Nakon što su Francuzi 1923/26. godine izgradili kontratorpiljere deplasmana 2100 tona, naoružane sa pet topova kalibra 130 mm, Italijani su jednostavno bili prinuđeni da razmotre kontramere, koje su u krajnjem dovele do gradnje nove klase brodova, kod koje je oklopna zaštita žrtvovana kako bi se dobila veća brzina plovljenja i superiornije naoružanje.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Laka krstarica Bartolomeo Colleoni u Veneciji, 1933. godinaTrup je izgrađen kombinacijom uzdužnog i poprečnog sistema gradnje, sa uzdignutom palubom u dužini od oko jedne trećine trupa, po ugledu na tadašnje razarače. Mašinski prostor je bio zaštićen oklopnom zaštitom u vidu čeličnih ploča debljine 25 mm, dok su municijske komore bile zaštićene 5 mm tanjim pločama. Bočni oklop se prostirao od gornje oklopljene palube do neposredno ispod vodene linije. Ova citadela je sa pramčane i krmene strae bila zatvorena vodonepropustnim pregradama debljine 20 mm. Težina oklopa iznosila je 584 tona, što je činilo oko 11,5 % standardnog deplasmana broda.
Brod je pogonjen sa dva osovinska voda, koji su snagu dobijali iz dve parne turbine. Projektovana snaga pogona od 95 000 KS po vodu je tokom ispitivanja premašena i iznosila je 123 479 KS po vodu. Shodno tome, premašena je i projektovana maksimalna brzina plovljenja i ona je na probnoj vožnji iznosila 42,05 čvorova. Do ove nesrazmere između projektovanog i stvarnog stanja leži u tome da su Italijani plaćali premije brodograditeljima za svaki premašeni čvor brzine u odnosu na projektovanu. Shodno tome, brodski pogon je opterećivan, bez obzira na mere sigurnosti; kasnije je ova praksa napuštena.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Lake krstarice Alberico Da Barbiano i Alberto Di Giussano u doku jedna pored druge.Glavno naoružanje broda se sastojalo od osam topova Ansaldo 1926, kalibra 152 mm, raspoređenih u četiri dvocevne kupole. Ovakav način ugradnje topova, sa zajedničkom kolevkom i malim rastojanjem između topova u maksimalno olakšanoj kupoli, nije se pokazao dobrim. U municijskim komorama se smeštao borbeni komplet od 1800 projektila i 1960 barutnih punjenja.
Sekundarno naoružanje je bilo koncentrisano između dimnjaka, u tri dvocevna lafeta, po jedan na levom i desnom boku i treći u uzdužnici broda, na nadgrađu. Topovi su bili modela OTO 1927, kalibra 100 mm. Laka protivavionska artiljerija se sastojala iz topova kalibra 37 mm, koji su razmešteni na krmenom delu hangara i na krmenom delu nadgrađa, u dvocevnim lafetima, zajedno sa četiri dvocevna mitraljeza.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Laka krstarica Alberico Da Barbiano u suvom doku.Brod je raspolagao i torpednim naoružanjem od dva dvocevna torpedna aparata, sa borbenim kompletom od osam torpeda.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Katapult za lansiranje avionaNa pramčanom delu palube bio je ugrađen katapult za lansiranje aviona, a u osnovi komandnog mosta bio je ugrađen hangar za smeštaj aviona. Na brod je bilo moguće smestiti dva hidroaviona, prvo Cant 25 AR, a kasnije model Ro43. Svi brodovi u klasi, sem krstarice Di Giussano, mogli su da polažu minske prepreke.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Laka krstarica Alberto da Giussan nakon porinuća.Italija je u periodu od 1928. do 1932. godine izgradila ukupno četiri lake krstarice: Alberto Di Giussano, Alberico Da Barbiano, Bartolomeo Colleoni i Giovanni Delle Bande Nere.
