar korišćen za otkrivanje i praćenje B-52 je taj što je od 1968. do 1970. godine, proučavajući trikove ometanja B-52, vijetnamska vojska otkrila da bi seK8-60 mogao pokazati korisnim za otkrivanje bombardera i davanje oznake cilja. Stoga je Odeljenje za tehnička istraživanja Službe protivvazdušne odbrane predložilo projekat tehničkog poboljšanja kako bi se pomoglo raketnom radaru sistema SA-75Mk Dvina da se odupre smetnjama B-52.

Elementi kompleta za modernizaciju su ugrađeni na 3 mesta: u vozilo radara K8-60, u kabinu Stanice za vođenje raketa sistema SA-75Mk Dvina i na krovu primopredajnog antenskog sistema SNR-75. Prenos elemenata je automatski, preko sistema selsin predajnika, selsin prijemnika i selsin transformatora.

Dizajn i proizvodnju prvog poboljšanog kompleta u potpunosti je izveo projektni tim Odeljenja za tehnička istraživanja. Komplet opreme odabran za probnu ugradnju je komplet opreme 76. raketnog diviziona, 257. puka. Nakon uspešne ugradnje i testiranja u 76. divizionu, vojna služba Vijetnamske vojske dozvolila je da se ugradi u 89. divizion 274. puka i da se priprema za borbe u Kvang Binu.

Da bi elementi radara K8-60 i Stanice za vođenje raketa SA-75Mk Dvina bili konzistentni, prilikom pripreme za borbu potrebno je zauzeti zajednički standardni pravac između radarske antene K8-60 i antene raketnog radarskog primopredajnika (odrediti paralax - razliku u stajnim tačkama). Dobijanje zajedničkog referentnog pravca se vrši objedinjavanjem optičkog vizira kabine PA-00 i vidnog polja radarske antene K8-60.

Dana 30. februara 1972. 89. divizion se preselio na ratište Ko Kieng da bi proučavao borbe sa B-52. Naoružanje 89. diviziona u to vreme je poboljšano da bi se sklopio prijemnik oznake cilja sa radara K8-60. Za skoro 2 meseca, radar K8-60 je uhvatio cilj 18 puta, uključujući 2 puta B-52. Udaljenost do zahvata najudaljenije mete je 65 km, a prosek je 35 km do 45 km.

Pre bitke kod „Dien Bien Phu u vazduhu“, poboljšani set je jednom testiran 19. novembra 1972. godine. Jedinica za testiranje je 79. divizion, koji se nalazi u blizini mosta Mai Lin (Ha Dong). Avioni koji su bili testirani uključivali su 1 Il-18 i 1 Mig-21. Dva aviona su letela odvojeno u dva različita trenutka.

Prvo, radar za navođenje raketa sistema Dvina se još nije otkrivao sopstvenim zračenjem, samo radar K8-60 emituje signale za otkrivanje i zahvat cilja, prati cilj automatski sa 35 km i prenosi oznaku cilja do Stanice za vođenje raketa 79. diviziona radi merenja ugla elevacije i azimuta u odnosu na Stanicu za vođenje raketa. Na udaljenosti od 28 km, komandant 79. diviziona naredio je Stanici za vođenje raketa da emituje zračenje u eter i video je da se signal odraza cilja pojavljuje tačno između nišanskih linija indikatora po azimutu i po elevaciji.

Ispitni timovi nastavljaju da mere razlike kako bi svi mogli da vide da li se signal refleksije cilja razlikuje od linije vida? Rezultati su bili iznenađujući, za avion IL-18 sa istom brzinom leta kao i B-52, poklapanje radara K8-60 i raketnog radara bilo je veoma blisko. Što se tiče MiG-21, zato što leti manevarski, on malo koleba kada se avion približi na manje od 10 km.

Posle ovog testa, Vijetnamska vojska je zaključila da radar K8-60 ima mnogo prednosti u odnosu na B-52. Pošto američka vojska nije ometala ovaj radar, on normalno zahvata mete i ne gađaju ga protivradarske rakete Šrajk. S druge strane, zbog svojih uskih bočnih lepeza, ima veoma visoku otpornost na klatere od okolnog terena i može da uhvati ciljeve koji lete iznad planinskih područja ili lete nisko.

