Francuska, kao velika pomorska sila, nije mogla da priušti ignorisanje pojave „Vašingtonske“ krstarice deplasmana 10 000 tona, bez obzira na potrebe za takvim brodovima. Shodno tome, u okviru programa iz 1924. naručene su i dva takva broda. Prema izgledu, čini se da su ovi brodovi nastali razvojem projekta Lamotte-Piquet (lake krstarice klase Duguay-Trouin), što i ne čudi ako se uzme u obzir da Francuska i nije imala modernijih brodova od ovih na kojim bi bazirala razvoj novog broda. Kako Francuzi do tada nisu raspolagali brodskim topovima kalibra 203 mm, razvili su top 203mm/50 M1924, koji je ispaljivao projektile mase 134 kg. Francuski brodograditelji su ubrzo otkrili, kao i njihovi suparnici, da ograničenja Vašingtonskog sporazuma nameću nalaženje kompromisa u mnogim područjima projektovanja broda.
Doneta je odluka da se žrtvuje oklopna zaštita, slična odluci njihovih rivala, čime su deplasmanom ostali u dozvoljenom okviru. Prve lake krstarice su imale slabu oklopnu zaštitu, a ovi novi brodovi nisu bili ništa bolji po tom pitanju. Masa oklopne zaštite je činila oko 3,5% punog deplasmana broda, oko 430 tona i bila je ograničena na oklopljenu citadelu oko municijskih komora i prostorija sa pogonom, dok je glavna paluba bila debela ne više od 30 mm.
Pogonski kompleks je bio sastavljen od devet kotlova Guyot, sa nešto većim radnim pritiskom od kotlova Lamotte-Piquet, sa četiri gasne turbine Rateau-Bretagne snage 120 000 KS, koje su brodu trebale da obezbede maksimalnu brzinu plovljenja od 33,75 čvorova. Kasnije, na probnim vožnjama, biće postignuta veća maksimalna brzina plovljenja.
Iako su povećana širina i dužina brodskog trupa omogućavali ugradnju dvocevnih kupola za topove kalibra 75 mm, zadržani su jednocevni topovi grupisani oko sredine broda i oko krmene pozicije za upravljanje vatrom. Prilikom završnih radova na opremanju, ugrađena su i četiri jednocevna topa M1925 kalibra 37 mm, koji će kasnije biti zamenjeni dvocevnim topovima M1933, zajedno sa pratećim mitraljezima kalibra 13,2 mm. Ovo lako protivavionsko naoružanje bilo je uglavnom neefikasno, s obzirom da su topovi kalibra 37 mm bili poluautomatski, a mitraljezi kalibra 13,2 mm nisu imali dovoljnu zaustavnu moć, što se moglo reći za veći broj ratnih brodova tog doba. Krstarice klase Duquesne su kao i njihov prethodnik, imali snažno torpedno naoružanje koje se sastojalo iz četiri trocevna torpedna aparata.
Katapult za hidroavion je ugrađen ispred krmenog nadgrađa. U početku je korišćen GL-812, koji je kasnije zamenjen GL-832, a potom sa Loire-Nieuport 130. Francuska mornarica je gradnju obe teške krstarice klase Duquesne naručila 1. jula 1924; krstarice su izgrađene u brodogradilištima u Brestu i Lorjenu.