Modifikacije
Početno iskustvo sa krstaricom Di Giussano tokom ispitivanja, ukazalo je na lošu stabilnost, te je demontiran tronožni glavni jarbol; izgrađen je i daljinomer sa krme. Oštećenja trupa prilikom vožnje velikim brzinama po teškom moru doprinele su tome da se izvrši ojačanje trupa. U periodu 1938/39. uklonjeni su topovi kalibra 37 mm, a na njihovo mesto su došli četvorocevni topovi Breda kalibra 20 mm.
Operativna upotreba brodovaLaka krstarica Da BarbianoKrstarica Da Barbiano je tokom Drugog svetskog rata službovala u Sredozemlju. Početkom 1940. se privremeno nalazi u sastavu 3. diviziona krstarica da bi od 4. juna bila raspoređena u sastav 4. diviziona krstarica. Učestvuje u bici kod rta Stilo, nakon čega biva angažovana u obezbeđenju konvoja od Napulja do Bengazija. U Pulu plovi 1. septembra, kako bi bila preuređena za upotrebu u ulozi školskog broda za potrebe Pomorske škole. Radovi na preuređenju broda su završeni u tršćanskom brodogradilištu; brod je u upotrebu vraćen 1. marta. Brod se koristi u obuci pomorskog kadra sve do 1. decembra 1941, kada odlazi u sastav 4. diviziona, kao komandni brod, za potrebe izvršenja specijalnog zadatka – snabdevanje italijanskih trupa u Libiji. Sredinom decembra, tačnije 12. decembra, iz Palerma isplovljava krstarica Da Barbiano, natovarena benzinom i municijom, sa pratnjom, koju je činila krstarica iste klase, Di Giussano. Britanci su saznali za ovaj pokret te su za presretanje sastava angažovali razarače. Grupa razarača (britanski HMS Sikh, Legion, Maori i holandski HNLMS Isaac Sweers) je u ranim jutarnjim časovima 13. decembra presrela italijanske brodove kod rta Bon i izvela torpedni napad. Krstarica Da Barbiano bila je pogođena sa tri torpeda i brzo potonula. Krstarica iz pratnje, Di Giussano, takođe tone u ovom okršaju. Pored toga što su izgubili znatnu količinu preko potrebnih zaliha, italijanska mornarica je u ovom okršaju pored dve lake krstarice izgubila i 817 mornara.
Laka krstarica Di GiussanoDi Giussano je tokom tridesetih godina učestvovala u mirnodopskim aktivnostima flote, kao deo 2. skvadrona, između ostalog učestvovala je i u aktivnostima vezanim za Španski građanski rat. U ratu, kao deo 4. diviziona krstarica, učestvuje u bici kod rta Stilo .Mesec dana kasnije polaže minsku prepreku kod Pantelerije, a ostatak godine provodi na zadacima obezbeđenja konvoja sa zalihama i trupama za Afriku. Konačno, 12. decembra 1940. godine učestvuje u dopremanju municije i goriva u Libiju, zajedno sa lakom krstaricom Da Barbiano i dan nakon isplovljenja tone kada ih kod rta Bon napadaju saveznički razarači.
