Italijani su iskoristili šasiju svog tenka M.13 kao osnovu za brojna samohodna oruđa, među njima i za oruđe jurišne artilјerije, tj. oruđa za blisku vatrenu podršku pešadijskih jedinica. Jedno vreme su ova oruđa mogla biti upotreblјavana i za vođenje protivoklopne borbe, ali to nije bila njihova osnovna funkcija; Italijani su imali samo jedan tip namenski proizvedenog lovca tenkova. To je bio Semovente M.41M da 90/53, koji je nastao na šasiji tenka M. 14/41, koji je pak bio derivativ tenka M.13. Semovente M.4 IM da 90/53 je bio naoružan snažnim protvoklopnim oruđem u formi protivavionskog topa, snažnog oruđa duge cevi, sličnog čuvenom nemačkom topu kalibra 88 mm.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Ovim oruđem su konačno mogli da odgovore na zahteve italijanskih jedinica koje su se nalazile na Istočnom frontu, koje su očajnički tražile sredstvo za borbu protiv sovjetskih tenkova. Sredstva kojim su raspolagali, tenkovima L6/40 i samohodnim topovima Semovente 47/32, bila su preslaba za oklop sovjetskih T-34 i KV.
Kako bi ugradili top 90 mm, motor vozila je pomeren napred, a top ugrađen na zadnjem delu vozila. Tokom dejstva, dva člana posade su sedela na lafetu oruđa, iza zaštitnih ploča. Nije bilo dodatne oklopne zaštite za poslugu topa, pošto italijanska doktrina upotrebe ovakvih oruđa nije predviđala njihovu upotrebu na prvoj liniji fronta, već za uništavanje neprijatelјskih tenkova sa većih udalјenosti (na dalјinama od 2000-2200 metara). Od celog borbenog kompleta oruđa, koji je brojao 72 projektila, na samohodnom topu se nalazilo svega 6 projektila, dok je za transport ostatka borbenog kompleta razvijeno posebno vozilo sa prikolicom.
Nakon što su uvideli moć nemačkog topa kalibra 88 mm, Italijani su užurbano uveli Semovente M.41M u serijsku proizvodnju. Prvi primerci su proizvedeni 1941, ali ih je ukupno napravlјeno svega 48 komada. Glavni razlog tome leži u činjenici da italijanska industrija nije imala neki potencijal, kao i da je bio veliki pritisak da se oruđa Cannone da 90/53 upotreblјavaju u skladu sa svojom osnovnom namenom, tj. kao protivavionska oruđa.
[ Attachment: You are not allowed to view attachments ]
Ni jedno od proizvedenih oruđa nije se našlo na Istočnom frontu, iako se može reći da su zbog toga projektovani. Ova samohodna oruđa su se pokazala kao efikasna u borbenim dejstvima u Africi, gde je njihov domet dolazio do izražaja na ravnom i otvorenom pustinjskom terenu. Tokom savezničkog napada na Siciliju, Italijani su između ostalog angažovali i 24 samohodnih oruđa Semovente M.41M. Nakon kapitulacije Italije, Nemci su zaplenili nekoliko preostalih oruđa i uvrstili ih u svoje naoružanje, ali se ona zbog karakteristika terena severne Italije nisu mogla u potpunosti iskoristiti. Kao rezultat toga, korišćena su kao oruđa dalekometne artilјerije. Drugi svetski rat je preživelo samo jedno oruđe.
TT karakteristike Semovente M.4 IM da 90/53
| Masa | 17 000 kg |
| Dužina | 5,205 m |
| Širina | 2,20 m |
| Visina | 2,15 m |
| Posada | 4 (vozač, komandir, nišandžija, punilac) |
| Naoružanje | 1 x 90 mm |
| Pogon | benzinski motor, 145 KS |
| Autonomija | 200 km |
| Brzina | 35,5 km/č |
