Rade
Administrator
kapetan bojnog broda
 Offline
Gender: 
Posts: 17 062
|
 |
« Reply #1 on: December 05, 2021, 09:47:36 am » |
|
Konstruisanje i gradnja
Klasa North Carolina
Bojni brodovi klase North Carolina su bili prvi bojni brodovi građeni u SAD nakon što je 1. decembra 1923. izgrađen bojni brod USS West Virginia. Proces koji je doveo do konačnog izgleda bojnog broda klase North Carolina započet je 1928, u iščekivanju završetka važenja Pomorskog sporazuma iz Vašingtona. Produžetak obustave gradnje bojnih brodova, uzrokovan Pomorskim sporazumom iz Vašingtona, a potom i iz Londona, nije učinio neophodnim da se projekti brodova i završe. Ipak, dve kritične karakteristike konstrukcije broda su prosto izronile iz tog procesa: sekundarno naoružanje kalibra 127 mm i ocene sa testiranja topova glavne artiljerije kalibra 406 mm.
Glavno telo za formulisanje taktičko tehničkih zahteva za američke ratne brodove je 1931. zahtevalo ocenjivanje konstrukcije potencijalnog malog bojnog broda, deplasmana manjeg od 35 000 tona i naoružanog topovima kalibra od 304 mm. Koncept malog bojnog broda ja na diskusiji u okviru sledeće pomorske konferencije, predlagan i Admiralitetu britanske ratne mornarice. Međutim, koncept je ocenjen kao neprihvatljiv za američku mornaricu, a na osnovu bojnih brodova, bojnih krstaša i džepnih bojnih brodova u sastavu britanske, japanske i nove nemačke mornarice, kao i u odnosu na nove brodove koji su se gradili za potrebe italijanske i francuske mornarice.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] Scena iz konstruktorskog biroa tokom radova na projektovanju novog bojnog broda, klase North Carolina
Interesantno, 1933. je proces konstruisanja iznedrio hibridnu konstrukciju brzog bojnog broda/nosača aviona. Namena ovog hibridnog broda bila je da prati i štiti brze flotne nosače aviona topovima kalibra 304 ili 360 mm, velikim brojem PA mitraljeza i 8 aviona, smeštenih ispod palube. Sugerisan je deplasman između 19 500 i 28 500 tona, sa brzinom plovljenja od 32,5 čvorova. Ovaj koncept broda nije preživeo proces detaljnog konstruisanja sproveden 1934, a koji je bio usmeren na ključne razlike između sporih bojnih brodova sa brzinom plovljenja od 21 čv i brzih bojnih brodova brzine 30 čv. Ključna pažnja u ovom procesu bila je pretpostavljena brzina japanskih bojnih brodova klase Kongo (Kongo, Haruna, Hiei i Kirishima), koji su modernizovani u skladu sa odredbama Pomorskog sporazuma iz Vašingtona. Pretpostavljena brzina je iznosila 26 čv, mada su ovi brodovi u stvarnosti plovili većom brzinom – što je bila Amerikancima nepoznata činjenica do 1934. Čak je i sa pretpostavljenom ,manjom brzinom, klasa Kongo bila brža od postojećih američkih bojnih brodova.
Glavni odbor je uvideo potrebu za bojnim brodom izgrađenim u okviru limita Sporazuma, koji bi delovali kao „brzo krilo“ američke flote sa zadatkom „hvatanja“ bojnih brodova klase Kongo, kao i za lov i uništenje nemačkih i italijanskih rejdera.
Član Glavnog odbora, admiral Rivs (Reeves) je 1936. izneo argument da novi bojni brod mora imati istu brzinu kao i flotni nosač aviona, što je iznosilo 33 čvorova. Admial Rivs je bio pokretač razvoja američkih nosača aviona i kao komandant nosača USS Saratoga tokom vežbe flote „Fleet Problem IX“ 1929. Demonstrirao potencijalnu ulogu flotnih nosača aviona kao udarnog dela brze taktičke grupe, delujući nezavisno od glavnine flote. U stvari, to je bilo potvrđeno ranijim dejstvom nosača aviona HMS Furious, zajedno sa 1. skvadronom lakih krstarica jula 1918. na bazu cepelina u Tondernu.