Zbog ovakvih zaključaka, tokom 12 dana i noći američkih vazdušnih udara radar K8-60 je bio opremljen za 57. divizion i 79. divizion. U 57. divizionu su 18 puta zahvatili B-52 dok su u 79. divizionu zahvatili B-52 12 puta. Podrška ovog radara pomogla je gore navedenim divizionima SA-75Mk Dvina da ostvare izuzetne pobede nad B-52.

U knjizi "Istorija raketnih snaga protivvazdušne odbrane (1965-2005)" piše: „79. divizion, kojim je komandovao komandant Ngujen Van Fiet, koristio je elemente radara K8-60 za emitovanje i zahvat B-52, a zatim je prešao na napad metodom pick-and-roll, obarajući 2 B-52 sukcesivno.

Radar K8-60 (SON-9/9A):

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Radar za praćenje ciljeva i navođenje raketa SNR-75, sistema PVO SA-75Mk Dvina:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[Kubovac]

Kineska modernizacija sistema SA-75 Dvina, kombinovanjem sa radarom K8-60 - SON-9(A)

Pisao sam o vijetnamskim protivavioncima, koji su koristili mogućnosti radara SON-9 kao akvizicijskog radara za njihove raketne sisteme PVO SA-75Mk Dvina, a u cilju skraćenja zračenja radara, borbe protiv elektronskog ometanja i protiv raketa Šrajk koje se navode na zračenje radara.

Da bi elementi radara K8-60 (SON-9) i Stanice za vođenje raketa SA-75Mk Dvina bili konzistentni, prilikom pripreme za borbu potrebno je zauzeti zajednički standardni pravac između radarske antene K8-60 i antene raketnog radarskog primopredajnika (odrediti paralax - razliku u stajnim tačkama). Dobijanje zajedničkog referentnog pravca se vrši objedinjavanjem optičkog vizira kabine PAA-00 i vidnog polja radarske antene K8-60.

Prilikom brojnih ispitivanja rezultati su bili iznenađujući, za avion IL-18 sa istom brzinom leta kao i B-52, poklapanje radara K8-60 i raketnog radara bilo je veoma blisko. Što se tiče MiG-21, zato što leti manevarski, on malo koleba kada se avion približi na manje od 10 km.

Prema navodima, korišćenjem raketnog sistema SA-75Mk Dvina na ovaj način, bilo je i uspešnih pogađanja američkih aviona i to strateških bombardera B-52.

Sa druge strane, Kinezi su, naravno radeći u miru i sa više prostora za analize i probe, odlučili da antenski sistem i komponente radara K8-60 (SON-9) uključe u sastav nišanskog radara SNR-75 i to tako što će antenu radara postaviti na horizontalnu antenu azimuta. To je bilo lako izvodljivo u tehničkom smislu, jer kineske verzije Dvine, označene kao HQ-1 i HQ-2 nisu imali optički kanal "pseću kućiću" odnosno kabinu PAA-00, koja se nalazila na anteni azimuta nišanskog radara sistema Dvina-Mk.

Mnogi stručnjaci i analitičari na zapadu su pokušavali da odgonetnu pravu namenu ove modifikacije, ali često su bili u krivu ili samo delimično tačno. Podaci o ovoj "instalaciji" se veoma teško pronalaze u javnim izvorima, ali svakako možemo izvući neke logičke zaključke.

Prvo, ugradnjom ove antene na antenu azimuta nišanskog radara SNR-75, sistem PVO Dvina dobija dodatni radar za otkrivanje ciljeva i određivanje azimuta, kose daljine i brzine, što omogućava (usled toga da su radari sa usaglašenom linijom viziranja po azimutu) brže i preciznije navođenje nišanskog radara na cilj. Pritom, svojim frekvencijama rada ne odaje protivničkoj avijaciji da se radi o radaru sistema Dvina, već se pilotima na sistemima radarskog ozračenja pojavljuje informacija da ih prati radar protivavionske artiljerije, što oni "rešavaju" podizanjem na nešto veće visine leta izvan dometa protivavionske artiljerije, misleći da su sada bezbedni.