Operativna upotreba brodovaDuquesneTeška krstarica Duquesne je u periodu od 1932. do 1938. bazirala u Tulonu, sa 1. i 3. lakim divizionom, da bi do izbijanja rata bila agažovana u artiljerijskoj školi. Krajem januara 1940. isplovljava za Dakar, gde ostaje do aprila kao deo grupe formirane za traganje za nemačkim rejderom Admiral Graf Spee. Maja 1940. Duquesne kao komandni brod 2. krstaričkog diviziona isplovljava za Aleksandriju. Drugi krstarički divizion se sada nalazio u sastavu „Force X“, plovnog sastava koji je formiran radi ojačavanja britanskih snaga u istočnom Sredozemlju nakon italijanske objave rata. Do pada Francuske, njihovo jedino angažovanje je bila neuspešna akcija u Jadranskom moru u noći 12/13. juna. Krajem juna 1943. Duquesne plovi za Dakar, gde će bazirati do aprila 1944. Od decembra 1943. se nalazi u sastavu 1. krstaričkog diviziona, sa zadatkom probijanja blokada u Atlantiku. Maja 1944. uplovljava u Klajd, gde postaje snabdevački brod za potrebe operacije Neptune.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Teška krstarica DuquesneNakon toga, Duquesne ulazi u sastav Grupe Lorraine, plovnog sastava francuske mornarice, formirane decembra 1944. radi izvršavanja zadatka bombardovanja izolovanih grupa nemačkih snaga na francuskoj atlantskoj obali. Krstarica je već bila zrela za remont, koji će biti urađen u Brestu, u periodu od juna do novembra 1945. Po izlasku iz remonta, Duquesne obavlja zadatke transporta, među kojima su bili i transporti za Indokinu, gde učestvuje u dve operacije, od januara do novembra 1946. i od decembra 1946. do avgusta 1947, pružajući podršku u iskrcavanju, bombardujući položaje na obali. Avgusta 1947. odlazi u Tulon, u rezervu. Iz Tulona će otploviti za Alžir, gde će služiti kao brod baza, ostavši tamo do konačnog izlaska iz operative 2. jula 1955. godine.
TourvillePočetkom januara 1939, teška krstarica Tourville je ušla u remont, da bi u avgustu iste godine ušla u sastav 2. krstaričkog diviziona u Tulonu. Angažuje se u traganju za nemačkim teretnim brodovima u Sredozemlju. Nakon vožnji Bizerta-Bejrut i Tulon – Bejrut, priključuje se sastavu „Force X“ gde do jula deluje zajedno sa teškom krstaricom Duquesne. Od jula je demilitarizovana i u tom statusu ostaje do 1943, kada se vraća u službu. U Dakaru čini deo 1. krstaričkog diviziona, odakle će juna 1944. biti poslata u Bizertu na remont. U remontu ostaje do novembra iste godine, kada plovi za Tulon, gde će biti brod baza za eskortne brodove.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Teška krstarica TurvilleNakon Drugog svetskog rata, angažovana je u Indokini na pružanju vatrene podrške jedinicama na obali. U Tulon se vraća 27. jula 1946. Na drugo angažovanje u Indokini odlazi 8. oktobra 1946. i ono traje do 15. novembra 1947. To je ujedno i kraj operativne upotrebe ovog broda. Nakon uplovljenja u Tulon 11. decembra, Tourville postaje hulk za smeštaj ljudstva u Brestu, i to će biti sve do 28. aprila 1961, kada je određen za rezanje u staro gvožđe. U rezalište je otegljen 15. januara 1963.
| TT karakteristike |
|
| Deplasman |
10 000 t standardni
12 200 t puni |
| Dužina preko svega |
191 m |
| Širina |
19 m |
| Gaz |
6,32 m |
| Pogonska grupa |
9 kotlova, 4 parne turbine, 120 000 KS |
| Brzina plovljenja |
33,75 čv |
| Daljina plovljenja |
4500 M brzinom od 15 čv |
| Posada |
605 članova |
| Naoružanje |
8 x 203mm/50 Modèle 1924 (4 x 2)
8 x 75 mm (8 x 1)
8 x 37 mm (4 x 2)
12 x 13,2 mm (4 x 3)
12 TC 550 mm (4 x 3) |
| Oklopna zaštita |
municijske komore |
30 mm |
| paluba |
30 mm |
| kupole i komandni most |
30 mm |
| Avio komponenta |
2 x GL-812 (zamenjeni sa GL-832, potom sa Loire-Nieuport 130)
1 katapult |
