Osmatrački radari P-80 Altaj / 5N87 Kabina-66

[Kubovac]

Sovjetski osmatrački radari P-80 Altaj i 5N87 Kabina-66

Dugo vremena i u velikom broju u kategoriji decimetarskih dežuraca Suhoputne PVO kod Sovjeta je bio bez premca najčešći radar tipa P-80 Altaj u S bandu (svaka antena sa malo različitim frekvencijama).
P-80 Altaj koji je međutim bio pokretan radar, ali je vreme razvijanja i svijanja ovakvih radara mereno u satima i to svih 14 sati, što nije bilo loše za to vreme. Osim janusovske antene sistem je obično imao i dva, pa čak i četiri merača visine i još IFF radare. Više puta je modernizovan praktično do novog modela i kao takvi, neki su radili duboko u 80-tim ali i u 90-tim godinama.
Čak i danas se sporadično koriste pa i modernizuju ponajviše za civilni sektor usled nedostatka boljih.

Iz te koncepcije sa skoro istovetnim antenama (koje su ipak imale neke manje razlike) na novoj elementnoj bazi, urađeni je nov radar (5N87, K-66,64Ž6) koji je takođe imao kao obavezne pratioce više merača visine i IFF radare. Takav sistem od dva sinhrona i sinfazna daljinomera i dva do četiri sihronizovana visinomera je obično sa oznakom RLK (Radio Lokacioni Kompleks), dok su solo daljinomer i jedan do dva visinomera obično svaki sa oznakom RLS (Radio Lokaciona Stanica) i to generalno važi i za druge radare. Zvanično vreme svijanja bilo je 38 časova na uzvišenim humovima, ali niko ozbiljan nije razmatrao premeštanje radara sa već jednom zauzete pozicije osim u krajnjem slučaju. Zapravo niko to nije radio često ni sa P-80.

Za razliku od direktnog prethodnika (P-80) otpornost na ometanje radara verzije 5N87 je bila mnogo veća i sa većom snagom signala, a bio je vrlo ugodan za rad.

Vrlo popularan među posadama i vrlo otporan na tadašnje tipove ometanja, pre svega pasivnih, ali za razliku od ostalih savremenika on je možda imao i najveći stepen otpornosti i na aktivna ometanja, ako ničim drugim onda ogromnim radnim opsegom i popriličnom snagom mada je imao i drugih metoda. Međutim, bio je praktično jednako nepokretan kao i prethodnik, zapravo i gore od toga. Kako bilo, poslednji modeli su bili vrlo rašireni, a ukupna proizvodnja svih verzija Altaja je dostigla preko 600 komada.

Ovi radari su bili poslovični deo snaga PVO i vezali su se na najsavremenije tekuće tipove ASU i KSA (automatske sisteme upravljanja i komandno-informacione sisteme) pre svega tipa Meža, preko hijerahije Luč.

Radar je imao domet otkrivanja za ciljeve sa RCS od 1m2:

- pri visini cilja od 200 metara - 50 km
- pri visini cilja od 400 metara - 200 km
- pri visini cilja od 600 metara - 310 km
- u režimu "maksimalni domet" - 450 km

Slika 1: Osmatrački radar P-80 Altaj:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Slika 2: Osmatrački radar 5N87 Kabina-66:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]

Slika 3: Radarski čvor sa 2x 5N87 Kabina-66 i 2x IFF radar Parol:

[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]