Ipak, u datom trenutku, ukoliko su u dometu raketa sistema Dvina, uključuje im se signalizacija praćenja nišanskim radarom sistema Dvina, a ubrzo zatim i signalizacija da je na njih lansirana protivavionska vođena raketa. U ovom momentu se pilotima skraćuje vreme i mogućnosti za izvođenje protivmera.

Dakle, ovo bi u ovom slučaju mogla biti mera "obmanjivanja", jer su piloti američkih lovačkih i jurišnih aviona uobičajeno kada su dobijali signal ozračenja radarom sistema Dvina, vršili manevar spuštanja na visine ispod 3000 metara (i još niže), van mogućnosti zahvata i dejstva sistemom Dvina (bez ugrađene modifikacije sa optičkom kabinom PAA-00, "pseća kućica"), uzimajući na sebe rizik od mogućih dejstava protivavionskom artiljerijom.
Pilot u ovom slučaju nikako nije mogao biti potpuno siguran u kojoj funkciji je ovaj radar koji ga je ozračio, a koji je "uobičajeno" radar protivavionske artiljerije.

Drugo, prilikom ometanja nišanskog radara sistema Dvina, može doći do problema sa određivanjem daljine, što se može rešiti ručnim unošenjem podataka koji se dobiju sa ovog dodatnog radara, a koji će svakako biti u većini slučajeva značajno precizniji od "tabelarnog" određivanja daljine na osnovu izmerene brzine cilja i ugla elevacije, sa indikatora elevacije i povećati efikasnost gađanja.

Treće, manje je verovatno da će avioni-postavljači smetnji uspeti da istovremeno efikasno ometaju i nišanski radar Dvine (koji se sastoji iz dva predajna sistema, po azimutu i po elevaciji, malo "razmaknutih" frekvencija) i dodatni radar SON-9 na anteni azimuta. Ovo bi moglo da pomogne raketnom divizionu da sa jednim ili drugim radarom ipak može otkriti cilj (najavljen sa komandnog mesta ili isturenog radara P-12), a onda pokušati nekom od metoda da uspostavi praćenje cilja i dejstvo raketama na njega, bilo da je u pitanju pokušaj dejstva na cilj "postavljač" smetnji "pasivnim" praćenjem po signalu smetnje, bilo da je u pitanju gađanje cilja sa povremenim isključivanjem zračenja nišanskog radara, a korišćenjem mogućnosti neke vrste "memorijskog praćenja cilja", a što je moguće ukoliko je radar bar nekoliko trenutaka stabilno pratio cilj na svojim uglovnim pokazivačima, pa može na jedno vreme (do 25 sekundi) isključiti zračenje nišanskih antena po azimutu i elevaciji jer će Stanica nastaviti praćenje cilja po "zapamćenoj dinamici" pomeranja radara do određenog trenutka, jer su zapamćene uglovne brzine cilja i radijalne brzine cilja do trenutka isključenja zračenja.
U trenutku kada je neophodno ponovo uključiti nišanski radar radi "osveženja" praćenja i uvođenja neophodnih korekcija, a što u kabini Stanice za vođenje signalizira lampica "25 s".

Ovo je jedan od metoda i zaštite od dejstva protivradarskih raketa AGM-45 Shrike, pored "unapređene" sheme "lažnog lansiranja".

Kasnije modifikacije sistema HQ-2, obuhvatile su i ugradnju optičkog TV sistema, što je omogućilo i rad u pasivnom sistemu i verovatno da je kod ove naprednije modernizacije nesumnjivo da postoji način automatskog praćenja ciljeva u optičkom kanalu uz korišćenje dodatnog radara ili kombinacijom oba sistema.

Svakako jedna zanimljiva "epizoda" iz istorije raketnog sistema PVO SA-75 Dvina.

Nišanski radar kineskog sistema HQ-2, ilustracija:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Kineski raketni sistem HQ-2:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Kineska modifikacija sistema HQ-2, sa novim dodatni antenskim sistemom i sistemom optičkog praćenja, delimično digitalizovana:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]