U-2, podmornica

[Rade]

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

U-2, nemačka podmornica klase Type IIA. Kobilica za podmornicu U-2 položena je 11. februara 1935. u kilskom brodogradilištu Deutsche Werke; porinuta je 1. jula, a u flotnu listu uvedena 25. jula 1935. godine.

Konstrukcija

Projekat podmornice Type II bio je zasnovan na projektu finske podmornice klase Vesikko. U-1 je imala površinski deplasman od 254 tona,  dok je podvodni deplasman iznosio 303 t. Podmornica je bila duga 40,9 m (dužina čvrstog trupa podmornice iznosio je 27,8 m), široka 4,08 m i visoka 8,6 m. Gaz podmornice je iznosio 3,83 m. Za pogon podmornice su upotrebljena dva četvorotaktna šestocilindrična dizel motora MWM RS 127 S snage 700 KS za krstarenje i dva elektromotora Siemens-Schuckert PG VV 322/36 snage 360 KS za podvodnu vožnju. Na dva osovinska voda su se nalazila dva trokraka propelera prečnika 0,85 m. Dubina ronjenja podmornice je iznosila od 80 do 150 m.

Maksimalna brzina podmornice u površinskoj vožnji, kada su za pogon korišćeni dizel motori, iznosila je 13 čvorova, dok je brzina u podvodnoj vožnji iznosila 6,9 čvorova. U podvodnoj vožnji, ploveći brzinom od 4 čvorova, podmornica je mogla da prevali 35 nautičkih milja. Autonomija plovljenja bila je veća u površinskoj vožnji, kada je ploveći brzinom od 8 čvorova mogla da preplovi 1600 nautičkih milja.

Kada je reč o naoružanju, podmornica je bila naoružana sa tri torpedne cevi kalibra 533 mm u pramcu, sa pet torpeda u borbenom kompletu; torpedne cevi su se koristile i za polaganje mina i za tu priliku podmornica je krcala 12 mina. Od artiljerijskog naoružanja, podmornica je raspolagala protivavionskim topom kalibra 20 mm.

Posada podmornice je brojala 25 članova.

Operativna upotreba

Podmornica U-2 je tokom svog veka korišćena kao podmornica za obuku, sem dve patrolne vožnje koje je izvela tokom 1940. godine.

Na prvu patrolnu vožnju isplovila je 15. marta 1940. godine iz Kila, sa zadatkom lova na savezničke podmornice u vodama oko južne Norveške. Patrola je izvedena u veoma teškim meteo uslovima, tako da se podmornica vratila 24. marta 1940. u Vilhelmshafen bez ulova.

Na drugu patrolnu vožnju, koja je trajala 2 dna, isplovljava 4. aprila 1940, iz Vilhelmshafena, u grupi podmornica (zajedno sa U-3, U-5 i U-6), sa zadatkom podrške napada nemačkih snaga na Dansku i Norvešku. Podmornica je morala da 11. aprila odustane od vožnje usled kvara na dubinskom kormilu. U Vilhelmshafen je uplovila 16. aprila i to je bila i njena poslednja patrolna vožnja.

Podmornica je izgubljena 8. aprila 1944, kada se zapadno od Pilaua (današnji Baltijsk) sudarila sa nemačkim trolerom Helmi Söhle i potonula; tom prilikom je nastradalo 17 članova posade. Olupina je podignuta narednog dana. Sovjeti je zarobljavaju 25. aprila 1944. i verovatno režu u staro gvožđe.

 

Komandanti podmornice:
25. jul – 30. septembar 1936.	pk Hermann Michahelles
1. oktobar 1936 – 31. januar 1938.	pbb Heinrich Liebe
31. januar 1938 – 16. mart 1939.	pfr Herbert Schultze
17. mart 1939 – 5. avgust 1940.	pbb Helmut Rosenbaum
7. jul – 5. avgust 1940.	pfr Hans Heidtmann
6. avgust 1940 – oktobar 1941.	pbb Georg von Wilamowitz-Möllendorf
oktobar 1941 – 15. maj 1942.	Karl Kölzer
16. maj – 19. novembar 1942.	pbb Werner Schwaff
20. novembar 1942 – 12. decembar 1943.	pbb Helmut Herglotz
13. decembar 1943 – 8. april 1944.	pbb Wolfgang Schwarzkopf

 

TT karakteristike
Deplasman	254 t površinski 303 t podvodni
Dužina preko svega	40,9 m
Širina	4,08 m
Gaz	3,83 m
Pogonska grupa	2 h MWM RS 127 S 2 h Siemens-Schuckert PG VV 322/36
Brzina plovljenja	13 čv u površinskoj vožnji 6,9 čv u podvodnoj vožnji
Posada	25 članova
Dubina ronjenja	80 - 150 m
Naoružanje	3 x 533 mm 1 x 20 mm
Autonomija	1600 M brzinom od 8 čv u površinskoj vožnji 35 M brzinom od 4 čv u podvodnoj vožnji