Laka krstarica Bartolomeo ColleoniBartolomeo Colleoni do novembra 1938. službuje u Sredozemlju, kada odlazi na Daleki Istok kao smena za krstaricu Montecuccoli. U Šangaj uplovljava 23. decembra 1938. i tamo ostaje sve do izbijanja Drugog svetskog rata. Prvog dana oktobra, krstarica Colleoni predaje dužnost komandnog broda slupu Lepanto i vraća se u Italiju, gde uplovljava 28. oktobra. Krstarica Colleoni zajedno sa krstaricom Bande Nere čini 2. divizion krstarica. Prvi borbeni zadatak u Drugom svetskom ratu izvršava 10. juna 1940, kada zaprečava Sicilijanski kanal minskom preprekom. Nakon toga, angažuje se na zadacima obezbeđenja konvoja između Napulja i Tripolija. Krstarica Colleoni 17. jula isplovljava iz Tripolija, u pratnji krstarice Bande Nere i kreće ka ostrvu Leros (tadašnja italijanska kolonija) u Egejskom moru, gde su britanske aktivnosti poprimale zabrinjavajuću razmeru. U blizini rta Spada (severozapadni deo Krita), italijanski brodovi bivaju presretnuti od strane grupe savezničkih brodova koju su sačinjavali australijska krstarica HMAS Sidney i pet britanskih razarača (HMS Hasty, Havock, Hero, Hyperion, Ilex). Tokom sukoba, krstarica Colleoni zadobija pogodak u mašinski prostor, nakon čega ostaje bez pogona. Bez pogona, postaje laka meta za torpedno naoružanje britanskih razarača.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Laka krstarica Bartolomeo Colleoni pred potapanje.Laka krstarica Bande NereKrstarica Bande Nere se tokom Španskog građanskog rata nalazila u zapadnom delu Sredozemlja, nakon čega je izzvesno vreme provela u Komandi za obuku italijanske ratne mornarice. Sa izbijanjem rata, krstarica ulazi u sastav novoformiranog 2. diviziona krstarica. U Sicilijanskom kanalu 10. juna 1940. polaže minsku prepreku, a jula iste godine obezbeđuje konvoje za Afriku. Tokom plovidbe za ostrvo Leros, nailazi na saveznički plovni sastav, kada dolazi do okršaja. Tokom okršaja tone krstarica Bartolomeo Colleoni, dok se Bande Nere povlači u Tripoli. Početkom decembra 1940. ulazi u sastav 4. diviziona krstarica i učestvuje u nekoliko konvoja. Na zadacima obezbeđenja konvoja ostaje do sredine naredne godine; učestvuje i u nekoliko pokušaja presretanja britanskih konvoja kojima je snabdevana Malta. U junu mesecu krstarica Bande Nere zajedno sa krstaricom Di Guissano polaže mine severoistočno od Tripolija, sa ciljem zaštite od britanskog bombardovanja luke. Kasnije će ova minska prepreka postati odgovorna za potapanje krstarice Neptune i razarača Kandahar, kao i za oštećenje još dve krstarice, Penelope i Aurora. Do narednog polaganja mina dolazi jula u Sicilijanskom kanalu.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Laka krstarica Giovanni delle Bande NereKomandnim brodom Specijalnih pomorskih snaga postaje 20. oktobra 1941. i tu dužnost obavlja do 3. januara 1942, kada biva pridodata 8. divizionu krstarica. Narednog meseca učestvuje u operaciji K7, konvoju sa Krfa i Mesine za Tripoli. U martu se angažuje u pokušaju presretanja britanskog konvoja MW10, koji se kretao za Maltu. Zbog nevremena, koje je zadesilo 23. marta, krstarica kreće iz Mesine za La Speciju, u pratnji jednog razarača i torpednog čamca. Na nekih 11 milja jugoistočno od Strombolija, krstarica je pogođena sa dva torpeda, i uz lom trupa na dva dela, potonula. Torpeda su bila lansirana sa britanske podmornice Urge.
| Deplasman |
5110 t standardni, 6844 t puni |
| Dužina |
169,3 m |
| Širina |
15,5 m |
| Gaz |
5,1 m |
| Pogon |
turbine Belluzzo, 6 kotlova Yarrow-Ansaldo |
| Brzina plovljenja |
36,5 čv |
| Autonomija |
3800 M brzinom od 18 čv |
| Naoružanje |
8 x 152 mm
6 x 100 mm
8 x 37 mm
8 x 13,2 mm
4 TC kalibra 533 mm |
| Aero komponenta |
dva hidroaviona, jedan katapult |
| Posada |
507 članova |