Kako bilo, u toku perioda 1936-37, glavna razmatranja u vezi konstrukcije bojnog broda klase North Carolina bila su usmerena na glavno naoružanje i oklop, dok je brzina broda stavljena u drugi plan. Konstruktori su vodili računa da deplasman broda shodno sporazumu ne pređe 35000 tona i da brod može proći kroz Panamski kanal. Ova razmatranja dovela su do toga da bojni brod klase North Carolina ima oklopne ploče pod nagibom od 15°, 4 seta lakih turbina i kotlova visokog pritiska. Ovakav oklop i pogon bile su nove tehnologije. Turbine i kotlovi, sa pripadajućim sklopovima, nalazili su se u 4 mašinska prostora, za razliku od ranijih konstrukcija gde su turbine bile u jednom, a kotlovi u drugom prostoru, čime je postignuta veća žilavost broda u slučaju pogotka torpedom. Između oklopnog pojasa i oplate broda nalazio se čitav niz vodonepropusnih prostora koji su predstavljali zaštitu od udara nastalog pogotkom torpeda i bili su ispunjeni vodom i pogonskim gorivom. Zajedno sa prostorima u dvostrukom dnu, brod je mogao da ukrca 7 167 tona goriva, što mu je omogućavalo daljinu plovljenja od oko 16 000 nautičkih milja. Osnovno naoružanje je činilo 12 topova kalibra 360 mm, raspoređenih u četiri kupole, dok se sekundarno naoružanje sastojalo od 20 topova kalibra 130 mm, raspoređenih u 10 dvocevnih kupola.
Oklop je pružao zaštitu od projektila kalibra 360 mm ispaljenih sa daljine između 17 000 i 27 000 metara. Oklop broda se prostiraood kupole br. 1 do kupole br. 3, okružujući municijske komore i mašinske prostore. I na kraju, projektovana brzina je iznosila 27 čvorova, što je bilo dovoljno za sustizanje japanskih bojnih brodova klase Kongo, ali ipak za 6 čvorova sporiji od flotnih nosača aviona.
Drugi pomorski sporazum iz Londona iz 1936, doneo je zaključke koji su zemljama potpisnicama omogućile fleksibilno shvatanje sporazuma i time sprečila Japan da izađe iz sistema pomorskih sporazuma – samim tim i gradnju novih japanskih ratnih brodova. Ovi zaključci su pokrivali deplasman brodova i kalibra glavnog naoružanja.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] Bojni brod USS North Carolina, 1941. godine
Jula 1937, sekretar mornarice je odobrio izmenu glavnog naoružanja bojnih brodova klase North Carolina sa 12 topova kalibra 360 mm na 9 topova kalibra 406 mm. Ova izmena je bila moguća samim tim što je veličina četvorocevne kupole topova kalibra 360 mm bila jednaka veličini trocevne kupole sa topovima kalibra 406 mm. Sa gledišta zvaničnika američke mornarice, ovim je narušen balans broda – jer je udarna moć njegovih topova bila veća od odbrambenih sposobnosti njegovog oklopa. Međutim, povećanje oklopne zaštite bi brod izbacilo iz limita Sporazuma tako da ta opcija nije mogla doći u obzir.
Bojni brod USS North Carolina izgrađen je u njujorškom brodogradilištu, porinut juna 1940, a uveden u naoružanje aprila sledeće godine. Juna 1940. je porinut i bojni brod USS Washington, ali u filadelfijskom brodogradilištu. U operativu je uveden maja 1941. godine. Oba broda su imala probleme koji su se ogledali u prevelikim vibracijama duž osovinskih vodova, kopče i turbine. Ove vibracije su znatno uticale na instrumente za upravljanje vatrom. Uzroci vibracija su praćeni duž propelere. napori na pronalaženju uzroka vibracija, a potom i otklanjanju uzroka, doveli su do čestih vožnji broda iz i u brodogradilište, tako da je brod uskoro dobio neformalni nadimak „The Showboat“. Problem je rešen povećanjem broja listova propelera, sa tri na pet. Sada su oba broda bila spremna za vožnju punom snagom.
Dva nova brza bojna broda bila su vrlo impresivna, sa nadgrađem u obliku piramide, nelomljenom palubom, teškim naoružanjem, sekundarnom artiljerijom u kupolama, relativno velike brzine i produženom autonomijom plovljenja.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ] Bojni brod USS Washington
|
